تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835182611
بدترین اتفاق زندگی ام شکست عشقی بود/ سینما حق هنرهای دیگر را خورده است
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: آذرخش فراهانی: در کشور ما زیاده از حد به سینما پرداخته شده و در واقع سینما حق هنرهای دیگر را خورده است.حوزه سینما گروه فرهنگی ذاکرنیوز ؛ آذرخش فراهانی فرزند دوم خانواده هنرمند فراهانی، متولد اولین ماه فصل تابستان در سال 1360، نوازنده، ترانه سرا و خواننده سبک راک موسیقی کشور و سرپرست یک گروه موسیقی است. وی هنر موسیقی را از سنین کودکی آموخت و در سن سی و چهار سالگی در اولین فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخت که هیأت داوران برای این نقش او را نامزد دریافت سیمرغ بلورین سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر کردند. آذرخش فراهانی در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی ذاکرنیوز ؛ از فعالیت در حوزه موسیقی، اتفاقات تلخ و شیرین زندگی، تجربه ایفای نقش در سینما و محدودیت های اجتماعی بازیگران گفت که در اینجا می خوانید: *در خانواده ای که همه بازیگر بودند چه اتفاقی شما را به سمت هنر موسیقی کشاند؟ در حال حاضر مرز بین هنرها خفیف شده و به نوعی با هم تلفیق شدند. شما به کنسرت می روید و تئاتر هم می بینید، به سالن تئاتر می روید و موسیقی می شنوید و ممکن است در سالن سینما با موسیقی و تئاتر و فیلم مواجه شوید. برای برخی هنرها باید نام جدید اختراع کنند. کنسرت راجرواترز تلفیقی از تئاتر و مجسمه سازی و موسیقی و نمایش است. از نظر من هنر، هنر است و فکر می کنم در کشور ما زیاده از حد به سینما پرداخته شده؛ در واقع سینما حق هنرهای دیگر را خورده است. *پس از سال ها فعالیت در حوزه موسیقی، چه اتفاقی باعث شد در فیلم سینمایی بازی کنید؟ من کارهای آقای پرویز شهبازی را خیلی دوست داشتم، برای ایشان احترام زیادی قائلم و پذیرفتم که با افتخار در خدمت پروژه سینمایی یک هنرمند واقعی باشم. *واکنش پدرتان در مقابل تصمیم شما برای بازیگری چه بود؟ پدرم احترام زیادی به تصمیمات ما می گذارد و من از این نظر مدیون ایشان هستم که اجازه داد ما راهمان را خودمان انتخاب کنیم. *به عنوان کسی که سال ها فعالیت موسیقی داشته، انتقاد شما از فضای موسیقی کشور چیست؟ نقد من بیشتر به مسئولان موسیقی کشور است. نقد من به رفتار و منشی است که به جای حمایت، مانع فعالیت موسیقی می شود. *اگر به دوران نوجوانی برمی گشتید همین مسیر را می رفتید یا هنر و شغل دیگری انتخاب می کردید؟ صد در صد انتخاب من همین راه بود. *از فضای هنری خانواده بگویید. پدر و مادرم همیشه از کارهای هنری ما حمایت می کردند. مادر من خودش نقاش است. از سنین کودکی ما را در کلاس های هنری ثبت نام می کردند و مشوق ما در حوزه هنر بودند. کلاس نقاشی، موسیقی و ... *اگر در خانواده ای بودید که نسبت به هنر سخت گیر بودند و مانع انتخاب هنر و موسیقی می شدند چه کار می کردید؟ مسائلی که به منش انسانی برمی گردد آنقدر ساده نیست که بتوان راجع به آنها راحت صحبت کرد. خیلی وقت ها هنرمندان در خانواده هایی پا به عرصه وجود گذاشتند که مخالف هنر بودند. این اتفاقات هنرمند را مستقل تر می کند، در مواردی هنرمندی که خانواده اش سختگیر و مخالف امور هنری بودند، چغرتر و به عبارتی خودساخته تر و پوست کلفت تر می شود نمی توان گفت هر هنرمندی که خانواده اش مشوق او بودند موفق تر خواهد بود. خیلی از موارد هنرمند مستقل، نتیجه بهتری دارد. *از فعالیت موسیقی خود در حال حاضر بگویید. 15 سال است که یک گروه موسیقی را سرپرستی می کنم. نام گروه «کوچ نشین» است که از بهترین نوازنده ها تشکیل شده و تا به حال بیش از 20 اثر منتشر کرده ایم. من سرپرست، نوازنده، ترانه سرا و خواننده گروه هستم. از جمله نوازندگان گروه من حمزه یگانه، آرش پژندمقدم (از مطرح ترین درامرهای ایران) و دارا دارایی هستند. تاکنون پنج کنسرت در پاریس داشته ام که دو کنسرت گروهی و سه اجرای سولو (تکی) داشته ام که با استقبال قابل قبولی مواجه شد. البته اگر فضای مناسبی در ایران فراهم باشد، استقبال ایرانی ها از کنسرت موسیقی بیشتر است، به نظرم ایرانی ها این شکل موسیقی را بهتر درک می کنند. *طرفدار کدام خواننده ها و گروه های موسیقی کشور هستید؟ چون با افرادی که کار می کنم از حرفه ای ها و بهترین ها هستند، کار حمزه یگانه سرپرست گروه «نائیما» و دارا دارایی سرپرست گروه «داماهی» را می پسندم. در سبک سنتی هم استاد شجریان و فرزندشان، آقای شهرام ناظری، آقای قربانی، استاد علیزاده و گروه «دستان» و ... . *جذابیت سینما برای شما بیشتر است یا موسیقی؟ نقشی که بازی کردم در واقع به معرفی و شنیده شدن آثار موسیقی ام کمک کرد؛ چون آهنگسازی فیلم هم برعهده خودم بود اما جذابیت موسیقی برایم خیلی بیشتر از سینما است. *اگر باز هم پیشنهاد بازیگری در سینما داشته باشید قبول می کنید؟ بستگی دارد چه کسی پیشنهاد بدهد که من کار موسیقی را به خاطرش مدتی کنار بگذارم. من در جشنواره فیلم فجرامسال چند کار خوب از کارگردان های جوان دیدم که مرا تحت تأثیر قرار داد؛ هر کدام از آنها از من بخواهند در اثرشان بازی کنم، قبول می کنم. *پس از تصمیم به بازیگری، خانواده چقدر شما را کمک و حمایت کرد؟ من 12 سال پیش در منزل خواهرم شقایق، با آقای شهبازی آشنا شدم ولی نمی توان گفت که به واسطه شقایق در کار آقای شهبازی وارد شدم چون آشنایی متعلق به 12 سال پیش است. اما از لحاظ دعوت به منزل و آشنایی با پرویز شهبازی مدیون شقایق هستم. در کل خانواده خیلی به من در این زمینه کمک کرد. *تجربه بازیگری چطور بود؟ به نظر من بازی در یک اثر زیبا، قشنگ است. اگر یک آدم استعداد چیزی را دارد، به طور قطع در آن رشته کار می کند و موفق می شود و منتظر دیگران نمی ماند ،به خودش و امکانات خودش نگاه می کند و بی نیاز از دیگران و حمایتشان موفق می شود. من یک سری از افراد را دیده ام که با دوربین از خودشان فیلم می گیرند و در اینستاگرام می گذارند و تعداد فالوئرهایشان بسیار بیشتر از بازیگران حرفه ای سینما است. توصیه من به کسانی که منتظر حمایت و معجزه هستند، این است که به خودشان تکیه کنند و از خودشان شروع کنند. من معتقدم بی نیاز به پارتی و پول و رابط هم می توان موفق بود. *زمانی که حس موفقیت را تجربه می کنید به یاد چه کسی می افتید؟ خوشبختانه من موفقیت های زیادی در زندگی نداشته ام! چون موفقیت چیز خطرناکی است چون می تواند آدمی را به دام منیِّت بیندازد و در ابتدای راه دچار غرور شود و فکر کند که کسی شده. خوشبختانه من کمتر به دام موفقیت افتاده ام اما در لحظه موفقیت یاد کسانی می افتم که دوستشان دارم، مثل خانواده. *به چه هنرهایی به غیر از موسیقی علاقمندید؟ انیمیشن را به اندازه هنر موسیقی دوست دارم. ادبیات، مجسمه سازی، نقاشی (لیسانس رشته نقاشی دارم) ؛ ولی تا به حال حتی یک ورق راجع به بازیگری و هنر سینما نخوانده ام. *ولی در اولین ایفای نقش نامزد دریافت سیمرغ شدید... در یک بازی خوب عوامل مختلفی موثر هستند باید همه چیز را در نظر گرفت. همکاران و همبازی ها و البته شخص کارگردان که از همه عوامل مهم تر است. بازی خوب ترکیبی از زحمت و ذکاوت کارگردان و پتانسیل بازیگر است. *در سال چند بار به کنسرت موسیقی و سینما می روید؟ حضورم در کنسرت ها بیشتر در سفرهایم اتفاق می افتد. در تهران هم نسبتا زیاد می روم. به کنسرت گروه داماهی، نائیما، هومن اژدری و غیره می روم. از سن 14 سالگی تا کنون به طور متوسط هر دو سال یکبار به سینما رفته ام. امسال روز هشتم جشنواره اولین روز حضورم در برج میلاد برای تماشای فیلم بود. در این روز چند فیلم دیدم که اشک مرا درآورد و خوشم آمد. با خودم فکر کردم در طول این سال ها که دو سال یکبار به سینما رفتم حتما فیلم های خوبی را از دست داده ام. تصمیم گرفتم از این پس بخشی از هنر سینمای ایران را دنبال کنم. *سال 94 برای شما چه سالی بود؟ سال 94 سال بز بود. اتفاقا من یک قطعه در خصوص جزیره هرمز منتشر کردم که پروژه بزرگی بود. 8 خواننده و 10 ساز مختلف در این کنسرت استفاده شد. حضور در فیلم آقای شهبازی هم اتفاق دیگری بود که 4 ماه از سال را در آن گذراندم. برای من سالی بود که مثل بز که در ظاهر چابک نیست ولی از همه زودتر به قله می رسد من هم در کمال آسودگی نتیجه خوبی گرفتم. سال 94 برای من همپای سال 91 بود که آلبومم را منتشر کردم البته سال 91 برای انتشار آلبوم زیاد کار کردم. *بهترین و بدترین اتفاق زندگی آذرخش فراهانی؟ آنچه آدم از اتفاقات قضاوت می کند با آنچه در واقعیت است تفاوت دارد. ممکن است اتفاقی را خوب ندانیم ولی برای ما لزوما اتفاق بدی نباشد. شکست عشقی بدترین اتفاق زندگی ام بود. بهترین اتفاق هم آخرین مسافرت من به کشور ترکیه بود که ترکیبی از چادرنشینی در طبیعت و اجرای خیابانی موسیقی به همراه کوله به دوشان کشورهای مختلف بود.من اجرای خیابانی در آلمان، ترکیه، هند و ایران داشته ام که در ترکیه و ایران بیشتر بود. *با توجه به اینکه جذابیت موسیقی برای شما بیشتر از سینماست، دوست داشتید سیمرغ را می گرفتید؟ دوست داشتم ولی برای دریافت آن پافشاری نداشتم. کلا در جایزه ها، رقابت نسبی و قضاوت ها سلیقه ای است؛ جایزه خوشحالی کسی است که آن را می گیرد و افسوس کسی که آن را نبرده است. من هیچ گاه برای افسوس خوردن کسی دعا نمی کنم. در کاندیدا شدن من هم این نیست که قطعا حق من بوده که نامزد شوم شاید حق بازیگر دیگری بوده وسلیقه هیأت داوران من را پسندیده است. *اهل فوتبال هستید؟ طرفدار چه تیمی در ایران هستید؟ فقط تیم ملی. بازی های تیم ملی و باشگاه ها را در سطح بین الملل را می بینم و البته رقابت های جام جهانی را هم دنبال می کنم. *در اولین حضور سینمایی تا چه حد به مشکلات بازیگران سینما پی بردید؟ در سیستم بازیگری مشکل بزرگی وجود دارد و آن خطر کله پا کردن است. یک حس ناامنی در میان بازیگران وجود دارد که از طرف تیم رقبا و یک سری منابع قدرت کنار گذاشته شود این خطر همیشه بازیگران را تهدید می کند. مشکل دیگر این است که در جامعه ما بازیگر و هنر بازیگری بسیار برجسته می شود از نظر اقبال عمومی و رسانه ها، بازیگران در حد پیشوایان اجتماعی و الگوهای ملی برجسته می شوند. این موضوع زندگی بازیگران را سخت می کند. بازیگر مثل فیلمبردار، گریمور، مسئول تدارکات و ... در فیلم می آید و بخشی از فیلم را پیش می برد. فیلم یک اثر هنری است که جزئی از هنر است و هنرهای دیگر ترکیب می شود، ضمن اینکه کل هنر بخشی از فرهنگ است و همه فرهنگ نیست. چهره بازیگر را خدا داده است و در خوشایند و جذاب به نظر آمدن آن طراح گریم، نورپردازی و کارگردان نقش دارند، حتی فیلمنامه و نقش نیز موثرند. بازیگر وقتی به عنوان پیشوای اجتماعی و الگوی ملی برجسته می شود مجبور است ضعف ها و خطاهایش را در حد اغراق شده ای پنهان کند و قطعا دچار مشکلات شخصیتی و روانی می شود چون مجبور است در جامعه هم نقش بازی کند و خودش نباشد و برخی الگوهای دست و پا گیر را رعایت کند که افراد عادی ملزم به رعایت آن ها نیستند. به نظرم بازیگر وقتی در هجوم رسانه ها قرار می گیرد پس از مدتی دچار غرور می شود و این غرور او را به دام می اندازد. بازیگر باید بیشتر از حرف زدن به دانش و اطلاعات خود بیافزاید تا اینکه سخنرانی کند. *حرف یک هنرمند با مردم جامعه؟ لزوما آنچه و آنکه برنده است و به اصطلاح امروزی لایک بیشتری دریافت کرده به اندازه بالا بودن و بهتر بودن فرد یا اثر یا عملکرد نیست. حالا دیگر لایک داشتن مثل پول داشتن است. چه بسا که لایک پول آورده و پول افراد را لایک دار کرده است. این چیزها به معنای لایق بودن ومستحق بودن افراد نیست، خیلی مواقع پیش می آید که آثار اعلای هنری را کسانی خلق می کنند که به حاشیه رانده شده اند، گاهی افراد را در جایی می بینیم که لایق و مناسب آن موقعیت نیستند و جایگاهشان بالاتر و پایین تراست. عقیده من این است که اگر آدم ها می خواهد به دنبال زیبایی بروند و آن را ببینند به جستجوی آن بروند. زیبایی دم دستی که به آنها عرضه شده را قبول نکنند چون آنچه دم دستتان می گذراند دم دستی است. زیبایی را خودتان جستجو و قضاوت کنید نه تحت تأثیر تبلیغات و حرف و نظر و قضاوت دیگران. *اگر برای شما موقعیتی پیش بیاید که شرایط فوق العاده ای را برای هنر موسیقی یا بازیگری شما در خارج از کشور ایجاد کند، در آن جا ماندگار می شوید؟ نه. رفتن و برنگشتن تلخ است. اینکه چند سالی را در خارج از کشور بگذرانم و برگردم را قبول می کنم اما رفتن و برنگشتن فقط یک حس کابوس است. من وطن دوست هستم. وقتی جایی بروید و دیگر به کشور زادگاه خود برنگردید بخشی از وجودتان همیشه گرسنه می ماند، چون آدمی دوست دارد جایی باشد که بوی کودکی اش را بدهد. از نظر من به کسانی که در ایران زاده می شوند باید تابعیت ایرانی بدهند. * حرف یک هنرمند با مسئولان فرهنگ و هنر کشور؟ از هنر حمایت کنند و در مورد هنر اصل را بر برائت بگذارند. با پیشرفت هایی که در زمینه تکنولوژی کرده ایم من آینده خوب و روشنی را برای موسیقی ایران می بینم. گفتگو از: شیما شفیعی
چهارشنبه ، ۴فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]
-
گوناگون
پربازدیدترینها