واضح آرشیو وب فارسی:بوشهر نیوز: بوشهرنیوز:شقایق فراهانی در خانواده ای رشد کرده که هنر و اهمیت به آن یکی از اولویت های اصلی بوده و تک تک اعضای این خانواده در عرصه های هنری، به مدارج بالایی رسیده اند. او که فرزند و تربیت شده اساتیدی چون استاد بهزاد فراهانی و استاد فهمیه رحیم نیا می باشد، خودش در 20سالگی مادر شده است و حالا سال هاست که در کنار هنر بازیگری، هنر مادرشدن را نیز در زندگی اش به نمایش گذاشته. صحبت های او درباره کار، خانواده و زندگی بسیار جذاب و دوست داشتنی است.به گزارش " بوشهرنیوز " پرکاری سال های اخیر خوشبختانه در یکی، دو سال اخیر پیشنهادات خوبی در سینما و تلویزیون به من شده و همین باعث شده پرکار باشم. در جشنواره هم کارهای خوبی را در بخش های مختلف داشتم که خوشحالم از اینکه این فیلم ها فرصت حضور در جشنواره را پیدا کردند. نکته ای که در این فیلم ها وجود داشت این بود که نقش های متفاوتی با یکدیگر بودند و همین موضوع برایم جذاب بود که در نقش های متفاوت دیده شوم. متفاوت و باورپذیر بدون شک خیلی از دوستان و همکاران من در عرصه بازیگری دوست دارند در نقش های متفاوت از کارهای قبلی شان حضور داشته باشند چرا که کلیشه شدن برای هیچکس خوشایند نیست. من هم دوست دارم نقش های متفاوتی بازی کنم و از طرف دیگر دوست دارم نوع بازی ام برای مخاطب باورپذیر باشد. این موضوع را قبلا هم گفته ام که اگر مخاطب هنگام تماشای فیلم این حس را داشته باشد که من برایش فقط نقش بازی می کنم، من شکست خورده ام! از غم نان تا عشق من کارهای متعددی را بازی کرده ام که بیشترشان را دوست دارم. جاهایی بوده که به عللی مانند همان غم نان معروف یا رودربایستی رفته ام سر یک فیلم اما نمی توانم بگویم همه کارهایم را این طوری انتخاب کرده ام. خیلی از کارهایی را که بازی کرده ام واقعا دوست دارم و برای شان زحمت کشیده ام. الگویی برای همیشه در میان بازیگران، چهره های مختلفی بوده اند که هنر و توانایی های شان را قبول داشتم ولی چندان به این مساله که الگویی داشته باشم، فکر نکرده ام. بازیگر باید خودش باشد؛ نه حتی کپی خوب یک نمونه قبلی. اصلا زیبایی بازیگری به همین تنوع آن است نه تکرار شدن های متوالی. با این همه سوسن تسلیمی را یکی از بهترین ها می دانم که حتی سال ها بعد از آنکه در سینمای ما حضور ندارد اما هنرش مانند اثری پررنگ و تازه در بازیگری می درخشد. زنان سرزمین من به زن های مهمی که در سینما اثرگذار بوده اند احترام می گذارم. به نظرم خود ما باید به ارزش زن اضافه کنیم. من هر نقشی را بازی نمی کنم و در زندگی هم به زن بودن خودم افتخار می کنم. از اینکه بروم در کاری یک زن بی تاثیر و خنثی باشم حذر می کنم و دوست ندارم زن را چیزی در حد گلدان و مبل و... در صحنه پایین بیاورم که تاثیری در فیلم ندارد و فقط ابزار است. برای همین زنانی را که در سینما برای رشد جایگاهشان تلاش کرده اند دوست دارم و به آنها احترام می گذارم؛ چه بازیگر، چه کارگردان، چه نویسنده، چه در هر رشته دیگری که کار کرده اند. به دنبال استعداد در خانه ما هر کسی استعدادش در زمینه ای بیشتر بود. برادرم در طراحی و نقاشی و من هم در بازیگری. برای همین وقتی می خواستیم وارد فضای بازیگری شویم، پدر و مادرم با حضور ما در سینما و این رشته خیلی موافق نبودند. البته در نهایت آدم ها خودشان مسیر خودشان را پیدا می کنند و اتفاق های خوبی را تجربه می کنند، چیزی که شاید در آن سال ها برای من کمتر رخ داد. مادری کم سن و سال مادر شدن از آن حس هایی است که تا تجربه نکنید نمی توانید درباره اش صحبت کنید. این اتفاق بزرگ ترین اتفاق در زندگی یک زن است. من خیلی زود و در 20 سالگی مادر شدم و بابت آن بسیار خوشحالم. شما با آمدن فرزند چیزهایی را به دست می آورید که با هیچ چیز در دنیا قابل مقایسه نیست. من در زندگی به لحظات سختی رسیدم که اگر وجود پسرم، سام نبود واقعا نمی توانستم تحمل کنم. جالب است که مادر شدن، یک دفعه شما را بزرگ می کند و من آن زمان حس نمی کردم 20 ساله هستم. به خاطر پسرم بی شک جاهایی بوده که من نتوانستم آن طور که باید برای سام مادری کنم اما این در زندگی همه روی می دهد و نمی توان گفت صرفا زنان بازیگر یا مردان بازیگر در مورد بچه های خود کوتاهی می کنند. به دنیا آوردن یک بچه آن قدر مسوولیت بزرگی است که شما همیشه نگرانید نتوانید درست از پس آن بربیایید. من گاهی نتوانستم خواسته های به جای پسرم را انجام دهم اما سعی کرده ام به اشکال دیگر، این نبودن ها را جبران کنم. مادر و پدر حامی بدون شک هر انسانی در زندگی نیاز به حمایت والدین خود دارد. برای من که دقیقا همین طور بوده و حس می کنم خیلی خوشبخت بوده ام که چنین پدر و مادری داشته ام. پدر و مادرم درواقع بال های پرواز من در زندگی بوده اند و نقشی کلیدی در زندگی من داشته اند. قطعا اگر در خانواده دیگری متولد شده بودم، سرنوشت دیگری داشتم. بازیگران لوکس و پولدار بازیگری همیشه برای خیلی از مردم یک مرحله از ترقی مالی به حساب آمده که فکر می کنند بازیگرها پول های آنچنانی و خانه های لوکس و زندگی اشرافی دارند. اما واقعا درصد کمی از جامعه بزرگ هنری از خودشان خانه دارند. عده زیادی از آنها حتی هنوز بعد از سال ها مستاجر هستند و اگر اتفاقی برای شان بیفتد یک بیمه ساده هم ندارند. فکر می کنید چند بازیگر پشتوانه مالی خوبی دارند که اگر در سال به هر علتی کاری به آنها پیشنهاد نشد به راحتی و با آرامش و بی دغدغه زندگی خود را سپری کنند. ما درست برعکس جهان رفتار می کنیم و هنرمندان مان فقط یک ظاهر لوکس دارند. پذیرفتن واقعیت ها باید منطقی صحبت کنم و واقعیت ها را بگویم. من هم مانند هر مادر دیگری با فرزندم دچار چالش هایی شده ام و هیچکس نمی تواند بگوید که هرگز با فرزندش دچار مشکل نشده است ولی همیشه سعی کرده ام این چالش ها را مدیریت و آنها را برطرف کنم چرا که با از بین بردن هر مشکل، مهر میان مادر و فرزند بیشتر و محکم تر می شود. رهاتر از رهایی نباید زندگی را سخت بگیریم. گاهی نباید به چیزهایی که داریم آن قدر وابسته شویم که نه تنها نبودشان بلکه حتی فکر نبودشان هم ما را آزار بدهد. خوب است کمتر خودمان را با زنجیرهای دست و پاگیری که اجازه نمی دهند لذت ببریم و راحت و آسوده نفس بکشیم، این طرف و آن طرف بکشیم. ما فقط یک بار به دنیا می آییم و باید تا آنجا که می شود خوب باشیم و خوب زندگی کنیم. خوب زندگی کردن فقط وابستگی ها و داشته های مادی نیست. باید عاشق بود. باید زندگی کرد و ارزش لحظه ها را درک کرد. باور کنید می شود بدون خیلی چیزها زندگی کرد و کمبودی هم حس نکرد. دیدن زیبایی زندگی آدمی نیستم که فقط غر بزنم و از بدی چیزها بگویم. اینکه خوبی های اتفاقات دوروبرمان را نبینیم و فقط به بدی های آن فکر کنیم باعث می شود نتوانیم از زندگی لذت ببریم. زندگی پر از چیزهای خوبی است و ما گاهی آنقدر مشغول بدی ها و غم هایش می شویم که آنها را نمی بینیم؛مثلا درباره همین فضاهای مجازی، من همان قدر که از فضای مجازی لذت می برم و چیز یاد می گیرم، می توانم در آن نقایص را ببینم و آن را رد کنم. مهم این است که ما چگونه رفتار می کنیم. همه چیز آنقدرها بد نیست که تصور می کنیم. ماجرای پشت و خنجر به نظرم بعضی حرف هایی که گفته می شود و بعضا خود دوستان سینمایی عنوان می کنند، مصداق بارز خیانت کردن است. اینکه درباره پشت صحنه سینما حرف های بدی بزنیم که اعتماد خانواده ها و مردم نسبت به آن از بین برود بسیار ناجوانمردانه است. خودمان که نباید به خودمان از پشت خنجر بزنیم. اینکه اتفاقات بد و بزه ها را فقط مختص یک کار بدانیم و طوری وانمود کنیم که اجر و زحمت شبانه روزی یک عده کثیری از بین برود، حمایت از سینما و حرف حق زدن نیست. بهتر است قبول کنیم که اگر در عرصه ای به جایی نمی رسیم می تواند از بی استعدادی خودمان باشد. نمی توان گفت هر کسی به موفقیت رسیده پول و رابطه ای پشت سرش بوده است. منبع: مجله ایده آل
پنجشنبه ، ۱۳اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بوشهر نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]