واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: رئیس دانشگاه علامه می گوید دانشگاه ها با رکود تورمی مواجه شده اند، منظور ایشان آن است که اگرچه تعداد شاغلان دانشگاه ها زیاد هستند، اما دانشگاه ها در همه زمینه ها با کمبود نیروی انسانی مواجهند. طبق قوانین اقتصادی، اقتصاد یا در رکود است یا رونق. در شرایط رکود معمولاً چهار عامل «تولید»، «درآمد»، «اشتغال»، «تجارت» تنزل می یابد و تولید ناخالص داخلی(GDP) کاهش می یابد. در شرایط رونق، چهار عامل فوق روند افزایشی دارد و تولید ناخالص داخلی افزایش می یابد. مضاف به این که رکود معمولاً با کاهش تورم و رونق با افزایش تورم همراه است، به دلیل همین ترادف، دوران رونق را دوران تورمی نیز می نامند. در نیمه قرن بیستم، برای نخستین بار در برخی کشورهای اروپایی اتفاقی افتاد که تا آن زمان بی سابقه بود. «رکود» و «تورم» که معمولاً دو حالت متضاد هستند، توامان رخ داد. به همین روی، اقتصاددانان از ترکیب دو واژه رکود (stagnation) و تورم (Inflation) اصطلاح جدیدی به نام «رکود تورمی» (Stagflation) ابداع کردند. رکود تورمی، تسامحاً جمع اضداد است. اینجا قصد نداریم درباره رکود تورمی در اقتصاد سخن بگوییم و این کار را به فرصتی مستقل وا می گذاریم، اما آنچه رئیس دانشگاه علامه اخیراً گفت: موضوعی است که ذهن نگارنده را از مدت ها پیش مشغول کرده است. ما، در بسیاری از حوزه ها دچار رکود تورمی هستیم. طبق آمار، مردم ما چندان روزنامه نمی خوانند و در زمره پائین ترین کشورها از نظر سرانه مطالعه مطبوعات قرار داریم و تیراژ روزنامه ها پائین است در حالی که بیشتر از همه کشورهای دنیا عنوان روزنامه داریم. طبق آمار رسمی وزارت ارشاد 283 روزنامه در کشور منتشر می شود و 153 روزنامه از شمار فوق حوزه انتشار سراسری دارند، در حالی که در ایالات متحده فقط چهار روزنامه سراسری منتشر می شود. در همین حال 7443 مجوز نشریه صادر شده است. پس با تورم مطبوعات و رکود خوانندگان مواجهیم. در کشور در حدود 5 میلیون بیکار داریم که آمار بزرگی است، اما در بسیاری از کارهای ساختمانی و خدماتی، با کمبود نیرو مواجهیم و اتباع افغانستان این جای خالی را پر کرده اند پس با تورم بیکاران و رکود میل به کار مواجهیم. 240 هزار خانه خالی فقط در تهران داریم اما همچنان این شهر و این کشور با مشکل مسکن مواجه است. شمار شبکه های تلویزیونی مرتب بیشتر می شود و اینک قریب 30 شبکه در داخل کشور برای مردم برنامه می سازند و پخش می کنند اما مردم احساس رکود می کنند و از محصولات این شبکه ها راضی نیستند و زمینه برای گرایش به شبکه های خارجی کماکان بیشتر می شود. دانشگاه های غیردولتی و غیرانتفاعی و غیره به قدری گسترده شده اند که دنبال کسانی می گردند که روی نیمکت هایشان بنشیند. به تعبیری سالانه بیش از یک میلیون فارغ التحصیل دانشگاهی داریم اما همچنان برای مشاغل تخصصی با کمبود نیروهای با مهارت و دانش آموخته مواجهیم. در همین دانشگاه ها، صدها برابر نیاز اقتصاددان صاحب مدرک تولید کرده ایم، اما اوضاع اقتصادمان کماکان خراب است و همه منتظر نسخه اقتصاددانانی از آن سوی آب ها هستند. در حوزه خدمات، مهندس و معمار و پزشک و دندانپزشک و روانشناس و استاد و معلم و روزنامه نگار و ... بسیار خلق کرده ایم، اما همگان در مواقع نیاز، پرسان پرسان دنبال آدم های مطمئن و کاردان در همین حوزه ها می گردند. هزاران کارخانه ساخته ایم که محصولاتشان نه در بازار داخلی جایی دارد و نه قابلیت صادراتی دارند. انبوه کالاها در انبارها مانده است اما مشتریان به دنبال جنس خارجی هستند ... شمار صندوق های کمیته امداد از حد گذشته است و در کوچه و زیرگذر و مغازه و سازمان و ایستگاهی نیست که یک یا چند صندوق نباشد، اما همچنان شمار نیازمندان و افرادی که زیر خط فقر مطلق زندگی می کنند بسیار است و شمار کودکان متکدی و آدامس فروش روز به روز بیشتر به چشم می آید... به هرحال، مدتهاست که «رکود تورمی» در ایران از عرصه اقتصاد گذر کرده و به عرصه های فرهنگی و اجتماعی و... رسیده است. مدیران کشور، گمان نکنند رکود تورمی پدیده ای صرفاً در حوزه اقتصاد است. سرایت این پدیده به همه عرصه های جامعه، بدون تردید عوارض سهمگینی دارد. باید از نو، رکود تورمی را بشناسیم تا بلکه راهی برای خروج از آن بیابیم.
جمعه ، ۱۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]