تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833584783
گردشگری، تیغ دو لبه توسعه روستایی
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه تعادل: گروه راه وشهرسازی علی اسدی خمامی روستاها مناطق جذابی هستند، مجموعه هایی از خانه های سنتی که در دل طبیعت واقع شده اند و فرهنگ و راه و روشی متفاوت از آنچه زندگی شهری به انسان ها تحمیل کرده است را نمایندگی می کنند. سرک کشیدن به روستاها، تجربه کوتاهی از زندگی بکر و فراموش شده طبیعی را به انسان شهری هدیه می دهد و به این ماشین های دودزده صنعتی یادآوری می کند که فرای پیچیدگی های متداول امروزی، هنوز روابط ساده غریزی و ساختارهای بنیادین اجتماعی موتورهای محرک جوامع بشری هستند. انسان، پس از انقلاب صنعتی سرمایه دار شدن را آموخت و سرمایه دار، فرصت و توان آن را پیدا کرد که از جوامع ماشینی ساخت خودش دور شود و سری به روستاهای در امان مانده از هجوم تولید انبوه بزند. شاید بتوان این رفتار را سرآغازی بر گردشگری روستایی دانست. با رشد جوامع صنعتی، رفته رفته «اوقات فراغت» معنای از دست رفته خود را بازیافت و برای انسان های مدرن، مانند شهروندان یونان باستان اهمیت پیدا کرد. از طرف دیگر، تضاد ایجاد شده میان رشد تولید و سخت تر شدن مصرف، آگاهی را از کالایی لوکس به کالایی عمومی بدل کرد که حقوق انسانی را برای عوام و نه خواص محترم می شمرد. از این رو، رفته رفته برخورداری از فراغت، مانند افزایش قدرت خرید، به یکی از مطالبات اصلی انسان مدرن تبدیل شد و این مطالبه، صنعتی گسترده به نام گردشگری را به وجود آورد. صنعتی، که امروزه پای خود را در جوامع روستایی نیز باز کرده است. حال سوالی پیش می آید؛ آیا ورود این صنعت به محیط روستایی، با ماهیت سنتی آن در تضاد نیست؟ این ورود چه تاثیری بر جوامع روستایی می گذارد؟ آیا فرآیند توسعه روستایی، تحت تاثیر هجوم گردشگران قرار خواهد گرفت؟ اگر جواب مثبت است، تاثیر مخرب خواهد بود یا سازنده؟ برای آنکه پاسخی برای این پرسش ها بیابم، سراغ دبیر کمیته ملی طبیعت گردی کشور می روم. محمدعلی فیاضی که همزمان عهده دار مدیرکلی همکاری و توافقات ملی گردشگری نیز هست، با آنکه تاکنون مرا ندیده، از پشت گوشی تلفن، استقبال گرمی از من می کند و صمیمانه سوال های مطرح شده را پاسخ می گوید. فیاضی، تاکید فراوانی دارد که در نوشته من، به گردشگری روستایی، آن طور که بایسته و شایسته است پرداخته شود و اهمیت آن پشت دیوارهای بی روح شهری مغفول نماند. اهمیتی که برای من و او، دغدغه یی مشترک ایجاد کرده است، دغدغه یی که مرا واداشته تا با صدایی لرزان از او بپرسم: نقش گردشگری در آینده روستا چه خواهد بود؟ گردشگری روستایی چیست؟ اساسا چگونه می توان اینگونه از گردشگری را از سایر گونه های گردشگری متمایز کرد؟ گردشگری روستایی یکی از زیرشاخه های طبیعت گردی است و طبیعت گردی، شاخه یی از گردشگری است که این روزها محبوبیت فراوانی پیدا کرده است. آنچه در این میان اهمیت دارد و گردشگری روستایی را از گونه های دیگر گردشگری متمایز می کند این است که در این گردشگری آنچه تنوع قومی و تنوع فرهنگی جاذبه اصلی است. در گردشگری روستایی باید نوع پوشش، گویش، زبان، آیین، ساختار اجتماعی و آیین های بومی مناطق روستایی در اقلیم های مختلف به گردشگر معرفی شود. یعنی گردشگر به دنبال شناخت هویت روستایی به روستا می رود؟ بله. گردشگری دو بعد دارد، بعد ملموس و غیر ملموس. گردشگری روستایی علاوه بر ظرفیت های طبیعی و انسان ساخت گردشگری که در مناطق دیگر نیز تجربه می شود یا همان بعد ملموس گردشگری، ظرفیت گردشگری غیر ملموس که در همه گونه های گردشگری دیده نمی شود را به گردشگر معرفی می کند. گردشگر در روستا با تفاوت های قومی فرهنگی مواجه می شود، تجربه یی که در سایر انواع گردشگری وجود ندارد و این مساله بسیار حائز اهمیت است. امروز آنچه گردشگران را جذب می کند تجربه یک محیط جدید است و گردشگری روستایی این تجربه جدید را برای گردشگران فراهم می کند. اما آیا توسعه گردشگری روستایی خود نمی تواند تهدیدی برای هویت روستایی باشد؟ هر فعالیتی هم می تواند مخرب باشد و هم موثر. گردشگری یک شمشیر دو لبه است و همان گونه که می تواند تاثیر مثبت داشته باشد، ممکن است تاثیر منفی هم برجای بگذارد. اینجا اهمیت مساله آموزش آشکار می شود. باید تلاش کرد که با آموزش، زمینه فعالیت های گردشگری مسوولانه که به توسعه پایدار منجر می شود را فراهم کنیم. در این صورت، گردشگری نه تنها هیچ اثر مخربی نخواهد داشت، بلکه در توسعه روستاها نقشی موثر ایفا خواهد کرد. منظورتان از آموزش چیست؟ گردشگران باید پیش از ورود به روستا، نسبت به محیط آن شناخت پیدا کنند. این شناخت به آنها کمک می کند که هنجارهای جامعه میزبان را بشناسد و از انجام اعمالی که ممکن است موجب ناراحتی این جامعه شود پرهیز کنند. شناخت همچنین از آن جهت اهمیت دارد که که گردشگران را نسبت به ضرورت حفظ محیط زیست و ساختارهای اجتماعی آگاه می کند. ایجاد شناخت نیازمند فرآیند آموزش است. این آموزش باید دو سویه باشد. یعنی جامعه میزبان هم حس کند که گردشگر میهمان اوست. آیین سنتی میهمان نوازی که در جوامع روستایی وجود دارد، باید به خوبی خود را بروز دهد تا گردشگری که وارد روستا می شود، احساس آرامش داشته باشد. هم گردشگرها باید نسبت به هنجارها آموزش ببیند و هم روستایی احساس کند که گردشگر آمده تا داشته های او را ببیند، از آنها صیانت کند و از طرف دیگر منافع اقتصادی و معیشت مردم محلی را تامین کند و در اقتصاد جوامع روستایی تاثیر مثبت داشته باشد. سوال دیگری که در رابطه با گردشگری روستایی ایجاد می شود، ظرفیت اقتصادی این صنعت است. از آنجایی که تولید اصلی روستاهای ما در حال حاضر کشاورزی است و کشاورزی در ایران، به خاطر بحران آب در معرض خطر قرار گرفته است، آیا گردشگری روستایی می تواند به عنوان یک درآمد جایگزین برای جوامع روستایی به شمار آید؟ نه، اصلا! ما دنبال درآمد و تولید جایگزین نیستیم. تولید اصلی روستا باید کشاورزی و دامپروری باشد. گردشگری روستایی می تواند به عنوان یک مکمل در کنار این تولید اصلی برای روستا ایجاد درآمد کند. اگر کشاورزی و دامپروری از جوامع روستایی حذف شود، هویت روستا از بین می رود. روش های تولید روستایی خود یک جاذبه است و می تواند منبعی برای جذب گردشگر باشد. نمی توان این نهادها را از روستا حذف کرد، چرا که در این صورت گردشگری روستایی نیز از بین می رود. بلکه باید برای تقویت گردشگری روستایی، تولید روستایی را نیز تقویت کرد. آیا ایران در حوزه گردشگری روستایی صاحب مزیت های رقابتی است؟ به عبارت دیگر، آیا علل کافی برای سرمایه گذاری در این صنعت وجود دارد؟ ایران مزیت های زیادی در حوزه گردشگری روستایی دارد. یکی از آنها این است که این کشور در زمان های مختلف محل تلاقی فرهنگ ها و تمدن های مختلف بوده و هست. این تنوع قومی و فرهنگی تکثرهای هویتی به وجود آورده که در قالب قوم، قبیله، عشیره و ایل بروز کرده است. جالب است بدانید در استانی مثل گلستان سه اقلیم کویر، دریا و جنگل وجود دارد و جالب تر آنکه در همین استان کوچک چند نوع قومیت مختلف دیده می شود که علاوه بر پوشش، گویش و ساختارهای اجتماعی، اعتقادات متفاوتی نیز دارند اما در کنار هم با مسالمت زندگی می کنند، و این خود یک جذابیت است. این تفاوت های فرهنگی از گذشته دور در کشور وجود داشته است. مثلا در تخت جمشید تالار ملل وجود دارد، همچنین در منشور کوروش هم ذکر شده که ما به قومیت های مختلف احترام می گذاشتیم و این خیلی ارزشمند است. این مساله با آمدن اسلام تقویت شد و قومیت ها در نقاط مختلف کشور از احترام یکسان و برابر برخوردار شدند. یکی از ظرفیت های روستاها در بحث گردشگری روستایی که می تواند عامل جذب بسیاری از گردشگران باشد تنوع قومیتی است. یکی دیگر از ظرفیت های روستاهای کشور تنوع زیستی است. این تنوع زیستی در قالب گونه های جانوری، گیاهی، ژن ها و زیست بوم ها بروز پیدا می کند. ایران 5 اقلیم زیستی متفاوت دارد و گونه های متنوعی هستند که در نقاط مختلف کشور زندگی می کنند. این خود جذابیت های فراوانی را برای گردشگری ایجاد می کند. میهمان نوازی ریشه در آیین های سنتی ایران دارد و این مساله به خصوص در روستاها بسیار مشهود است. این رفتار اجتماعی، خود یکی از مزیت های روستاهای ایران برای گسترش گردشگری روستایی است. در کنار این ها، ساختارهای اجتماعی و معماری روستاها تنوع غذایی، با آیین های مختلف، تنوع صنایع دستی، بازی های محلی، گویش، پویش و مثال هایی از این دست، از جمله جذابیت های روستاهای ایران برای صنعت گردشگری است. معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی، چه اقداماتی در زمینه گسترش گردشگری روستایی انجام داده است؟ کاری که در سازمان ما بعد از تشکیل دولت یازدهم انجام شده، بحث تدوین دستورالعمل و ضوابط بوم گردی بوده است. این اقامتگاه ها با حفظ محیط زیست و همچنین ساختارهای اجتماعی محلی و با تاثیرگذاری حداقلی در محیط، می تواند آشنایی با ساختار های بومی، معماری محلی، گویش ها، پوشش، خوراک و البته اقامتی مطلوب را برای گردشگران فراهم کند. ظرف دو سال گذشته 205 اقامتگاه بوم گردی در کشور مجوز گرفته اند. همچنین پیش بینی می شود تا اردیبهشت ماه، 300 اقامتگاه بوم گردی در کشور وجود داشته باشد. این اقامتگاه ها با حداقل هزینه و به سرعت آماده می شوند و می توانند بخشی از نیاز اقامتی کشور را فراهم کنند. یک نکته یی که هست، با تفاهمنامه یی که با «صندوق کارآفرینی امید» داریم، برای ایجاد این اقامتگاه ها 100 میلیون تومان تسهیلات با بهره 4 درصد تعلق می گیرد. ضمن اینکه 500 روستا نیز به عنوان روستاهای منتخب برگزیده شده اند که این 500 روستا در طول برنامه ششم و در راستای اقتصاد مقاومتی، از زیرساخت های لازم برای پذیرش گردشگری روستایی برخوردار می شوند. نهایتا با توجه به ظرفیت ایجاد شده بعد از اجرای برجام و لغو تحریم ها، چه آینده یی در انتظار گردشگری روستایی خواهد بود؟ به نظر می رسد آینده روشنی در انتظار صنعت گردشگری کشور باشد. اگر زیرساخت های پذیرش گردشگر ایجاد و ظرفیت اقامتگاه های بوم گردی برای جذب مسافر شود، گردشگری روستایی می تواند سهم بسزایی در جذب ایرانگردان خارجی داشته باشد و کمک کند تا تعداد این گردشگران تا پایان برنامه ششم توسعه 5 برابر شود. لازم به اشاره است که در حال حاضر نزدیک به 50درصد از گردشگران دنیا را طبیعت گردان تشکیل می دهند و از این بین نیز گردشگران روستایی، سهمی قابل توجه دارند.
دوشنبه ، ۲۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه تعادل]
[مشاهده در: www.taadolnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 98]
-
گوناگون
پربازدیدترینها