محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830346087
قیمت زمین ،پاشنه آشیل تولید غیرکیفی مصالح ساختمانی/ سیکل رتبه بندی مصالح ساختمانی معیوب است
واضح آرشیو وب فارسی:صما: کیفیت کم مصالح ساختمانی که سبب کاهش عمر مفید ساختمان ها شده است، از چالش های فراروی صنعت ساختمان است.عوامل متعددی در شکل گیری این معضل نقش دارد؛ اما نمی توان از نقش اقتصادی در این زمینه غافل شد. به باور کارشناسان، نقش اقتصادی از شاخص ترین دلایل کاهش کیفیت مصالح ساختمانی است؛ به طوری که می توان از آن به عنوان پاشنه آشیل این موضوع یاد کرد. به باور ناظران، گرانی قیمت زمین باعث می شود سازندگان برای کنترل قیمت تمام شده ساخت، از مصالح نامرغوب ساختمانی استفاده کنند. این مطالبه باعث می شود تولیدکنندگان نیز متناسب با ذائقه بازار، مصالح ساختمانی بی کیفیت تولید کنند. شرایط کلان اقتصاد تحت تأثیر تحریم نیز از عواملی است که سبب تشدید استفاده از مصالح نامرغوب ساختمانی می شود؛ چراکه کارخانجات در این شرایط به مواد اولیه مرغوب دسترسی ندارند. در همین حال، نحوه تعیین شاخص های استاندارد مصالح ساختمانی، درجه بندی نشدن کیفیت آنها و در نهایت، طراحی نامناسب و غیرفنی، از دلایل اقتصادی مهم تولید بی کیفیت مصالح ساختمانی عنوان شده است. دریافت سود بیشتر عامل استفاده از مصالح نامرغوب در این زمینه، افشین پروین پور، رئیس سابق مرکز مطالعات تکنولوژی دانشگاه علم و صنعت، در گفت وگو با صما به این موضوع اشاره کرد که به دلیل گرانی قیمت زمین، سازندگان ناگزیرند برای جبران هزینه های خود و کسب سود بیشتر، از مصالح نامرغوب استفاده کنند. وی گفت: «بررسی ها حاکی از آن است که 90درصد قیمت نهایی مسکن را زمین تشکیل می دهد. با این رویکرد، سود اصلی کسانی که در تیراژهای انبوه ساخت وساز می کنند، از محل افزایش قیمت زمین کسب می شود.» وی به این موضوع اشاره کرد که وقتی انبوه سازان مقدار زیادی از سرمایه های خود را در ابتدای اجرای پروژه درگیر خرید زمین می کنند، مابقی نقدینگی شان تکافوی خرید مصالح باکیفیت را نمی دهد. همچنین تصریح کرد: «انبوه سازان سود مورد انتظار خود در فعالیت ساخت وساز را از ارزش افزوده زمین کسب می کنند. بنابراین، از محل افزایش کیفیت ساخت واحد مسکونی سودی نصیبشان نمی شود.» این استاد دانشگاه، تأثیر فرمول مذکور را این گونه بیان کرد: «با این شرایط، وقتی سازنده مقدار زیادی از سرمایه خود را درگیر خرید و تأمین زمین می کند، دیگر نقدینگی چندانی برایش باقی نمی ماند که مصالح باکیفیت بخرد.» پروین پور با بیان اینکه حجم عمده ای از گردش مالی سازنده در خرید و فروش زمین می چرخد، گفت: «چنانچه سازنده ای از نقدینگی کافی نیز برخوردار باشد، اگر از مصالح مرغوب در تولید مسکن استفاده کند، قیمت تمام شده واحدهایش افزایش دوچندان پیدا می کند. این امر سبب کاهش اقبال خریداران به خرید مسکن و در نهایت، حبس سرمایه انبوه سازان می شود.» وی ریشه اصلی کاهش کیفیت مصالح را گرانی قیمت زمین ارزیابی کرد و گفت: «اگر در کشور ما، قیمت زمین کنترل شده بود، قطعاً شاهد افزایش کیفیت مصالح ساختمانی بودیم.» پروین پور با بیان اینکه اگر قیمت زمین ثابت بود، تکلیف سازنده مسکن با روش های تولید مشخص می شد، گفت: «وقتی سازنده از تثبیت قیمت زمین و فقدان تورم معنادار به این بخش مطمئن باشد، تمام تلاش خود را برای افزایش کیفیت مصالح ساختمانی می کند تا از این رهگذر، سود مدنظر خود را کسب کند. در صورت تثبیت قیمت زمین، سازندگان با هدف جذب مشتری، تمام توان خود را بر کیفی سازی، بهره گیری از مصالح استاندارد و نقشه های فنی مناسب متمرکز خواهند کرد تا از این طریق به سود مدنظر خود دست یابند.» این استاد دانشگاه تأکید کرد: «در حال حاضر، نباید رکود فعلی مسکن را به عنوان وضعیت همیشگی بازار مسکن در نظر بگیریم. متأسفانه در نیم قرن اخیر، افزایش قیمت زمین به عنوان الگویی ثابت بر بخش مسکن ما حاکم بوده است.» پروین پور بر این موضوع تأکید کرد که تورم در قیمت زمین که درصد فراوانی از قیمت مسکن را تشکیل داده است، سبب کاهش کیفیت مسکن می شود. وی گفت: «با این اوضاع، صنعتی سازی و استفاده از مصالح استاندارد و به کارگیری شیوه های فنی کارآمد، اصلی مهم و کارآمد در الگوی تولید مسکن نیست.» به باور این استاد دانشگاه، وقتی اقتصاد کشور درگیر تورم زمین است، ساخت مسکن به روش صنعتی سازی و کیفی سازی معنایی ندارد. وی گفت: «اگر فرایند قیمت زمین مهار می شد و سازنده از محل افزایش زمین سودی به دست نمی آورد، تمام توان خود را بر کیفی سازی متمرکز کرده، تلاش می کرد پروژه ها را سریع بسازد و بفروشد. این در حالی است که با توجه به اینکه قیمت زمین افزایش دارد، سود سازنده در طولانی کردن فرایند ساخت است تا از رهگذر ارزش افزوده زمین، به سود مناسب دست یابد.» پروین پور دلیل فراوانی وجود مصالح غیراستاندارد را در وجود تقاضا دانست و گفت: «چنانچه تولیدکننده بخواهد مصالح باکیفیت بسازد، محصول نهایی او گران می شود. بنابراین، مشتری برای او وجود نخواهد داشت. با این رویکرد، طرف عرضه هم به سمت تولید مصالح نامرغوب و بی کیفیت حرکت می کند.» وی نظارت های فرادستی و سیاست گذاری ها را فاقد کارایی لازم برای کنترل فرایند تولیدکنندگان مصالح ساختمانی و الزام آنها به عرضه محصول باکیفیت دانست و گفت: «وقتی بستر اقتصادی فراهم نباشد، نظارت کارایی ندارد؛ چراکه الگوی بازار از خط مشی اقتصادی بازار تبعیت می کند.» پروین پور درباره تبعات اقتصادی به کارگیری مصالح غیراستاندارد در ساخت وسازها گفت: «نتیجه این پروسه اتلاف سرمایه ملی است؛ چراکه به کارگیری مصالح غیراستاندارد سبب کاهش عمر مفید و فرسودگی زودرس ساختمان ها می شود که نتیجه آن، اتلاف سرمایه های ملی است.» وی عمر مفید ساختمان ها را در کشورهای پیشرفته هشتاد سال و در کشور ما سی سال مطرح کرد. پروین پور گفت: «علاوه بر اتلاف سرمایه های ملی، استانداردنبودن مصالح ساختمانی، مخاطرات جانی زیادی در زمان وقوع زلزله دارد. در عین حال، با توجه به پرتی انرژی این مصالح، شاهد هدررفت انرژی نیز خواهیم بود. این رویه از نظر اقتصادی ضرر زیادی به اقتصاد کشور تحمیل می کند.» مصرف مصالح نامرغوب در ساختمان از تبعات تحریم هاست همچنین فریدون گائینی، دبیر انجمن شرکت های کنترل کیفیت ساختمان ایران، در تشریح ریشه های اقتصادی غیرکیفی بودن مصالح ساختمانی به تبعات ناشی از تحریم ها اشاره و تأکید کرد: «برای تولید برخی مصالح ساختمانی در کارخانجات، به مواد اولیه نیاز است که در سنوات اخیر، تحریم ها باعث وجود تنگناهای فراوان در دسترسی به این مواد شده است. در نتیجه، مصالح ساختمانی تولیدشده هم دچار افت کیفیت می شود. در حقیقت، این مولفه یکی از عوامل اثرگذاری مهم در کاهش کیفیت مصالح ساختمانی است.» وی در پاسخ به این سوال که با توجه به لغو تحریم ها، آیا می توان شاهد افزایش کیفیت مصالح ساختمانی بود، گفت: «لغو تحریم ها زمانی بر کیفیت مصالح اثر مثبت می گذارد که تقاضای مصالح افزایش پیدا کند. با برداشته شدن تحریم ها، اگر کارخانه دار بخواهد مواد اولیه مرغوب تر به کار بگیرد و مصالح باکیفیت تولید کند، اما از آن طرف تقاضایی وجود نداشته باشد، قطعاً به رویه پیشین اقدام به تولید خواهد کرد. بنابراین، تنها رونق بازار مسکن است که قادر خواهد بود انگیزه های تولید کیفی مصالح ساختمانی را فراهم کند.» به باور وی، لغو تحریم ها و تأثیر آن بر رشد کیفی مصالح ساختمانی محسوس و به حدی نیست که مصرف کننده آن را احساس کند. گائینی دومین دلیل این معضل را در نحوه تعیین شاخص های استاندارد مصالح ساختمانی تعریف و اظهار کرد: «سازمان ملی استاندارد برای اینکه قدرت رقابت را برای طیف وسیعی از شرکت ها از جمله شرکت های ضعیف فراهم کند، شاخص استانداردهای محصولات ساختمانی را روی حداقل ها تنظیم می کند تا از این رهگذر، شرکت های ضعیف تر هم بتوانند در عرصه کسب وکار ابقا شوند.» وی پروسه مذکور را زمینه ای ارزیابی کرد که باعث می شود الزام خوبی برای تأمین کیفیت ساختمان فراهم نشود. گائینی در پاسخ به این سوال که چرا سازمان های استاندارد، حداقل های استاندارد را به عنوان شاخص استاندارد تعیین می کنند و آیا برای رفع این مشکل راهکاری وجود دارد، تأکید کرد: «معمولاً سازمان های استاندارد، به دنبال آن هستند که حداقل های ایمنی به عنوان شاخص های استاندارد در محصولات تولیدی رعایت شود. بنابراین، استاندارد به مرغوبیت توجه ندارد و بیشتر توجه این سازمان ها بر مواردی متمرکز است که به امنیت مصرف کننده یا کارایی محصول مرتبط است.» وی درباره دلیل این امر گفت: «تفاوت های کیفیتی مصرف کننده توسط میزان نقدیندگی به دست می آید که مصرف کننده پرداخت می کند. بنابراین، استانداردها در همه جای دنیا حداقل ها را رعایت می کنند؛ آن هم حداقل هایی که به ایمنی مصرف کننده باز می گردد.» گائینی خاطرنشان کرد: «موسسات استاندارد نمی توانند مانع تولید محصولی شوند که ایمنی را رعایت کرده، ولی کیفیت لازم را ندارد؛ چراکه صرفاً محصولات تولیدی را از لحاظ رعایت استانداردهای ایمنی و استانداردهایی بررسی می کند که رعایت نکردن آنها برای مصرف کننده مخاطراتی دارد.» دبیر انجمن شرکت های کنترل کیفیت ساختمان ایران، سومین دلیل اقتصادی کاهش کیفیت مصالح را در رتبه بندی نشدن مصالح ساختمانی عنوان کرد و گفت: «تقسیم بندی نشدن درجه کیفیت مصالح ساختمانی باعث می شود پیمانکارانی که در بازار به دنبال مصالح باکیفیت باشند، نمی توانند مصالح مرغوب را از نامرغوب تمیز دهند. در نتیجه چنین سیکل معیوبی، بهره گیری از مصالح باکیفیت در ساخت وساز، صرفاً به اقبال پیمانکار باز می گردد.» گائینی نتیجه درجه بندی نشدن کیفیت مصالح ساختمانی را ورود بی کیفیت ترین مصالح به عرصه تولید مسکن دانست و گفت: «خلأ این امر باعث می شود نازل ترین مصالح ساختمانی که در هیچ جای دنیا طالب ندارد، در تولید مسکن به کار گرفته شود. این در حالی است که این سطح از مصالح نازل در دنیا، عموما در اماکنی نظیر کارگاه ها یا برخی مراکز که الزامی در به بکارگیری مصالح استاندارد وجود ندارد به کارگرفته می شود. این فعال حوزه ساختمان در همین حال از جمله دیگر تبعات رتبه بندی نشدن کیفیت مصالح ساختمانی را در بهره گیری تولید کننده گان سود جو از روشهای تبلیغاتی اثرگذار که زمینه ساز ترغیب گرایش پیمانکاران به سمت مصالح نامرغوب آنها می شود دانست و گفت: «با توجه به اینکه محصولات ساختمانی رتبه بندی ندارند، بسیاری از تولیدکنندگان از این خلأ استفاده می کنند و با صرف هزینه 10درصدی، تبلیغات گسترده ای را پیرامون کیفیت محصول تولیدی خود انجام می دهند. اتفاقاً بسیاری از پیمانکاران نیز تحت تأثیر این تبلیغات کاذب قرار گرفته و محصول مورد نظرخود را از چنین تولیدکنندگانی می خرند. در این شرایط نابرابر، تولیدکنندگانی که به معنای واقعی محصول کیفی تولید می کنند، فرصت رقابت را از دست می دهند و با توجه به بی اقبالی پیمانکاران به خرید محصول از واحدهای تولیدی آنها، انگیزه های تولید کیفی محصول از بین خواهد رفت.» دبیر انجمن شرکت های کنترل کیفیت ساختمان ایران، طراحی را از دیگر عوامل اثرگذار در کاهش کیفیت مصالح ساختمانی عنوان کرد و گفت: «گاهی اوقات، کاهش کیفیت و مرغوبیت مصالح به مصالح ربطی ندارد؛ بلکه به روش های اجرا مربوط است. با این رویکرد، اگر طراحی ساخت استانداردهای لازم را نداشته نباشد، حتی اگر از بهترین مصالح استفاده شود، در نهایت محصول کیفی تولید نخواهد شد.» دبیر انجمن شرکت های کنترل کیفیت ساختمان ایران، در پایان در پاسخ به این سوال که با توجه به مشکلات عنوان شده، در چه بازه زمانی شاهد افزایش کیفیت مصالح ساختمانی و رشد مرغوبیت آنها خواهیم بود، تصریح کرد: «اساساً عقل و محاسبات نشان می دهد با توجه به شرایط فعلی، وضعیت و نحوه تولید مصالح ساختمانی به همین صورت و به منوال پیشین ادامه خواهد داشت و برای بهینه شدن این وضعیت، هیچ اقدام خاصی نمی توان انجام داد!» گائینی بارزترین تبعات غیرکیفی بودن مصالح ساختمانی را در کاهش عمر مفید ساختمان ها دانست و گفت: «در همه جای دنیا، میانگین عمر مفید ساختمان ها هشتاد یا حتی صد سال است و بعد از پایان این دوره، ساختمان ها تخریب نمی شوند؛ بلکه با بازسازی مجدد، دوباره از آنها بهره برداری می شود. این در حالی است که در کشور ما، ساختمان ها بعد از بیست یا سی سال به عنوان ساختمان کلنگی تخریب می شوند و این رویه، سبب هدررفت سرمایه های ملی می شود.»
سه شنبه ، ۱۰فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صما]
[مشاهده در: www.samair.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها