واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): میرزا عباسعلی خرم لنبانی، فرزند هالو کاظم متخلص به «خرم لنبانی» و ملقب به کمال الدین و خلاق المضامین از شعرای قرن 13 هجری قمری مقارن با دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار است که در اشعارش ارادت خاصی نسبت به حضرت علی(ع) داشت.هر قسمتش داستانی را در دل پنهان کرده، قدمت تخت فولاد، یکی از قدیمی ترین قبرستان های جهان تشیّع، افسانه ای شنیدنی است و وجود مقبره یوشع نبی در تکیه لسان الارض این قبرستان بر این موضوع صحه می گذارد، حکایت زندگی علمای بزرگ تشیع، نامداران و نام آوران مدفون در گوشه گوشه تخت فولاد، حکایتی شنیدنی است. تخت فولاد در زمره گورستان های مهم ایران و جهان اسلام و دومین قبرستان تاریخی شیعه پس از قبرستان وادی السلام است که جمع زیادی از علمای تراز اول جهان تشیع، مشاهیر، ادبا و شاعران معروف در آن مدفون هستند و به همین جهت این گورستان، نمادی شاخص از هویت ایرانی در اصفهان است که سهمی از بارزترین دستاوردهای پیشین ادبی و فرهنگی را از گذشته های بسیار دور به نمایش می گذارد. برای دیدن مقبره میرزا عباسعلی خرم لنبانی باید به سمت شرق تخت فولاد یعنی صحن تکیه صاحب روضات قدم گذاشت تا مقبره این عالم بزرگ را در گوشه ای که شاید از چشم بسیاری از بازدیدکنندگان پنهان مانده است، ببینیم. میرزا عباسعلی خرم لنبانی، فرزند هالو کاظم متخلص به « خرم لنبانی » و ملقب به کمال الدین و خلاق المضامین از شعرای قرن 13 هجری قمری مقارن با دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار است. چهار شاعر متخلص به خرم اصفهانی هستند که دو نفر از آنها معاصر با میرزا عباسعلی خرم لنبانی اصفهانی بوده اند. یکی خرم اصفهانی مشهور به آقابابا، از شعرای قرن 13 بوده و دیگری خرم اصفهانی که نامش میرزا هاشم آهنگر خرم اصفهانی است. در سال تولد این شاعر اختلاف نظر وجود دارد. یک جا تولد او در سال 1237 ه ق نوشته شده است اما به استناد یکی از ابیات غزلیاتش زمان تولد او سال 1227 ه ق است که این تاریخ نیز با توجه به آخرین بیت مندرج در دیوان او که سال 1224 ه ق را گفته باز درست به نظر نمی رسد. با این حال در اردستان نامه تولد او را 1241 ه ق نقل کرده اند. از آثار این شاعر دیوان او است که در سال 1318 تحت عنوان دشت خرم در 500 صفحه به چاپ سنگی رسیده و در آغاز آن دو نقاشی آمده است. یکی اثر میرزا احمد نقاش باشی اصفهانی از خرم جوان در حال کشیدن قلیان و دیگری در سنین کهنسالی او در حال زدن قلم در قلمدان و دیوان در دست است. علاوه بر دیوان «دشت خرم » نسخه خطی کاملی با دست خط وی موجود است و چندین اثر تازه را در خود جای داده است که می تواند مورد توجه پژوهشگران ادبی، تاریخی و اجتماعی قرار گیرد. از آن جمله می توان به مجموعه اشعار رباعی وصف الاصناف و رباعیات متفرقه و دو مجموعه ظرایف و منظوم و منثوره اشاره کرد. مریم قاسمی، کارشناس میراث فرهنگی و استاد تاریخ در گفت وگو با خبرنگار فارس از اصفهان گفت: «متأسفانه درباره شرح احوال و زندگی او مطلب زیادی به صورت مکتوب آورده نشده است؛ به غیر از اینکه در کتب تاریخی آمده است که اسمش کربلایی عباسعلی، از لرهای جوزانی اصفهانی از نژاد بختیاری هایی است که به اصفهان کوچ کرده بود به طوری که در دیوان خود نیز به بختیاری بودنش هم اشاره می کند. وی اظهار کرد: «از اشعار او می توان چنین استنباطی کرد که تحصیلات علمی چندانی نداشته است و از این رو کمتر مضامین قرآنی و کلمات عربی و احادیث در اشعار او مشاهده می شود اما از دست خط او توانایی اش در زمینه کتابت و انشای مطالب مشخص می شود به طوری که براساس مقدمه دیوان دشت خرم، تلاش او کسب علوم ادبی و شعر و شاعری و صنایع بدیعی نیز همراه با توفیقاتی بوده است به طوری که خود را خلاق المضامین کامل الدین معرفی کرده است». گفته های این کارشناس در حالی بیان می شود که منتقد، مورخ و کارشناس مسائل تاریخی نیز در گفت وگو با خبرنگار فارس از اصفهان گفت:« از اشعار این شاعر چنین استنباط می شود که مدتی نیز شغل تحویل داری حکومت را در اردستان به عهده داشته است. محمدرضا علیمردانی اظهار کرد: «نکته قابل توجه اینکه این شاعر در امورات از ذوق ادبی و طبع شاعرانه خود برای حل و فصل مشکلات به خوبی بهره می گرفته است. وی در ادامه افزود: از جمله شعرای معاصر و معاشر او می توان به میرزا سلیمان خان رکن الملک متخلص به خلف و پرتو، مسکین، افسر، الفت و همایون بروجردی اشاره کرد، اما بیشترین ابراز ارادت او نسبت به میرزا سلیمان خان رکن الملک متخلص به خلف بوده است. از آنجا که دوران او مقارن با دوره بازگشت ادبی است، با بررسی غزلیات و اشعارش می توان گفت به سبک بازگشت ادبی بیشتر نزدیک است و از سبک هندی کمتر بهره می گرفته است. به طوری که در بکارگیری از صنایع ادبی و بدیعی بهره زیادی برده است. کتاب های تاریخ را که ورق می زنیم درباره مضامین اشعار این شاعر بزرگ چنین می خوانیم: مضامین اشعارش بسیار روان و عامیانه بود. از این رو کمتر شاعری را می توان سراغ گرفت که مانند او از ضرب المثل های رایج فارسی به خصوص فرهنگ مردم اصفهان حکایت می کند. نکته جالب توجه دیگر اینکه عشق و محبت او به حضرت علی (ع) در جای جای اشعارش به وضوح دیده می شود. با این حال به طور مستقل جز قصیده غدیریه و چند غزل در خصوص آن حضرت و اشعاری که در 14 بند یازده بیتی در مصائب حضرت سیدالشهدا (ع) سروده، اشعار مذهبی خاص دیگری ندارد. تنها اثر مکتوبی که به سال وفات او اشاره کرده است، کتاب «مزارات» مهدوی است که سال وفاتش را 1331 ه ق درج نموده که براساس سال تولدی که به آن اشاره کرده بودیم، بالغ بر 97 سال می شود اما بر سنگ مزارش سال وفات او 1324 ه ق نوشته شده است. هم اکنون پیکر او را در صحن تکیه صاحب روضات به خاک سپردند./فارس
جمعه ، ۶فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]