واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: آیت الله ضیاءآبادی گفت: وعده ای که در سوره توبه است مبنی بر غلبه اسلام بر سایر ادیان، هنگام ظهور حضرت مهدی(عج) تحقق می یابد و بر اساس حدیث امام باقر(ع) در این روز احدی در روی زمین نمی ماند مگر اینکه اقرار به رسالت محمد(ص) می کند.به گزارش دولت بهار به نقل از فارس، آیت الله سیدمحمد ضیاءآبادی از اساتید برجسته اخلاق در شهر تهران است. در ادامه پای سخنان این مفسر قرآن کریم می نشینیم: «هُوَ الَّذِى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِینِ الْحَقّ ِ لِیُظْهِرَهُ عَلىَ الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُون »؛ او کسى است که پیامبر خود را براى هدایت مردم فرستاد، با دینى درست و بر حق، تا او را بر همه دین ها پیروز گرداند، هر چند مشرکان را خوش نیاید (توبه/33). درباره اینکه روزی خواهد آمد که دین مبین اسلام بر سایر ادیان غلبه می کند و اینکه آن چه زمانی خواهد بود، طبق روایات ما فرموده اند، آن زمان ظهور حضرت مهدی موعود امام حجة بن الحسن (عج) خواهد بود. از حضرت امام باقر (ع) منقول است که فرمود: «إنّ ذلک یکون عند خروج المهدی من آل محمّد، فلا یبقى أحد إلاّ أقرّ بمحمّد صلى اللّه علیه وآله»؛ وعده ای که در آیه 33 سوره «توبه» است مبنی بر غلبه اسلام بر سایر ادیان، هنگام ظهور مهدی تحقق می یابد و بر اساس حدیث امام محمد باقر(ع) در این روز احدی در روی زمین نمی ماند مگر اینکه اقرار به رسالت محمد می کند. «لا یبقى على ظَهر الأرض بیت مَدَرٍ، ولا وَبَرٍ، إلَّا أدخله الله کلمة الإسلام»؛ در روی زمین هیچ خانه مویی و گلی (یعنی شهری و بیابانی) نمی ماند مگر اینکه اسلام به آن خانه راه می یابد. و حضرت امام صادق (ع) در تفسیر همین آیه فرموده است: «وَ اللهُ ما نَزَلَ تأویلُها بَعدُ وَ لایَنزِلُ تأویلها حَتّی یَخرجَ القائِمَ فَإذَا خَرجَ القائِمُ لَمْ یَبقِ کافِرُ بِاللهِ العَظیمِ»؛ به خدا سوگند هنوز تأویل این آیه تحقق نیافته است و تنها زمانی تحقق می یابد که قائم خروج کند. هنگامی که او خروج کرد احدی از کافران، منکر خدا بر روی زمین باقی نمی ماند. تشکیل حکومت واحد جهانی به دنبال ظلم و فراگیر این جمله در اکثر روایات مربوط به حضرت مهدی موعود (عج) آمده است. «یَمْلَأَ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»؛ خدا زمین را به سبب آن حضرت پر از عدل و داد می کند همانگونه که پر از ظلم و جور شده است. از این جمله دو مطلب استفاده می شود: 1. ظلم عالم گیر خواهد شد. 2. حکومت واحدی به دست آن حضرت و در تمام روی زمین به وجود خواهد آمد. در زمان های گذشته که شهرها و کشورها از هم دور بود و ارتباط سریع بین آنها برقرار نبود تحقق چنین جریانی در عالم بسیار بعید و شبیه محال به ذهن ها می آمد که مثلاً ظلم و فساد و گناهی در یک گوشه دنیا واقع شود آنگاه سرایت کند و همه جا را فرا بگیرد و همچنین نشدنی به نظر می آمد که حکومت واحدی در دنیا تشکیل شودو تمام نقاط زمین تحت قدرت یک حاکم قرار گیرد و لذا غالباً منطقه های دور از هم، ملوک الطوایفی بود. در هر منطقه و در هر شهر و احیاناً در هر روستا یک فرد قدرتمندی پیدا شده و آن منطقه و آن شهر و آن روستا را تحت سیطره خود می گرفت و حکومت می کرد و مناطق دیگر اصلاً از وضع و حال او خبری نداشتند.
جمعه ، ۲۸اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]