واضح آرشیو وب فارسی:نیلکوه: به گزارش نیلکوه؛ ضرب المثل ها که جزئی از فولکلور یا دانش عامیانه را تشکیل می دهند، در هر زبان و فرهنگی کم و بیش دیده می شوند. شکل گیری ضرب المثل ها بر اساس موازین علم و منطق نبوده و دارای هیچ گونه پشتوانه و استدلال منطقی نیست. از آنجا که نمی توان جامعه ای را یافت که تمام اعمال و رفتار افرادش منطقی و حساب شده باشد، بنابراین جامعه ای را نمی توان یافت که در آن ضرب المثل شایع نباشد. باید گفت افراد هر جامعه هرچه از مراحل رفتارهای سنتی و غیرمنطقی به طرف رفتارهای منطقی و حساب شده تر متمایل می شوند، از رواج امثال و حکم کاسته می شود و افراد در تایید یا نفی امری کمتر به ضرب المثل استناد می کنند؛ زیرا در اثبات یا رد موضوع مورد نظر خود بهتر و بیشتر می توانند از استدلالات منطقی استفاده کنند. اما آنچه مسلم است این است که موضوعات دربرگیرنده ضرب المثل ها در جوامع متفاوت بوده و بیانگر مسائل مورد علاقه یا انزجار مردم و در واقع انعکاسی از فرهنگ اصیل و شایع هر جامعه است (کلهر، 1380). با این وصف امروز به نقل حکایت کوتاهی از ضرب المثل «گشتم صد و سی درّه، ندیدم آدم دو سره» می پردازیم. ******************************** داستان این ضرب المثل به این قرار است که: دو مرد روستایی می خواستند به روستای دیگری سفر کنند. آ نها خوب می دانستند که باید به موقع حرکت کنند تا به تاریکی شب نخورند. چرا که باید تا قبل از تاریکی هوا از دره ای می گذشتند که موسوم بود به «دره غول بیابانی». از قضا در میانه راه، یکی از آن دو که پیرتر بود، درد پا امانش را برید. به همین دلیل ناگزیر ساعتی را استراحت کردند. این درحالی بود که هوا داشت کم کم تاریک می شد اما آن ها هنوز به دره نرسیده بودند. آن ها شنیده بودند که غول بیابانی هر زمان که آدمی را شکار می کند آن قدر کف پای او را لیس می زند تا زخم شود و آن فرد توان فرار را نداشته باشد و بعد سر فرصت با بچه غول ها شکار را می خورند. از همین رو آن دو مرد، تصمیم گرفتند که به شکلی پاهای خود را پنهان کنند. هریک پا در پاچه شلوار دیگری کرد. بعد هر دو شب را آنجا خوابیدند به این امید که غول بیابانی آن ها را پیدا نکند و یا اگر دید پاهایشان را نبیند. این کار را کردند و هر دو خوابیدند. غول سر وقتشان آمد. هر چه گشت پایی پیدا نکرد، فقط دو سر دید. با خودش گفت: نکند اینها غول جدیدی هستند و از من قوی تر، بهتر است فرار کنم. پس از بازگشت، بچّه غول ها که منتظر غذا بودند پرسیدند: چرا وحشت کرده ای؟ غول گفت: تا حالا صد و سی درّه را زیر پا گذاشتم، اما آدم دو سر ندیدم. از این رو، وقتی کسی با حیله و نیرنگ روبرو شود این جمله را می گوید: «گشتم صد و سی درّه، ندیدم آدم دو سره !!» گزارش: مریم محمدی
سه شنبه ، ۱۸اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیلکوه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]