پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1850923064
حکایت من و منشی و مدیر موزه!
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: پس از گذشت ۱۵ دقیقه، خانم منشی تشریف می آورد. می گویم: ببخشید خانم منشی، خبرنگارم (کارت خبرنگاری را روی میز می گذارم) و درخواست گفتگو با مدیر موزه را دارم. خانم منشی، گوشی را برمی دارد و روی دکمه می زند و به فارسی شیرین می گوید: «آقای مدیر، خبرنگاری برای گفتگو آمده اند.» جمله ای می شنود و دست روی دهنی گوشی تلفن می گذارد و رو به من می گوید: «بهتر نیست شما با پرفسور… مصاحبه کنید؟» روزنامه ای جلویم می گذارد و به عکسی اشاره می کند. به گیلکی می گویم: «قبلا با ایشان گفتگو کرده ام، اگر آقای مدیر فرصتی برای حضور بدهند، زیاد وقت شان را نمی گیرم.» منشی، دست از روی دهنی تلفن برمی دارد و می کوشد با پوشاندن گویش گیلکی، جمله مرا به فارسی غلیظ تکرار کند؛ و از قرار معلوم، دوباره جواب منفی می شنود که نیم نگاهی به ساعتش می اندازد و دوباره دست روی دهنی می گذارد و رو به من می گوید: «وقت ناهار آقای مدیر است!» ـ سه دقیقه بیشتر وقت آقای مدیر را نمی گیرم، به اندازه یک احوالپرسی! خانم منشی، بار دیگر به فارسی حرفم را برای مدیر واگو می کند و در حالی که به حرف های آن سوی سیم گوش سپرده است، در پاسخ من، با بالا بردن سر، جواب منفی می دهد. دوباره دست روی دهنی تلفن می گذارد: «آقای مدیر در اتاقش نیست و توی سایت است، نمی توانم پیدایش کنم!» در حالی که می دانم شماره تلفن همراه او را نگرفته و با شماره داخلی اتاق مدیر و با خود او حرف زده است، می گویم: «خودم بروم و پیدایش کنم و با ایشان قدم زنان، دو سه دقیقه گفتگو کنم؟» با خشم می گوید: آقا، چقدر سمجی؟ گفتم که نه! ـ الان نیم ساعت از وقت من و شما و آقای مدیر گرفته شده است، اگر آقای مدیر وقت گفتگو می داد، ۲۰ دقیقه پیش کارم تمام شده بود! داوود ایتامی چابکسری ـ رشت
دوشنبه ، ۲۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-