واضح آرشیو وب فارسی:وارث: روایتی کمرشکن از حضرت رضا(ع) است که یک کسی آمد خدمت حضرت و گفت یابن رسول الله! التماس دعا. حضرت فرمودند چه می گویی؟ با کارهایت (معصیت ها) کمر مرا می شکنی! و بعد فرمودند که ما این ها را می بینیم!وارث : با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال، تب مسافرت های نوروزی میان هموطنان بالا گرفته و بسیاری از افراد در تدارک برنامه ریزی برای سفر هستند. مشهد مقدس از قدیم الایام یکی از مقصدهای اصلی ایرانیان برای سفر بوده و مردم مؤمن ایران اسلامی به پابوس امام رضا(ع) می روند تا سال جدید را با صفای دل و سرشار از معنویت آغاز کنند. طبق گفته رئیس ستاد خدمات سفر خراسان رضوی، پیش بینی شده امسال در بازه زمانی ۲۵ اسفند تا ۱۵ فروردین، مشهد الرضا میزبان هفت میلیون زائر و گردشگر باشد. به همین دلیل توجه به مقوله زیارت از اهمیت بالایی برخوردار است. در ادامه، برخی مواعظ اخلاقی آیت الله حسین مظاهری از مراجع عظام تقلید و رئیس حوزه علمیه درباره آداب زیارت حضرت رضا(ع) را مرور می کنیم. روایتی کمرشکن! توبه سه رکن دارد. رکن اول زبان است، یعنی همین دعا و توسل. رکن دوم شرمندگی است، یعنی دل از کرده های زشتش شرمنده شود و دل هم بگوید خدا. رکن سوم هم عمل است، یعنی عمل جداً عمل متقّی باشد. یک روایتی کمرشکن از حضرت رضا(ع) است که یک کسی آمد خدمت حضرت و گفت یابن رسول الله! التماس دعا. حضرت فرمودند چه می گویی؟ با کارهایت (معصیت ها) کمر مرا می شکنی! و بعد فرمودند که این ها را ما می بینیم و بعد فرمودند که مگر قرآن نخواندی: اعْمَلُواْ فَسَیَرَى اللّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ ([هر کارى مى خواهید] بکنید که به زودى خدا و پیامبر او و مؤمنان در کردار شما خواهند نگریست/ ۱۰۵ توبه) بنابراین توبه واقعی، نباید صرفاً لقلقه زبان باشد. متأسّفانه بسیاری تصور می کنند که گفتن «أستغفرالله»، برای آمرزش گناهان کافی است؛ در حالی که همراه با توبه زبانی، دل انسان باید نادم و پشیمان باشد. در واقع کسی که می خواهد توبه او پذیرفته شود، باید احساس ندامت قلبی داشته باشد و در مقابل حق تعالی پشیمان، خجالت زده و سرافکنده باشد. شخصی به محضر ثامن الائمه حضرت رضا(ع) رسید و از ایشان تقاضای دعا برای خود و خانواده اش کرد. آن حضرت فرمودند: مگر همیشه چنین نمی کنم؟! بعد فرمودند: به خدا سوگند اعمال شما هر شب و روز به من عرضه می شود. رعایت ادب حضور قرآن به ما می گوید همینطور که در محضر مقدّس خدایی، در محضر مقدّس اهل بیت سلام الله علیهم هستی، و ادب حضور باید مراعات شود. این آیه شریفه در قرآن تکرار شده است: اعْمَلُواْ فَسَیَرَى اللّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ (۱۰۵ توبه) انسان! هرکاری که می خواهی بکن اما مواظب باش که ادب حضور مراعات شود، برای اینکه این کارهای تو را چه در خلوت و چه در جلوت، خدا می بیند و پیغمبر می بیند و اهل بیت سلام الله علیهم می بینند. ما اگر به حرم حضرت رضا سلام الله علیه احترام می گذاریم و پشت به حرم مطهر نمی کنیم و ادب حضور را مراعات می کنیم، باید بدانیم که امام رضا(ع) همه جا هست و دور و نزدیک ندارد. در خلوت و در جلوت مواظب باشیم. رهایی از فشار قبر یکی دیگر از مسائل قطعی و مسلّم عالم قبر، آن است که برخی افراد به سبب اعمال خود فشار قبر دارند. بر اساس روایات، چند دسته فشار قبر خواهند داشت و از جمله می توان به افراد سخن چین، زنان یا مردان بداخلاق و تندخو در خانه، افرادی که حرف و عمل بیهوده زیاد دارند و نیز کسانی که به طهارت اهمیّت نمی دهند، اشاره کرد. برای رهایی و خلاصی از فشارها و سختی های قبر و عوالم پس از آن، راهکارهای مختلفی وجود دارد. راهکار اوّل: توجّه و بیداری در دنیا، راهکار دوّم: توبه و راهکار سوّم: توسّل به اهل بیت است. حضرت رضا(ع) فرمودند: هرکه مرا زیارت کند، من در ۶ موقف به فریاد او خواهم رسید و یکی از آن مواقف، قبر است. یعنی حضرت رضا(ع) در قبر به دیدن زائر خود می روند و او را از عذاب و فشار قبر می رهانند؛ البته باید توجه داشته باشیم که منظور از زائر در این گونه روایات، مرد یا زن مؤمنی است که حقیقتاً به زیارت برود، نه اشخاص گناهکاری که برای تفریح به مشهد یا سایر مشاهد مشرّفه می روند و در همان مکان مقدّس هم گناه می کنند. در روایاتی که آثار شگفت آوری برای زیارت اهل بیت ذکر شده است، معمولاً عبارت «عَارِفاً بِحَقِّهِ» تکرار شده است و این بدان معناست که زیارت با معرفت، آن آثار را دارد. مسلّم است که امام حسین یا امام رضا سلام الله علیهما در قبر به دیدن آن خانم مؤمن و عفیفی می روند که علاوه بر رعایت تقوا، به زیارت می رود یا توسّل روزانه به اهل بیت دارد. افراد بی حجاب یا بدحجاب که به مشهد می روند و به اجبار برای ورود به حرم چادر به سر می کنند و بلافاصله پس از خروج، بدحجاب می شوند، مشمول این روایت نمی شوند و لیاقت میزبانی حضرت رضا در قبر را نخواهند یافت؛ بنابراین اگر خانم عفیف یا مرد متدیّن به زیارت بروند، امام رضا به دیدارشان خواهند رفت. رویگردانی امام رضا(ع) از زائرش گاهی شخص از راه حرام پول جمع می کند و به مشهد می رود. ۱۰ روز در مشهد می ماند. سر قبر حضرت رضا(ع) می رود؛ گریه ها می کند؛ ناله ها می کند؛ اما خبری نمی شود. بعد، از امام هشتم شکایت و گله می کند که چرا جوابم را ندادی! خب آقا تو با مال کی رفتی؟ از مال مردم که نمی شود مشهد رفت و جواب گرفت. حضرت رضا(ع) صورتش را از تو بر می گرداند. نگویید چرا دعا مستجاب نمی شود؛ بروید ببینید که شکم هایتان از حرام پر شده است یا نه؟ آیا غیبت در منزلتان هست یا نه. چقدر تهمت می زنید؟ آیا سخن چینی بین عروس و مادر شوهر فراوان است یا نه؟ وقتی که گناه در خانه زیاد باشد، دعا مستجاب نمی شود. خانم، پیراهن بی آستین، با جوراب بدن نما، می رود مشهد و به مردم تنه می زند تا اینکه دستش را به ضریح برساند. همان وقت حضرت رضا(ع) از او روی برمی گرداند. گریه ها می کند؛ ناله ها می کند؛ ولی دعایش مستجاب نمی شود. ای کاش با این وضع به مشهد نرفته بودی. مگر می شود با جوراب پا نما، با لباسهای بدن نما و تنه زدن به نامحرم به حرم امام رضا(ع) بروی و خدا دعایت را مستجاب کند؟ حضرت رضا(ع)، برای دادن حاجت آماده اند. یک نظر لطفی از آنها، عالم را از این طرف به آن طرف می کند. اما دل امام رضا(ع) را نسوزانید. ضرورت مراقبت از نگاه در حرم جوانی می گفت: به حرم امام رضا(ع) رفتم و چشمم به یک خانم افتاد و خیره شدم و نگاه شهوت انگیز را ادامه دادم. حتّی رفتم در حرم مقدس به دنبال آن زن و به صورتش نگاه کردم و یک تبسّمی هم به صورتش کردم. ناگهان متوجه شدم که کجا هستم و چه می کنم. یادم افتاد در محضر حضرت رضا(ع) هستم و ایشان من را می بینند. می گفت: عقب عقب بدون اینکه زیارت بخوانم از حرم بیرون رفتم. ناهار خوردم و وجدانم خیلی به من ضربه می زد. بالاخره خوابیدم و در خواب دیدم که به حرم رفتم و حضرت رضا(ع) به ضریح مطهّر تکیه داده اند. جلو رفتم و بدون اینکه سلام کنم یک سیلی به صورت امام رضا(ع) زدم. بعد هم با پای خود به کمر آن حضرت زدم و از حرم بیرون رفتم. از خواب بیدار شدم و دیدم که آن نگاه آلوده در حرم مطهّر، سیلی به صورت حضرت رضا(ع) و آن تبسّم در صورت نامحرم نیز لگدی به پهلوی ایشان بوده است. از این مطالب نباید به سادگی گذشت، اینها واقعیّت است. ما باید شیعه حقیقی و حسابی باشیم و علاوه بر شعار و اعتقاد، با عمل خود رضایت اهل بیت(ع) را به دست آوریم. کمک بی منت انسان وقتی سیره اهل بیت(ع) را مطالعه می کند می بیند که آن بزرگواران تلاش فراوان داشتند که چشم ارباب رجوع، و مستمندان و گرفتاران به چشم آنان نیفتد که در نتیجه خجالت بکشند، از این رو همیشه سعی می کردند که در نیمه های شب به سراغ محرومان رفته و نیازهای آنان را برطرف کنند؛ به طوری که محرومان متوجه نمی شدند چه کسی است که به یاری آنان می شتابد. زمانی یاور و حامی شان را می شناختند که نعمت از دستشان می رفت. شخصی آمد خدمت حضرت رضا(ع) درخواست کمک مالی کرد، امام(ع) از مجلس بیرون آمد و راهی منزلش شد و هزار درهم برایش فرستاد و خودش به جلسه نیامد! آن شخص محتاج وقتی پول را گرفت و رفت، حضرت آمدند و در جلسه شرکت کردند. سؤال شد: یابن رسول الله! چرا خودتان پول را نیاوردید؟ فرمود: نمی خواستم چشم او به چشمم بیفتد و خجالت بکشد. منبع: شمس توس /1102101305
سه شنبه ، ۲۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]