تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850117425
کودکان در اردوگاه های پناهندگان وادار به جدایی از عزیزان می شوند
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: در بخشی از پیام روز جهانی تئاتر به وضعیت آوارگان اشاره شده و این مهم که چگونه مردم در آپارتمان ها زندگی می کنند در حالی که کودکان در اردوگاه های پناهندگان وادار می شوند تا به بیابان بازگردند و از عزیزان خود جدا شوند.پیام روز جهانی تئاتر در سال 2016 به قلم کارگردان اهل روسیه منتشر شد. به گزارش دولت بهار به نقل از فارس، آناتولی واسیلیو، کارگردان روس و بنیانگذار مدرسه هنرهای دراماتیک مسکو، پیام روز جهانی تئاتر را برای سال 2016 نوشته است. در این متن علاوه بر اهمیت تئاتر در شرایط امروز آمده است: «تنها یک تئاتر است که به یقین مورد نیاز هیچ کس نیست؛ تئاتربازی های سیاسی، تئاتر سیاست زده، تئاتر سیاست مداران، تئاتر بیهوده سیاست. آن چه ما یقیناً نیاز نداریم تئاتر وحشت روزمره است، چه فردی و چه جمعی. آن چه ما نیاز نداریم تئاتر اجساد و خون در خیابان ها و میدان ها، در پایتخت ها و شهرستان هاست، تئاتری ساختگی از درگیری خصمانه میان مذاهب و اقوام...» متن پیام به این شرح است: آیا ما به تئاتر نیاز داریم؟ این سؤالی است که هزاران حرفه ای ناامید از تئاتر و میلیون ها مردم خسته از آن، از خود می پرسند. برای چه به آن نیاز داریم؟ در دورانی که صحنه در مقایسه با میادین شهر و اماکن عمومی که تراژدی های واقعی و اصیل در آن ها در جریان است، بدین سان ناچیز و بی اهمیت به نظر می رسد. تئاتر برای ما چیست؟ بالکن هایی با روکش طلا، مبل های مخملی، کولیس های سرخ، صداهای پرطنین، یا برعکس، چیزی که به ظاهر ممکن است به کلی متفاوت به نظر برسد: بلک باکس هایی آغشته به گل و خون، با توده ای از بدن های عریان و خشمگین درون آن. چه می تواند به ما بگوید؟ همه چیز! تئاتر همه چیز به ما می گوید. این که چگونه خدایان در آسمان ها سکونت دارند و زندانیان در سیاه چال های فراموش شده جان می بازند. چگونه شعله هوس زبانه می کشد و عشق تباه می شود. چگونه در جهان به انسان های خوب نیازی نیست و فریب، فرمانروایی می کند. چگونه مردم در آپارتمان ها زندگی می کنند در حالی که کودکان در اردوگاه های پناهندگان وادار می شوند تا به بیابان بازگردند و از عزیزان خود جدا شوند. تئاتر می تواند درباره تمامی این موارد سخن بگوید. تئاتر همیشه بوده و خواهد بود. اکنون، در این پنجاه یا هفتاد سال اخیر، به طور مشخص مورد نیاز است. زیرا از میان تمام هنرهای دیگر، تنها تئاتر است که دهان به دهان، چشم به چشم، دست به دست و بدن به بدن منتقل می شود. نیازی به واسطه میان انسان ها ندارد. تئاتر روشن ترین وجه روشنایی است، و به شرق یا غرب یا شمال یا جنوب تعلق ندارد. نه، تئاتر خود منشاء نور است که از چهارگوشه جهان می تابد و برای همگان قابل شناسایی است، چه با رویکرد دوستانه و چه خصمانه. و ما به تئاتری نیازمندیم که همواره متفاوت باقی بماند. ما به اشکال مختلفی از تئاتر نیاز داریم. از میان تمامی اشکال و شیوه های ممکن تئاتر، بیش از همه شکل باستانی آن. شیوه های تئاترهای آیینی نباید در تضاد با «تئاتر ملت های متمدن» قرار بگیرد. فرهنگ سکولار امروزه هرچه بیش تر تضعیف و به اصطلاح «اطلاعات فرهنگی» به تدریج جایگزین هویت های واقعی موجود می شود و آن ها را از میدان به در می کند، همچنان که امید ما را برای دیدار آن ها. اما اکنون می توان به وضوح دید: تئاتر درهایش را باز می کند. پذیرش آزاد برای هر کس و همه کس. لعنت به گجت ها و کامپیوترها! به تئاتر بروید، تمامی ردیف ها را در سالن ها و بالکن های تئاتر پر کنید، به کلمات گوش دهید و به تصاویر زنده نگاه کنید! این تئاتر است که روبه روی شماست، از آن غفلت نکنید و هیچ فرصتی برای شرکت در آن را از دست ندهید. شاید ارزشمندترین فرصتی باشد که در زندگی های بیهوده و شتاب زده مان در آن مشترک هستیم. ما به همه گونه های تئاتر نیاز داریم. تنها یک تئاتر است که به یقین مورد نیاز هیچ کس نیست؛ تئاتربازی های سیاسی، تئاتر سیاست زده، تئاتر سیاست مداران، تئاتر بیهوده سیاست. آن چه ما یقیناً نیاز نداریم تئاتر وحشت روزمره است، چه فردی و چه جمعی. آن چه ما نیاز نداریم تئاتر اجساد و خون در خیابان ها و میدان ها، در پایتخت ها و شهرستان هاست، تئاتری ساختگی از درگیری خصمانه میان مذاهب و اقوام...
یکشنبه ، ۸فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها