واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت>یک عمل جراحی سنگین و متعاقبا بستری طولانی و بی حرکتی، هرچند به بهبود عوارض جراحی می انجامد، ممکن است شما را دوباره راهی بیمارستان کند.به گزارش شفا آنلاین ،بازگشت به تخت بستری این گونه شروع می شود که شما دردی در ساق پاهای خود احساس می کنید، اما هر چه نگاه می کنید چیزی نمی بینید. درد زیاد و شاید احساس کمی ورم در پا، شما را به درمانگاه و بیمارستان می کشاند و آنجاست که پزشک به شما می گوید دچار دی وی تی شده اید و بدون فوت وقت باید به نزدیک ترین بیمارستان مراجعه کنید. شما که حال کلی تان مطلوب است و فقط دردی در پا دارید، از این که چرا پزشک تان اجازه نمی دهد حتی برای جمع کردن وسایل به منزل بازگردید متعجب می شوید. دی وی تی چگونه بیماری است که پزشکان و پرسنل بیمارستان این قدر نسبت به آن حساس هستند؟ ایجاد لخته های خونی در اثر بی تحرکی در بدن ما سرخرگ ها خون حاوی اکسیژن و مواد لازم را برای تغذیه بافت ها از قلب به اندام ها و سلول های تشکیل دهنده آنها می رسانند و سیاهرگ ها خون حاوی گازکربنیک و مواد زائد را برای تصفیه به کبد و ریه و کلیه و نهایتا برای پمپاژ به قلب برمی گردانند. در عروق ما سیستم های بسیار پیشرفته ای وجود دارد که مانع لخته شدن خون به طور طبیعی می شود. به این صورت که داخل رگ ها لایه ای به نام اندوتلیوم وجود دارد که شبیه تفلون عمل می کند و مانع از چسبیدن سلول ها به دیواره رگ ها می شود. اگر عواملی عملکرد متعادل این لایه را مختل کند موجب لخته شدن خون می شود یا این که ممکن است به رقیق شدن خون و بروز خونریزی در بینی و چشم و مدفوع و... می انجامد. بیماری ترومبوز وریدهای عمقی یا دی وی تی ( DVT ) عارضه ای است که برای بعضی افراد در طول زندگی رخ می دهد. دکتر محمدرضا محمدحسنی، متخصص قلب و عروق در گفت وگو با جام جم، بی تحرکی را اصلی ترین زمینه ساز بروز دی وی تی می داند و می گوید: این عارضه در اثر تشکیل لخته در سیاهرگ های عمقی به وجود می آید و مانع گردش عادی خون می شود. در حالت عادی تحرک طبیعی بدن به گردش خون در تمام بدن و ازجمله سیاهرگ ها کمک می کند، اما در شرایطی مثل سفرهای طولانی هوایی و چندین ساعت نشستن بدون تحرک در هواپیما یا عدم تحرک پس از عمل جراحی یا زایمان ـ چنانچه فرد در طول مدت بستری داروی ضدانعقاد دریافت نکند ـ احتمال ایجاد لخته خون در سیاهرگ های عمقی پا و گاهی دست وجود دارد که مشکلی شایع و البته کمتر شناخته شده در جامعه است. این متخصص قلب و عروق می افزاید: البته عوامل نادری نیز برای بروز این مشکل وجود دارد مانند ابتلا به بیماری هایی که خون را مستعد لخته شدن می کند، همین طور وجود اشکال در خون و سیستم انعقاد و تمایل به لخته شدن و همین طور ایجاد آسیب در لایه اندوتلیوم داخل رگ ها. در این میان به نظر می رسد مسائل وراثتی در ایجاد عارضه دی وی تی چندان تعیین کننده نیست. اولین نشانه: درد در ساق پا به گفته دکتر محمدحسنی تشکیل لخته های عمقی در بدن هیچ گونه علامت ظاهری خاصی ندارد و فقط خود بیمار دردی در پا (معمولا ساق پا) احساس می کند که گاهی همراه با تورم، قرمزی یا حالت گرم بودن در پا ممکن است دیده شود. بهترین راه تشخیص قطعی سونوگرافی است. آمبولی ریه و خطر مرگ به گفته دکتر محمدحسنی لخته ها ممکن است به دریچه های لانه کبوتری در پا آسیب برساند و شخص برای همیشه پاهایش ورم داشته باشد. بعلاوه اگر این لخته ها در سیاهرگ حرکت کنند و بالا بیایند، ممکن است به دهلیز راست قلب برسند، سپس وارد بطن راست شوند و از آنجا به سمت ریه حرکت کنند. وی تصریح می کند: اگر تکه های لخته به ریه برسند می توانند رگ را مسدود و اکسیژن رسانی را مختل کرده و در نهایت آمبولی ریه ایجاد کنند که ممکن است به مرگ منجر شود. گاهی به ندرت ممکن است چنانچه شخص به صورت مادرزادی بین دهلیزهای قلبش سوراخ باشد، لخته از دهلیز راست به دهلیز چپ قلب برود و موجب سکته قلبی یا سکته مغزی و آمبولی شریان ها شود. از مهم ترین عوارض احتمالی لخته سیاهرگی عمقی، آمبولی ریه است که به علت انتقال لخته به سیستم ریه ایجاد می شود.چون ترومبوز در مراحل اولیه ممکن است به خوبی به دیواره عروق متصل نباشد. از علایم آمبولی ریه، کوتاه شدن تنفس و درد قفسه سینه است که با تنفس عمیق شدت درد افزایش می یابد. درمان با هپارین و وارفارین پس از تشخیص قطعی بلافاصله فرد باید حدود دو هفته در حالت استراحت مطلق قرار بگیرد. این متخصص قلب و عروق تأکید می کند: هر گونه تحرک بیمار می تواند به جابه جا شدن لخته ها بینجامد. حتی حرکت جزئی برای رفتن به سرویس بهداشتی می تواند خطرناک باشد، لذا استراحت مطلق توصیه می شود و این ممکن است موجب تعجب بیماران شود که چگونه بیماری ای که در اثر بی تحرکی رخ داده درمانش بی تحرکی کامل است. وی درخصوص چگونگی درمان دی وی تی می گوید: تجویز داروها بسته به شرایط بیمار متفاوت است، اما معمولا ترکیبی از یک ضدانعقاد تزریقی مثل هپارین با یک ضدانعقاد خوراکی که اثرش چند روز بعد ظاهر می شود شروع و با اثر بخشی داروی خوراکی، داروی تزریقی قطع و با بهبود، بیمار از بیمارستان مرخص می شود. ممکن است در طول بستری و در شرایط خاص از داروهای حل کننده لخته نیز استفاده شود. پس از اتمام دوره درمان و قطع داروها باید فرد مراقب باشد دوباره دچار بی تحرکی طولانی نشود وگرنه خطر بروز مجدد بیماری وجود دارد. احتیاط در مصرف وارفارین وارفارین دارویی است که مصرف آن به مراقبت نیاز دارد و می تواند خطرناک باشد. زیرا مصرف زیاد آن به خونریزی شدید گوارشی، مغزی، بینی و... منجر شده و حتی به مرگ می انجامد. از این رو مصرف وارفارین باید با دقت زیاد تحت نظر پزشک انجام شود. بیمار و پزشک باید مراقب تداخل دارویی باشند. دکتر محمدحسنی توصیه می کند بیمار همیشه نوشته ای همراه داشته باشد مبنی بر این که وارفارین مصرف می کند تا در صورت بروز مشکلاتی از قبیل تصادفات، امدادرسانان مطلع شوند و در صورت لزوم بتوانند از داروی خنثی کننده وارفارین استفاده کنند.
پنجشنبه ، ۱۳اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]