محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831019630
خیریه ای که در خانه بانوی تهرانی راه اندازی شده است
واضح آرشیو وب فارسی:وطن: در روزهای پایانی سال ۹۴ که اکثر خانواده ها به فکر خرید لباس و وسائل سال تحویل بودند، در موسسه خیریه سروش آسمانی امام علی (ع) بسته بندی سبد کالای نوروزی برای نیازمندان، از هرچیزی مهمتر بود.به گزارش وطن(پایگاه خبری سازمان های غیر دولتی ایران)؛ «این راه، برگشتی ندارد...» همین جمله کافی است برای فهمیدن تمام سختی هایی که می کشد تا لبخندی را بر لب کودکی چشم به راه، پدری درمانده، مادری خسته یا یک سالخورده مریض بنشاند. خانه اش پر است از هدایای مردمی، از خوراکی های مختلف گرفته تا دارو و لباس های رنگارنگ. خانه ای دو طبقه که هرچند محل زندگی شان بوده اما وقف خیریه «سروش آسمانی امام علی (ع)» شده است. پشت یک میز چوبی قدیمی، کامپیوتری معمولی و بنری با نام موسسه که تصویر حضرت علی (ع) در بالای آن نگاه ها را به خود جلب می کند، به ۱۶۰۰ پرونده ای که دارد، رسیدگی می کند؛ آنهم تنها با تکیه به کمک های مردمی. شوخی نیست رسیدگی به وضعیت آن همه پرونده که مشخصات افراد بیمار، خانواده ها و کودکان بی سرپرست در آن دیده می شود. بعضی وقت ها می ماند به چه کسی کمک کند اما ته دلش می گوید «خدا ارحم الراحمین است» و به تلاشش ادامه می دهد. شاید در یک روز، ۱۰ بار اشکش در می آید تا دارویی، سبد کالایی یا لباسی را تهیه کند و به دست نیازمندی برساند اما خسته نمی شود زیرا آنچه آرامش می کند، نتیجه دادن کارهایش است. خیریه، ارثیه ارزشمند فامیلی دیوارهای قدیمی و ترک خورده آخرین چیزی است که به چشم می آید، خانه ای که در روزهای پایانی سال، به جای خانه تکانی، محل جمع آوری سبدهای عیدانه و جا به جا کردن هدایایی شده که می تواند دل خیلی ها را در سال جدید شادتر کند، از کودکان و نوجوانان بی سرپرست تا سال خوردگان معلول و بیمار. خسته است اما به روی خودش نمی آورد ولی ناراحتی را به راحتی می توان از چشمانش خواند. لبخند که می زند سرشار از ناگفته ها و بی توجهی ها است. باز هم می گوید «توکل به خدا» همینکه مردم کمک می کنند تا عده ای خوشحال شوند، کافی است. مدیر خیریه «سروش آسمانی امام علی(ع)» بانویی زنجانی است که به قول خودش کارهای خیریه، ارثیۀ فامیلی برایش بود و با آغوش باز در ۳۳ سال گذشته از این ارث محافظت کرده است. «پروین داودی زنجانی» داستان این خیریه را اینگونه توصیف می کند: «پدر بزرگم در زنجان، همیشه به همسایه ها کمک می کرد و پدرم هم وقتی با تریلی به شهرمان می آمد، اول بخشی از درآمدش را به همسایه های فقیر و بچه های یتیم می داد. بعد از سفر به تهران، ابتدا خیاطی می کردم و بخشی از درآمدم را به افرادی که شناسایی کرده بودم، می بخشیدم. وقتی فرزندانم به مدرسه رفتند، به عنوان یکی از اعضای انجمن اولیاء و مربیان، سعی می کردم خانواده های نیازمند را شناسایی کنم و حتی به مدیران مدرسه می گفتم، پولی از آنها نگیرند. از همان زمان بود که کار خیریه را با کمک به ۱۰-۱۱ نفر شروع کردم.» بیائید، ببینید و بعد کمک کنید «۳ سال است مجوز گرفتم و هرکسی شکی دارد، می تواند بیاید از نزدیک کارهای را ببیند.» خانم زنجانی که روی این جمله خیلی تاکید دارد، می گوید: «در منطقه ۱۷ و در کنار ساختمان های نوساز، کسانی را داشتیم که از گرسنگی مرده اند. امروز افرادی زیر مجموعه موسسه ما هستند که یا معلولیت دارند یا از کار افتاده اند و یا بی سرپرست. زنانی که شوهرشان زندانی بوده و یا مرده اند و شب های زیادی گرسنه می خوابند. نمی خواهم کسی به ما کمک میلیاردی کند، بیایند اینجا، پرونده های و عکس ها را ببینند، بعد تصمیم بگیرند. نه مبلغی را به کسی می گوئیم، نه اهدای جنس خاصی را توصیه می کنیم چون حتی یک لباس کهنه هم باعث شادی فراوان یک کودک و یا یک خانواده می شود. وقتی افراد بیایند و ببینند کمک های شان واقعا به افراد نیازمند می رسد، بیشتر برای حمایت از ما و جذب افراد خیّر دیگر، تلاش می کنند.» هدف مدیر خیریه «سروش آسمانی امام علی (ع)» که همسرش را هم وارد این کار کرده، تنها کمک کردن به افراد نیازمند نیست بلکه گام های مثبتی را هم در بحث کارآفرینی برداشته است: «چند طرح ویژه دارم که فعلا یکی از آنها تصویب شده. خوشبختانه «مرکز تهیه غذای هدیه» از اواخر دی ماه با هدف کار آفرینی برای زنان سرپرست خانوار افتتاح شده است. در آنجا توسط برخی از خانم های سرپرست خانواده، غذا می پزیم و می فروشیم که سود نهایی آن وارد خیریه شده و بخشی از غذای باقیمانده به افراد فقیر اما با آبرو اهدا می شود. این کارها باعث بهبود شرایط برخی از خانواده ها شده تا نام شان از پرونده نیازمندان خارج شود، سپس می توانیم بیشتر روی بیماران، افراد کم توان و کودکان بی سرپرست تمرکز کنیم.» نیاز به حمایت و امکانات داریم زنجانی به برنامه های جالب دیگری که در این موسسه انجام می شود، اینگونه اشاره می کند: «نحوه پخت تمام غذاهای دنیا را بلد هستم، انواع شیرینی های شهرهای ایران و مربا و ترشی های مختلف را می توانم درست می کنم اما نیاز به جا و امکانات دارم. در کنار پخت غذا، به افراد نیازمندی که می توانند با ما همکاری کنند، نحوه پختن غذاهای مختلف از جمله غذاهای سالم، رژیمی و مخصوص کودکان را آموزش می دهیم. البته مشکل مان نداشتن جا و وسائل مناسب است و اگر هزینه داشتن گرمخانه، سردخانه و پیک موتوری مان تامین شود، مطمئنا آینده خوبی پیش روی این بانوان سرپرست خانواده قرار خواهد گرفت. همچنین در حسینیه ای که داریم، کلاس های ترک اعتیاد برای معتادان دایر کرده ایم تا بتوانیم شرایط بازگشت آنها به زندگی و بین خانواده های شان را فراهم کنیم.» ۵ کیلو برنج، ۲ عدد روغن و ماکارونی، یک عدد رب و تن ماهی، نیم کیلو گوشت و مقداری آجیل و شکلات که با همت هواداران استقلال تهیه شده، در شب عید شادی را به سفره ۵۰ خانواده تحت پوشش این موسسه هدیه می کند. چندین نفر هم در خانه خانم داودی که کنار موسسه است، این اقلام را بسته بندی می کنند تا قبل از آغاز سال جدید به افراد نیازمند اهدا شود. مهدی حقیقت خبرنگار جوانی که هماهنگی لازم جهت جمع آوری مبالغ و اجناس اهدایی استقلالی ها برای این خانواده ها را برعهده داشته است. او می گوید: «دفعه اول که به همراه خانم زنجانی به محل زندگی برخی از این افراد رفتم، حس عجیبی داشتم. مشکلات مردم را از نزدیک دیدم و همانجا بود که تصمیم گرفتم، کاری برای شان انجام دهم. آنچه دیده بودم را در یکی از شبکه های استقلالی ها نوشتم که خوشبختانه در فاصله زمانی کوتاه و از بین ۸۰ نفر، مبلغ بسیار خوب و غیر منتظره ای جمع آوری شد تا بتوانیم سبد کالای نوروزی مناسبی را تهیه کنیم. به عقیده من، آنهایی که توانایی حمایت و کمک به نیازمندان را دارند، بهتر است بیایند و از نزدیک مشکلات این افراد را ببینند تا در تصمیم خود برای یاری رساندن به این خانواده ها جدی تر شوند.» پیری و نداری ما را از بین برده... پائین تر از یافت آباد و کمی جلوتر از میدان بهاران، انتهای خیابان شهید عسگری و اواسط خیابان سلامت. خیابان ها شلوغ است اما ساعت ۱۶ بعدازظهر به موسسه خیریه سروش آسمانی امام علی(ع) می رسیم؛ خانم زنجانی منتظرمان است و بعد از دقایقی صحبت کردن در مورد فعالیت هایش، می گوید در این روزهای پایانی سال، قرار است استقلالی ها بیایند تا هدایا را خودشان به نیازمندان بدهند ولی نام سه خانواده را برای مان جدا کرده تا شروع کننده اهدای بسته های نوروزی باشیم. کوچه های تنگ خیابان شهید داود سلامت را رد می کنیم و به خانه ای قدیمی با دیوارهای سیاه، ترک خورده و در آستانه ویرانی می رسیم. خانم زنجانی در می زند و «عزیزه خانم» در را باز می کند. آنچه در نگاه اول می بینیم، راهرویی تنگ و تاریک است با دو اطاق تو در تو. آشپزخانه ای محقر و حمامی با در شکسته. پیرمردی که بالای ۷۰ سال سن دارد و با دیدن مان به سختی از جایش بلند می شود؛ آنهم درحالیکه شادی در چشمانش برق می زند. «پیری و نداری ما را از بین برده» این نخستین جمله پیرمرد است که با صدایی لرزان و لهجه شیرین آذری بیان می کند و بعد از آن به گوشه ای از اتاق خیره می شود. حالا نوبت عزیزه خانم است که صحبت کند: «نه حقوقی داریم، نه درآمدی و نه توانی برای کار کردن. تحت پوشش هیچ ارگانی هم نیستیم. از این خانه محقر تنها یک دانگش به نام آقای مان است، ۵ دنگ دیگر به نام همسر اولش بود که قبل از فوتش، به نام بچه ها کرد. آنها هم مشکلات زیادی دارند و می خواهند خانه را بفروشند و اگر این اتفاق بیافتد، کجا برویم؟» و پیرمرد همچنان ساکت است اما این بار با چشمانی اشک آلود... دوست دارم لباس نو عیدی بگیرم از خانه بیرون می آئیم، درحالیکه خانم زنجانی هم گریه می کند و می گوید: «نمی توانم این صحنه ها را ببینم، به همین خاطر همیشه اقلام مورد نیازشان را به همکارانم می دهم تا بیاورند.» چند کوچه آنطرف تر، خانه ای است ۳ طبقه که زیر زمینش شاید ۱۲ متر هم نشود اما یک خانواده ۶ نفره در آن زندگی می کنند. «امیررضا» پدر خانواده که به خاطر مشکلات کلیه اش ۱۵ بار عمل جراجی شده و پایش را دوبار قطع کرده اند، در کنار گهواره دختر ۶ ماهه اش خوابیده است. به خاطر حضورمان از جایش بلند می شود اما به سختی. با ویلچری که به او اهدا شده، در پارک بادکنک می فروشد که در بهترین حالت درآمد روزانه اش ۳۰ هزار تومان است. نوزادشان به خاطر بیماری مادر، شیر خشک می خورد اما خرج و دخل ها جوابگو نیست و مرد خانه چند روز یکبار، بیرون داروخانۀ محل ساعت ها می ایستد تا یک قوطی شیر خشکِ رایگان بگیرد. پسر بزرگ شان در خانه نیست و دختر دوم درحالیکه ۱۵ سال بیشتر ندارد، درحال جمع کردن جهیزیه برای رفتن به خانه شوهر است؛ آنهم برای کم شدن خرج خانواده. فاطمه ۶ ساله خیلی زود صمیمی می شود و با همان زبان کودکانه از آرزوهایش می گوید: «دوست دارم لباس نو عیدی بگیرم، تبلت هم دوست دارم اما خیلی خیلی گران است. کاش خانه مان هم بزرگتر بود اما همینجا هم بزرگتر از خانه قبلی است...». جملات پدر اما حواس مان را از فاطمه پرت می کند: «این روزها هزینه های خانواده باعث شده، دردهایم را فراموش کنم. بعضی روزها به خاطر درد زیاد نمی توانم سر کار بروم اما اگر نروم چه کسی خرج مان را بدهد.» وقتی از خانه بیرون می آئیم، متوجه می شویم «امیررضا» برای همین خانه باید ماهی ۳۰۰ هزار تومان بپردازد و این پرسش را بارها و بارها تا خانه بعدی از خودمان می پرسیم که چگونه؟. نگهداری از دوقلوها با درآمدی کمتر از اجاره چند کوچه پائین تر... خانم زنجانی می گوید: «همین جاست». پیاده می شویم اما قبل از در زدن، دختری کوچک در را باز می کند. پشت سرش خواهرش مشغول بازی است. دو قلوهایی با چهره های متفاوت که کلاس دوم هستند. مادرشان خوش آمد می گوید ولی خجالت می کشد در مورد وضعیتش صحبت کند و سرش را پائین می اندازد. خانم زنجانی پس از پرسیدن حال دوقلوها، از اعتیاد پدر خانواده و متواری بودنش در ۶ ماه گذشته صحبت می کند. مادری بیمار که روزی ۳-۴ ساعت کار می کند اما دریافتی ماهیانه اش ۷۰ هزار تومان کمتر از اجاره ۴۰۰ تومانی خانه است. در این دنیا فقط پدر پیری دارد که در روستاهای اطراف شهر رشت زندگی می کند و همین دو دختر را. توکلش به خداست و آرزویش خوشبختی دختران دوقلویش. زندگی در تهران برایش سخت است اما نمی تواند به روستای شان برگردد زیرا آنجا کار نیست تا خرج دخترانش را بدهد. البته بعضی روزها که بیشتر سر کار می ماند، بچه ها تا ساعت ۱۳:۳۰ تا ۱۴ در مدرسه منتظر مادرشان می مانند. او می گوید: «نمی دانم حقوقم را به صاحبخانه بدهم یا برای خانه خرج کنم.» و دوباره سرش را پائین می اندازد؛ درحالیکه قطرات اشک از چشمانش جاری می شود. یکی از دختران که کمی سرماخورده، آرزو دارد که مادرش بهتر شود و دیگری در کنار سلامتی مادرش، دوست دارد هرچه زودتر مشکلات شان به پایان برسد. و آلونک های کوزه های آجرپزی ... در شهری که برج ها و مجتمع های مسکونی و اداری اش هر روز بیش از پیش سر به آسمان کشیده، محل هایی به نام «آلونک» هم برای زندگی وجود دارد که نه آب دارد، نه برق، نه در و پنجره ای و نه سقفی، نه فرشی اما مامنی است برای یک خانواده؛ آلونک های کوزه های آجرپزی... پائین تر از یافت آباد که به خاطر پاساژها و بازارهای جدیدش پیشرفت کرده، محلی به نام شمس آباد است که با محله هم نام خود در بالای شهر، زمین تا آسمان فاصله دارد؛ جائی که خانواده های فقیر و بی سرپرست و برخی از مهاجران که عمدتا افغان هستند، در آنجا هم کار می کنند و هم زندگی. زنجانی شرایط زندگی خانواده ها در آن محل ها را اینگونه توصیف می کند: «وضعیت مردم در آن محل بسیار تلخ و دردناک است، بچه های آنجا درس نمی خوانند، چون نه پول مدرسه رفتن دارند، نه خرید دفتر و کتاب. مسیرهای طولانی تا مدرسه و نداشتن امنیت هم یکی از دلایل ممانعت خانواده ها از رفتن کودکان شان به مدرسه است. بعضی وقت ها بیشتر از درآمدهای مان جنس می خریم تا به این محل ها یا خانواده های دیگر تحت پوشش مان بدهیم. البته خیلی مواقع، دریافتی های مان از هزینه ها کمتر است و فشار زیادی را به ما می آورد و مجبور می شویم، تنها به کسانی که وضع شان خیلی بد است، کمک کنیم اما کارمان را تعطیل نمی کنیم. ما نیازمند حمایت های مردم خیّر هستیم و از آنهایی که می توانند کمک کنند، می خواهم حمایت مان کنند تا شرمنده کسی نشویم.»
سه شنبه ، ۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وطن]
[مشاهده در: www.watan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
گوناگون
پربازدیدترینها