واضح آرشیو وب فارسی:صما: مصالح ساختمانی یکی از بخش های مهم سرمایه گذاری اقتصادی کشور محسوب می شود؛ اما در سال های اخیر، نبود نظارت و رعایت نکردن اصول استاندارد در این بخش موجب کاهش ایمنی در ساختمان ها شده است؛ به طوری که ساختمان ها با بروز کوچک ترین حوادثی دچار آسیب می شوند و خسارت های جبران ناپذیری را به صنعت ساختمان وارد می کنند.نمونه این موضوع را می توان در پروژه های مسکن مهر برخی از استان ها مشاهده کرد؛ خانه هایی که هنوز به متقاضیان تحویل داده نشده است، اما با وزش باد شدید یا زمین لرزه ای نه چندان قدرتمند با تَرَک پی و دیوار و کنده شدن سقف های شیروانی، ساختمان ها دچار خسارت می شوند. در حال حاضر، کنترل کیفیت مصالح ساختمانی زیرنظر سازمان استاندارد و چگونگی مصرف این مصالح در ساختمان زیرنظر سازمان های نظام مهندسی صورت می گیرد؛ اما به رغم این نظارت و کنترل ها، همچنان کیفیت ساخت وسازهای کشورمان متأثر از مصالح به کاررفته در آنهاست. حال با وجود این مسئله، از آنجایی که چگونگی مصرف این مصالح به مجری ساخت مربوط می شود، آیا سازندگان به کیفیت و استاندارد مصالحی که در ساخت یک پروژه استفاده می کنند، دقت دارند؟ مصالح صد سال پیش، باکیفیت تر از مصالح امروزی است دبیر انجمن انبوه سازان مسکن استان قم در گفت وگو با «صما» با بیان اینکه دسته بندی مصالح، نقش موثری در ایستایی و پویایی ساختمان دارد، می گوید: «مصالح ساختمانی سه دسته اند: 1. مصالحی که در اجرای سازه به کار می روند؛ 2. مصالحی که بعد از بنای سازه در ساختمان کاربرد دارند؛ 3. تأسیسات و لوازم مکانیکی ساختمان.» محمدعلی ربانی معتقد است: «استحکام هر ساختمان به نحوه اجرای سازه و استفاده از مصالحی مربوط است که در آن به کار می رود. این دسته از مصالح عمدتاً تولید کشور هستند و متأسفانه کنترل و نظارت دقیقی روی تولید آنها وجود ندارد.» ربانی تأکید دارد: «استاندارد مصالح ساختمانی باید هر سه ماه یک بار توسط مراجع ذی ربط کنترل شود؛ اما در حال حاضر، مصالح ساختمانی کشور از این گونه وضعیت کنترل برخوردار نیستند و همین امر باعث شده است مصالح کلیدی ساختمان که فولاد و سیمان است، استاندارد لازم را نداشته باشد.» به گفته این انبوه ساز، فولاد و آهن به کاررفته در ساختمان های صد سال پیش، در مقایسه با مصالح امروز، از کیفیت و استحکام بیشتری برخوردارند؛ چراکه مصالح ساختمان های گذشته از اروپا وارد کشور شده و امروزه به دلیل تحریم ها، کشور از تکنولوژی و تولید این مصالح محروم است. وی تولید نامرغوب مصالح ساختمانی را زنگ خطر صنعت ساخت وساز معرفی می کند و می افزاید: «در حال حاضر، وزارت صنایع و معادن کشور، متولی اصلی تولید استاندارد مصالح ساختمانی است؛ چراکه این وزارتخانه بیشتر از هر مرجعی می تواند تولیدکنندگان را به تولید استاندارد مجبور کند. همچنین ادارات استاندارد موظف اند به طور علنی برند کالاهای نامعبتر ساختمانی را به مصرف کنندگان اعلام کنند که متأسفانه این وضعیت در کشور وجود ندارد.» ربانی تصریح می کند: «ایران، سرزمینی زلزله خیز است و این شرایط ایجاب می کند سازندگان، ساختمان های مستحکمی به جامعه تحویل دهند؛ اما از آنجایی که سازندگان مسکن، تنها مصرف کننده مصالح ساختمانی هستند، اعتراض آنها به کیفیت نامناسب مصالح بی تأثیر است.» دبیر انجمن انبوه سازان قم با اشاره به تأثیر مصالح ساختمانی به کاررفته در قیمت نهایی ساختمان می گوید: «در حال حاضر، سازندگان از مصالح داخلی استفاده می کنند که کیفیت لازم را ندارند و مصالح اروپایی به دلیل شرایط تحریم وارد کشور نمی شود. بنابراین، این ضرورت ایجاد می شود که به جای واردات مصالح مرغوب، ایران کیفیت مصالح داخلی را افزایش می دهد.» به گفته این فعال ساختمانی، استفاده از مصالح وارداتی به دلیل قیمت زیاد به صرفه نیست و استفاده از آنها با اصول اقتصاد مقاومتی مغایر است؛ بنابراین، بهترین راهکار، اجبار دستگاه های اجرایی به تولیدکنندگان درخصوص ارتقای کیفیت محصول است. نحوه اجرا، دلیل کاهش استحکام ساختمان هاست عضو کانون سراسری انبوه سازان در گفت وگو با «صما» معتقد است: «اکنون مصالح اصلی ساخت هر ساختمان اعم از فولاد و سیمان باکیفیت است؛ اما آنچه باعث کاهش استحکام ساختمان می شود، نحوه اجرای آن است.» به گفته ایرج رهبر، در حال حاضر اجرای ساختمان در کشور دچار نقایصی است که در استحکام بنا تأثیر گذاشته است؛ اما عمده مصالح ساختمانی که در استحکام بنا موثر است، از استانداردهای لازم برخوردارند و مصالح دیگری که شاید از استانداردهای بین المللی فاصله دارد، تأثیر چندانی در استحکام بنا ندارد. رهبر با بیان اینکه لطمات ساختمانی امروز ناشی از استفاده از مصالح ساختمانی نامرغوب نیست، گفت: «خسارت های ساختمانی در وقوع حوادث، بیشتر تحت تأثیر نحوه اجرای ساختمان است و شهرداری ها و سازمان های نظام مهندسی مقصر اصلی بروز این مشکل هستند؛ چراکه این سازمان ها مجوز اجرا را به افراد فاقد صلاحیت می دهند.» وی با بیان اینکه نظام فنی اجرای بخش خصوصی متفاوت از نظام فنی اجرای دولتی است، گفت: «در کنار استانداردسازی مصالح ساختمانی و قانونمندسازی اجرای ساخت وسازها، باید نظام فنی اجرای ساختمان در بخش خصوصی نیز همانند بخش دولتی جامع شود؛ چراکه عمده سرمایه های کشور در بخش خصوصی متمرکز است.» به گفته این انبوه ساز، وزارت صنایع و معادن وظیفه صدور مجوز تولید برای کارخانه های مصالح سازی را دارد و این وزارتخانه باید در مرحله اول، دقت لازم را در نحوه فعالیت این کارخانه ها داشته باشد. کارخانه های مهم مثل تولید لوله های فاضلاب، گچ و سیمان نیز باید هر سه ماه یک بار به صورت رندم کنترل شوند. سیستم فروش، تمایزی میان مسکن باکیفیت و مسکن غیراستاندارد قائل نیست دبیر انجمن انبوه سازان مسکن استان مرکزی در گفت وگو با «صما»، مقصر اصلی تولید مصالح نامرغوب را سازمان استاندارد می داند و معتقد است: «سازمان استاندارد، محصولات را تنها در زمان تولید کنترل می کند و بعد از عرضه، دیگر نظارتی بر محصولات صورت نمی گیرید.» کسری امیری راد تصریح می کند: «در اکثر مواقع، سازندگان در زمان خرید، مصالح ساختمانی استاندارد و باکیفیت خریداری می کنند؛ اما در زمان دریافت آن، تولیدکننده مصالح نامرغوب را تحویل می دهد. این امر ناشی از آن است که اداره استاندارد بعد از تحویل گواهی استاندارد، دیگر هیچ نظارتی بر فعالیت تولیدکنندگان ندارد؛ نمونه این موضوع را می توان در ایزوگام های ساختمانی دید.» این انبوه ساز با تأکید بر اینکه سازندگان مسکن تمایل به استفاده از مصالح باکیفیت دارند، می گوید: «در حال حاضر، سیستم فروش مسکن و ساختمان دچار نقص است؛ چراکه هیچ تمایزی میان قیمت مسکنی که با مصالح باکیفیت و استاندارد ساخته شده است و مسکنی که با مصالح نامرغوب بنا شده، در بازار فروش وجود ندارد. همچنین اکثر خریداران، تنها به قیمت مناسب مسکن اهمیت می دهند و از توجه به استاندارد های ساختمان و مصالح به کاررفته در آن غافل هستند.» به گفته این فعال ساختمانی، صدور شناسنامه فنی ملکی ساختمان می تواند بهره برداران بازار ساخت وساز را نسبت به خرید مسکن های باکیفیت حساس کند؛ اما متأسفانه صدور این گواهی نامه تنها شکل نمادین به خود گرفته و به بیراهه رفته است. عضو کانون سراسری انبوه سازان معتقد است: «نظارت بر روند ساخت وساز بر عهده مهندسان ناظر است؛ اما این افراد حضور موثری در زمان اجرای پروژه ها ندارند و با بازدید های دوره ای و کوتاه مدت روند نظارت را نیز خدشه دارکرده اند.» وی با اشاره به اهمیت استاندارد تأسیسات ساختمانی می افزاید: «سازندگان در زمان ساخت می توانند از مصالح مرغوب و باکیفیت استفاده کنند؛ اما به دلیل اینکه هیچ گاه این موضوعات مطالبه بهره برداران ساختمانی نیست و استفاده و عدم استفاده از مصالح باکیفیت تأثیری در بازار فروش ندارد، تمام سازندگان خرد، در به کارگیری مصالح باکیفیت تأسیساتی آب و فاضلاب و نحوه به کارگیری آنها در ساختمان کوتاهی می کنند.» امیری راد در پایان خاطرنشان می کند: «سازندگان و انبوه سازان مسکن که اجرای پروژه را معرف برند و اعتبار خود می دانند، هیچ گاه این موضوعات را دلیل موجهی برای کم کاری و ساخت مسکن های بی کیفیت نمی دانند و با مسئولیت و وجدان خود، مسکن های باضمانت را تحویل بهره برداران می دهند.»
دوشنبه ، ۲فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صما]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]