واضح آرشیو وب فارسی:عقیق: بخشیدن گناهان و قبول توبه ى بندگان و عیب پوشى از آنان و دادن فرصت براى جبران اشتباهات، همه مظاهر رحمت و مهربانى اوست.عقیق :در ادامه سلسله مباحث تفسیری استاد قرائتی با موضوع «تفسیر قطره ای» به بیان نکته ها و پیام های آیه«اَلرَّحمنِ الرَّحیم» می پردازد. خدایى که به او ایمان داریم، مظهر مهر، محبّت، بخشش و آمرزش است. نمونه هاىِ رحمت و محبّت او را در نعمت هاى فراوانى که براى ما آفریده است، مى بینیم. گُل هاى زیبا و خوشبو، میوه هاى خوش طعم و خوشمزه، خوردنى هاى لذیذ و پرانرژى، پوشیدنى هاى رنگارنگ و متنوع، همه و همه، هدیه هاى خداوند به ماست. مِهر مادر به فرزند را او در دل و جانِ مادران قرار داده و خود از هر مادرى مهربان تر است. قهر و عذاب او نیز برای تنبیه و توجّه بندگان گنهکار است، نه آنکه از روى کینه و ظلم باشد. لذا اگر با توبه، گذشته را جبران کنیم، خطاىِ ما را مى پوشاند و گناهانمان را مى بخشد. *از این آیه مى آموزیم: خداوند، موجودات را با رحمت و محبّت خود تربیت مى کند؛ زیرا قبل از «رَبِّ العالَمین» و بعد از آن، خود را «اَلرَّحمنِ الرَّحیم» معرفى کرده است. یعنى تربیت، با رحمت و بخشایش آغاز می شود و به پایان مى رسد. اگر معلّمان و مربّیانِ جامعه نیز بخواهند موفق باشند، باید براساس محبت و دلسوزى عمل کنند. * نکته های آیه «الرَّ حْمَـنِ الرَّ حِیمِ» * کلمه «رحمن» به معناى مبالغه و شدّت در رحمت و گستردگى آن است. از کاربرد دو صفت «رحمن» و «رحیم» در قرآن، استفاده مى شود که رحمانیّت درباره همه ى مخلوقات ورحیم بودن، مربوط به انسان وموجودات مکلّف است. * خداوند رحمت را برخود واجب کرده است، «کتب ربّکم على نفسه الرّحمة» انعام، 54 و رحمت او بر همه چیز سایه گسترده است، «و رحمتى وسعت کلّ شیى ء» اعراف، 156 همچنین پیامبر و کتاب او مایه رحمتند، «رحمةً للعالمین» انبیاء، 107 آفرینش و پرورش او براساس رحمت است و اگر عقوبت نیز مى دهد از روى لطف است. بخشیدن گناهان و قبول توبه ى بندگان و عیب پوشى از آنان و دادن فرصت براى جبران اشتباهات، همه مظاهر رحمت و مهربانى اوست. * پیام های آیه «الرَّ حْمَـنِ الرَّ حِیمِ» * همه ستایش ها براى اوست. الف ولام در «الحمد» به معناى تمام حمد و جنس ستایش است. * خداوند در تربیت و رشد هستى اجبارى ندارد. زیرا حمد براى کارهاى غیر اجبارى است. * همه هستى زیباست و تدبیر همه هستى نیکوست. زیرا حمد براى زیبایى و نیکویى است. *دلیل ستایش ما، پروردگارى اوست. * رابطه ى خداوند با مخلوقات، رابطه ى دائمى و تنگاتنگ است. (نقاش و بنّا هنر خود را عرضه مى کند و مى رود، ولى مربّى باید هر لحظه نظارت داشته باشد.) * همه ى هستى، تحت تربیت خداوند یکتاست. * امکان رشد و تربیت، در همه ى موجودات وجود دارد. * خداوند هم انسان ها را با راهنمایى انبیا تربیت مى کند، (تربیت تشریعى) و هم جمادات ونباتات وحیوانات را رشد وپرورش مى دهد. (تربیت تکوینى) * مؤمنان در آغاز کتاب (قرآن) با نیایش به درگاه خداوند متعال، «الحمدللّه ربّ العالمین» مى گویند و در پایان کار در بهشت نیز، همان شعار را مى دهند که «آخر دعویهم أن الحمدللّه ربّ العالمین» یونس، 10. منبع:حوزه
سه شنبه ، ۲۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عقیق]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]