تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835245495
دُن کیشوت های در حال مبارزه با آسیاب های بادی
واضح آرشیو وب فارسی:خبرنامه دانشجویان ایران: خبرنامه دانشجویان ایران: امروزه جریان دانشجویی بیش از گذشته با آن دست درگریبان است مسئله هدر رفت وقت در دوران جوانی و دانشجویی است که یکی از مهم ترین مصادیق آن به درستی حضور بی هدف و بی نتیجه این قشر در شبکه های اجتماعی است. به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ علی خضریان* در یادداشتی در نقد عملکرد جنبش دانشجویی در سال 94 نوشت: با پایان یافتن سال 94 و نگاهی به وضعیت دانشگاه و خصوصاً جریان دانشجویی در شرایط امروزین آن می توان از چند منظر به تحلیل نشست یکی آنکه با تأکید بر نقاط قوت جریان دانشجویی به بازشماری آنها از قبیل وجود دغدغه مندی قابل تقدیر نسبت به مسائل جاری کشور و جهان اسلام، دارا بودن روحیه استقلال طلبی و آزادی خواهی در بدنه اجتماعی جریان دانشجویی، تلاش در جهت کمک به مسئولان در جهت کارآمدسازی کشور در فعالیت های مختلف خصوصاً اردوهای جهادی، تلاش در جهت ایجاد یک شفافیت فرهنگی، اجتماعی و سیاسی از وضعیت موجود با نگاه نقادی و مطالبه مستمر مبارزه با مفاسد اقتصادی پرداخت که با توجه به فضای سال جدید نیز شاید اینگونه بیشتر به مذاق همگان خوش آید. اما نگارنده قصد دارد تا در نوشتار خود مسیر دیگری را طی کرده و با نگاهی دلسوزانه با توجه به بخش دیگری از واقعیت های امروزین جریان دانشجویی به نقد آن بپردازد که معتقد است بخش عمده ای از بدنه جریان دانشجویی را شامل می شود. 1- یکی از اصلی ترین و مهمترین مسائلی که دانشگاه و جریان دانشجویی این روزها به شدت از آن رنج می برد، عدم ایجاد ظرفیتی برای گفتمان سازی در محیط پیرامونی و اجتماعی است که می بایست جریان دانشجویی با توجه به روحیه آرمانخواهی به مسائلی از قبیل ایجاد جامعه اسلامی و تمدن اسلامی به معنای احیای تفکر اسلام سیاسی، اعتماد به نفس به معنای عملیاتی کردن شعار “ما می توانیم” در دانشگاه ها، زیر سوال بردن نظامی که بر پایه رابطه سلطه گر و سلطه پذیر در دنیای مدرن بنا شده، عدالتخواهی، آزادی خواهی و ایجاد دانشگاه اسلامی با توجه و مطالعه دقیق و برنامه ریزی شده قرآن، نهج البلاغه، مجموعه بیانات امام(ره) و رهبر معظم انقلاب و معارف متقن انقلاب اسلامی این آرمان ها را فهرست کرده و با پیگیری آنها و گفتمان سازی در این حوزه ها که هدفمند صورت می دهد، ضمن رفع یکی از نواقص اساسی خود، در تحقق آرمان های انقلاب اسلامی نیز نقشی مهم ایفا کند. 2- دیگر امری که با نگاه واقع بینانه به دانشگاه ذهن نگارنده را به خود معطوف می کند اینکه با گذشت قریب به یک دهه از مطالبه مهمی همچون کرسی های آزاد اندیشی همچنان آنچه در فضای واقعی دانشگاه قابل لمس می باشد اینکه نه تنها چنین امری تبدیل به یک امر رایج نگردیده بلکه فهم مشترکی نیز در بدنه جریان دانشجویی نسبت به آن وجود ندارد. این در حالیست که با توجه به آیه شریفه «لآ اِکراهَ فِی الدّین» تنها مسیر برای پیشبرد پایدار تفکر دینی در دانشگاه اقناع بوده که نیازمند قدرت منطق و قوت استدلال بدنه جریان دانشجویی مسلمان است و این مهم از مسیر برنامه ریزی دقیق جریان دانشجویی اسلام گرا در مباحث فکری و مطالعاتی جهت حضور با قوام در کرسی های آزاد اندیشی حاصل خواهد شد. در این میان جالب تر آنکه در فضای امروزین دانشگاه، جریانی که روزی خود را یگانه مطالبه گر گفتمان “آزادی” می پنداشت و از قضا امروز بخش اصلی مدیریت دانشگاه را نیز خصوصاً در عرصه مدیریت فرهنگی در اختیار دارد نیز اقدامی درخور و محسوس جهت ترویج فضای آزاد اندیشی و راه اندازی عملی کرسی های آزاد اندیشی در دانشگاه ها نکرده است و حتی طی دوره حضور خود در مدیریت دانشگاه عملاً مطالبه آزادی را به سمت و سویی غیر از تقویت و ایجاد فضای آزاد و تخصصی مباحث فکری- نظری و در مستهجن ترین شکل ممکن آن از قبیل برگزاری جلساتی همراه با رقص و آواز و یا اردوهایی خارج از شئون دانشگاه نمایان کرده است. جا دارد به مسئولان امر یادآور شد که چنین مواجهه ای با دانشگاه که عملاً در بخش هایی منجر به اشاعة رسم اباحه و فساد و تبدیل سالن های دانشگاه به سالن های رقص و آواز می گردد و در نهایت پتانسیلی برای ترویج غریزه گرایی در میان بدنه ی جوان دانشجو می شود نسخه ای است که از سوی ساواک برای مقابله با رشد قابل توجه جریان مذهبی و حلقه های فکری معرفتی جریان مذهبی در سال های ابتدایی دهه 50 در دانشگاه ها به اجرا گذاشته شد تا دانشجو و دانشگاه را از عمق بخشی به مسائل اصلی و مهم کشور بازدارند؛ اما امروزه روز و با چه اهدافی چنین اقداماتی مجدداً پایش به دانشگاه باز شده، قطع یقین نیازمند بررسی های دقیق و موشکافانه است که خود می تواند سرفصلی برای ورود جریان دانشجویی اسلام گرا و نقد مسئولان آموزش عالی در سال پیش رو باشد. 3- از دیگر مسائلی که امروزه جریان دانشجویی بیش از گذشته با آن دست درگریبان است مسئله هدر رفت وقت در دوران جوانی و دانشجویی است که یکی از مهم ترین مصادیق آن به درستی حضور بی هدف و بی نتیجه این قشر در شبکه های اجتماعی است؛ که گاهاً در ابتدا نشأت گرفته از توهم فعالیت مؤثر فرهنگی برای دانشگاه می باشد و حتی فراتر از آن مشاهده می شود که بدنه جریان دانشجویی این محیط را محلی مناسب جهت گفتگوی آزاد در راستای آزاد اندیشی در دانشگاه می پندارد. در حالی که اساساً فضای مجازی باعث متعصب تر شدن و افزایش تنگ نظری کاربران می شود و دنیای مخاطبان خودرا به اندازه همان گروه هایی که عضو آن می شوند کوچک نگه می دارد و به تدریج ارتباطشان را با واقعیت از دست می دهند، در حالی که تناظر آراء در محیط واقعی بیشتر است. امر سیاسی به این معنا است که انسان در عرصه اجتماعی قدرت تضارب داشته باشد در حالی که این امر در فضای مجازی اتفاق نمی افتد. چرا که معمولاً کاربران در گروه هایی حضور می یابند که عموماً همفکر و هم نظرش هستند. علاوه بر این در شبکه های اجتماعی گفتگویی شکل نمی گیرد. آنچه در عمل رخ می دهد “گفت و گفت و گفت” است، “گفت و سکوت” است، “گفت و فرار” یا “گفت و طرد” است و عملاً در شبکه های اجتماعی کسی به کسی گوش نمی دهد و آنچه از این رهگذر نصیب جریان دانشجویی گردیده این است که قهرمان های مجازی “دن کیشوت” وار به جنگ آسیاب های بادی می روند. 4- نقدی دیگر بر فضای امروز جریان دانشجویی اسلام گرا عدم درک صحیح از تلاش برای ایجاد “جذابیت دینی” در امور فرهنگی در مقابل گفتمان ضددینی “جذابیت بی بندو باری” در امر فرهنگ از سوی جریان مقابل است. نقطه ضعف مهمی که باعث شد رهبر انقلاب در رمضان سال 94 در مقام یک استاد متبحر کارگاه تشکیلات این مساله ضروری و مهم را یادآور شدند که از هر ابزاری نمی توان برای جذب بهره برد و البته تشکل ها و مسؤولان فرهنگی درون دانشگاهی و خارج از دانشگاه برای ایجاد جاذبه دست خالی نیز نیستند و ابزارهای مهمی در دست دارند از قبیل حرف نویی که از دل مطالعه بیرون آمده باشد و بتوان ریشه های آن حرف نو را در اندیشه دینی و انقلابی جست وجو کرد. واقعیت آن است که اهمیت محصولات اندیشه ای در جامعه ما به دلیل مساله علوم انسانی در ایران است، چرا که ما در دانشگاه ها وارث علوم انسانی غربی و سکولار هستیم و باید بپذیریم این اندیشه ها - که در قالب متون، نظریه ها و تئوری ها خودنمایی می کنند - دارای پیش فرض هایی ارزشی هستند که در درونشان بروز و ظهور دارد. با این وصف، در شرایطی که متون و حاملان متکی به این اندیشه ها غالباً غربی هستند، به طور طبیعی، در نهایت نسبت به ارزش های خودی واگرایی و نسبت به ارزش های رقیب همگرایی ایجاد می کنند و وظیفه اصلی جریان دانشجویی و البته فراتر از آن دستگاه های مسؤول در کشور اعم از وزارت علوم و شورای اسلامی سازی دانشگاه ها این است که به دنبال شکستن این تابو و طرح حرف نو باشند. یکی دیگر از ابزارهایی را که به نظر مورد غفلت جریان همسو با انقلاب اسلامی در محیط دانشگاه قرار گرفته به جرأت می توان هنر دانست که در عرصه های گوناگونی از قبیل تئاتر، کاریکاتور، شعر، سرود، طنز و... قابل ارائه و بیان حرف های دینی و انتقال پیام های گفتمان انقلاب اسلامی است چرا که ویژگی مهم هنر، جذابیت آن است. هنر با ایجاد یک جذابیت محسوس که فضای مخاطب را با خودش همراه می کند، در مناسبت های ارزشی او تغییر و تحول ایجاد می کند. یکی دیگر از ویژگی های هنر این است که قدرت پوشش دهندگی گسترده ای دارد یا به کلامی دیگر، فراگیر است. نکته دیگر آنکه هم توده ها و هم نخبگان زیر بار تأثیرگذاری هنر هستند. همچنین نباید فراموش کرد که ویژگی اصلی هنر هویت مضاعف رسانه ای آن است، چرا که بدون مخاطب قابل تعریف نیست و علاوه بر ماهیت اصلی آن، نوعی رسانه نیز به شمار می آید. باید متذکر شد که در صورت عدم ورود جدی و مؤثر در این حوزه، فضا را برای ترویج گفتمان “بی بندو باری” در امر فرهنگ باز می گذاریم و این گلایه به جریان دانشجویی اسلام گرا وارد است که با گذشت بخش عمده ای از سال تحصیلی جاری اقدام مؤثری در جهت اجرایی کردن این راهنمایی ها صورت نگرفته است. 5- یکی از مسائلی که نگارنده معتقد است بدنهجریان دانشجویی در شرایط امروزین بیش از گذشته نیازمند ورود جدی، تخصصی، مطالبه گرانه و اصلاح گرانه ی جهادی در آن می باشد، بحث آسیب های اجتماعی است که باعث بروز معضلات و مشکلات عدیده ای گردیده است. شاید بیش از بسیاری از مواضع و مطالبات سیاسی و گاهاً تکراری از سوی بدنه دانشجویی، ورود به مباحث اجتماعی از قبیل زنان، کارگران، حاشیه نشینان، کودکان کار، معتادان، بیماران صعب العلاج، معلولان، فقرا، مستمری بگیران و... امری ضروری و مهم تلقی گردد که متأسفانه آنطور که باید و شاید نه در طرح مطالبات، نه در اقدامات مؤثر برای رفع مشکلات و معضلات اجتماعی، جریان دانشجویی بشدت دچار عقب ماندگی است و باعث شده تا در مجموع ظرفیت تأثیرگذاری جریان دانشجویی بر جامعه را نیز تحت الشعاع قرار دهد. در پایان باید تأکید گردد که موارد مطرح شده بخشی از انتقادات جدی به جریان دانشجویی است که می تواند بابی جهت طرح انتقاداتی جدی تر و مهم تر به جریانی باشد که خود را در قالب منتقد همه بخش ها و امور تعریف نموده و طعم انتقادات تند و تیز به خود را چندان نچشیده است.
یکشنبه ، ۸فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرنامه دانشجویان ایران]
[مشاهده در: www.iusnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها