محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829428194
زنی که بزرگترین معدن دار ایران است + عکس
واضح آرشیو وب فارسی:کمونه: از کارمند های دفتری گرفته تا وزیرهای دولتی در ساختمان بلندی پشت به پارک ساعی و در نزدیکی های خیابان بهشتی تهران رفت وآمد می کنند. بیشتر زن ها مانتو و مقنعه های تیره به تن دارند و زیبایی رنگ ها، در پوشش شان دیده نمی شود. در دومین ماه تابستان ۹۴، زمانی که به جز وزیر اقتصاد، بقیه مردان اقتصادی دولت؛ اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور، ولی الله سیف، رئیس کل بانک مرکزی و محمدرضا نعمت زاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت در نشست هیئت نمایندگان اتاق تهران شرکت کرده بودند، تنها یک زن لباس هایی شیری رنگ با گل دوزی های ظریف پوشیده و شالش را از پشت گردنش بسته بود. یک ماه پیش از آن، در نشست دیگری که با حضور مسعود نیلی، مشاور اقتصادی رئیس جمهور و محمد طبیبیان، اقتصاددان برجسته برگزار شد، فریال مستوفی باز هم تنها زن حاضر در سالن بود که با خوش پوشی یک بانوی جوان، شالی زرد رنگ به سر داشت. طبیبیان در آن نشست گفته بود اقتصاد کشور زمانی که زنان نتوانند مشارکت فعال داشته باشند، نمی تواند با سرعت مناسب به سمت رشد حرکت کند:«آمارها نشان می دهد ۵۰ درصد خانم های در جست و جوی شغل، در سنین جوانی بی کار هستند. این نرخ دو برابر مردان است. البته بررسی های میدانی بیان گر این است که نرخ بی کاری خانم ها بسیار بالاتر است. اما چون هیچ امیدی برای پیدا کردن کار ندارند، اصلاً تقاضایی از سوی بسیاری از زنان برای ورود به بازار کار شکل نمی گیرد.» در شرایطی که نرخ بی کاری زنان جوان بالاتراز همه گروه هاست، زنی متولد ۱۳۳۰ در دزفول و از نسل جوان های دهه ۵۰، پیمان کاری بزرگ ترین پروژه های معدنی و فولادی کشور را بر عهده داشته و اسفند ماه سال ۹۳، اولین قرارداد معدنی ایران را با چینی ها در یزد بسته است. هیچ وقت لباس های تیره رنگ نمی پوشد و آرایش خاصی نیز روی صورت او دیده نمی شود. گاهی برای بیان منظورش واژه های فارسی پیدا نمی کند و لحن بیانش، لهجه ای تلفیقی از فارسی و انگلیسی است. جدیت کلامش از خنده و مهربانی عاری نمانده و گفتار و رفتارش، با اصالت عجین است. چه اصالت انتسابی برای پیشینه ۷۰۰ ساله خانوادگی و چه اصالتی اکتسابی که تنها با چند دهه فعالیت به دست می آید. «در زمان سابق در هر استانی یک مستوفی بود که مسئولیت مالیه آن استان را داشت. در مرکز هم مستوفی الممالک بود. ما مستوفی خوزستان هستیم. یعنی پدر پدربزرگم مستوفی خوزستان بودند. یک خانم فرانسوی به نام مادام دولافوا در دوره پدر پدربزرگم به ایران آمده بود در سفر نامه اش به خوزستان در مورد ایشان مطالبی نوشته است. من در چنین خانواده ای بزرگ شدم، اما با وجود اینکه پدرم املاک زیادی داشت از صبح تا شب کار می کرد طوری که هر وقت از خواب بیدار می شدم؛ پدرم خانه نبود و سرملک و املاک و دنبال نوآفرینی در کشاورزی بود. اولین سیستم آبیاری قطره ای را ایشان به خوزستان وارد کردند.» فریالِ خانواده مستوفی، سال گذشته با فاطمه مقیمی تنها زنان ائتلاف ۴۰ نفره ی «برای فردا» بودند که دور گردن شان شال های آبی یک دست می انداختند و ۳۵ نفر از آن ها توانستند یکی از صندلی های قرمز هیئت نمایندگان اتاق تهران را از آن خود کنند. تابستان سال ۹۴ «مهرنامه» گزارشی تحقیقی از نسل جدید سرمایه داران ایرانی منتشر کرده بود. بر اساس تحقیقات این گزارش، فعالان اقتصادی در پارلمان بخش خصوصی، 4 عامل را دلیل اصلی تغییر نسل سرمایه داری ایرانی می دانند. 45 درصد از آن ها معتقدند در دنیای امروز فناوری رشد کرده و ابزارهای ارتباطی متحول شده، سرمایه داران ایران نیز به خوبی این ابزارها را به خدمت خود درآورده و نسلی به روز ساخته اند. فریال مستوفی، که در بخش معدن فعالیت می کند و در انگلیس، فرانسه، چین و هنگ کنگ شرکت هایی دارد، در این گزارش گفته بود بدون فناوری قادر به اداره بنگاهش نیست:«دنیا به سمت ارتباطات مجازی می رود. در دنیا CRM مهم است که مخفف رابطه بین بنگاه و خارج از بنگاه است. شما باید با مشتریان تان ارتباط برقرار کنید. 2 هزار مشتری را که نمی شود به روش ملانویسی کنترل کرد.نسل جدید سرمایه داران از این سیستم های مدرن استفاده می کنند، سیستم هایی که نیاز صد در صدی مملکت و بنگاه ها است . اما در ایران خیلی به نرم افزار بها نمی دهیم و پول بابتش نمی پردازیم، چرا که نمی دانیم چقدر موثر است.» مستوفی با همین شیوه های به روز، دو شرکت بزرگ KDD(کارون دزدشت) و PATCO (نوین فن آوری صنایع پارس) را مدیریت می کند. به جز حضور در اتاق تهران، ریاست کمیسیون سرمایه گذاری اتاق ایران را نیز بر عهده دارد و عضو هیئت مدیره اتاق بازرگانی ایران و چین است. ویدئوی مصاحبه ای یک دقیقه از او در سایت های خبری وجود دارد که با شال سرخ رنگ و عینک دودی خودش را صنعت گر و معدن کار معرفی می کند و در پاسخ به خبرنگار اقتصادنیوز که می پرسد این کار برای خانم ها عجیب و غریب نیست؟ با اعتماد به نفس، لبخند و تحکم آرامی در کلامش می گوید:«نه، چرا؟ مگر خانم ها با آقایان چه فرقی می کنند؟مسئله توانایی مهم است که من این توانایی را در خودم دیدم. می توانم بگویم من بزرگ ترین پروژه های فولادی مملکت را انجام دادم. مثل زرند با ظرفیت ۴۰۰ هزار تن، پروژه گندله سازی به ظرفیت ۵ میلیون تن مشغول انجامش هستم، ۷ پروژه فولادی استانی را که هر کدام ظرفیت یک میلیون تنی دارند انجام می دهم و سهام دار دو معدن بزرگ ایران هستم. یکی معدن سرب وروی مهدی آباد و دیگری هم معدن سنگان. من اقتصاد خوانده ام، کارم مدیریت است و توانسته ام برای این پروژه ها دو میلیارد دلار فاینانس(سرمایه خارجی) بگیرم. نمی خواهم بگویم از مردان بالاترم ولی هیچ فرق و محدودیتی بین خانم ها و آقایان نمی بینم.» این زن چگونه مالک بزرگترین معدن ایران شد؟ شهرستان مهریز در استان یزد، تا سال گذشته درگیر طلسمی بزرگ بود. حدود ۱۶ سال از آغاز عملیات اکتشافی معدن مهدی آباد گذشته بود اما عملیات بهره برداری از آن که به کارآفرینی برای استان می انجامید، آغاز نشده بود. اما دولت بزرگ ترین معدن سرب وروی کشور را به بخش خصوصی واگذار کرد و شرکت KDD با مدیریت فریال مستوفی، عملیات بهره برداری از این معدن را در روزهای نزدیک به سال ۹۴ با جذب سرمایه گذاری خارجی آغاز کرد. مستوفی درباره کار این معدن می گوید:«متاسفانه حواشی کار بیش از آن چیزی است که تصور می کردیم. با اینکه معدن نسبتاً فعال شده و حواشی موجود کانون اشتغال زایی در منطقه مهریز، یک منطقه محروم را تحت الشعاع قرار داده است. به جای اینکه اجازه بدهند توجه ما به عنوان سرمایه گذاران این پروژه به سمت برنامه های معدن معطوف شود، باید بخش اعظم از وقت خودمان را صرف برطرف کردن این حاشیه ها کنیم. دولتی ها اگر بخواهند مجدداً در این پروژه ورود کنند، سبب متوقف شدن آن خواهند شد و مسوولان باید روزی پاسخگوی مردم باشند که چرا در مسیر بخش خصوصی سنگ اندازی می کند. در حقیقت افرادی هستند که به دلیل رانت هایی که دارند مدعی هستند و تحمل ورود یک شرکت خصوصی واقعی در این پروژه را ندارند. در حالی که ما سهام این شرکت را در مزایده ایمیدرو خریداری کردیم و فرصتی بود که همه می توانستند از آن استفاده کنند و سرمایه گذار این پروژه شوند. اما آن زمان که این شرکت در مزایده قرار گرفته بود، خریدار دیگری در مزایده شرکت نکرده بود. جالب است که الان همه تمایل به معدن مهدی آباد پیدا کرده اند. مدعی معدن مهدی آباد شده اند و این پروژه مساله روز آنها شده است.» به هر حال، فریال مستوفی تنها زن ایرانی است که مالکیت بزرگ ترین معدن ایران را دارد و پروژه ای که بهره برداری از آن را آغاز کرده، برای ۱۰ هزار نفر به صورت مستقیم و غیرمستقیم شغل ایجاد می کند. مستوفی می گوید:«ما خانوادگی عادت داریم که برای انجام کارهای سخت تلاش کنیم. از آنجا که شخصاً ایران را دوست دارم و این آب و خاک را قسمتی از وجود خودم می دانم به همین دلیل حاضر هستم همیشه در راه توسعه آن مبارزه کنم. جالب است طی این مدت پروژه های صنعتی کشور نیاز به منابع مالی داشتند و دولت با استفاده از نفوذ ما در چین تامین مالی پروژه های خود را با فاینانس انجام دهد و اکنون پس از هموار شدن مسیر تامین فاینانس می خواهد پروژه را از ما پس بگیرد.» فریال مستوفی در ۱۷ سالگی برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و بعد از گرفتن فوق لیسانس اقتصاد به ایران برگشت. زمانی که ۲۳ ساله بود به عنوان استاد در دانشگاه شهید بهشتی آمار درس می داد و بعد از سه سال تدریس، با آغاز انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه ها نتوانست خانه نشینی را تحمل کند و دوباره به انگلستان برگشت. البته این بار ازدواج کرده بود و با همسرش در همان انگلستان، شرکتی راه انداخت و اولین فعالیت های تجاری اش را آغاز کرد. خود او این چنین از فعالیتش روایت می کند:«با اینکه علاقه مند بودم نقطه آغاز فعالیت هایم ایران باشد، جبر زمانه مرا مجبور کرد که شانس خود را در انگلستان محک بزنم. اولین شرکتم را در آن کشور تاسیس کردم. شاید علت انتخاب انگلستان برای شروع به این دلیل بود که چندین سال در این کشور زندگی کرده و با اصول و قواعد زندگی و کار آشنا بودم. با اینکه شروع یک فعالیت اقتصادی- تجاری در همه جای دنیا مشکل است اما من از چالش ها استقبال می کنم. شاید بهتر باشد بگویم که دوست ندارم خواسته هایم را به راحتی به دست بیاورم. اگر برای به دست آوردن آنچه می خواهم تلاش کنم، در این صورت دستاوردی که داشته ام، برایم لذت بخش و ارزشمند است.» فریال مستوفی سال ۹۴ از طرف وزارت صنعت، معدن و تجارت به عنوان یکی از ده زن برتر کارآفرین سال انتخاب شد. امکان ندارد وقتی می خواهد از خودش صحبت کند، چیزی از خانواده اش نگوید. در دهه ۵۰ و زمانی که بیشتر دختران بعد از دبیرستان علاقه ای به ادامه تحصیل نداشتند و یا با مخالفت خانواده روبرو بودند، مستوفی پدرش را که از او می خواست تا دکترا درسش را ادامه دهد، متقاعد کرد بهتر است، تجارت حرفه ای خودش را شروع کند:«در پاسخ به سوال پدرم در مورد ادامه تحصیل تا مقطع دکترا، تنها اذعان داشتم که می خواهم کسب و کار خودم را راه اندازی کنم. اینکه بخواهم دو تا سه سال وقت صرف کنم و دکترا بگیرم، خوب است اما این گزینه تنها برای تدریس و ماندن در دانشگاه مفید است و برای تدریس، مدرک فوق لیسانس هم کافی است. توضیح دادم که اگر دو تا سه سال زودتر وارد بازار کار شوم، تجارب بیشتر و سودمند تری کسب خواهم کرد. از نظر من این تجربیات بیش از مدرک دکترا برایم مفید بود. نمی خواستم این عنوان را تنها در کنار نامم به یدک بکشم. با شرحی که به پدرم دادم، پذیرفت که تحصیلاتم را در همان مقطع فوق لیسانس به پایان برسانم. » گزارش های مرکز آمار از وضعیت نیروی کار نشان می دهد دخترهای جوان از همه باسوادتر و بی کارتر هستند. جمعیت تحصیل کرده دانشگاهی در گروه زن و مرد در آمارهای کلی به هم نزدیک هستند، اما بررسی آن ها به تفکیک سنی نشان می دهد دختران جوان، از پسرهای جوان باسوادترند. در حالی که نرخ بی کاری دختران در این سنین، بیش از دو برابر پسران است. در گروه سنی 25 تا 29 سال، 9 میلیون و 310 هزار و 92 زن مدرک لیسانس دارند و 7 میلیون و 658 هزار نفر از پسران در این سن، لیسانسه هستند. هم چنین 2 میلیون و 175 هزار و 38 نفر از زنان در این گروه سنی توانسته اند مدرک فوق لیسانس و دکترای حرفه ای اخذ کنند، و پسران دارای این مدرک، 2 میلیون و 91 هزار نفر هستند. آخرین آمار از وضعیت بی کاری و اشتغال نیز به پاییز ۹۴ مربوط می شود. نرخ مشارکت اقتصادی مردان ۶۳ درصد اما زنان ۱۳.۲ درصد است و در حالی که مردان نرخ بی کاری 9 درصدی دارند، زنان بی کاری ۱۸ درصدی را تجربه می کنند. بالاترین میزان بی کاری در میان گروه های سنی و جنسیتی کشور نیز به زنان جوان اختصاص داشته است. جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله با نرخ بی کاری کلی ۲۵.۴ درصد بیکارترین گروه در کشور هستند، نرخ بی کاری مردان در این سن ۲۲ و زنان ۴۰ درصد است. بعد از این گروه جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله که فارغ التخصیلان دانشگاهی را نیز در برمی گیرند، با ۲۲.۷ درصد بیشترین نرخ بیکاری کشور را دارند. مردان در این گروه سنی ۱۸.۷ و زنان نرخ بی کاری ۳۸.۷ درصدی دارند. البته این وضعیت فقط مربوط به ایران نیست، بر اساس گزارش بانک جهانی نرخ مشارکت اقتصادی زنان در بازار کار جهانی 50 درصد و نرخ مشارکت مردان، 77 درصد است و هنوز شکاف های جنسیتی بسته نشده اند. شکاف هایی که فریال مستوفی، هیچ وقت اعتقادی به آن ها نداشته است. در صورتی که در سال ۹۴، چنین اوضاعی در بازار کار زنان حاکم است، مستوفی سال ۷۲ و در سن ۴۲ سالگی به ایران برگشت و اولین فعالیت های جدی اقتصادی اش را در کشور شروع کرد. او روایت می کند:«زمانی که به ایران برگشتم، جنگ به پایان رسیده و دوران سازندگی آغاز شده بود. در این مدت تجربیاتی در حوزه تجارت و داد و ستد کسب کرده بودم و حرفه ای را که دوست داشتم شروع کردم. می خواستم تجربیاتم را در ایران به کار ببندم. دوستان و اطرافیانم براین عقیده بودند که من نمی توانم در ایران فعالیتی داشته باشم و با استدلال هایشان سعی می کردند مرا منصرف کنند. اما من توجهی نکردم و گفتم تا این شرایط را از نزدیک لمس نکنم، نمی توانم قضاوتی داشته باشم. اطرافیانم حتی تاکید می کردند که زنان در شرایط حاکم بر جامعه ایران، امکان فعالیت اقتصادی ندارند. خوشبختانه به ایران آمدم و دیدم که شرایط مساعد است، لذا شرکتی برای مدیریت پروژه تاسیس کردم. ظرف دو تا سه سال پس از آغاز به کار شرکت، نخستین پروژه ام را در فرآیند یک مناقصه برنده شدم.» فریال مستوفی، تا کنون توانسته دو میلیارد دلار جذب سرمایه گذاری خارجی داشته باشد و اولین همکاری اش را با خارجی ها برای پروژه های داخل ایران، با چینی ها انجام داده است: در سال 1375 یا 1376 بود که برای نخستین بار به چین سفر کردم. در آن زمان چین به تازگی به جرگه کشورهایی که سیاست درهای باز را دنبال می کردند، پیوسته بود. چین از پتانسیل های بسیاری برخوردار بود. در آنجا با تعدادی از شرکت های چینی برای همکاری در پروژه های ایران مذاکره کردم و تفاهمنامه هایی را امضا کردیم. در حال حاضر شرکتی که من مدیریت آن را بر عهده دارم، به همراه شرکت های چینی و اروپایی برای اجرای پروژه ها با یکدیگر متحد می شویم و پروژه ها را به اجرا می رسانیم. او عضو هیئت مدیره اتاق بازرگانی ایران و چین است و معتقد است اگر بازار ایران را کالاهای نامرغوب چینی پر کرده اند، مشکل تاجران ایرانی است که مذاکره اقتصادی بلد نیستند، و نه چینی ها:« من دائماً در آمریکا و اروپا و آسیا در حال سفر هستم. گوشی اپلم را از مغازه اپل در لندن خریدم. پشت آن Mad in China درج شده. اپل را که همه ما قبول داریم، در چین ساخته می شود، نه در آمریکا. آقای اپل می رود در چین می سازد و خودش نظارت و بازرسی می کند. در ایران کسانی که بلد نیستند قرارداد ببندند بازار داخلی را هم با مشکل مواجه می کنند. من کارم با اروپا بوده و با چین هم کار می کنم، هیچ وقت اتفاق نیفتاده جنس چینی بد به من بدهند. اما ممکن است به کسی که تشکیلات آگاهی ندارد، جنس بد قالب کنند. ما بایدخودمان را به عنوان خریداراصلاح کنیم.» فریال، دختر مستوفی خوزستان که بدون کار کردن هم می توانست در ناز و نعمت به سر ببرد، در میانه دهه هفتم زندگی با قدرتی جوان، فعالیت می کند و می گوید عشق به کار کردن را از پدرش به ارث برده است. خبرنگار ۲۸ ساله ای که در حوزه اقتصاد فعالیت می کند، درباره او می گوید:«خانم مستوفی، یکی از جذاب ترین شخصیت هایی است که با او در ارتباط خبری هستم. همیشه به مسائل روز اشراف دارد و در حال مسافرت به نقاط مختلف دنیاست. از بچگی ثروتمند بوده اند اما هنوز سخت فعالیت می کنند. هفته دوم اسفند هم، فایننشیال تایمز برای سمیناری که در لندن درباره ایران برگزار می شود، از او دعوت کرده بود تا سخنرانی داشته باشد. خستگی ناپذیر است و ساعت ۹ شب هم شده که با هم مصاحبه داشته باشیم. من اصلا نمی توانم این همه جنب وجوش را برای ۶۰ سالگی خودم تصور کنم.» خبرآنلاین یک ماه پیش از آن، در نشست دیگری که با حضور مسعود نیلی، مشاور اقتصادی رئیس جمهور و محمد طبیبیان، اقتصاددان برجسته برگزار شد، فریال مستوفی باز هم تنها زن حاضر در سالن بود که با خوش پوشی یک بانوی جوان، شالی زرد رنگ به سر داشت. طبیبیان در آن نشست گفته بود اقتصاد کشور زمانی که زنان نتوانند مشارکت فعال داشته باشند، نمی تواند با سرعت مناسب به سمت رشد حرکت کند:«آمارها نشان می دهد ۵۰ درصد خانم های در جست و جوی شغل، در سنین جوانی بی کار هستند. این نرخ دو برابر مردان است. البته بررسی های میدانی بیان گر این است که نرخ بی کاری خانم ها بسیار بالاتر است. اما چون هیچ امیدی برای پیدا کردن کار ندارند، اصلاً تقاضایی از سوی بسیاری از زنان برای ورود به بازار کار شکل نمی گیرد.» در شرایطی که نرخ بی کاری زنان جوان بالاتراز همه گروه هاست، زنی متولد ۱۳۳۰ در دزفول و از نسل جوان های دهه ۵۰، پیمان کاری بزرگ ترین پروژه های معدنی و فولادی کشور را بر عهده داشته و اسفند ماه سال ۹۳، اولین قرارداد معدنی ایران را با چینی ها در یزد بسته است. هیچ وقت لباس های تیره رنگ نمی پوشد و آرایش خاصی نیز روی صورت او دیده نمی شود. گاهی برای بیان منظورش واژه های فارسی پیدا نمی کند و لحن بیانش، لهجه ای تلفیقی از فارسی و انگلیسی است. جدیت کلامش از خنده و مهربانی عاری نمانده و گفتار و رفتارش، با اصالت عجین است. چه اصالت انتسابی برای پیشینه ۷۰۰ ساله خانوادگی و چه اصالتی اکتسابی که تنها با چند دهه فعالیت به دست می آید. «در زمان سابق در هر استانی یک مستوفی بود که مسئولیت مالیه آن استان را داشت. در مرکز هم مستوفی الممالک بود. ما مستوفی خوزستان هستیم. یعنی پدر پدربزرگم مستوفی خوزستان بودند. یک خانم فرانسوی به نام مادام دولافوا در دوره پدر پدربزرگم به ایران آمده بود در سفر نامه اش به خوزستان در مورد ایشان مطالبی نوشته است. من در چنین خانواده ای بزرگ شدم، اما با وجود اینکه پدرم املاک زیادی داشت از صبح تا شب کار می کرد طوری که هر وقت از خواب بیدار می شدم؛ پدرم خانه نبود و سرملک و املاک و دنبال نوآفرینی در کشاورزی بود. اولین سیستم آبیاری قطره ای را ایشان به خوزستان وارد کردند.» فریالِ خانواده مستوفی، سال گذشته با فاطمه مقیمی تنها زنان ائتلاف ۴۰ نفره ی «برای فردا» بودند که دور گردن شان شال های آبی یک دست می انداختند و ۳۵ نفر از آن ها توانستند یکی از صندلی های قرمز هیئت نمایندگان اتاق تهران را از آن خود کنند. تابستان سال ۹۴ «مهرنامه» گزارشی تحقیقی از نسل جدید سرمایه داران ایرانی منتشر کرده بود. بر اساس تحقیقات این گزارش، فعالان اقتصادی در پارلمان بخش خصوصی، 4 عامل را دلیل اصلی تغییر نسل سرمایه داری ایرانی می دانند. 45 درصد از آن ها معتقدند در دنیای امروز فناوری رشد کرده و ابزارهای ارتباطی متحول شده، سرمایه داران ایران نیز به خوبی این ابزارها را به خدمت خود درآورده و نسلی به روز ساخته اند. فریال مستوفی، که در بخش معدن فعالیت می کند و در انگلیس، فرانسه، چین و هنگ کنگ شرکت هایی دارد، در این گزارش گفته بود بدون فناوری قادر به اداره بنگاهش نیست:«دنیا به سمت ارتباطات مجازی می رود. در دنیا CRM مهم است که مخفف رابطه بین بنگاه و خارج از بنگاه است. شما باید با مشتریان تان ارتباط برقرار کنید. 2 هزار مشتری را که نمی شود به روش ملانویسی کنترل کرد.نسل جدید سرمایه داران از این سیستم های مدرن استفاده می کنند، سیستم هایی که نیاز صد در صدی مملکت و بنگاه ها است . اما در ایران خیلی به نرم افزار بها نمی دهیم و پول بابتش نمی پردازیم، چرا که نمی دانیم چقدر موثر است.» مستوفی با همین شیوه های به روز، دو شرکت بزرگ KDD(کارون دزدشت) و PATCO (نوین فن آوری صنایع پارس) را مدیریت می کند. به جز حضور در اتاق تهران، ریاست کمیسیون سرمایه گذاری اتاق ایران را نیز بر عهده دارد و عضو هیئت مدیره اتاق بازرگانی ایران و چین است. ویدئوی مصاحبه ای یک دقیقه از او در سایت های خبری وجود دارد که با شال سرخ رنگ و عینک دودی خودش را صنعت گر و معدن کار معرفی می کند و در پاسخ به خبرنگار اقتصادنیوز که می پرسد این کار برای خانم ها عجیب و غریب نیست؟ با اعتماد به نفس، لبخند و تحکم آرامی در کلامش می گوید:«نه، چرا؟ مگر خانم ها با آقایان چه فرقی می کنند؟مسئله توانایی مهم است که من این توانایی را در خودم دیدم. می توانم بگویم من بزرگ ترین پروژه های فولادی مملکت را انجام دادم. مثل زرند با ظرفیت ۴۰۰ هزار تن، پروژه گندله سازی به ظرفیت ۵ میلیون تن مشغول انجامش هستم، ۷ پروژه فولادی استانی را که هر کدام ظرفیت یک میلیون تنی دارند انجام می دهم و سهام دار دو معدن بزرگ ایران هستم. یکی معدن سرب وروی مهدی آباد و دیگری هم معدن سنگان. من اقتصاد خوانده ام، کارم مدیریت است و توانسته ام برای این پروژه ها دو میلیارد دلار فاینانس(سرمایه خارجی) بگیرم. نمی خواهم بگویم از مردان بالاترم ولی هیچ فرق و محدودیتی بین خانم ها و آقایان نمی بینم.» این زن چگونه مالک بزرگترین معدن ایران شد؟ شهرستان مهریز در استان یزد، تا سال گذشته درگیر طلسمی بزرگ بود. حدود ۱۶ سال از آغاز عملیات اکتشافی معدن مهدی آباد گذشته بود اما عملیات بهره برداری از آن که به کارآفرینی برای استان می انجامید، آغاز نشده بود. اما دولت بزرگ ترین معدن سرب وروی کشور را به بخش خصوصی واگذار کرد و شرکت KDD با مدیریت فریال مستوفی، عملیات بهره برداری از این معدن را در روزهای نزدیک به سال ۹۴ با جذب سرمایه گذاری خارجی آغاز کرد. مستوفی درباره کار این معدن می گوید:«متاسفانه حواشی کار بیش از آن چیزی است که تصور می کردیم. با اینکه معدن نسبتاً فعال شده و حواشی موجود کانون اشتغال زایی در منطقه مهریز، یک منطقه محروم را تحت الشعاع قرار داده است. به جای اینکه اجازه بدهند توجه ما به عنوان سرمایه گذاران این پروژه به سمت برنامه های معدن معطوف شود، باید بخش اعظم از وقت خودمان را صرف برطرف کردن این حاشیه ها کنیم. دولتی ها اگر بخواهند مجدداً در این پروژه ورود کنند، سبب متوقف شدن آن خواهند شد و مسوولان باید روزی پاسخگوی مردم باشند که چرا در مسیر بخش خصوصی سنگ اندازی می کند. در حقیقت افرادی هستند که به دلیل رانت هایی که دارند مدعی هستند و تحمل ورود یک شرکت خصوصی واقعی در این پروژه را ندارند. در حالی که ما سهام این شرکت را در مزایده ایمیدرو خریداری کردیم و فرصتی بود که همه می توانستند از آن استفاده کنند و سرمایه گذار این پروژه شوند. اما آن زمان که این شرکت در مزایده قرار گرفته بود، خریدار دیگری در مزایده شرکت نکرده بود. جالب است که الان همه تمایل به معدن مهدی آباد پیدا کرده اند. مدعی معدن مهدی آباد شده اند و این پروژه مساله روز آنها شده است.» به هر حال، فریال مستوفی تنها زن ایرانی است که مالکیت بزرگ ترین معدن ایران را دارد و پروژه ای که بهره برداری از آن را آغاز کرده، برای ۱۰ هزار نفر به صورت مستقیم و غیرمستقیم شغل ایجاد می کند. مستوفی می گوید:«ما خانوادگی عادت داریم که برای انجام کارهای سخت تلاش کنیم. از آنجا که شخصاً ایران را دوست دارم و این آب و خاک را قسمتی از وجود خودم می دانم به همین دلیل حاضر هستم همیشه در راه توسعه آن مبارزه کنم. جالب است طی این مدت پروژه های صنعتی کشور نیاز به منابع مالی داشتند و دولت با استفاده از نفوذ ما در چین تامین مالی پروژه های خود را با فاینانس انجام دهد و اکنون پس از هموار شدن مسیر تامین فاینانس می خواهد پروژه را از ما پس بگیرد.» فریال مستوفی در ۱۷ سالگی برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و بعد از گرفتن فوق لیسانس اقتصاد به ایران برگشت. زمانی که ۲۳ ساله بود به عنوان استاد در دانشگاه شهید بهشتی آمار درس می داد و بعد از سه سال تدریس، با آغاز انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه ها نتوانست خانه نشینی را تحمل کند و دوباره به انگلستان برگشت. البته این بار ازدواج کرده بود و با همسرش در همان انگلستان، شرکتی راه انداخت و اولین فعالیت های تجاری اش را آغاز کرد. خود او این چنین از فعالیتش روایت می کند:«با اینکه علاقه مند بودم نقطه آغاز فعالیت هایم ایران باشد، جبر زمانه مرا مجبور کرد که شانس خود را در انگلستان محک بزنم. اولین شرکتم را در آن کشور تاسیس کردم. شاید علت انتخاب انگلستان برای شروع به این دلیل بود که چندین سال در این کشور زندگی کرده و با اصول و قواعد زندگی و کار آشنا بودم. با اینکه شروع یک فعالیت اقتصادی- تجاری در همه جای دنیا مشکل است اما من از چالش ها استقبال می کنم. شاید بهتر باشد بگویم که دوست ندارم خواسته هایم را به راحتی به دست بیاورم. اگر برای به دست آوردن آنچه می خواهم تلاش کنم، در این صورت دستاوردی که داشته ام، برایم لذت بخش و ارزشمند است.» فریال مستوفی سال ۹۴ از طرف وزارت صنعت، معدن و تجارت به عنوان یکی از ده زن برتر کارآفرین سال انتخاب شد. امکان ندارد وقتی می خواهد از خودش صحبت کند، چیزی از خانواده اش نگوید. در دهه ۵۰ و زمانی که بیشتر دختران بعد از دبیرستان علاقه ای به ادامه تحصیل نداشتند و یا با مخالفت خانواده روبرو بودند، مستوفی پدرش را که از او می خواست تا دکترا درسش را ادامه دهد، متقاعد کرد بهتر است، تجارت حرفه ای خودش را شروع کند:«در پاسخ به سوال پدرم در مورد ادامه تحصیل تا مقطع دکترا، تنها اذعان داشتم که می خواهم کسب و کار خودم را راه اندازی کنم. اینکه بخواهم دو تا سه سال وقت صرف کنم و دکترا بگیرم، خوب است اما این گزینه تنها برای تدریس و ماندن در دانشگاه مفید است و برای تدریس، مدرک فوق لیسانس هم کافی است. توضیح دادم که اگر دو تا سه سال زودتر وارد بازار کار شوم، تجارب بیشتر و سودمند تری کسب خواهم کرد. از نظر من این تجربیات بیش از مدرک دکترا برایم مفید بود. نمی خواستم این عنوان را تنها در کنار نامم به یدک بکشم. با شرحی که به پدرم دادم، پذیرفت که تحصیلاتم را در همان مقطع فوق لیسانس به پایان برسانم. » گزارش های مرکز آمار از وضعیت نیروی کار نشان می دهد دخترهای جوان از همه باسوادتر و بی کارتر هستند. جمعیت تحصیل کرده دانشگاهی در گروه زن و مرد در آمارهای کلی به هم نزدیک هستند، اما بررسی آن ها به تفکیک سنی نشان می دهد دختران جوان، از پسرهای جوان باسوادترند. در حالی که نرخ بی کاری دختران در این سنین، بیش از دو برابر پسران است. در گروه سنی 25 تا 29 سال، 9 میلیون و 310 هزار و 92 زن مدرک لیسانس دارند و 7 میلیون و 658 هزار نفر از پسران در این سن، لیسانسه هستند. هم چنین 2 میلیون و 175 هزار و 38 نفر از زنان در این گروه سنی توانسته اند مدرک فوق لیسانس و دکترای حرفه ای اخذ کنند، و پسران دارای این مدرک، 2 میلیون و 91 هزار نفر هستند. آخرین آمار از وضعیت بی کاری و اشتغال نیز به پاییز ۹۴ مربوط می شود. نرخ مشارکت اقتصادی مردان ۶۳ درصد اما زنان ۱۳.۲ درصد است و در حالی که مردان نرخ بی کاری 9 درصدی دارند، زنان بی کاری ۱۸ درصدی را تجربه می کنند. بالاترین میزان بی کاری در میان گروه های سنی و جنسیتی کشور نیز به زنان جوان اختصاص داشته است. جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله با نرخ بی کاری کلی ۲۵.۴ درصد بیکارترین گروه در کشور هستند، نرخ بی کاری مردان در این سن ۲۲ و زنان ۴۰ درصد است. بعد از این گروه جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله که فارغ التخصیلان دانشگاهی را نیز در برمی گیرند، با ۲۲.۷ درصد بیشترین نرخ بیکاری کشور را دارند. مردان در این گروه سنی ۱۸.۷ و زنان نرخ بی کاری ۳۸.۷ درصدی دارند. البته این وضعیت فقط مربوط به ایران نیست، بر اساس گزارش بانک جهانی نرخ مشارکت اقتصادی زنان در بازار کار جهانی 50 درصد و نرخ مشارکت مردان، 77 درصد است و هنوز شکاف های جنسیتی بسته نشده اند. شکاف هایی که فریال مستوفی، هیچ وقت اعتقادی به آن ها نداشته است. در صورتی که در سال ۹۴، چنین اوضاعی در بازار کار زنان حاکم است، مستوفی سال ۷۲ و در سن ۴۲ سالگی به ایران برگشت و اولین فعالیت های جدی اقتصادی اش را در کشور شروع کرد. او روایت می کند:«زمانی که به ایران برگشتم، جنگ به پایان رسیده و دوران سازندگی آغاز شده بود. در این مدت تجربیاتی در حوزه تجارت و داد و ستد کسب کرده بودم و حرفه ای را که دوست داشتم شروع کردم. می خواستم تجربیاتم را در ایران به کار ببندم. دوستان و اطرافیانم براین عقیده بودند که من نمی توانم در ایران فعالیتی داشته باشم و با استدلال هایشان سعی می کردند مرا منصرف کنند. اما من توجهی نکردم و گفتم تا این شرایط را از نزدیک لمس نکنم، نمی توانم قضاوتی داشته باشم. اطرافیانم حتی تاکید می کردند که زنان در شرایط حاکم بر جامعه ایران، امکان فعالیت اقتصادی ندارند. خوشبختانه به ایران آمدم و دیدم که شرایط مساعد است، لذا شرکتی برای مدیریت پروژه تاسیس کردم. ظرف دو تا سه سال پس از آغاز به کار شرکت، نخستین پروژه ام را در فرآیند یک مناقصه برنده شدم.» فریال مستوفی، تا کنون توانسته دو میلیارد دلار جذب سرمایه گذاری خارجی داشته باشد و اولین همکاری اش را با خارجی ها برای پروژه های داخل ایران، با چینی ها انجام داده است: در سال 1375 یا 1376 بود که برای نخستین بار به چین سفر کردم. در آن زمان چین به تازگی به جرگه کشورهایی که سیاست درهای باز را دنبال می کردند، پیوسته بود. چین از پتانسیل های بسیاری برخوردار بود. در آنجا با تعدادی از شرکت های چینی برای همکاری در پروژه های ایران مذاکره کردم و تفاهمنامه هایی را امضا کردیم. در حال حاضر شرکتی که من مدیریت آن را بر عهده دارم، به همراه شرکت های چینی و اروپایی برای اجرای پروژه ها با یکدیگر متحد می شویم و پروژه ها را به اجرا می رسانیم. او عضو هیئت مدیره اتاق بازرگانی ایران و چین است و معتقد است اگر بازار ایران را کالاهای نامرغوب چینی پر کرده اند، مشکل تاجران ایرانی است که مذاکره اقتصادی بلد نیستند، و نه چینی ها:« من دائماً در آمریکا و اروپا و آسیا در حال سفر هستم. گوشی اپلم را از مغازه اپل در لندن خریدم. پشت آن Mad in China درج شده. اپل را که همه ما قبول داریم، در چین ساخته می شود، نه در آمریکا. آقای اپل می رود در چین می سازد و خودش نظارت و بازرسی می کند. در ایران کسانی که بلد نیستند قرارداد ببندند بازار داخلی را هم با مشکل مواجه می کنند. من کارم با اروپا بوده و با چین هم کار می کنم، هیچ وقت اتفاق نیفتاده جنس چینی بد به من بدهند. اما ممکن است به کسی که تشکیلات آگاهی ندارد، جنس بد قالب کنند. ما بایدخودمان را به عنوان خریداراصلاح کنیم.» فریال، دختر مستوفی خوزستان که بدون کار کردن هم می توانست در ناز و نعمت به سر ببرد، در میانه دهه هفتم زندگی با قدرتی جوان، فعالیت می کند و می گوید عشق به کار کردن را از پدرش به ارث برده است. خبرنگار ۲۸ ساله ای که در حوزه اقتصاد فعالیت می کند، درباره او می گوید:«خانم مستوفی، یکی از جذاب ترین شخصیت هایی است که با او در ارتباط خبری هستم. همیشه به مسائل روز اشراف دارد و در حال مسافرت به نقاط مختلف دنیاست. از بچگی ثروتمند بوده اند اما هنوز سخت فعالیت می کنند. هفته دوم اسفند هم، فایننشیال تایمز برای سمیناری که در لندن درباره ایران برگزار می شود، از او دعوت کرده بود تا سخنرانی داشته باشد. خستگی ناپذیر است و ساعت ۹ شب هم شدهکه با هم مصاحبه داشته باشیم. من اصلا نمی توانم این همه جنب وجوش را برای ۶۰ سالگی خودم تصور کنم.»
چهارشنبه ، ۲۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کمونه]
[مشاهده در: www.kamooneh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها