تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835226609
یک آپارتمان برای مادرم یک عیدی ویژه برای خدا/بچه های دروازه غار هدیه به عزیزترین هایشان را نقاشی کردند
واضح آرشیو وب فارسی:ایسکا نیوز: از آنجایی که کوچه های سرد و پیچ در پیچ محله «دروازه غار» جای بازی کودکان این محله را به معتادان و کارتن خواب ها داده. دختر بچه ها بدون حضور مادر از خانه بیرون نمی آیند. اما پنجشنبه ها برای بچه های این محله روز دیگری است. یک سالی می شود که پای «احمدرضا اعلایی» و همسرش که طلبه جوانی است به این محله باز شده و یکی از خانه های محله توسط گروهی از خیّران به محل بازی و تفریح بچه ها اختصاص داده شده است. به گزارش ایسکانیوز ، اعلایی سری به کوچه پسکوچه ها می زند و بچه ها را با اجازه مادرهایشان به خانه بازی دعوت می کند؛ خانه ای که در قرق بچه های محله است و در آن مجالی برای بازی و تفریح و حتی کلاس های آموزشی فراهم شده است. نزدیک عید بچه ها در خانه بازی پنجشنبه ای متفاوت دارند. کلاس نقاشی این هفته، دختربچه های محله دروازه غار را به کارگاهی با حضور «مجید خسرو انجم» نقاش و کاریکاتوریست دعوت می کند تا بچه ها روی کاغذ بلندی که بر دیوار چسبانده شده است هدیه هایی را که دوست دارند در نوروز به عزیزانشان بدهند بکشند. پنجشنبه ها با «عمو اعلایی» روز بازی بچه های محله دروازه غار است. اعلایی چرخی در محله می زند و بچه ها را دور خودش جمع می کند. دست خالی می رود و وقتی برمی گردد از بچه های 3ساله تا نوجوانان محله دروازه غار دور و برش را گرفته اند و بازیگوشی می کنند. بچه ها راه خانه بازی محله را حفظ هستند. از احمدرضا اعلایی که «عمو» صدایش می زنند سبقت می گیرند تا سریع تر خود را به در کوچک خانه بازی برسانند. عمو را خوب می شناسند؛ طلبه جوانی که به همراهی همسرش هر هفته از سمت دیگر شهر راهی محله دروازه غار می شوند و با همان عبا و عمامه با بچه های محله نقاشی می کشند؛ گِل بازی می کنند یا کارگاه معرق را از سر و صدا و شادی خود پُر می کنند. دختران هم کلاس جداگانه ای دارند. نقاشی یاد می گیرند و گلدوزی می کنند و بهانه ای برای دور هم جمع شدن دارند؛ حالا که خیابان ها و کوچه های تنگ و ترش محله دروازه غار، بچه های محله را تحویل نمی گیرد و حضور معتادان و کارتن خواب ها در آن جای بازی بچه ها را اشغال کرده است، وجود خانه بازی هرچند نقلی و کوچک باشد باز هم غنیمت است. گلدوزی روی کاغذهای باطله راهروی باریک و پله های بلند به حیاط خانه بازی می رسد و اتاق هایی که هر کدام مخصوص یک بازی و تفریح است. صدای اعلایی در میان هیاهو و سر و صدای بچه ها به گوش می رسد: «بیش از یک سال است که ما پنجشنبه ها در اینجا برای بچه های محله کلاس های مختلفی برگزار می کنیم و آنها را دور هم جمع می کنیم. اینجا آمدنشان حساب و کتاب ندارد. من به کوچه های محله می روم و آنها را صدا می زنم. بعد از یک سال آنها با دیدن من می دانند که ما در خانه بازی هستیم و اگر تمایل داشته باشند دنبال من راه می افتند و با هم به اینجا می آییم.» بیش از یک سال و نیم است که اهالی محله هم به حضور آنها عادت کرده اند. بچه هایی که بزرگ شده اند این روزها کمک حال اعلایی هستند و در نبود او از بچه ها مراقبت می کنند. «زهرا شاه حسینی» همسر اعلایی است و بچه ها او را «خاله» صدا می زنند. در یکی از کلاس ها نشسته و به دختران گلدوزی یاد می دهد. بچه هایی که اغلب بدون داشتن پارچه، گلدوزی یاد می گیرند اول روی کاغذ یک نقاشی می کشند و بعد سوزن به کاغذها می زنند. شاه حسینی می گوید: «کار با بچه های این محله خیلی لذت بخش است. فکر می کنم بعد از یک سال رفت وآمد به اینجا روی خیلی از بچه ها تأثیر گذاشته باشیم. یکی از پنجشنبه ها به دختران آموزش دوخت چادر دادیم. آن روز بچه ها چادر دوختند و هر کدام از آنها با ذوق و شوقی که داشت تا مدت ها با همان چادر گلی سر کلاس های پنجشنبه می آمدند. پسران کوچک تر پایشان را در یک کفش کرده بودند که باید به ما هم یاد بدهید. هرچه می گفتیم شما پسر هستید و نیازی به چادر ندارید به خرجشان نمی رفت و گریه می کردند. خلاصه به هر زحمتی بود آنها را راضی کردیم تا به جای چادر برایشان عبا بدوزیم؛ همان لباسی که عمو دارد و با آن به محله می آید. خلاصه برای آنها عبا دوختیم؛ هیچ کدام هیچ دقتی به دوخت آن نداشتند و بازیگوشی می کردند. بعد از دوختن عباها آنها را به پسران دادیم که تا مدت ها با همان عبا در کوچه ها بازی می کردند.» هدیه ای برای عزیزترین ها میخ و کاغذ روی دیوارهای خانه بازی می نشیند تا بچه ها روز متفاوتی را تجربه کنند. نور کم جان و خسته ای روی در و دیوار هر کلاس نشسته و با هر ضربه به دیوار دل کاهگلی خانه هری می ریزد. بچه ها قرار است امروز با حضور یک نقاش و کاریکاتوریست کارگاه نقاشی داشته باشند. خسرو انجم می گوید: «نزدیک عید است و من می خواهم به افرادی که دوستشان دارم هدیه ای بدهم. فکر می کنم ببینم دوستانم بیشتر از چه چیزی خوششان می آید و به چه بیشتر نیاز دارند.» بچه ها ساکت گوشه ای ایستاده اند. گاهی به طرح هایی که خسرو انجم روی دیوار می کشد ریز و آرام می خندند و گاهی کمکش می کنند نقاشی اش را کامل کند. سؤال و جواب ها بالاخره یخ بچه ها را آب می کند و کارگاه به جنب و جوش می افتند. «حالا نوبت شماست. فکر کنید به چه کسی که از همه برای شما عزیزتر است می خواهید هدیه بدهید. و آن هدیه را برای او نقاشی کنید.» شاخه گلی برای پدر سکوت روی در و دیوار می نشیند. بچه ها غرق فکر هستند. کم کم رو به کاغذهای دیواری می ایستند اما هنوز نمی دانند چه چیزی می تواند آدم های عزیز زندگی آنها را خوشحال کند. اول با تردید، بعد با اعتماد بیشتر خط ها را روی کاغذ می کشند. «زهرا خانم، هدیه تو چیست؟ آن را به چه کسی می بخشی؟» سرش را آرام تکان می دهد. می خواهم به مادرم ساعتی زیبا هدیه بدهم تا به دستش ببندد و زیباتر شود.» هنوز در حال کشیدن نقاشی خودش و مادرش است تا نوبت به هدیه و ساعت هم برسد. «محدثه» برای مادرش گردو کشیده که مادر خیلی گردو دوست دارد و ارادتش به پدر و دست های خسته از کار او را با شاخه ای گل نشان می دهد. هیاهو و سر و صدا دوباره در کلاس پر می شود. ماژیک های رنگی دست به دست می چرخد و هدیه های رنگارنگ، در و دیوار خانه بازی محله دروازه غار را پر می کند. «مبینا سادات» گردنبندی که مادرش آرزوی داشتنش را دارد، روی دیوار می کشد. با دست و دلبازی، آن را تزیین می کند و ترسی از بزرگ و کوچک شدن و ارزان و گران شدن آن ندارد. شاخه گلی هم برای پدر کشیده تا نشان بدهد عزیزترین آدم های زندگی او، پدر و مادر هستند. دلم می خواهد به همه هدیه بدهم نقاشی ها کم کم جان می گیرند و کامل تر می شوند. خسروانجم می گوید: «زینب خانم! حالا که نقاشی ات را کامل کرده ای نمی خواهی آن را رنگ آمیزی کنی؟! » زینب می گوید: «ماژیک ها حیف می شوند. بمانند برای نقاشی ها و کلاس های بعدی.» لباسش را مرتب می کند و کنارمی ایستد. به نقاشی های بچه های دیگر زل می زند و لابد پیش خود سبک و سنگین می کند که چه کسی هدیه بهتری انتخاب کرده است. «نسترن» برای خواهرزاده اش ماشین اسباب بازی کنترلی کشیده و دوست دارد آن را به خواهر زاده اش هدیه بدهد. «ریحانه» آپارتمانی بالا بلند و خوش ترکیب کشیده و کنارش نوشته: «آپارتمان 100 متری با آسانسور، کولر، پارکینگ و...» فکر همه چیزش را کرده. حالا که قرار است مادرش را مهمان آرزویی کند می خواهد از نظر او بهترین را داشته باشد. مدام به نقاشی نگاه می کند که چیزی کم و کسر نداشته باشد. حواسش به پاهای پردرد مادر است و به هوای گرمی که باید برای مادر و زحمت هایش خنک و مطبوع شود. «لیلا» هنوز ایستاده و به نقاشی بچه های دیگر زل می زند. نمی داند چه هدیه ای می تواند به آدم های عزیز زندگی اش بدهد. جعبه هدیه در ذهنش مدام پر و خالی می شود. خسروانجم می گوید که به چه کسی دوست داری هدیه ای بدهی؟ لیلا پاسخ می دهد: «مادرم. اما نمی دانم چه چیزی برایش بکشم! » خط هایی کشیده اما نیمه کاره و نقاشی را رها کرده است. مربی کلاس می گوید: «لباس زیبایی به مادرت هدیه کن. یا هر چیزی که خیلی دوست دارد.» لیلا غمگین است: «نمی توانم لباس بکشم.» شروع به کشیدن جعبه کادویی می کند. هنوز خودش هم نمی داند که چه چیزی دورن جعبه باید برای مادر بگذارد. بچه ها نقاشی های خود را تمام کرده اند. اسم هایشان را کنار نقاشی ها می نویسند و می نویسند این هدیه را به چه کسی تقدیم کرده اند. مربی کلاس هنوز در جعبه هدیه خود را باز نکرده است. «اسماء» برای خواهرش یک ماشین خریده است؛ دوست دارد ماشینش پیکان باشد. هرچه باشد دوست دارد خواهرش برای رفتن به محل کار یا دانشگاه، وقت و بی وقت از کوچه های دود گرفته و پر از آدم های ناخوانده نگذرد و لااقل با ماشین خودش این راه را برود و بیاید. «غزل» در و دیوار کلاس نقلی را پر کرده از نقاشی های خودش؛ برای پدر، مادر، معلم، خواهر و برادرش هدیه می کشد و نمی تواند از بین آنها فقط یک نفر را انتخاب کند: «من همه آنها را دوست دارم و دلم می خواهد به همه آنها هدیه بدهم.» هدیه هایی که جان می گیرند مربی هدیه خود را روی دیوارکشیده و جعبه هدیه پدر و مادرش را باز کرده است: «هزار بوس برای پدر و مادرم» لیلا هنوز مردد است که چه چیزی در جعبه کادوی او جای بگیرد تا به مادرش هدیه بدهد. چشمش به جعبه خسرو انجم و هدیه اش که می افتد او هم دست به کار می شود. در جعبه را باز می کند و «هزار بوسه برای مادر» از جعبه بیرون می ریزد. قلب ها، گل ها، هدیه ها از سر و کول دیوار کلاس نقاشی بالا می روند. اعلایی به کلاس سری می زند و به بچه ها می گوید که اگر دیرتان شده دست بجنبانید. بچه ها وقت بیشتری می خواهند. اعلایی می خندد: «هر هفته این موقع ها دیرتان می شد و عجله داشتید! » و نقاشی های بچه ها را نگاه می کند و ذوقی که به جای خستگی و گرد و غبار و کاهگل، روی در و دیوار کلاس نشسته. «زینب» از جلو نقاشی اش کنار می رود؛ خودش و مادرش را کشیده که دستشان در دست هم است. بالای نقاشی نوشته: «احترام به پدر و مادر هدیه ای به خدا.» بچه ها به جنب و جوش افتاده اند. به حرف های مربی کارگاه نقاشی گوش می دهند که می گوید: «هدیه ما هرچه باشد به آدم هایی که دوستشان داریم یادآوری می کند به یادشان هستیم.» به آپارتمان ها و ماشین ها و هدیه های روی دیوار نگاه می کند و می گوید: «من مطمئنم یک روز همه شما تلاش می کنید تا این هدیه های واقعی را به دست عزیزانتان برسانید.» بچه ها شاد و خندان به نقاشی های هم نگاه می کنند. نقاشی ها روی دیوار جان می گیرند و هر کدام در دست بچه ها جای می گیرند. دختربچه های ساکن محله دروازه غار امروز روی ابرها راه می روند و دست هر کدام برای پدر، مادر، برادر و دوستانشان هدیه هایی است که با دیدن آن، ذوق زده می شوند. روزها و هدیه هایشان را بغل می کنند و با لبخندی که به سادگی از روی صورتشان پاک شدنی نیست پشت سر اعلایی راه می افتند و به سمت خانه هایشان می روند. مرضیه موسوی -سرویس اجتماعی 105105
شنبه ، ۱۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسکا نیوز]
[مشاهده در: www.iscanews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]
-
گوناگون
پربازدیدترینها