واضح آرشیو وب فارسی:ونیزان: روز اوّل فروردین که بزرگ ترین جشن ملی و آغاز سال نو ایرانیان است آن گاه که روز و شب برابر گردد صدای شادمانۀ سُرنا لمحِه ای پس از تحویل سال نو در ایران از نوستالژیک ترین لحظات را نقش می زند. در اقلیمی که تقاطع آیین ها و زیستگاه اقوام متعدد است، موسیقی مقامی بختیاری صدای پای بهار است. به گزارش ونیزان ، نوروز شهیرترین جشن فارسی زبان ها است و هر جزئی از نوروز سَمبلی از پرستش نیک منظری، مودت و شفقت است. همچنین یکی از مظاهر کلان و اتحاد بخش ملت ایران با همه ازدیاد قومی، آیینی، فرهنگی و کلامی است. علاوه بر آن تلالویی از باورهای دینی ست که ضمن آن ماهیت مذهبی و تاریخی این مردمان را به منصه ی ظهور می گذارد. از نگاهی دیگر نوروز روشنگر پیوند تعامل انسان با محیط زیست و دگرگونی هایی است که در آن پدید می آید. با رفتن چله کوچک در روزهای انتهایی اسفند، اقلیم جانی تازه می گیرد، همه چیز برای سرخوشی ساز می گردد و بشارت زندگی می دهد. زندگی دوباره طبیعت در فصلی آغاز می شود که دمیدن روح حیات در کالبد طبیعت است و فروردین موسم جریان خون در شاهرگ هستی است. سور و سرور باستانی ایرانی علاوه بر ایران در چند کشور منطقه که دارای فرهنگ مشترک هستند جشن گرفته می شود که از یک فرهنگ ملی منشا گرفته و در حال تبدیل شدن به یک «نگاره جهانی» است. نوروز سرحدهای جغرافیایی را در می نوردد و در میان مردمان بی شماری زندگی می کند. تا امروز هیچ جامعه و مرز و بومی، چنین جشن و آیین کهنی که عمیم و مورد سنایش خاص و عام، فقیر و غنی، کوچک و بزرگ و شهری و روستایی و عشایری باشد را تجربه نکرده است. بر اساس آن چه در سَمرها آمده در گاه شمار ایرانی ، آغازین ۱۲ روز سال “جشن زایش انسان ها” نگاره ای از ۱۲ هزار سال حیات و آرزم با اهرمن است و روز سیزدهم نقشی از هزاره سیزدهم و آغاز رهایی از عالم مادی است. بر همین اساس نیز، روز سیزدهم که در واقع سمبلی از زندگی انسان ها در اِرَم است ، متعلق به ستاره باران پنداشته می شد، زیرا هبوط باران رحمت الهی برانگیزنده شادابی زمین شده و نمایه ای از بهشت را به وجود می آورد. این ایمان در ایران باستان انگیزه می شد که سیزدهم نوروز، روز خاص طلب باران بهاری برای حراثت انگاشته شود. در این روز، از دیر باز مردم ایران به دشت و صحرا می رفتند تا با شکست ابلیس خشکسالی، گوسفندی برای فرشته باران، قربانی کنند تا این فرشته زرع های نو دمیده را از باران سیراب کند. ایرانیان اینک هم نیز در سیزدهمین روز نوروز با سبزه های سفره هفت سین خود به گستره طبیعت می روند و تمام روز را در طبیعت می گذرانند که در تقویم رسمی کشور این روز « روز طبیعت» نام گذاری شده است. روز چهاردهم فروردین جشن ها ی نوروزی خاتمه می یابد و مردم زندگی روزمره خود را از سر می گیرند. دعای تحویل سال نو به گویش بختیاری: ای که دِل و تی یَل مو، هی زِ تونهِ روشـــن و نو ای کــــــه زِ کـردار تونهِ ویـَدن روز، وَستـــَـنِ شو ای که به دست تونِه، ای گشتن سال و بخت نو تی به رَهُـــم تا بکنی سالِمــــه نو، بختِمــــه نو ترجمه فارسی: ای که چشم و دل من از تو روشن و نو می شود ای که از عمل توست که شب و روز به وجود می آید ای که به دست توست آمدن سال نو و بخت تازه چشم به راهم تا سال و بختم را نو کنی منبع : یافته
شنبه ، ۲۹اسفند۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ونیزان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]