محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829842744
گزارشی از لحظه سخت ملی شدن صنعت نفت+تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:فیدوس: به گزارش فیدوس گادسلا ( Gadeslla ) یکی از متخصصین شرکت سابق نفت جنوب که در سال ۱۹۴۴ از فلسطین برای خدمت در شرکت نفت استخدام شده بود مدتی در آبادان مشغول شد که در روز ششم ماه ژوئن مصادف با ۱۴/۴/۳۰ مقاله ای در روزنامه ( اورشلیم پست ) نوشته که ترجمه قسمتی از آن ذکر حقایقی تلخ را بدنبال دارد:"….تا قبل از ورود به ایران من موضوع استثمار از موجودات انسانی را فقط در کتابها خوانده و به چشم خود ندیده بودم اما در آبادان آن را به عین مشاهده کردم، کارکنان کمپانی به سه دسته عمده تقسیم می شدند: دسته اول سینیورها ( آقایان ) که مرکب بودند از کلیه اروپائی ها، آمریکائی ها و استرالیائی ها و عده قلیلی هندی و ایرانی که عمده آنها روی هم به ۳۵۰۰ نفر نمی رسیدند و حقوق آنها خیلی گزاف و از منزل، کلوپ، اتوبوس، استخر شنا و بیمارستان مجاناً استفاده می کردند. دسته دوم جونیورها یا کارمندان که بیشتر از ایرانی ها و هندی ها تشکیل شده بودند و بالغ بر ۶۰۰۰ نفر بودند حقوق اعضاء دسته دوم تقریباً معادل یک دوم اعضاء درجه یک بود. دسته سوم کارگران یا بی نام ها، مرکب از ۶۰ تا ۷۰ هزار نفر از اهالی محلی مناطق نفت خیز بودند، اینها در ۷ ماه گرم سال زیر درخت ها که در دو طرف جاده ایکه به پالایشگاه می رفت به سر می بردند، محل زندگی اکثر آن ها حدود ۶ در ۱۰ متر بود که در آنجا به دنیا می آمدند، بزرگ می شدند و سپس می مردند، غذای اکثرشان از یک قرص نان و علفی که در باغچه می روئید تشکیل می شد، من یک کلفت نه ساله ای داشتم که برای اولین مرتبه در عمرش با یک تخم مرغ که من برای او آورده بودم ناشتا کرد… من بچه های ۸ و ۹ ساله ای را می دیدم که در ساختمان ها کار می کردند و کیسه های سیمان و آجر و چوب و آهن حمل می کردند و در حالیکه صورت آن ها خاکی و به شدت عرق ریزان بودند بسر می بردند و تا جائی که آن قدر خسته می شدند که نرسیده به منزل مثل سنگ در کنار جاده افتاده و به خواب می رفتند. ناراحت کننده تر هم اینکه در کمپ های سه تا چهار هزار نفری آنها حتی یک مستراح هم وجود نداشت و آلودگی و کثیفی بیداد می کرد. تعجب انگیز آنکه از رئیس انگلیس خود شنیده بودیم که ما انگلیسی ها صدسال تجربه آموخته ایم که چطور باید با بومی ها رفتار کنیم، سوسیالیزم وقتی که بوطن خودمان برگشتیم بسیار خوبست ولی در اینجا باید ارباب بود هرچه بیشتر ملایم باشید، ایرانی ها بیشتر از شما تقاضا می کنند باید به همین نحو که حالا هستند آنها را نگاه داشت.” آری جنبش ملی ایران که به ملی شدن صنعت نفت انجامید یک جریان سیاسی، مذهبی و اقتصادی را به جریان انداخت و بدون وقفه و با اعتقاد و ایمان آنچنان شتابان به اهداف تعیین شده در حرکت بود. جبهه ملی که رهبری آن را دکتر مصدق عهده دار شد محل تمرکز نیروهائی شد که هریک از آنها نفوذ قابل ملاحظه ای را در افکار عمومی برخوردار بودند و نقش مهمی از خود نشان می دادند، براستی که جبهه ملی مصمم به براندازی بت ابرقدرت انگلستان که بیش از یک و نیم قرن بسان اختاپوس وار بر تمامی تاروپود سیاست و اقتصاد و فرهنگ ایران دست انداخته بودند را بشکند و آنچنان که ملت ایران ناممکن ها را ممکن ساخت. و اما حزب دیگری که همکاری نزدیک با جبهه ملی و نه وابسته رسمی با آن جبهه به نام جامعه مسلمانان مجاهد به رهبری آیت الله سید ابوالقاسم کاشانی بود. جمعیتی متشکل از طلاب علوم دینی، ریش سفیدان و روسای اصناف و بازاریان بودند و در کنار آن ها نیز که ارتباط و همکاری مستقیم با جامعه مسلمانان مجاهد داشت، جمعیت فدائیان اسلام بود که رهبری آن را شهید نواب صفوی عهده دار بود و نتیجه اینکه جریان عظیم نهضت ملی شدن صنعت نفت را یک حرکت مردمی با تمام اقشار ملی ،دینی و اجتماعی شامل شد که اقلیت نامزدهای مجلس شانزدهم زبان ناطق و گویای نهضت گشتند و آنچان شدت و حدت بخود گرفت تا در روز ۲۲ فروردین ۱۳۲۹ نتیجه شمارش آرای تهران به ترتیب میزان رای، به شرح ذیل اعلام گردید: دکتــر محمد مصـدق ۲- دکتــر مظفـر بقائـی ۳- سیـد حسین مکــی ۴- سیـد ابـوالـحسن حائــری زاده ۵- سید ابوالقاسم کاشانی ۶- عبـدالقدیر آزاد ۷- جمال امامی ۸- دکتر سید علی شایگان ۹- محمود نریمان ۱۰ – سید محمد صادق طباطبائی ۱۱- جواد مسعودی ۱۲- میر سید علی بهبهانی و اما طبق تصمیم و تصویب مجلس شورای ملی، اعضای کمیسیون نفت در تاریخ پنجم تیرماه ۱۳۲۹ انتخاب و از همان تاریخ جلسات خود را تشکیل داد و پس از انتخاب هیئت رئیسه شروع به رسیدگی به لایحه الحاقی قرارداد نفت جنوب به عنوان ( قرارداد گس –گلشائیان ) و نیز بررسی قرارداد ۱۹۳۳ نمود و سرانجام کمیسیون نفت در بیست و دومین جلسه خود، جلسه را سری اعلام و وارد شور شد که در این جلسه پس از چند ساعت مذاکره و مباحثه به این نتیجه رسید که قرارداد الحاقی ساعد – گس برای استیفای حقوق ملت ایران نبوده و جداً مخالفت خود را با آن اظهار داشت و این گزارش به امضاء مخبر کمیسیون مخصوص نفت – آقای حسین مکی رسید و در ۱۹ آذر ۱۳۲۹ تقدیم به مجلس شورای ملی شد. رزم آرا نخست وزیر وقت و از مخالفان ملی شدن صنعت نفت *لایحه ملی شدن نفت در تمام مدت کار کمیسیون نفت، رزم آرا به صورت مخفیانه در حال مذاکره با شرکت نفت بود و کوشش فراوانی داشت که مسئله را طوری حل کند که حمایت انگلستان و آمریکا را از دست ندهد و همزمان صحبت با شوروی را نیز غنیمت می داشت تا او را به یک حامی تبدیل نماید از جمله آنکه در تاریخ ۲۴ آذر ۱۳۲۹ باعث فرار سران حزب توده از زندان شد تا شوروی را از خود راضی نگه دارد. اما در داخل کشور هیچ پایگاه مناسب و مردمی را برای خود نمی دید. آنچنانکه از روز ۲۶ مهرماه ۱۳۲۹ که رزم آرا اعتراف به حمایت از قرارداد الحاقی کرد تا روزی که در مسجد شاه به قتل رسید ( ۱۶ اسفند ۱۳۲۹ ) یکی از پرآشوبترین دوره های سیاسی ایران رقم خورد و شاید نقطه عطف پیروزی ملت سربلند ایران نیز بود. حسین فاطمی در دیدار با آیت الله کاشانی آنچنان که زنده یاد دکتر حسین فاطمی در بازتاب حمایت رزم آرا از لایحه نفت در شماره ۵۸۴ روزنامه باختر امروز این چنین نوشت: « … رزم آرا تازیانه ای را که اجنبی به دست او سپرده بود دیوانه وار بر دوش ملتی محروم و گرسنه و اسیر می کوفت، او می خواست از راه تثبیت نفوذ یک شرکت غاصب غارتگر خارجی نیم قرن دیگر، استیلای سیاسی و اقتصادی بیگانگان را بر ایران تحمیل کند. رفقای جبهه ملی ما در مجلس و قلم های وطن پرست در صفحات روزنامه ها سخت با اندیشه های استقلال شکنانه او در حالتی جهاد می کردند که تقریباً تمام عناصر موثر کشور در برابرش سر تمکین و تعظیم فرود آورده بودند زیرا سیاستی که پشتیبان و حامی او بود همه حساب می بردند و می دانستند که نابغه نفتی برای گذرانیدن قرارداد الحاقی ماموریت پیدا کرده است… " بدرستی که رزم آرا سرو سری با اجنبی ها ایجاد کرده بود آنچنان که وقاحت خود را در جلسه غیر علنی سوم دی ۱۳۲۹ با اراجیف خود کامل و آنطور که ایشان استدلال کرد که ملی شدن صنعت نفت به صلاح کشور نیست زیرا ایران دارای آن قدرت صنعتی نیست که حتی یک کارخانه سیمان را اداره کند، او گفت که کارخانه های کشور به علت عدم کارائی فنی زیان می دهند و مهندسان ما حتی یک ” لولهنگ ” هم نمی توانند بسازند، چنانچه رزم آرا در این سخنرانی ملی کردن صنعت نفت را بزرگترین خیانت شمرد. توهین رزم آرا به جامعه مهندسین و کارشناسان ایرانی طوفانی بزرگ به پا کرد آنچنانکه در روز ۸ دی ۱۳۲۹ به دعوت جبهه ملی و شخص آیت الله کاشانی تظاهرات بزرگی در میدان بهارستان صورت پذیرفت و علیه دولت و لایحه نفت سخنرانی های متعددی شد و با این تفاسیر ملت ایران یکصدا از طریق نماینده های خود در سرتاسر کشور مطالبات خود را طلب می کردند و در سراسر دیماه ۱۳۲۹ همزمان با رفتاری که دولت در برابر خواست ملت نسبت به امر نفت پیش گرفته بود تمامی مطبوعات و روزنامه های ملی را توقیف کرد تا انعکاس خشم مردم منعکس نگردد و بازتاب گسترده ای از خود به جای نگذارد. حال آنکه در مطبوعات ایران نیز به نقل از مندرجات روزنامه های خارجی از پیشنهاد شرکت نفت به رزم آرا بر اساس ( پنجاه – پنجاه ) و پرداخت پنج میلیون لیره مساعده دولت ایران مطالب گوناگونی نوشته می شد، اما رزم آرا سعی در مخفی نگاه داشتن این چنین پیشنهادات را داشت آنجا که سفیر انگلیس سرفرانسیس شپرد از این مخفی کاری رزم آرا سخت برآشفت و طی یادداشتی در چهارم بهمن ۱۳۲۹ به رزم آرا گلایه کرد و گفت: "… هیچیک از اقدامات چه راجع به نفت و چه راجع به قرضه به اطلاع عامه نرسیده و اجازه داده شده وضعی در افکار عمومی ایجاد شود که نسبت به شرکت خصمانه بوده و بالنتیجه متوجه بریتانیا هم بشود و دولت ایران هیچ اقدامی برای جلوگیری از این وضع نکرده است … " و سرانجام آنکه در پنجم بهمن ماه حسین مکی، دکتر مظفر بقائی، الهیار صالح، حائری زاده، نریمان و عبدالقدیر آزاد دولت را به علت عدم امنیت قضائی نیز استیضاح کردند ولی رزم آرا به پشتیبانی از اکثریت نمایندگان توانست از مجلس در قبال این استیضاح از ۱۰۳ نماینده حاضر در جلسه ۹۱ رای اعتماد بگیرد و به دسیسه های خود کماکان ادامه دهد. حسین مکی یکی از فعالان ملی شدن صنعت نفت حسین مکی و مظفر بقایی نمایندگان مجلس وقت که در پی استیضاء رزم آرا بودند و اما با نزدیک شدن به ماههای پایانی و یا حتی روزهای آخر سال ۱۳۲۹ نگاه جدی تری نسبت به تصویب لایحه ملی شدن صنعت نفت از جانب ملت ایران نمایان می شد و با عنایت به پیشنهاد کمیسیون نفت در روز ۱۴ بهمن ۱۳۲۹ به مضمون: ” … به نام سعادت ایران و به منظور کمک به تامین صلح جهانی، امضاء کنندگان ذیل پیشنهاد می نمائیم که صنعت نفت ایران در تمام مناطق کشور بدون استثناء ملی اعلام شود، یعنی تمام عملیات اکتشاف، استخراج و بهره برداری در دست دولت قرار گیرد.” الهیار صالح – حائری زاده – دکتر محمد مصدق – حسین مکی – دکتر شایگان – میر سید علی بهبهانی – عبدالقدیرآزاد – محمود نریمان – عباس اسلامی – دکتر مظفر بقائی کرمانی – کاظم شیبانی اللهیار صالح از فعلان صنعت ملی شدن نفت دقیقا” مشخص گردید رزم آرا در پی دفع الوقت نسبت به نتیجه رساندن مذاکرات محرمانه با شرکت نفت انگلیس بوده و بدان صورت که پاسخ خود را در روز ۲۵ بهمن ۱۳۲۹ به کمیسیون فرستاد. این پاسخ نیز نه تنها اطلاعات خاصی را در بر نداشت بلکه گفته بود که نخست وزیر آماده پاسخ شفاهی حضوری به نمایندگان اعضاء نفت می باشد . سرانجام با توجه به موارد مذکور و نگاه حقیقت جویانه مردم در جهت تامین منافع ملی و اقتصادی خویش ،در روز ۱۲ اسفند تظاهرات بزرگی از طرف جبهه ملی و جمعیت فدائیان اسلام در مسجد شاه برپاشد که در آن علیه شرکت نفت غاصب انگلیس و ستم هائی که بر ملت ایران روا داشتند برگزار و شعار می دادند و جالب آنکه در همان روز رزم آرا در جلسه کمیسیون نفت شرکت و گزارش خود را مجدداً در خصوص عدم توانائی صنعتی کارشناسان ایرانی ارائه کرد و سرانجام در روز ۱۶ اسفند ۱۳۲۹ رزم آرا نخست وزیر وقت که برای شرکت در ختم آیت الله فیض به مسجد شاه رفته بود توسط خلیل طهماسبی، عضو جمعیت فدائیان اسلام، هدف سه گلوله قرار گرفت و کشته شد. رزم آرا بعد از ترور فردای آن روز یعنی در ۱۷اسفند ۱۳۲۹ پس از برداشته شدن عامل اصلی مخالفت با ملی شدن صنعت نفت و عبور از آن، کمیسیون نفت، رسیدگی خود را به مسئله نفت پایان و به اتفاق آراء پیشنهاد ملی شدن صنعت نفت را تصویب کرد. چنانچه در جلسه روز پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۲۹ طی یک جلسه تماشائی و پرشور که در نوع خود مثال زدنی بود، گزارشی کامل از لایحه ملی شدن صنعت نفت به تصویب رسید که با کف زدن ممتد مخبـرین جراید و تماشـاچیان و جمعی از نمایندگان همراه شد و آن شـب به یادماندنی در تهـران و همه شهر های ایران چراغانی خیابانهاو تظاهرات و شادی همگانی را در پی داشت . آنچانکه در روز ۲۳ اسفند، سفارت انگلستان یادداشتی به دولت وقت ایران داد و به تصویب پیشنهاد ملی شدن صنعت نفت در کمیسیون نفت مجلس سخت اعتراض کرد و تذکر داد که حسن همجواری ایجاب می کند که قرارداد نفت فسخ نشو . و سرانجام در روز ۲۹ اسفند سال ۱۳۲۹ مجلس سنا هم این مصوبه مجلس شورای ملی را به تصویب رسانید و بدین ترتیب مبارزه چند ساله ملت بزرگ ایران جهت خلاصی از پنجه های بی رحم و خون آلود استعمار پیر به نتیجه رسید و برای نخستین بار از زمان سلطنت قاجاریه، ایران در برابر نگاه استثماری دولت انگلستان سر برآورد و طعم پیروزی را به واقع احساس کرد و گام در راه مبارزه ای بس بزرگتر نهاد که خود شروعی بر بیرون راندن اجنبی از شرکت ملی نفت ایران بود که نام خلع ید به خود مزین نمود.
پنجشنبه ، ۲۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فیدوس]
[مشاهده در: www.feydus.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 178]
-
گوناگون
پربازدیدترینها