واضح آرشیو وب فارسی:رودبارنیوز: به گزارش رودبارنیوز به نقل از خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، در مراسم نکوداشت استاد پرویز پرستویی، فریدون جیرانی کارگردان سینمای ایران تحلیلی از بازی پرویز پرستویی ارایه داد و گفت:پرویز پرستویی از نسل اول بازیگران پس از انقلاب است و سومین نسل بازیگری در تاریخ سینمای ایران. نسل اول پس از انقلاب متاثر است از نسل قبلترش، نسل دوم که از تئاتر میآید. نسلی که با خودش اخلاق حرفهای، نظم، دقت، تمرین و تحلیل نقش را میآورد. نسل اول بازیگری پس از انقلاب از تحول سینمای ایران در پایان دههی ۴۰ نیز متاثر میشود و تغییر شمایل بازیگری فیلم فارسی، مشخصاً تغییر شمایل بهروز وثوقی در سینمای ایران تأثیرگذار است. این تغییر شمایل بهطور تاریخی با یک سینمای اعتراضی پیوند میخورد. سینمای اعتراضی که ریشه در سنت دارد و از شریعتی متاثر است.وی ادامه داد:به طور اتفاقی تاریخ در پس از انقلاب وظیفهای را روی دوش پرویز پرستویی میگذارد که در اولین نقش سینماییاش (دیار عاشقان) نقش یک بسیجی آرمانگرا را بازی کند و روی شخصیت متزلزلی تأثیر بگذارد و اعتلای انسان شکل بگیرد. این نقش ریشه دارد در دههی ۶۰، دههی ایدئولوژی، دههی آرمان و دههگفتمان عدالت اجتماعی مبتنی بر ایدئولوژی. حتی در رابطه احمد و مصطفی در فیلم بعدی پرستویی (شکار) نیز اعتلای انسان هست که باز هم تولید دههی ۶۰ است. باز تاریخ با چرخش جامعه از گفتمان عدالت اجتماعی به سمت تثبیت نظم سرمایهداری و توسعه اقتصادی باری بر دوش پرویز پرستویی میگذارد که این تغییرات را در نقشهای اسی دربدر و صادق مشکینی نشان دهد. بعد تاریخ هم این وظیفه را بر دوش او میگذارد تا در نقش حاج کاظم آرمانگرا به نظمی که از دل توسعهی اقتصادی برآمده و عباس حیدریها را فراموش کرد، معترض شود. این اعتراض و این تصویر آرمانگرایی در اواخر دههی هفتاد تبدیل به شمایل بازیگری میشود. شمایلی که حتی روشنفکر عرفی هم که باید با سلحشور همذاتپنداری کند میپذیرد.کارگردان آب و آتش در ادامه اضافه کرد: در دوره توسعه سیاسی که قرار است انتقاد از قدرت را نهادینه کند باز وظیفه تاریخی بر دوش پرستویی گذاشته میشود تا تزلزل شخصیتهای آرمانگرا را با سردار مرتضی و پدر بسیجی به نام پدر نشان بدهد. اما این شخصیتهای متزلزل در نمیآید. چون توسعه سیاسی هم درونش تناقضاتی دارد. از دوره توسعه سیاسی وارد دورهی جدیدی میشویم، دورهای که شعارش عدالت اجتماعی است. اما این عدالت اجتماعی بیریشه است و از ایدئولوژی بیرون نمیآید. چون ایدئولوژی در دورهی توسعهی اقتصادی و سیاسی با قرائتهای مختلفی روبهرو شده و نیاز به ترمیم دارد. از دل این دوره به جای شخصیت آرمانگرای حاج کاظم شخصیت مجید سوزوکی بیرون میآید و پرستویی مجبور میشود در فیلمهای متعددی بازی کند. فیلمهایی که نسبتی با شخصیت سابق و اصلی پرستویی ندارد. شاید تلخترین نقش این دوره پرستویی نقشش در مهمان داریم باشد که آرمان جایش را به نوستالژی داده است.فریدون جیرانی در ادامه اضافه کرد: از دورهی عدالت اجتماعی بیریشه وارد دوره جدیدی میشویم. دورهای که با شعار اعتدال قرار است نظم جدیدی را برقرار کند. یعنی که تعامل با جهان را راس تفکر خود قرار دهد. تعاملی که از سوی عدهای به پایان آرمانگرایی دههی ۶۰ تعبیر میشود. باز تاریخ وظیفهای را بر دوش پرستویی میگذارد که با بازی در نقش حیدر دبیجی آرمانگرای دههی ۶۰، آرمانگرایی خسته، مردد و بریده در شرایط جدید به خاطر همان آرمان دههی ۶۰ جانش را برای نظامی که هنوز به آن علاقه دارد از دست بدهد.وی در خاتمه با اشاره به نقش پرستویی در بادیگارد گفت: مرگ حیدر ذبیحی شاید مرگ آرمانگرایی باشد که باید با تاریخ جدید خودش را تطبیق دهد. که البته امیدواریم اصلاً آرمانگرایی نمیرد و آقای حاتمیکیا بتواند شمایل این آرمانگرا را دوباره زنده کند. با ادای احترام به پرویز پرستویی.انتهای پیام/
سه شنبه ، ۱۸اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رودبارنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]