تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850944927
بازگشت به اجتماع، بحران اصلی بیماران سوختگی
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت>جامعه پزشکی -همایش ها>کمال سید فروتن، رئیس پنجمین کنگره کشوری سوختگی می گوید: «این توانایی در کشورما وجود دارد که بیماران با 60 الی 70 درصد سوختگی را نجات دهند، اما مشکل اساسی بازگشت این افرد به جامعه است.به گزارش شفا آنلاین ،به نقل از سپید متاسفانه این افراد پس از رهایی از بیمارستان دنبال نمی شوند و همواره با شرایطی که دارند، خطر خودکشی آنها را تهدید می کند.» وضعیت بیماران سوختگی در ایران را چگونه می بینید؟ در حال حاضر سوختگی ها به بهترین شکل درمان می شود و مساله مهم خود سوختگی ها نیست. مساله روانی بعد از آن و وارد اجتماع شدن این افراد از هر مساله دیگری مهم تر است. باید به این مساله توجه بیشتری داشته باشیم. ما در حال حاضر می توانیم بیماران دچار 60 الی 70 درصد سوختگی را نجات داده و در بیمارستان ها درمان کنیم. اما این افراد چگونه باید وارد اجتماع شوند؟ این مساله مهم تری است که پیش روی ما قرار دارد. داشتن توانایی برای زنده نگه داشتن بیماری که دچار 70 درصد سوختگی است، فایده ای نخواهد داشت. اگر این افراد نتوانند وارد جتماع شوند، خودکشی می کنند یا خود را محبوس نگه می دارند. به علت چهره و وضعیتی که پیدا کرده اند، نمی توانند پا به اجتماع بگذارند. در چنین شرایطی نجات دادن این افرد و درمان آنها نیز کارایی خود را از دست می دهد. ما امیدوار هستیم که در آینده این افراد را به گونه ای درمان کنیم که بتوانند وارد جامعه و حلقه دوستان خود شوند. روانپزشک ها باید بتواند با این بیماران همکاری داشته باشند، تا این بیماران بتوانند وضعیت خود را قبول کنند و به کار سابق خود و به فعالیت های اجتماعی بازگردند. مساله مهم تر این است که اجتماع نیز باید این افراد را قبول کند. خانواده باید با وضعیت آنها کنار آمده و آنها را بپذیرد. مردم باید در این زمینه آگاه باشند که این افراد دچار حادثه و بیماری شده اند و مردم باید بتوانند این افراد را نیز مانند افرادی که بینایی خود را از دست داده اند، بپذیرند. افراد نابینا هم مشکل دارند، اما فرهنگ جامعه ما به گونه ای شده است که نابینایان را بسیار راحت می پذیرند و می توانند شغل داشته باشند و با جامعه وارد تعامل شوند. این در حالی است که در زمینه سوختگی و بیماران سوختگی هنوز این فرهنگ ایجاد نشده است. درمان سوختگی در ایران پیشرفت های زیادی داشته است، اما آنچه که پیشرفتی نداشته است، این مساله است که پس از درمان و رها شدن از بیمارستان، مشکلات افراد آغاز می شود و چاره ای برای آن اندیشیده نشده است. باید برای این افراد درمان های اساسی ایجاد کرد. مددکاران اجتماعی و روانپزشکان باید در تعامل با این افراد باشند. سوختگی از این نظر که در چهره افراد آثار ناخوشایندتری نسبت به مشکلات دیگری مانند نابینایی دارد، سخت تر در جامعه ما پذیرفته می شود، روانپزشکان و مددکاران می توانند چه کمکی به این افراد کنند؟ متاسفانه بیمارستان های سوختگی فاقد روانپزشکان بالینی هستند و یا اگر روانپزشک بالینی داشته باشند، این امکان را ندارند که به همه بیماران سوختگی رسیدگی کنند. کار مددکار اجتماعی این است که وقتی بیمار دچار سوختگی وارد بیمارستان می شود، از ابتدا کار او را دنبال کند و تمامی مشکلات او را کنترل و درمان کند. تعداد روانپزشکان بالینی در کل کشور بسیار کم است. اما باید در بیمارستان های سوختگی حداقل برای هر شیفت یک روانپزشک وجود داشته باشد. که بتواند این افراد را به طور اساسی درمان کند. بیماران سوختگی وقتی در بیمارستان هستند، اصلا متوجه نیستند که برای آنها چه اتفاقی رخ داده و چه اتفاقی رخ خواهد داد. بیمار بعداز سوختگی بهبود پیدا می کند، اما اثرات آن باقی می ماند، آنگاه جلوی آیینه می رود و متوجه می شود، چه اتفاقی برای آنها رخ داده است. ازآن زمان به بعد این افراد حتما باید تحت نظر روانپزشک بالینی باشند، آن هم به صورت مرتب! زیرا همواره این احتمال وجود دارد که این افرد خودکشی کنند.
چهارشنبه ، ۱۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها