واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۸ فروردین ۱۳۹۵ - ۰۱:۲۲

«تبریز» شهری که قدم در هر کجای آن میگذاریم، گویی که تکهتکهی تاریخ، ذره ذره نمایان میشود و اینجاست که در مییابیم نویسندگان، به انصاف در وصف این شهر گفتهاند، «تبریز شهر اولینهاست». به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه آذربایجانشرقی، بناهای زیادی در تبریز وجود دارد که هر کدام در جای خود لایق وصف شدن هستند، اما در آغوش این شهر بنایی آجری و خاکی رنگ وجود دارد که گذشته از قدمت آن، ابهت عجیبی را در دل خود جا داده است،«ارگ تبریز» یا «ارگ علیشاه» که در زمان تاجالدین علیشاه، ساخته شده است و چون ستونی محکم در میان ساختمانهای مدرن و جدید، هنوز هم با عظمت و ظاهر تاریخی خود، نگاهها را جذب خود میکند. کافیست از سمت مصلای بزرگ تبریز که در مرکز این شهر قرار دارد، گذر خود را به سمت «ارگ تبریز» بیندازیم، این بنا از دور، تاریخ را بر فراز این شهر فریاد میکشد، نزدیک که میشوی، گویی در تاریخ این سرزمین سیر میکنی و خیره در خشت خشت این بنا لحظهای مبهوت میمانی ... آری «ارگ تبریز» بیتردید چشم هر انسانی را به خود خیره میکند که حتی مجال نگاه کردن به زیر پا را نیز از آدمی میگیرد، قدمت این بنا، به قرن هشتم هجری باز میگردد، قلعهای که در ابتدا به نیت مسجد ساخته شده بود که در آن زمان نیمه کاره رها شد و بعدها نیز اهالی تبریز از آن بهعنوان قلعه استفاده میکردند، و امروز نیز این تکهی باقیمانده، برگی از تاریخ پر فراز و نشیب تبریز را در مقابل دیدگان به نمایش میگذارد. به گفته کارشناسان، این بنا از ابتدا مورد ناملایمتیهای فراوان قرار گرفته است و این بخش باقیمانده نیز تنها قسمتی از دیوارها و محراب این مسجد است که در طول تاریخ و مخصوصا در دوران قاجاریه به عنوان مقر نظامی همچنین محل نگهداری مهمات جنگی مورد استفاده قرار میگرفت. امروزه اطراف این بنا را بهمنظور فضاسازی برای حفظ این عنصر ارزشمند، حصارکشی کردهاند، این چنین به نظر میرسد که این بنای تاریخی در کنار مصلای بزرگ تبریز بتواند اندکی تسکین یابد و از ناملایمتیهایی که در طول تاریخ گریبان این بنای کهنسال را گرفته، رها شود و اندکی مورد توجه «اهالی فرهنگ دوست» قرار بگیرد. مظلومیت این بنا، با ابهت بیبدیل خود غربت عجیبی را بر قلب هر بینندهای تلقین میکند. با چشمانی لبریز از حیرت، آهسته آهسته در محوطهی آن قدم میزنم، بلندای این قلعه، به اندازهای است که بلندترین بنای تاریخی کشور را به خود نسبت داده است، این بنا به علت آوازه و قدمت تاریخی خود، در سال 1310 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. جلوتر میروم و درست در مقابل این بنا میایستم، با وجود مرمتهایی که به همت فرهنگ دوستان انجام شده و هنوز هم در حال انجام است، چهرهی تاریخی این بنا کاملاً حفظ شده است همچنین در پیکرهاش، زخمهایی نیز به چشم میخورد که به گفته کارشناسان، آثاری از زلزلههای مهیب شهر تبریز است که بر پیکرهی ارک، به یادگار مانده است. بیرون از محوطهی این بنای تاریخی، مغازههای هنرهای دستی را میبینم که ماکتها و مجسمههای ارگ تبریز، بیش از هر چیزی توجه مرا به خود جلب میکند که دست دانشجویان هنردوست، به گونهای عجیب تاریخ بزرگ تبریز را در دل این ماکتهای کوچک جا داده است. در وصف این بنا، گفتنی بسیار است، اما همین را از ارگ تبریز بگویم، که هیچ واژهای و هیچ چشم بینایی، توان توصیف عظمت و غربت این بنا را ندارد، فقط باید اینجا بود، و از نزدیک ذره ذرهی آن را حس کرد... نگارنده: «مهری هاشمزاده» انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]