واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: بررسى ها نشان مى دهد که اسلام، دینِ سرور و شادى است؛ زیرا این دین، برنامه تکامل مادّى و معنوى است و بدون شادى، زندگىِ کامل و حیات طیّبه، تحقّق نمى یابد.به گزارش ذاکرنیوز از قم؛ در منابع اسلامى، شادى و سرور، مورد ستایش قرار گرفته و غم و اندوه، نکوهش شده است. در قرآن کریم تأکید شده است که اولیاى الهى، ترس و اندوهى ندارند: «أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ. آگاه باشید که به یقین، اولیاى خدا نه ترسى دارند و نه غمگین مى شوند». شادى، یکى از ویژگى هاى زندگى بهشتى است. از منظر قرآن و روایات اهل بیت علیهم السلام بهشت برین، سرشار از شادمانى و خالى از اندوه است: «وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً. و آنان را با خوشى و شادمانى روبه رو خواهد ساخت». «وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ* ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ». و اهل بهشت، دل هایى شاد، چهره هایى گشاده و لبانى خندان دارند: در روایتى از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله آمده که مى فرماید: لا خَیرَ ... فِى الوَطَنِ إلّامَعَ الأَمنِ وَالسُّرورِ. جز با امنیت و شادى، خیرى در [زندگى ] در وطن نیست. بر پایه این روایت، در کشورى که امنیت و شادى نیست، خیرى هم وجود ندارد. به دلیل نقش و اهمیتى که شادى در زندگى انسان دارد، پیشوایان اسلام، رهنمود های بسیار سودمندى را در زمینه عوامل شادى آفرین، موانع شاد زیستن، و همچنین پیامدها و برکات شاد کردن دیگران بیان کرده اند. در مقابل، روایات اسلامى نسبت به خطرهایى که از ناحیه غم و اندوه، جسم و جان انسان را تهدید مى کنند، هشدار داده اند و راه هاى درمان این بیمارى و ریشه کن کردن آن را از زندگى ارائه نموده اند. *شادى روا و ناروا باید توجّه داشت که آنچه در فرهنگ عموم مردم شادى نامیده میشود، به طور مطلق، مورد تأیید اسلام نیست. در بررسى متون اسلامى در زمینه شادى، به دو نوع شادى برخورد مى کنیم: * شادى روا و پایدار، یا شادى مثبت. * شادى ناروا و ناپایدار، یا شادى منفى. این تقسیم بندى، نکته بسیار مهمى است که مبناى اسلام را در ارزش گذارى بر شادى ها، از مبانىِ دیگر مکاتب و دیدگاه هایى که بر پایه ارزیابى هاى مادّى به این موضوع پرداخته اند، جدا مى سازد. از دیدگاه اسلام، انواع شادى هایى که مزاحم و مانع شادى پایدار انسان نباشند، شادىِ مثبت و روایند؛ امّا شادى هاىِ مزاحمِ شادى پایدار، ناروا و منفى اند. قرآن کریم در تبیین علّت این که چرا دشمنان مستکبر انبیاى الهى و کتب آسمانى، در آخرت، گرفتار عذاب هاى وحشتناک دوزخ مى شوند، مى فرماید: «ذلِکُمْ بِما کُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ بِما کُنْتُمْ تَمْرَحُونَ. این عذاب ها به سبب آن است که در زمین، به ناروا، شادى و سرمستى مى کردید». این آیه، به روشنى نشان مى دهد که شادى هاى زندگى، دو دسته اند: دسته اوّل: شادى هایى که زیان بار و مزاحم شادى هاى پایدار انسان نیستند،برخوردارى از این شادى هاى روا، حقّ همه انسان هاست. دسته دوم: شادى هاى زیان بار و مزاحم شادى هاى پایدار. این گونه شادى ها، باطل و ناروا هستند. بنا بر این، مخالفت اسلام با برخى شادى ها و اعمال محدودیت هایى در این زمینه، به دلیل مخالفت با شاد زیستن مردم نیست؛ بلکه به دلیل تأمین و تضمین شادىِ پایدار آینده است. هر جا که اسلامْ مخالفت کرده و یا محدودیتى ایجاد نموده، به خاطر زیان هایى است که در پى دارد و کامیابى و شادىِ پایدار آینده را به مخاطره مى اندازد.
یکشنبه ، ۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]