محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827210730
گزارشی از عملکرد دستگاه اجرایی در سالی که گذشت
واضح آرشیو وب فارسی:صراط نیوز: اگر بخواهیم سال 94 را با حساب وکتاب خودمان در عرصه سیاست، جامعه، فرهنگ و البته اقتصاد، مرور و بررسی کنیم، شروع سال 94 را می شود به روش های مختلفی تعریف کرد. سال 94 وقتی شروع شد، دقیقا 480 روز از پایان وعده 100 روزه حسن روحانی برای حل مشکلات کشور می گذشت. سال 94 وقتی شروع شد، دقیقا 195 روز از ادعای «عبور کردن از رکود» و 25 روز از ادعای «تورم صفر» می گذشت. سال 94 وقتی شروع شد، 45 روز از ادعای روحانی درباره موفق بودن دولت در «محیط زیست» و «هوای پاک» و مساله «آلودگی هوا» می گذشت. سال 94 زمانی آغاز شد که نزدیک بصراط: وطن امروز نوشت: اگر بخواهیم سال 94 را با حساب وکتاب خودمان در عرصه سیاست، جامعه، فرهنگ و البته اقتصاد، مرور و بررسی کنیم، شروع سال 94 را می شود به روش های مختلفی تعریف کرد. سال 94 وقتی شروع شد، دقیقا 480 روز از پایان وعده 100 روزه حسن روحانی برای حل مشکلات کشور می گذشت. سال 94 وقتی شروع شد، دقیقا 195 روز از ادعای «عبور کردن از رکود» و 25 روز از ادعای «تورم صفر» می گذشت. سال 94 وقتی شروع شد، 45 روز از ادعای روحانی درباره موفق بودن دولت در «محیط زیست» و «هوای پاک» و مساله «آلودگی هوا» می گذشت. سال 94 زمانی آغاز شد که نزدیک به 2 سال از ادعای بازگرداندن احترام به پاسپورت ایرانی می گذشت. سال 94 با تقویم ما زمانی شروع شد که هنوز از ماحصل توافق ژنو عایدی نصیب مردم نشده بود. سال 94 را با روزها و وعده ها اگر بشناسیم می توانیم معیار مناسبی برای کارآمدی دولت در این سال عرضه کنیم. فکت شیت؛ نبود، منتشر می شود، منتشر شده فروردین زمانی که عایدی از مذاکرات ژنو حاصل نشده بود، بلکه به استناد نامه وزرای دولت روحانی دقیقاً از زمان اجرای توافق ژنو در آذر 92، خسارت های فراوانی نیز به کشور تحمیل شده بود، تیم مذاکره کننده راهی سوییس شد. دولت محمدجواد ظریف را برای به نتیجه رسیدن توافق هسته ای به لوزان فرستاده بود. مذاکرات لوزان در سیزده بدر مردم ایران به پایان رسید. در همان ایام و پس از بازگشت از لوزان، اظهارات متناقض درباره «فکت شیت» به یکی از سوژه های روز رسانه ها و افکار عمومی تبدیل شده بود. فکت شیتی که ظریف درباره آن می گفت: «وجود ندارد»، صالحی می گفت: «بزودی منتشر می شود» و رئیس جمهور نیز ادعا می کرد: «فکت شیت منتشر شده است». تلخی فرودگاه جده در حال و هوای ماجرای فکت شیت و مذاکرات، در دهه سوم فروردین، رسانه ای شدن ماجرای تعرض ماموران سعودی به 2 نوجوان ایرانی در فرودگاه جده، بشدت خشم ایرانیان را برانگیخت. پس از 10 روز تجمع، اعتراض و تشکیل کمپین های «احترام به پاسپورت ایرانی» در اعتراض به انفعال دستگاه دیپلماسی، دولت مجبور به لغو سفر عمره شد. با این همه حتی تا روزهای پایانی سال 94 هم خبری از جزئیات محاکمه خاطیان فرودگاه جده به گوش نرسید و گویا دولت نتوانسته در این حوزه کار بخصوصی انجام دهد. چه کسی یارانه ها را حذف کرد؟ یارانه ها یکی از جدی ترین مسائل اقتصادی و معیشتی کشور، در گیر و دار رفتاری تبلیغاتی- انتخاباتی و عدم تعیین شاخص و معیار برای حذف، در سال 94 بارها به سوژه خبری رسانه ها و دغدغه اصلی مردم تبدیل شد. ربیعی اردیبهشت ماه اعلام کرد: «روحانی به من گفت، بی سروصدا حذف یارانه ها را شروع کنید». جهانگیری نیز در چند روز بعد گفته بود: «وضعیت فعلی یارانه قابل استمرار نیست». بعد اعلام شد که 4 میلیون نفر حذف می شوند. سپس نوبخت این اعلام وزارت رفاه را تکذیب کرد و به همین نحو تایید ها و تکذیب ها ادامه داشت. از طرفی خود مسؤولان نیز آمار واحدی از حذف شده ها اعلام نکردند و این چندگانگی در آمارها و پنها ن کاری دولت یک علت اصلی داشت؛ دستور شخص رئیس جمهور بر حذف بی سروصدای یارانه نقدی افراد. دولت اعتقادی به شفاف سازی در زمینه یارانه نقدی ندارد، چراکه می داند با روشن شدن حقیقت سوالات بی پاسخ بسیاری مطرح خواهد شد. عملکرد 30 ماهه دولت در قبال یارانه نقدی نشان می دهد مسؤولان از تدوین یک برنامه جامع و کم ایراد عاجز هستند و به همین علت سیاست سکوت و پنهان کاری را در پیش گرفته اند. سیاست پنهان کاری که نتیجه شلختگی اقتصادی است در سایر حوزه های اقتصادی نیز مشاهده می شود و دولت با این وضعیت نمی تواند اقتصاد را از بحران خارج کند. آب خوردن! تحریم! خرداد را شاید بتوان ماه عجیب ترین اظهارنظر روحانی نام نهاد؛ وقتی او با صراحت لهجه خاص خود می گوید: تحریم باید از بین برود تا مشکل آب خوردن مردم حل شود. مردم به او در روز تشییع شهدای غواص پاسخ می دهند: آب خوردن مردم به سلام بر حسین بستگی دارد، نه رفع تحریم ها! پیش تر از سوی دولت گفته شده بود که رفع تحریم ها در ازدواج جوانان و ساختن فیلم های فاخر تاثیرگذار است. این ادعای روحانی اما تنها ادعای جالب او در این ماه نبود. روحانی در ادامه قیمت خوراکی ها و اقلام وارداتی را نیز به تحریم وابسته کرد و گفت: اجناس وارداتی به خاطر تحریم «15 درصد» گران تر به مردم فروخته می شود! روحانی در نشست خبری 2 سالگی 24 خرداد، به رغم اینکه در 3 خرداد! بنزین را آزاد کرده بود، در اظهارنظری عجیب گفت: قیمت بنزین را افزایش ندادیم. بورسیه و ما ادراک ماالبورسیه! موضوع بورسیه ها، یکی از جنجالی ترین ادعاهای دولت حسن روحانی بود که البته پس از تبلیغات و ادعاهای کذب فراوان به تعداد اندکی رسید و از ادعای پیشین بورسیه غیرقانونی 3000 نفر به 36 نفر رسید. برخی رسانه ها با استفاده از تیتر: «کوه بورسیه ها، موش زایید»، گزارش هایی درباره پروپاگاندای شدید رسانه های دولت منتشر کردند. رهبر معظم انقلاب با «بی اخلاقی» خواندن رفتار برخی مدیران در دولت یازدهم که تلاش کردند با ادعای دروغین بورسیه، دانشجویان تحصیلات تکمیلی فراوانی را با مشکل مواجه کنند، درباره این موضوع در تیرماه گفتند: «یکی از غلط ترین کارهایی که در این یکی، دو سال اخیر اتفاق افتاد، این مساله بورسیه ها بود. اگر راست هم بود این حرف - که البته بعد تحقیق کردند، معلوم شد به آن شکل، راست هم نیست؛ آن طوری که روزنامه ها با آن بازی کردند هم نبود؛ به ما گزارش های دقیق و براساس بررسی ها دادند- راهش این نبود که ما مساله را روزنامه ای کنیم. یک تعدادی برخلاف قانون یک امتیازی به دست آوردند؛ بسیار خب، راه قانونی وجود دارد: لغو کنند آن امتیاز را؛ سروصدا ندارد. جنجال درست کردن، حاشیه درست کردن است و این سم برای محیط علمی است که باید با آرامش کار خودش را دنبال بکند. این سم را متاسفانه افرادی براساس همان پایه های بینش فکری مبنی بر سیاسی کاری و سیاست بازی به کام دانشگاه کشور ریختند؛ چرا؟ علاوه بر اینکه ظلم هم شد - به خیلی ها ظلم شد- هم خلاف قانون بود این کار، هم خلاف تدبیر بود این کار، هم خلاف اخلاق بود؛ آن وقت مدام دم از اخلاق هم می زنند. توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند! این کار اخلاقی بود؟» حالا مردم چکار کنند؟ مردادماه، در 2 سالگی روی کار آمدن دولت روحانی، وی در گفت وگوی تلویزیونی خود اظهارات مهمی را بر زبان می آورد. او که حالا با انعقاد توافق با طرف غربی پیرامون مذاکرات به آنچه در پی اش بوده رسیده است، به شکلی صریح درباره تحریم ها و رابطه آنها با مشکلات اقتصادی داخل کشور سخن می گوید. حرف هایی که شاید به این زودی ها قدیمی نخواهد شد و به خاطر واقعی بودن، کماکان اعتبار دارد. او که پیش از انعقاد توافق گفته بود، آب خوردن مردم هم به تحریم ها ربط دارد، در پاسخ به مجری تلویزیون که سوال مردم را از روحانی می پرسد و می گوید: «حالا مردم چکار کنند؟»، پاسخ می دهد: «اینکه کسی فکر کند امروز توافق شد فردا صبح آثارش را می بیند اینطور نیست». در حالی که افکار عمومی براساس وعده های پیشین آقای رئیس جمهور و اطرافیانش، در انتظار خبرهای خوب وی از اثرات توافق بر وضعیت معیشتی خود بودند اما روحانی به گونه ای سخن گفت که به نظر می رسد مطابق انتظارات افکار عمومی نبود. روحانی البته در همین گفت وگو به منشأ مشکلات هسته ای اشاره و آلودگی دوران اصلاحات را یادآوری می کند. روحانی در بخشی از این گفت وگو اذعان کرد در دوران اصلاحات و زمانی که او دبیر شورایعالی امنیت ملی بوده است، سانتریفیوژهایی که ایران از پاکستان خریداری کرده بود، آلوده بودند و همین منشأ آلودگی که حتی به نطنز هم سرایت کرده بود، باعث ایجاد حساسیت در آژانس و آمریکا شد! غم منا و فاجعه دیپلماسی شهریورماه و در کش وقوس مجادله بر سر به مجلس رفتن یا نرفتن برجام و در حالی که دولت با تمام توان تلاش کرد برجام را به مجلس نفرستد، حسن روحانی گفت: «چیزی امضا نکردیم که به مجلس بفرستیم». وی همچنین مدعی شد: «تحریم ها را یک شبه لغو کردیم». با این حال باور عمومی این ادعاها را نمی پذیرفت، چرا که تاکنون نیز اثری از لغو تحریم ها روی زمین و به دور از کاغذبازی های دیپلماتیک دیده نشده است. در خلال همین روزهای آخر تابستان و اول پاییز که روحانی خود را برای سفر نیویورک مهیا کرده بود، فاجعه دلخراش مسجدالحرام اتفاق افتاد. به فاصله چندروز فاجعه منا در حالی اتفاق افتاد که روحانی در هواپیمای سفر به نیویورک بود. حادثه غم انگیز منا، که یکی از تلخ ترین وقایع سالیان اخیر برای مردم ایران است، پرده دیگری از ضعف دستگاه دیپلماسی را با آن همه دبدبه و کبکبه آشکار کرد، زمانی که ظریف برای دیدار با وزیر خارجه گستاخ سعودی با وضعیتی نامناسب پای امیر کویت در سازمان ملل نشست. در حالی که افکار عمومی، مردم و خانواده های جان باختگان انتظار داشتند حسن روحانی در نخستین ساعات شنیدن خبر فاجعه منا، از نیویورک به تهران بازگردد، وی این کار را نکرد و دید و بازدید هایش در نیویورک را تمام و کمال ادامه داد. دیپلماسی ضعیف وزارت امور خارجه دولت حسن روحانی با انتقاد شخصیت های کشوری و لشکری و مراجع نیز همراه بود. تنها در یکی از واکنش ها به این دیپلماسی ضعیف، آیت الله هاشمی شاهرودی از دولت گله کرد و گفت: «به نظر من اینجا باید گله درست و حسابی از دولت کرد. برخوردی که متاسفانه دولت ما دارد با این جریان می کند بسیار برخورد نامناسبی است. کشوری که ۵۰۰ نفر از افرادش اینجوری تلف شدند و با این جنایت از بین رفتند خیلی بیش از این نیاز دارد به برخورد با این قضیه. نبایستی رها شود این قضیه. نبایستی در حد این بحث های معمولی انجام گیرد. این یک جنایت است. یک دشمنی است. یک تعدی و تجاوز است و غیر از آن هتاکی ها و بی اعتنایی هاست. معنا ندارد ۵۰۰ نفر از حجاج کشته شوند و از بین بروند و برخوردها در حد مسائل دیپلماسی معمولی باشد.... درد بزرگی است واقعا. باید تشخیص بدهیم تا کی می خواهیم در این مسائل سیاسی خودمان را گول بزنیم». در این میان ادعای قابل تامل رسانه های دولتی درباره نیمه کاره گذاشتن سفر نیویورک از سوی روحانی قابل تامل بود. اما آیا واقعا روحانی سفر را نیمه کاره رها کرده بود. در همان ایام در گزارشی تصریح شد: قبل از سفر روحانی، خبرگزاری رسمی دولت (ایرنا) از ۵ روزه بودن سفر رئیس جمهور خبر داده بود و با این اوصاف، به نظر می رسد عملا بعد از سخنرانی آقای روحانی در سازمان ملل، بازگشت وی از آمریکا مصادف با همان روز پنجم سفرش خواهد شد و این به معنای آن است که عملا بازگشت رئیس جمهور براساس برنامه قبلی بوده و هیچ ارتباطی با حادثه منا ندارد. این ادعا موجب تعجب بسیاری از مطلعان و عموم افکار عمومی گشت. اتفاقا عزت الله ضرغامی در یادداشتی کوتاه با عنوان «رئیس جمهور برمی گردد... هورا!» به این ادعا کنایه زده و نوشته بود: «خبرگزاری های دولتی اعلام کردند که آقای رئیس جمهور بعد از نطق امشب، سفر را نیمه تمام گذاشته! و برای شرکت در تشییع پیکر شهدای فاجعه منا، به ایران بازمی گردد. هوووورا به این تصمیم ملی!... بدون تردید بخشی از مفقودان، جزو شهدای این حادثه هستند و باید مراقب بود تا کارگزاران سعودی، آنان را در گورهای دسته جمعی دفن نکنند!... در حالی که افکار عمومی بشدت خواستار قاطع ترین برخورد رئیس جمهور محترم، در مهم ترین تریبون جهانی است، نمی دانم چرا چنین اتفاقی نمی افتد... از آقای روحانی بعید بود که با توجه به تجربه دیپلماتیک شان، ندانند که ابعاد حادثه در حدی بوده است که باید در همان ساعات اولیه نیویورک را ترک می کردند تا مجبور به لبخندهای مکرر سیاسی در دیدارهای نه چندان مهم نباشند». حادثه غمبار منا اتفاق افتاد و تا امروز نیز خبری از پیگیری حقوقی و شکایت رسمی دولت ایران در ماجرای کشتار حاجیان ایرانی اطلاع رسانی نشده است. نامه 4 وزیر! سند تثبیت ناکارآمدی یکی از جدی ترین مستندات ناکارآمدی دولت یازدهم را 4 وزیر کابینه حسن روحانی، در میانه مهرماه، در سال 94 به یادگار گذاشتند. ترکیب تیم اقتصادی دولت یازدهم همواره مورد انتقاد کارشناسان بوده و با وجود ناهماهنگی های مشهود، مسؤولان منکر اختلافات شده و حتی عنوان می کردند هماهنگ ترین تیم اقتصادی را شکل داده اند. با این همه، نامه وزرای اقتصاد، صنعت، کار و دفاع نشان داد نه تنها اختلاف نظر و ناهماهنگی در تیم اقتصادی دولت یازدهم وجود دارد بلکه چنین اختلافاتی در حال هدایت اقتصاد به چالش های اقتصادی بزرگ تر است. این ۴ وزیر - که حضور وزیر دفاع در کنار۳ وزیر اقتصادی به خودی خود قابل توجه بود - به روحانی هشدار دادند که باید تصمیم عاجل گرفته شود تا رکود به بحران تبدیل نشود؛ رکودی که برخی مقامات دولتی از جمله خود روحانی در یک سال اخیر آن را قبول نداشتند و مدعی بودند اقتصاد از رکود خارج شده است. که البته پس از اجرای برجام، روحانی خود نیز به صراحت از وجود رکود در کشور سخن گفت. نکته دیگر نامه 4 وزیر، موضوع تاثیر توافق هسته ای بر اقتصاد بود؛ این ۴ وزیر در نامه خود تلویحا اشاره کرده بودند که نه تنها پایان مذاکرات هسته ای تاثیر مثبتی بر اقتصاد نگذاشته بلکه موجب آشفتگی در اقتصاد شده و ابهامات زیادی را به وجود آورده است. ضمن اینکه در همین نامه به نوعی اظهار امیدواری شده بود توافق تاثیر مثبت هم بگذارد. این نامه در نیمه دوم شهریورماه نوشته شده بود اما در نیمه مهرماه علنی شد. در نامه مشترک علی طیب نیا، محمدرضا نعمت زاده، علی ربیعی و حسین دهقان وزرای اقتصاد، صنعت، کار و دفاع به حسن روحانی، رئیس جمهور آمده بود: «همان طور که مستحضرید از دی ماه ۱۳۹۲ تاکنون بازار سرمایه متاثر از تحولات و متغیرهای کلان بین المللی و داخلی از جمله کاهش بهای نفت و کالای اساسی نظیر فلزات همچنین تحریم ها و برخی تصمیمات و سیاست های ناهماهنگ دستگاه ها در داخل کشور شاهد افتی کم سابقه شده است به نحوی که از دی ماه سال ۱۳۹۲ تاکنون ظرف مدت ۱۹ ماه ارزش بازار براساس شاخص قیمت ۴۲ درصد کاهش یافته و به لحاظ افت ارزش، بازار کاهشی معادل ۱۸۰ هزار میلیارد تومان را شاهد است. (ارزش بازار از ۵۱۱ هزار میلیارد تومان در دی ماه ۱۳۹۲، امروز به عدد ۳۳۰ هزار میلیارد تومان رسیده است) و اکنون در پی دستاورد هسته ای ملت ایران و در عین وجود پیامدهای مثبت اقتصادی فراوان آن، ابهاماتی نیز در بازار ایجاد شده که باید سریعا واکنش نشان داد. (تاکید می گردد که این نامه در میانه شهریور نوشته شده بود.) براساس پیش بینی های بودجه ای شرکت ها که در بازار سرمایه موجود است و واقعیت های موجود در عملیات صنایع مختلف بورسی در برهه کنونی اگر به صورت ضرب الاجل و براساس قواعد حاکم در شرایط بحران اتخاذ تصمیم نگردد، بیم آن می رود که این رکود تبدیل به بحران و آنگاه بی اعتمادی شود که برای زدودن آثار آن شاید مدت ها وقت لازم باشد». در ادامه نامه مشترک ۴ وزیر کابینه یازدهم به رئیس جمهور، عوامل اصلی افت بازار سرمایه کشور مورد اشاره قرار گرفته بود و سهم هر یک از صنایع مهم و اثرگذار را با کاهش حدود ۱۸۰ هزار میلیارد تومانی نشان می داد. مفت خور خواندن 4 وزیر از سوی مشاور روحانی 4 وزیر البته به دلیل نوشتن این نامه از سوی رسانه های نزدیک به اصلاح طلبان بشدت مورد انتقاد قرار می گیرند و حتی ترکان، مشاور ارشد حسن روحانی آنها را متهم به مفت خوری می کند. برخی نزدیکان نیلی مشاور اقتصادی روحانی نیز برای برکناری 4 وزیر فشارهای رسانه ای را شدت می بخشند. مبدا محاسبه آماری در نامه 4 وزیر دقیقا از روزهای پس از توافق ژنو است. بعد از توافق ژنو تا زمان نگارش نامه، 180 هزار میلیارد تومان از دارایی های بورس از بین رفته است. با یک دودوتا چهارتای ساده مشخص می شود روزی 350 میلیارد تومان از دارایی های مردم در بورس از بین رفته است و شاخص کل بورس از توافق وین یعنی تیرماه 94، 9 هزار واحد پایین آمده است. بعد از توافق ژنو تا زمان نگارش نامه، معوقات بانکی حدود 20 هزار میلیارد تومان افزایش یافته است. بعد از توافق ژنو تاکنون سودهای تقسیمی سهام پرداختی بانک ها به مردم از 5 هزار و 800 میلیارد تومان به 1900 میلیارد تومان رسیده بود. همچنین بعد از توافق ژنو تا زمان نگارش نامه، قیمت جهانی فولاد 50 درصد، قیمت جهانی آلومینیوم 15 درصد و قیمت جهانی مس 31 درصد کاهش یافته است اما در داخل کشور قیمت خودرو افزایش یافته بود. بعد از توافق ژنو تا زمان نگارش نامه، قیمت نفت نزدیک به 58 درصد کاهش یافته بود که البته این کاهش تا مرز 80 درصد نیز پیش می رود و به سقوط بحران آفرین قیمت نفت منجر می شود. به عبارت دیگر به واسطه دیپلماسی ضعیف دولت یازدهم، تنها در یک سال 38 میلیارد دلار از درآمد نفتی کشور معادل روزانه 205 میلیارد تومان از بین می رود. نفت مفت! موضوع نفت و پایین آمدن قیمت آن اگرچه مساله ای بین المللی تحلیل می شود، اما جمله کشورها از توطئه مشترک عربستان و ایالات متحده در کاهش قیمت نفت سخن می گویند و ناظران سیاسی در داخل می پرسند، چرا هرگاه زنگنه وزیر نفت می شود، قیمت نفت به این شدت سقوط می کند؟! به خدا پناه می برم از بستن دهان منتقدان ایام برگزاری نمایشگاه مطبوعات، یک اتفاق رسانه ای فضا را متفاوت از سال های گذشته می کند. در ابتدا «وطن امروز» در انتقاد به آنچه در دولت یازدهم به عنوان آزادی بیان زیر پا گذاشته است، اعلام می کند در نمایشگاه مطبوعات شرکت نمی کند. رسانه های فراوان دیگری نیز از شرکت در نمایشگاه مطبوعات سر باز می زنند. چراکه معتقدند دولت، برخورد مناسبی با رسانه ها نداشته است. به این ترتیب بیست و یکمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری ها در حالی برگزار می شود که بیش از خبر افتتاحیه این نمایشگاه، این خبر شرکت نکردن بخش عمده ای از فضای رسانه ای کشور در آن است که در میان اهالی رسانه منعکس و مطرح می شود، به طوری که بخش عمده ای از مهم ترین و معتبرترین رسانه های کشور در اعتراض به عملکرد دولت یازدهم و فشار بی سابقه به رسانه ها به نمایشگاه مطبوعات نمی روند. «وطن امروز» در روزی که بخشی از سخنرانی روحانی در مراسم تنفیذ (خدایا به تو پناه می برم از استبداد رای...) را تیتر کرده است، خطاب به روحانی می نویسد: «ریاست محترم جمهور! گیرم که از تبعیض مشهود یارانه ای توسط وزارت ارشاد بگذریم، گیرم که این بی عدالتی محض را نادیده بگیریم، گیرم که تذکرات پی در پی و توبیخ و در محکمه نشان دادن بابت نقدهای هسته ای را فراموش کنیم و گیرم که از یاد ببریم نقد اقتصادی و... را که به جای جواب متین شنیدن از دست اندرکاران، منجر به حضور روزنامه در دادگاه شده، هرگز یارای مان نیست که از 2 شکایت وزارت ارشاد، معطوف بر تیترهایی درباره آل سعود صرف نظر کنیم. مع الاسف در این 2 مورد، تنها بحث مظلومیت روزنامه و نویسندگانش در میان نیست، بلکه پای آبروی دولت هم در میان است». در این میان حتی صدای سازنده فیلم تبلیغاتی روحانی هم در می آید؛ به حدی که ضمن یادآوری مجدد جملاتی که برای سخنرانی روحانی در مراسم تحلیف نوشت، از «کم تحملی و کارنابلدی وجه اطلاع رسانی و پاسخگویی دولت» انتقاد کرده، می نویسد: «هر آینه شمار حتی دوستان نزدیک و یاران همدل و همراهانی که دیگر هیچ گوشی را شنوای نصایح مشفقانه خود نمی یابند، افزون تر می شود و من راستش هرچه بیشتر می گذرد در فایده و صداقت و واقعیت آن حرف هایی که قلم در خون آزادی خواهان این وطن زده و نوشتم و آن تصاویری که فریم به فریمش را از گوشت و پوست و جان و آرمان های مومنانه عزیزترین عزیزان خود ساخته ام، مرددتر می شوم». اقتصاد رابین هودی وام 25میلیونی خودرو یکی دیگر از نمودهایی است که به واسطه آن می توان سیاست های اقتصادی دولت را مورد انتقاد قرار داد. اقتصادی که با منطق طرفداران دولت می توان آن را «رابین هودی» نامید. تخصیص یارانه ها به مردم، اعمال قانون هدفمندی و طرح مسکن مهر از همان آغاز به خاطر آنچه از سوی برخی اقتصاد رابین هودی خوانده می شد، مورد تخطئه و تخریب قرار می گرفت. آن روزها رسانه های جناح مقابل دولت و برخی مسؤولان که در سال های پایانی، شکاف عاطفی میان خود و دولت را عمیق تر می دیدند، طرح هایی مانند مسکن مهر را از اساس غیرکارشناسی عنوان کرده و تخصیص وام برای خانه دار شدن مردم را کاری «رابین هودی» تلقی می کردند. دولت یازدهم اما در سال 94 در عین حال که این طرح و طرح های مشابه را مزخرف و غیرکارشناسی خوانده بود، خود با اتخاذ سیاستی مشابه برای تحریک تقاضا در بازار خودرو از همین رویکرد یعنی «اختصاص وام 25 میلیون تومانی» استفاده کرد. قابل تامل آنکه زمانی که همین میزان وام یعنی 25 میلیون تومان، آن هم نه برای خودرو که کالایی هزینه ای است، بلکه برای مسکن که قطعا از ضرورت های اولیه خانوارهاست و ارزش افزوده دارد، استفاده شد، رسانه های جریان مقابل و همین جریانی که امروز در جایگاه اجرا و تصمیم گیری قرار گرفته است بشدت به آن تاختند و این رویکرد را «غیرکارشناسی» و برخی دیگر اداره کردن «رابین هودی» کشور دانستند. اما وام 25 میلیونی خودرو برخلاف آرای کارشناسان اقتصادی از گروه های مختلف، برای خالی کردن انبارها از خودروی بی کیفیت تخصیص داده شد، در حالی که چندی بعد اعطای وام 3 میلیونی ازدواج به طور رسمی لغو شد! سیب زمینی ها! خبر دفن 1700 تن از محصولات کشاورزی به سرعت در کشور می پیچد. دفن 1700 تن سیب زمینی سوال برانگیز می شود. بعد از افشای امحای 1700 تن سیب زمینی در کشور انتقادات زیادی به مدیریت کشاورزی شد و اظهارات بسیاری درباره علت رخ دادن چنین اتفاقی مطرح شد اما هیچ کدام نه تنها به شفافیت موضوع کمک نکرد بلکه پیچیدگی مساله را بیشتر کرد. برخی توجیه کنندگان امحای سیب زمینی ها، در ابتدا تنظیم بازار و جلوگیری از کاهش بیشتر قیمت سیب زمینی و زیان کشاورزان را علت اصلی امحای این محصول می دانستند اما مخالفان با موضع گیری شدید این عمل را توجیه ناپذیر دانسته و خواستار برخورد با مسببان چنین اتفاقی شدند. منتقدان اعتقاد داشتند، سیب زمینی های امحا شده حداقل می توانست به دست نیازمندان برسد و با مدیریت خوب می شد جلوی دفن کردن و اسراف محصول را گرفت. مسؤولان از یک طرف اعلام می کردند سیب زمینی دفن شده فاسد بوده و قابلیت مصرف نداشته است اما 320 تن از همین محصول را به کمیته امدادی ها به شرط مصرف دادند! اینجا بود که این سوال مطرح می شد که اگر فاسد بوده، چرا به صورت رایگان بین برخی نیازمندان توزیع شده و اگر قابل مصرف بوده و بعدا فاسد شده، چرا دولت سازوکاری در نظر نگرفته که سیب زمینی های بهاره که حساس تر از سیب زمینی های پاییزه هستند، فاسد نشوند؟ داستان سیب زمینی و دفن شدن این محصول نشان داد از این دست اتفاقات در حوزه کشاورزی مسبوق به سابقه بوده و سایر محصولات کشاورزی هم کم و بیش محکوم به دفن و امحا می شوند. هنوز موضوع دفن 1700 تن سیب زمینی روشن نشده است. نفسم گرفت از این شهر! آلودگی هوا اما قصه پرتکرار اواخر پاییز و تمام زمستان سال 94 بود. در سالگرد بحران ریزگردها، آلودگی هوا با رکورد زدن وضعیت قرمز، هفته های متوالی میهمان کلانشهرها بود. آلودگی هوا دیگر فقط آلودگی هوا نبود. طی هفته های متوالی در سال94، وضعیت آموزش کلانشهرها مختل بود و تعطیلی های معدود در برخی مقاطع نیز با اکراه اعلام می شد. در همین مقطع آلودگی، عضو شورای شهر تهران گفته بود: یک شیفت به شیفت کاری بهشت زهرا(س) اضافه شده است. رئیس شورای شهر هم از افزایش مرگ ومیر به واسطه آلودگی هوا خبر داده بود. سالمندان و گروه های حساس از حضور در فضای شهری هراس داشتند و میزان مراجعات به بیمارستان ها و مراکز درمانی هم افزایش چشمگیری داشت. برخی اعلام های رسمی که برای کاهش مسؤولیت نهادهای مربوط درباره آلودگی هوا می خواست از حجم آسیب ها کم کند، هم نتوانست مرگ هزاران نفر از مردم کلانشهرها به خاطر آلودگی هوا را انکار کند. متخصصان اعصاب و روان می گفتند ذرات معلق موجود در هوای آلوده کلانشهرهایی همچون تهران، اختلالاتی مانند «پرخاشگری»، «افسردگی»، «فراموشی»، «بیماری های لرزشی» و ابتلا به «اوتیسم» در نوزادان را در پی دارد. مردم خود نتایج این عصبیت را بارها و بارها در پرخاشگری های روزمره می بینند. مردم به استفاده از وسایط حمل ونقل عمومی توصیه می شدند اما مترو و بی آرتی متناسب با جمعیت چند میلیونی تهران توسعه نیافته است. شهرداری تهران از عدم رسیدگی دستگاه اجرایی به سیستم حمل ونقل و ناوگان عمومی گله دارد و بارها اعلام کرده است بودجه مترو تخصیص پیدا نمی کند و دولت در این زمینه همکاری نمی کند. ناوگان حمل ونقل عمومی معلق بودجه مانده است. با این همه هزاران میلیارد ریال بودجه برای موضوع دیگری اختصاص می یابد. وام 25 میلیونی خودرو که صراحتا گفته شد برای خالی کردن انبارها از خودروها تخصیص پیدا کرده، قرار است در روزها و ماه های آتی 100 هزار خودروی سواری دیگر را به خیابان ها بریزد. در حالی که طبیعی بود سازمان محیط زیست، به عنوان یکی از مراجع مربوط، مورد سوال افکار عمومی و رسانه ها قرار بگیرد اما پاسخگویی در کار نبود و تدبیر، تنها به ریزش باران و وزش باد امید داشت. رئیس سازمان حفاظت محیط زیست که در ماجرای ریزگردها مردم اهواز و شهرهای غربی و جنوبی را به کنار آمدن با ریزگردها و گرد و غبار توصیه کرده بود، همواره تلاش کرده با طرح موضوعات حاشیه ای از پاسخگویی به مسائل اصلی پیرامون آلودگی هوا سر باز زند. ابتکار که نشان داده بود شرکت در مجامع سیاسی را به حضور در نشست های تخصصی و تلاش برای حل مشکل آلودگی ارجحیت می دهد، اطلاع رسانی های رسانه ها پیرامون آلودگی هوا را سیاسی می خواند! پاریس، بیروت و فقد روحیه خودباورانه واکنش رئیس جمهور به حوادث پاریس در ساعت 8 صبح یک روز شنبه آبانی، پس از واقعه، در حالی که روحانی از پنجشنبه گذشته حوادث مشابه در بیروت را محکوم نکرده و به مردم لبنان تسلیت نگفته بود، بسیاری را متعجب کرد. داریوش سجادی، فعال سیاسی اصطلاح طلب در یادداشتی با عنوان «ببخشید که مُرد!» در صفحه شخصی اینستاگرامش در تحلیل این رفتار روحانی نوشت: حمله تروریستی در پاریس 48 ساعت بعد از حمله مشابه وحوش داعش در لبنان در کنار واکنش معنادار رئیس جمهور روحانی به این 2 حادثه یادآور آن لطیفه تلخی است که: «یک روز جورج بوش و اوباما نشسته بودن و باهم صحبت می کردن که یکی از دوستاشون وارد می شه و می پرسه: درباره چی دارین صحبت می کنین؟ جورج بوش می گه: داریم نقشه می کشیم که جنگ سوم جهانی رو راه بیندازیم. دوستشون می پرسه: خوب که چی بشه؟ بوش می گه: که یک میلیارد مسلمون و آنجلینا جولی رو بکـُشیم! دوستشون با تعجب می پرسه: آنجلینا جولی؟! اون رو دیگه برای چی می خواین بکشین؟جورج بوش هم رو می کنه به اوباما و می گه: دیدی گفتم؟ ملت بیشتر نگران آنجلینا جولی هستن تا اون یک میلیارد مسلمون!» اینکه روحانی بلافاصله بعد از عملیات تروریستی در پاریس خود را موظف به ابراز تسلیت به دولت و ملت فرانسه می بیند اما این حس همدردی درباره لبنان با 48 ساعت تاخیر متاثر می شود(!)... اگر صدها مقاله توسط مخالفان روحانی از باب فقد روحیه خودباورانه ایشان نگاشته می شد هیچ کدام به اندازه عمل متناقض ایشان در قبال ترور در بیروت و پاریس توانایی اثبات چنان ادعایی را نداشت. پاسپورت + نامه کری مدتی کوتاه بعد از اجرای برجام، قانون کنگره که به امضای اوباما نیز رسید، آب پاکی ای بود که روی دست جناح غربگرا ریخته شد. قانون جدید کنگره که به امضای اوباما هم رسید، نقض صریح برجام بود. این نکته را هم اعضای تیم مذاکره کننده و دستگاه دیپلماسی پذیرفتند. رئیس مجلس به آن اذعان کرد و بیش از100 نماینده مجلس در نامه ای به رئیس جمهور نسبت به آن تذکر دادند. سخنگوی وزارت خارجه آمریکا درباره این طرح گفته بود: «من لازم می دانم که در اینجا موضوعی را درباره برنامه صدور ویزا که پیش تر گفته ام بار دیگر تکرار کنم. ما خواهان تعامل با کنگره در این رابطه بوده ایم و این کار را در رابطه با ایجاد این قانون جدید انجام داده ایم. این موضوع مهمی است که افرادی که به آمریکا می آیند بررسی شوند تا ما از هر لحاظ امنیت و ایمنی مردم آمریکا را تضمین کنیم. هیچ دلیلی وجود ندارد که این قانون جدید تداخلی با منافع مشروع تجاری ایران داشته باشد. این موضوعی است که وزیر خارجه به آن اشاره داشته است. این قانون کاملا اجرایی می شود». براساس بند ۲۰۳ از لایحه بودجه آمریکا تحت عنوان «محدودیت استفاده از برنامه لغو روادید برای خارجی هایی که به کشورهایی خاص سفر کرده اند»، 4 کشور ایران، عراق، سوریه و سودان به عنوان کشورهایی معرفی شده اند که اتباع کشورهایی که با آمریکا تفاهمنامه لغو روادید امضا کرده اند، در صورت حضور در آنها، باید برای سفر به آمریکا روادید دریافت کنند. با همه تصریح قانون کنگره، مسؤولان وزارت امور خارجه این موضوع را مطرح کردند که جان کری نامه ای داده است که به نحوی قانون کنگره را دور می زند. حسین دهباشی در مطلبی به این ادعا واکنش نشان داد و خطاب به ظریف نوشت: یعنی به واقع و به گمانت مردم ما فرق میان قانون و نامه را نمی دانند؟ چطور آنها فتوای کتبی و رسمی رهبر جمهوری اسلامی را که تخطی از آن نه فقط جرم که گناه است کافی ندانند و شما به نمایندگی از سوی همه ما نامه مبهم و هویجوری آنها را کافی بدانی از باب «لیطمئن قلبی»؟... حالا سوال است دیگر! با این «تضمین محکم و کافی» و مستظهر به تایید جناب آقای عراقچی به نظرتان اگر فی المثل خلبان بخت برگشته شرکت لوفت هانزا یا ژاپن ایرلاین که توک پایی مسافرانی را به فرودگاه مهرآباد می رساند و بازمی گردد یا آن یکی استاد یا پزشک یا پیشه ور یا صنعتگر یا ایرانگردی که از 5 سال قبل غلطی کرده و به اصفهان نصف جهان ما میهمان شده اند یک کپی از ضمانتنامه آقای کری را به جای اخذ روادید بگذارد لای گذرنامه و گذرنامه اش را بدهد دست مامور مرزبانی ایالات متحده نه! خدایی! قضیه حل است دیگر بله؟ این مصوبه محدودیت های گسترده ای را برای جمهوری اسلامی به وجود می آورد. آثار تخریبی مصوبه امضا شده توسط اوباما، در حوزه های اقتصادی، بزودی بروز و ظهور می یابد. در حالی که طی ماه های گذشته براساس ادعای مقامات دولتی و تبلیغات فراوان ادعا می شد که پس از برجام درهای اقتصاد دنیا به روی ایران باز می شود و مشکلات اقتصادی در کشور حل خواهد شد، امضای مصوبه جدید نشان داد طرف غربی اراده ای برای این خیال خام برخی مسؤولان ایرانی ندارد.رسیدگی خارج از نوبت؟! مساله اعدام شیخ نمر، که نقطه اوج خشم و نفرت مردم از عربستان و آل سعود بود، نمود دیگری از بروز مدیریت ضعیف دولت در اداره امور تحلیل می شود. اعدام روحانی برجسته شیعی آیت الله نمر باقرالنمر، یکی از دیگر رخدادهای تلخی بود که با واکنش و خشم مردم در داخل همراه شد. خشمی که در همه این یک سال به هیچ وجه از سوی دولت نمایندگی نشده بود. این خشم باعث تسخیر غیرقانونی سفارت عربستان در تهران و کنسولگری این رژیم در آل سعود شد. در این میان باز هم ضعف دستگاه دیپلماسی بود که نتوانسته بود انتظار مردم را برآورده کند تا جایی که این اتفاق افتاد. خشم فروخورده مردم که پس از تعرض به 2 نوجوان ایرانی در فرودگاه جده و قربانی شدن 500 حاجی ایرانی در فاجعه منا تا توهین وزیر خارجه گستاخ این کشور پاسخ مناسبی از دولت نگرفته بود، طبیعی به نظر می رسید که فارغ از واکنش های غیرقانونی و هزینه زای عده ای [مانند ورود به سفارت سعودی]، نفرت از آل سعود را بیشتر از گذشته کند. در این بین یک نامه از سوی رئیس جمهور نیز باعث شد تا مطالبه مردمی از دولت روحانی بیشتر نیز بشود. روحانی در همان ایام در نامه ای به دستگاه قضا خواستار رسیدگی خارج از نوبت به مساله خاطیان ماجرای سفارت عربستان شده بود. در واکنش به این نامه نگاری، «وطن امروز» در مطلبی با عنوان «خیلی «رسیدگی خارج از نوبت» طلبکاریم!»، نوشت: در حالی که طرف مقابل به نحوی توهین آمیز به قطع روابط دیپلماتیک با جمهوری اسلامی ایران اقدام کرده است، این همه عجله آن هم از سوی بالاترین مقام اجرایی کشور، آن هم به صورت علنی عزتمندانه است؟ در شرایطی که رژیم سعودی هنوز یک عذرخواهی خشک و خالی به واسطه قربانی کردن 500 حاجی ما در منا نکرده است این نوع مواجهه چه توجیهی دارد؟ به نظر می رسد تدبیر آن بود که جناب آقای دکتر روحانی اجازه می دادند پرونده تعرض مأموران فرودگاه جده به 2 نوجوان ایرانی و 500 حاجی قربانی در منا آن طور که شایسته است، به سرانجام می رسید بعد نامه علنی رسیدگی فوری به اقدام خلاف قانون متعرضان به سفارت آل سعود را می نوشتند. 2سال است خشم فروخورده ملت را دولت نمایندگی نکرده است. کسی خبر دارد که آیا پرونده متعرضان به 2 نوجوان ایرانی «رسیدگی خارج از نوبت» شد یا خیر؟ کسی می داند حقوق و خون بهای 500 حاجی ایرانی «رسیدگی خارج از نوبت» شده است یا خیر؟ دیپلمات مست آل سعود که یک ایرانی را به قتل رساند، کجا تشریف دارد؟ کسی توانست پرونده او را در ریاض «رسیدگی خارج از نوبت» کند؟ در کدام مجمع بین المللی نسبت به موضوع توطئه کاهش قیمت نفت «رسیدگی خارج از نوبت» شد؟ کاهش سرانه درآمد خانوارهای ایرانی و بستن بودجه کشور 80 میلیونی با نفت 30 دلاری، در کدام مجمع و نهاد و ارگان و دستگاه «رسیدگی خارج از نوبت» می شود؟ حساب که می کنم خیلی «رسیدگی خارج از نوبت» طلبکاریم! فرار از اقتصاد و معیشت! یکی از نقاط بارز سال 94 که مدام تکرار می شد، فرار روحانی از مساله اقتصاد و معیشت به سیاست و حاشیه های انتخابات و غیر انتخابات بود. اظهارات و سیاست های اقتصادی منهای توافق، در این 900 روز نیز عموما با انگاره های پوپولیستی همراه بوده است. از توزیع سبدکالا تا ادعای تورم صفر و عبور از رکود و نیز تخصیص وام 25 میلیونی جهت خالی کردن انبارهای خودرو، هیچ کدام بروز و ظهور قابل قبولی در کلان اقتصاد نداشتند. تورم را نیز اگر به احتساب «جیب مردم» حساب کنیم، آنچنان تغییری نکرده است. پس از اجرایی شدن برجام نیز انتظار افکار عمومی از دولت بیشتر شده است. نشان به آن نشان که به رغم تبلیغات گسترده و حتی جشنی که تلویزیون به راه انداخت، استقبالی از نتیجه اجرای برجام نشد. کسی در خیابان ها شادی نکرد و البته نواخته شدن زنگ اقتدار در مدارس هم، نه برای اولیا و نه برای مربیان، نان و آب نشد. به واقع حتی شادی های دولتی نیز تصنعی بود، چرا که به رغم ادعاهای پیشین نه از ابتدا تحریم مبنا و باعث مشکلات بود و نه از این پس قرار است «فتح الفتوح» برجام معجزه کند! 2/1 میلیون شغل؟! ادعای اخیر روحانی در ایجاد 2/1 میلیون شغل نیز نوعی اقدام پوپولیستی تلقی می شود. حسن روحانی که پیش از این با مطرح کردن اظهاراتی مبنی بر خروج اقتصاد ایران از رکود و کنترل پایه پولی انتقادات زیادی را در محافل اقتصادی متوجه خود کرده بود، در آخرین روزهای سال، در اجتماع مردم یزد در میدان امیرچخماق گفت که دولت متبوعش در 2 سال و نیم گذشته یک میلیون و 179 هزار شغل ایجاد کرده است! این در حالی است که جدیدترین نتایج آمارگیری نیروی کار در پاییز 94 هم نشان می دهد که 3 میلیون و 881 هزار و227 نفر در بخش کشاورزی، 7 میلیون و 176 هزار و 806 نفر در بخش صنعت و10 میلیون و 980 هزار و 32 نفر در بخش خدمات شاغل هستند. این یعنی کل افراد شاغل تا پایان پاییز 94 چیزی بالغ بر 22 میلیون و 38 هزار و 353 نفر بوده اند. بنابراین از پایان تابستان 92 یعنی از زمان آغاز به کار دولت حسن روحانی تا پایان پاییز 94 نه تنها شغلی ایجاد نشده، بلکه 152 هزار و 791 نفر هم شغل خود را از دست داده اند. با این حساب معلوم نبود، حسن روحانی و معاون اول دولت یازدهم چگونه ادعا می کنند که دولت تدبیر و امید یک میلیون و 176 هزار شغل ایجاد کرده است! اگرچه موارد متعدد دیگری نیز وجود دارد که می توان از آنها به عنوان نمود ظهور و بروز ناکارآمدی دولت حسن روحانی یاد کرد، اما به همین میزان بسنده می کنیم. این گزارش صرفا ناکارآمدی های دولت را مورد مطالعه قرار داده است، چرا که در همه این ایام تریبون های یکطرفه دولت برای رپورتاژ خرده فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و... دولت به راه بوده است و جای خالی نقد یک ساله عملکرد دولت به نظر می رسید! به امید آنکه سال پیش رو سال کارآمدی و تلاش دولت یازدهم باشد.
چهارشنبه ، ۲۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صراط نیوز]
[مشاهده در: www.seratnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها