واضح آرشیو وب فارسی:سمنا: نگرش زوج مخصوصا مرد در این خصوص اهمیت بسزایی دارد. اگر پسری از همان اول با شک و تردید در مورد بزرگ تر بودن خانمش بیندیشد، آمادگی دارد که بعدا با دخالت یا کنایه یا سرزنش یا حرف و حدیث یا دخالت مستقیم و غیرمستقیم اطرافیان، به هم بریزد.به گزارش تیم رصد سمنا به نقل از باشگاه خبرنگاران، انسان در فرآیند رشد از نظر روانی در سنین مختلف دارای ویژگی های متفاوت است. روان شناسی کودک با روان شناسی نوجوان، جوان و پیر متفاوت است. خصوصیات روانی یک نوجوان با ویژگی های روانی یک فرد سالخورده در اکثر زمینه ها قابل مقایسه نیست . بنابراین ازدواج یک مرد یا زن سالخورده با یک دختر یا پسر جوان به دلیل تفاوت فاز روانی به سعادت و خوشبختی نمی انجامد بنابراین کسانی که قصد ازدواج دارند نباید تحت تاثیر پول، مقام اجتماعی، مقام علمی و سایر امتیازهای ارزشمند، سن همسر آینده ی خود را نادیده بگیرد. آینده ی عروس های بزرگتر از داماد حمید رضا رحمانی مشاور خانواده در گفتگو با خبرنگار علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران گفت: توصیه می شود زن بین یک تا ۱۰ سال کوچک تر از مرد باشد دخترها زودتر از پسرها بالغ می شوند از طرف دیگر آنها وظایف سخت بارداری، شیردهی و . . . را بر دوش دارند و زودتر از مردها شکسته می شوند پس برای ایجاد برابر میان زن و مرد، در این مورد بهتر است زن کوچک تر از مرد باشد از طرف دیگر تفاوت سنی بیشتر از ۱۰ سال هم میان زن و مرد مناسب نیست، چون هر دهه از زندگی انسان دوره ی خاصی است و ویژگی ها، شرایط و نیازهای ویژه ای را دارد که منحصر به آن دوره است. دو نفر با تفاوت زیاد در دو مرحله متفاوت از زندگی هستند و نیازها و ویژگی های آها متفاوت است. مرغی که یک پا دارد اما وقتی پسر جوان مرغش یک پا داشته باشد و به هر نحو خواستار دختری پولدار باشد که از خودچند سالی بزرگتر است ۲ حالت پیش می آید: یا زن حاکم خانواده می شود و یا این مرد است که از قدرت برخوردار است زیرا مردی که با توجه به شرایط اقتصادی زن ازدواج کرده است. برنامه ریزی می کند که چگونه از آن استفاده کند. در چنین شرایطی معمولا جوان بودن خود را بهانه ای برای اخاذی قرارمی دهد و زن نیز کوتاه می آید. حتی اگر پسری عاشقانه دختری بزرگتر از خود را بدون هیچ دلیل مالی و مقامی و مادی برای ازدواج با خود انتخاب کند باید این را در نظر داشته باشد که سن بحرانی مردان ۳۵ تا ۴۰ سالگی است در این سن برای مردان سوال ایجاد می شود که تا این سن زنی که می خواستند و زندگی و کاری که از قبل خواستارش بودن را دارند؟ آیا از زندگی خود لذت برده اند؟ و اگر به جواب مثبت در میان سوالات ایجاد شده در ذهنشان نرسند و زنی با چهره ی شکسته و کم انرژی داشته باشند که نیازهای روانی و جنسی آنها را بر طرف نکند امکان منحرف شدن و گرایش به افراد دیگر در وی زیاد خواهد شد که عاقبت آن متعاقبا بد فرجام است. غیر از جنبه ی روانی، جنبه ی فیزیولوژیکی از عواملی است که تفاوت سنی بر این دو جنبه بی تاثیر نیست. علاوه بر جنبه های روانی، ارضای غرائز جنسی خود مسئله مهمی است. همسری که توانایی عمل جنسی او کاهش یافته و ازدواج وی با همسر جوان بیشتر جنبه صحبت و دیدار دارد، قادر نیست به غرایز جنسی خود پاسخ دهد واقعیت امر چنین است جوانی که در کنار پیری نیاز به ارضای غرائز جنسی دارد جز ملال و سرخوردگی در ازدواج چیز دیگری نصیبش نمی شود بنابراین چنین ازدواجی به هیچ وجه فرجام خوبی نخواهد داشت و پایانش فساد و انحراف یا دلمردگی و آرزوی نجات از این بحران خواهدبود. بدفرجامی های ازدواج با اختلاف سن های جوانان امروز دکتر فدوی روانپزشک خانواده در همین راستا افزود: سن ازدواج در شرایط جغرافیایی و اقلیمی مختلف متفاوت است. معمولا در مناطق سرد و کوهستانی بالا و در مناطق گرم سن بلوغ و ازدواج پایین تر است. اما مسئله ی مهم بلوغ فرددر سنی خاص نیست مهم این است که دختر و پسر احساس کنند از نظر روانی و فیزیولوژیکی نیاز به ازدواج دارند. از آنها که زمان تشخیص ازدواج در جوانان تازه بالغ شده دشوار است در این مورد راهنمایی پدر و مادر و مشاور خانواده ضروری است. وی افزود: معمولا چون دختران از نظر رشد بدنی و روانی از پسران جلوترند و رشد آنان سریع تر است زودتر بالغ و برای ازدواج آماده می شوند به همین علت در اسلام سن تکلیف دختران ۹ و در پسران ۱۵ سال است. وی اظهار داشت: ولی این بدان معنانیست که دختر ۹ ساله باید الزاما ازدواج کند ازدواج زمانی واجب است که شرایط آن از نظر فیزیولوژیکی، روانی، فرهنگی و اقتصادی فراهم باشد و چنانچه انجام نگیرد فرد به گناه بیفتد درایران به طور عرف اکثر دختران بین ۱۸ تا ۲۵ سال ازدواج می کنند پسران بین ۲۵ تا ۳۰ و گاه ۳۵ سالگی ازدواج می کنند اما امروزه سن ازدواج و اختلاف سنی در جوانان ایران به گونه ای شده که گاها سن عروس بزرگ تر از داماد است و متعاقبا عواقبی نافرجام دارد. وی بیان کرد: هر چند در هر امری آشنا وجود دارد این به آن معنی نیست که تمام ازدواج هایی که با اختلاف سنی نامناسب و نامعقول صورت می گیرد سرانجام آن نافرجام باشد. چرا که گاهی پسر با وجود سن پایین تر و یا دختر با وجود سن بالاتر از نظر ظاهری و یا حتی روحی و روانی هم سطح هستند و پسرمی تواند به همسرش احساس امنیت دهد و تکیه گاهی محکم برای او باشد و دختر با وجود سن بالاتر از همسرش او را به عنوان تکیه گاه می پذیرد و رفتار و کردار و منش او باعث دلگرمی وی می شود. توجه داشته باشید در صورت بزرگ تر بودن زن، آسیب هایی که ممکن است بروز کنند عبارتند از: ۱- جابجایی یا تغییر نقش از همسری به «والد- فرزند» یا «معلم- شاگرد». یعنی زن با سن بالاتر از مرد چون خود را پخته تر، باتجربه تر و عاقل تر از مرد کم سن و سال می داند (که می تواند نگاه درستی هم باشد) در طول زمان با تغییر نگاه همسری به نگاه مادری، شروع به نصیحت، اندرز، سرزنش و آموزش شوهر خود می کند و در عین حال ممکن است یکی از این اتفاق ها بیفتد: گاهی زن دچار خستگی، درماندگی و استیصال می شود چون شوهر در حال مبارزه و حل مشکلاتی است که زن آن را قبل تر به نوعی تجربه کرده و برخی رفتارها، ناپختگی ها و حتی خطرکردن های معقول مرد برایش جذاب نیست و حتی او را به نوعی بی مسئولیت تصور می کند. در برخی موارد، مرد برای حفظ اقتدار مردانه، شروع به مقابله و ایستادگی در مقابل همسرش می کند طوری که حتی شاید نظرهای پخته و منطقی او را هم نپذیرد و محیط پرتنشی ایجاد کند. برخی زنان هم در ازدواج دنبال تکیه گاه مطمئن و عاقلی هستند که احتمالا نمی توانند این حس را از همسری که تصور می کنند ناپخته است، بگیرند. ۲- اگر ازدواج بر مبنای توان اقتصادی زن انجام شده باشد، چند حالت ممکن است پیش بیایید؛ زن احساس عشق واقعی از مرد نگیرد، زن به خاطر مسئولیت امور مالی، دچار فرسودگی جسمی و روانی شود و رابطه به تعارض کشیده شود، زن عامل اقتصادی را وسیله ای برای حفظ تسلط یا زن سالاری قرار دهد که اگر با شخصیت مرد سازگار نباشد، شرایط بحرانی ایجاد خواهدشد. البته بعضی مردها، مخصوصا مردان وابسته یا کسانی که همیشه دنبال مادر حامی یا فرد حامی در زندگی خود بوده اند یا از لحاظ مالی وضعیت چندان مطلوبی ندارند و به دنبال برآورده شدن آرزوهایشان هستند، این وضعیت را احتمالا با رضایت می پذیرند. ۳- اگر ازدواج با تصور تغییر کردن و خود را وفق دادن انجام شده باشد؛ این اشتباه رایج وجود دارد که افراد، مخصوصا خانم ها فکر می کنند با تزریق عشق و محبت و علاقه می توانند طرف مقابل را تغییر دهند که به هیچ وجه درست نیست. در بیشتر موارد این رفتار باعث بروز تغییرات ماندگار و نهادینه در طرف مقابل نمی شود. از طرفی، دور شدن از خود واقعی و خود را مطلوب دیگری کردن، بالاخره به تدریج باعث نارضایتی از خود می شود و کم کم تنش و بحران با بازگشت به خود واقعی ایجاد خواهد شد. ۴- اگر ازدواج بر پایه عشق و دوستی بنا شده باشد، باز هم نمی شود روی آن حساب باز کرد چون عشق در طول زمان تمایل بیشتر به کمرنگ تر شدن به دلیل شناخت بیشتر از هم و دیدن تفاوت ها دارد. علاوه بر این، عشق هیچ سیر ثابت و مشخصی ندارد و می تواند در طول زمان نوسان داشته باشد. از طرفی، عشق برای زندگی لازم است ولی کافی نیست و باید عوامل دیگر هم تا حد ممکن هماهنگ باشند.
سه شنبه ، ۱۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سمنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]