واضح آرشیو وب فارسی:شما نیوز: «تبریز» شهری که قدم در هر کجای آن می گذاریم، گویی که تکه تکه ی تاریخ، ذره ذره نمایان می شود و اینجاست که در می یابیم نویسندگان، به انصاف در وصف این شهر گفته اند، «تبریز شهر اولین هاست». به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه آذربایجان شرقی، بناهای زیادی در تبریز وجود دارد که هر کدام در جای خود لایق وصف شدن هستند، اما در آغوش این شهر بنایی آجری و خاکی رنگ وجود دارد که گذشته از قدمت آن، ابهت عجیبی را در دل خود جا داده است،«ارگ تبریز» یا «ارگ علیشاه» که در زمان تاج الدین علیشاه، ساخته شده است و چون ستونی محکم در میان ساختمان های مدرن و جدید، هنوز هم با عظمت و ظاهر تاریخی خود، نگاه ها را جذب خود می کند. کافیست از سمت مصلای بزرگ تبریز که در مرکز این شهر قرار دارد، گذر خود را به سمت «ارگ تبریز» بیندازیم، این بنا از دور، تاریخ را بر فراز این شهر فریاد می کشد، نزدیک که می شوی، گویی در تاریخ این سرزمین سیر می کنی و خیره در خشت خشت این بنا لحظه ای مبهوت می مانی ... آری «ارگ تبریز» بی تردید چشم هر انسانی را به خود خیره می کند که حتی مجال نگاه کردن به زیر پا را نیز از آدمی می گیرد، قدمت این بنا، به قرن هشتم هجری باز می گردد، قلعه ای که در ابتدا به نیت مسجد ساخته شده بود که در آن زمان نیمه کاره رها شد و بعدها نیز اهالی تبریز از آن به عنوان قلعه استفاده می کردند، و امروز نیز این تکه ی باقی مانده، برگی از تاریخ پر فراز و نشیب تبریز را در مقابل دیدگان به نمایش می گذارد. به گفته کارشناسان، این بنا از ابتدا مورد ناملایمتی های فراوان قرار گرفته است و این بخش باقی مانده نیز تنها قسمتی از دیوارها و محراب این مسجد است که در طول تاریخ و مخصوصا در دوران قاجاریه به عنوان مقر نظامی هم چنین محل نگهداری مهمات جنگی مورد استفاده قرار می گرفت. امروزه اطراف این بنا را به منظور فضاسازی برای حفظ این عنصر ارزشمند، حصارکشی کرده اند، این چنین به نظر می رسد که این بنای تاریخی در کنار مصلای بزرگ تبریز بتواند اندکی تسکین یابد و از ناملایمتی هایی که در طول تاریخ گریبان این بنای کهنسال را گرفته، رها شود و اندکی مورد توجه «اهالی فرهنگ دوست» قرار بگیرد. مظلومیت این بنا، با ابهت بی بدیل خود غربت عجیبی را بر قلب هر بیننده ای تلقین می کند. با چشمانی لبریز از حیرت، آهسته آهسته در محوطه ی آن قدم می زنم، بلندای این قلعه، به اندازه ای است که بلندترین بنای تاریخی کشور را به خود نسبت داده است، این بنا به علت آوازه و قدمت تاریخی خود، در سال 1310 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. جلوتر می روم و درست در مقابل این بنا می ایستم، با وجود مرمت هایی که به همت فرهنگ دوستان انجام شده و هنوز هم در حال انجام است، چهره ی تاریخی این بنا کاملاً حفظ شده است هم چنین در پیکره اش، زخم هایی نیز به چشم می خورد که به گفته کارشناسان، آثاری از زلزله های مهیب شهر تبریز است که بر پیکره ی ارک، به یادگار مانده است. بیرون از محوطه ی این بنای تاریخی، مغازه های هنرهای دستی را می بینم که ماکت ها و مجسمه های ارگ تبریز، بیش از هر چیزی توجه مرا به خود جلب می کند که دست دانشجویان هنردوست، به گونه ای عجیب تاریخ بزرگ تبریز را در دل این ماکت های کوچک جا داده است. در وصف این بنا، گفتنی بسیار است، اما همین را از ارگ تبریز بگویم، که هیچ واژه ای و هیچ چشم بینایی، توان توصیف عظمت و غربت این بنا را ندارد، فقط باید اینجا بود، و از نزدیک ذره ذره ی آن را حس کرد... نگارنده: «مهری هاشم زاده» انتهای پیام برچسب : آذربایجان شرقی ، تبریز
یکشنبه ، ۸فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شما نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]