واضح آرشیو وب فارسی:رهیاب: نوروز، عمومی ترین جشن ملی ما ایرانیان است؛ زیرا مرزی نمی شناسد و از هر دیواری وارد می شود و تمام اقوام، مذاهب و گروه های فکری و عقیدتی را که در این مرز و بوم زندگی می کنند شادمان می کند .با ورود اسلام، عید نوروز رنگ و بویی دیگر یافت.پیشاپیش عید نوروز، عید ملی مردم ایران که سنتی است دیرینه، اخلاقی و عقلانی که مورد تأیید اسلام که پا به پای آن رشد کرده و این سنت در دولت اسلامی رنگ و بوی دیگری یافت را به مقام معظم رهبری، روح حضرت امام (ره)، ارواح شهدا و همه مردم ایران و کلیه کشورهای ی که به این عید اعتقاد دارند تبریک می گویم. به همین مناسبت برای همه اقوام ایران آرزوی سالی خوش، پر نشاط و متکی بر تحول درونی و اصلاح امور روحی و معنوی از خداوند قادر متعال مسئلت دارم و در این ارتباط نکاتی به اختصار پیرامون جایگاه این عید در اسلام و عقلانیت اسلامی را یادآور می شوم. «عید» از ریشه «عاد یَعود» و به معنای بازگشت است. همه عیدهایی که بشر در تاریخ خود ثبت کرده در این خصوصیت مشترکند؛ از اعیاد کهن گرفته تا عیدهای ملی و مذهبی، همه حکایت از واقعه ای خاص دارند. عید نوروز از سنت ها و باورهای کهن ما ایرانیان و فصل شور و شادی و شعف است. البته اگرچه «عید» به جشن سالانه ای گفته می شود که هرسال با بازگشت خود، سرور و نشاط را به قوم، نژاد یا ملتی باز می گرداند، اما معنای ژرف تر آن، بازگشت انسان به ریشه آسمانی خویش و رجعت روحی و معنوی به مبدئی است که او را آفریده و از او پیمان گرفته است تا شأن بندگی و اطاعت را رعایت کند. نوروز، عمومی ترین جشن ملی ما ایرانیان است؛ زیرا مرزی نمی شناسد و از هر دیواری وارد می شود و تمام اقوام، مذاهب و گروه های فکری و عقیدتی را که در این مرز و بوم زندگی می کنند شادمان می کند . با ورود اسلام، عید نوروز رنگ و بویی دیگر یافت. منطق اسلام، منطق خردورزی، گفت وگو و داد و ستد با آداب و رسوم و فرهنگ های گذشته و هم عصر خود است و تا با سنتی غیر اخلاقی و غیر عقلانی رو در روی نگردد، سنت ها را در دل خود جای می دهد و آن ها را به رنگ الهی در می آورد. عید نوروز نیز از آن جا که سنتی دیرپا و هماهنگ با عقل سلیم انسانی بود، نه تنها مهر تأیید اسلام را گرفت، بلکه پا به پای هم رشد کردند. اسلام این سنت نیکو را با صبغه و رنگ دینی درآمیخت و دعاها و اعمال مستحب بسیاری در آن گنجاند؛ در واقع اسلام نوروز را به رسمیت شناخت و محتوای انسانی و معنوی به آن بخشید . «مُعلی بن خنیس»، از یاران امام صادق (ع)می گوید: در روز نوروز به خدمت امام صادق (ع)رسیدم، حضرتفرمودند: «آیا این روز را می شناسی؟» گفتم: «فدای تو گردم، این روزی است که عجم آن را تعظیم می کند ودر این روز هدیه ها برای یک دیگر می فرستند». سپس حضرت به توصیف نوروز پرداخته و فرمودند: «ای معلی! نوروز، روزی است که خداوند از بندگان خود عهد گرفت که او را به یگانگی بپرستند و چیزی را شریک او قرار ندهند و ایمان به پیامبران و امامان آورند. و آن روز، نخستین روز طلوع خورشید است و در این روز، گل ها و شکوفه های زمین آفریده شد . » یکی از دلایل ارجمندی نوروز، هم زمانی این روز با بسیار از رخدادهای تاریخ ساز و ارزشمند دینی است. در روایت معلّی بن خُنیس از امام صادق (ع) آمده است که نوروز، روز استقرار کشتی نوح بر کوه جودی، نزول جبرئیل بر پیامبراکرم(ص)، شکسته شدن بت های کعبه به دست ابراهیم (ع) و حضرت علی (ع)، روز بیعت اصحاب پیامبر (ص)با علی (ع) به دلیل امیرمؤمنان شدنش و روز پیروزی ایشان بر اصحاب نهروان بوده است . نوروز، هم گام با نسیم بهاری، رویش شکوفه ها، زنده شدن زمین و در کنار این همه، صله رحم، دید و بازدیدها، خانه تکانی و بهداشت و نظافت، فراهم آمدن زمینه آشتی ها و پیوندهاو مجموعه ای ازخوبی ها و نیکی هاست که هر خردمندی آن را می پسندد و تأیید می کند. بی شک اگر هیچ روایت و سند صریحی در تأیید و نکوداشت نوروز وجود نداشته باشد، توجه به جنبه های مثبت و آموزنده نوروز، این اطمینان را پدید می آورد که بزرگداشت نوروز را بی شک اسلام تأیید می کند . مقام معظم رهبریمی فرماید: «تحویل هر سال جدید شمسی که با نوعی تحول در عالم طبیعت مصادف می باشد، فرصتی است تا انسان به تحول درونی و اصلاح امور روحی و معنوی و فکری و مادی خود بپردازد. این دعای شریفی که به ما تعلیم داده اند تا در آغاز سال بخوانیم، درس همین تحول است . در این دعا از خدا درخواست می کنیم که درحال و وضعیت روحی و نفسانی ما، تحول و دگرگونی مبارکی را ایجاد کند. ایجاد تحول کار خداست. اما ما موظفیم که برای این تحول در درون و در زندگی خود و در جهان اقدام و تلاش کنیم . نوروز؛ یعنی روزی که شما با عمل خودتان، با حادثه ای که اتفاق می افتد، آن را نو می کنید» سالی دیگر هم به پایان رسید، با همه تلخی ها و شیرینی هایش، با همه فرازها و نشیب هایش، رنج ها و شادی هایش، ترس ها و امیدهایش. سال گذشته، برای عده ای سال رشد و پیشرفت و تکامل بود و برای عده ای دیگر، سال عقب گرد، یا در جا زدن و رکود بود. کسانی آبرو یافتند و کسانی آبرو باختند. کسانی عزیز شدند، و دیگرانی خوار و حقیر گشتند. ما در کجای زمان ایستاده ایم؟ پیش رو و زیر پایمان، پشت سر و اطرافمان و در افق های دور دست ونزدیک چیست و چه می گذرد؟ و چه زیبا معصومین (ع) به ما آموختند که روزی عید خواهد بود که در آن بندگان گناهی مرتکب نشوند.
پنجشنبه ، ۵فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رهیاب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]