محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842730354
فرزندم برای حفظ دین و دفاع از حرم حضرت زینب(س) شهید شد
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): پدر شهید مدافع حرم گیلانی با ابراز "شهادت پسرم را مصلحت خدا می دانم" گفت: او به عنوان دفاع از حرم حضرت زینب(س) به شهادت رسید و برای خودش، مملکتش، دینش و من سعادت است.شهید فرهاد خوشه بر سومین شهید گیلانی مدافع حرم است و مراسم نخستین سالگرد شهادتش ساعت 15 پنج شنبه این هفته (13 اسفند) در مسجد جامع لنگرود برگزار می شود. به همین مناسبت برای گفت وگو با خانواده شهید فرهاد خوشه بر راهی زادگاهش در خراط محله لنگرود شدیم؛ شهید 33 ساله ای که اسفند ماه گذشته در تل قرین سوریه به فیض شهادت رسید. بسیجی پایگاه مقاومت ثارالله کوشالشاه لنگرود، راوی شهدای دفاع مقدس، حافظ قرآن کریم، از تکاوران تیپ میرزا کوچک لنگرود که به صورت داوطلبانه برای دفاع از حرم حضرت زینب کبری (س) به سوریه اعزام شده بود. تک پسر خانواده ای مذهبی در خراط محله، یکی از روستاهای شهرستان ساحلی لنگرود با 634 شهید. تکاور پاسدار فرهاد خوشه بر؛ یک شهید دهه شصتی مدافع حرم است که در وصفش گفته اند: داستان غربت زینب(س) شنید/ یاری دین خدا در جبهه دید/ در دفاع از حریم اهل بیت(ع)/ خوشه های عشق را فرهاد چید. عکس های زیادی از شهید خوشه بر در فضای مجازی دیده بودم؛ در اغلب تصاویرش لبخند به لب داشت، البته در مسیر رشت به لنگرود و حتی تا رسیدن به روستای شهید هر چه نگاه کردم یاد و نام و تصویری از شهید نبود تا پشت در منزل پدرش که یکی دو عکس نوشته و بنر "شهادتت مبارک" نصب شده بود. در بدو ورود به منزل پدری شهید فرهاد(ایمان) خوشه بر، پدر، مادر، خواهر کوچک تر و همسر تنها شهید مدافع حرم لنگرود به استقبال ما می آیند. پسر خردسال شهید خوشه بر خوابیده بود و دختر شش ماهه اش در آغوش مادر؛ دختر شهیدی که 6 ماه بعد از شهادت پدرش به دنیا آمد. گفت وگو درباره شهید را با شهربانو قنبرپور؛ مادر شهید فرهاد خوشه بر آغاز می کنم. تسنیم: از تولد شهید بگویید ؟ مادر شهید: 19 بهمن 1360 در همین خانه به دنیا آمد، نامش را در شناسنامه فرهاد گذاشتیم ولی خودمان ایمان صدایش می کردیم؛ تاریخ تولد شناسنامه اش را هم چون نیمه دوم سال به دنیا آمده بود، به رسم آن موقع برای اینکه مدرسه رفتنش دیر نشود 20 شهریور همان سال گرفتیم. تسنیم: شهید فرزند چندم شما بود ؟ مادر شهید: فرزند دوم. دخترم فاطمه یک سال و دو ماه بزرگتر از فرهاد است و دختران دیگرم زهرا و خدیجه 2 و 4 سال بعد از شهید به دنیا آمدند. تسنیم: کودکی و نوجوانی شهید چگونه گذشت؟ مادر شهید: دوران ابتدایی و راهنمایی اش در مدارس روستا سپری شد، اما مقطع دبیرستان و پیش دانشگاهی را در لنگرود در رشته علوم انسانی درس خواند. از همان دوران کودکی با پدرش به مسجد و کلاس قرآن می رفت و از پنجم ابتدایی به پایگاه مقاومت محل رفت و آمد می کرد. من خودم کنترل داشتم وقتش صرف بازی در کوچه ها و کارهای بیهوده نشود و مراقب بودم در محیطی سالم رشد کند. تسنیم: وضعیت تحصیلی اش چطور بود؟ مادر شهید: درسخوان بود و هیچ وقت مشکلی از این نظر نداشت؛ تابستان ها در کلاس های تقویتی پایگاه های مقاومت به بچه ها درس می داد، ریاضی، فیزیک البته من با وجود کارهای کشاورزی و خانه داری، همیشه مراقب بودم که بچه ها از درس و مشق عقب نیفتند. تسنیم: خاطره ای از آن دوران دارید که از یادآوری اش احساس خوشحالی داشته باشید؟ مادر شهید: از کلاس اول ابتدایی روزه گرفتن را شروع کرد و از پنجم ابتدایی تمام روزه هایش را کامل می گرفت. نماز خواندن را دوست داشت. من بچه ها را موقع خرید لباس و وسایل مورد نیازشان آزاد می گذاشتم تا خودشان انتخاب کنند. ایمان همیشه می گفت: اول برای خواهرانم خرید کنید. هر چه هم من برایش می خریدم قبول می کرد؛ البته همه فرزندانم این طور بودند. تسنیم: از عضویتش در بسیج و فعالیت در پایگاه های مقاومت بگویید ؟ مادر شهید: سال سوم راهنمایی بود که به عضویت پایگاه ثارالله کوشالشاه درآمد، البته به بیشتر پایگاه های مقاومت محلات اطراف رفت و آمد داشت و در کارها و برنامه های فرهنگی شان مشارکت می کرد. در سال آخر مقطع راهنمایی و تمام دوران دبیرستان، هر ساله به همراه کاروان های عاشقان ولایت پای پیاده به حرم امام خمینی(ره) می رفت. تسنیم: دوران سربازی و شرکت در کنکور و دغدغه های جوانان در این سن را چگونه گذراند؟ مادر شهید: درسش که تمام شد از آنجایی که می خواست هر چه زودتر مشغول به کار شود، به سربازی رفت؛ البته من دوست داشتم ادامه تحصیل دهد و وارد دانشگاه شود. بعد از دوران سربازی مدتی دنبال کار رفت ولی کار مورد علاقه اش را پیدا نکرد؛ در سال 83 به دانشگاه امام حسین(ع) اصفهان رفت و با مدرک کاردانی در تیپ تکاوری میرزا کوچک سپاه لنگرود مشغول به کار شد. تسنیم: چه سالی ازدواج کرد و با شما زندگی می کردند یا از شما دور بود؟ مادر شهید: سال 87 ازدواج کرد؛ در مریدان لنگرود ساکن بودند، سه ماه آخر در لنگرود خانه ای اجاره کرده بودند، همیشه به ما سر می زدند، هر هفته پنج شنبه، جمعه ها اینجا بودند. خیلی تحمل دوری اش را نداشتم، مثلا شب جمعه ها شام که می خوردند و داشتند می رفتند، می گفتم: فردا ناهار میای؟ می خندید و می گفت: مامان، من هنوز از در نرفتم بیرون که میگی: بازم میای؟ بهت زنگ می زنم. تسنیم: چهره مادر شهید اینجای مصاحبه خیلی مضطرب به نظر می رسید و این حرفش که خیلی تحمل دوری اش را نداشتم، مانع از این می شد که بپرسم: کی و چطور خبر شهادتش را شنیدید؟ بنابراین از کوچکترین خواهر شهید که بعد از ازدواج در همسایگی پدر و مادرش زندگی می کند، پرسیدم: چقدر روحیه جهاد و شهادت طلبی داشت؟ خواهر شهید: زیاد از شهادت طلبی و جبهه و جهاد حرف نمی زد اما در عمل آدم نترسی بود، در بسیاری از مأموریت ها داوطلبانه حضور داشت، نمی گفت: به ما ربطی ندارد، بلکه احساس وظیفه می کرد. البته من فکر می کنم علاقه به جهاد و مقاومت و شهادت وقتی به سراغش آمد که در کلاس های روایتگری دفاع مقدس شرکت و در این مورد مطالعه کرد؛ بعد از دوران دانشگاه هر سال به عنوان راوی دفاع مقدس به مناطق عملیاتی می رفت. مادر شهید: گاهی که به همراه کاروان های راهیان نور می رفت، می گفتم: چرا این قدر همسرت را با بچه تنها می گذاری؟ به شوخی می گفت: مامان، شما هستید، پدر و مادر خانم هم هستند. به همسرش گفتم: شما بگو عیدها بماند لااقل، خانمش می گفت: مادر، مرا هم راضی کرده باهاش به مناطق عملیاتی جنوب بروم. حتی اواخر پدرش را هم به راهیان نور اعزام کرده بود؛ ما را تشویق می کرد، البته من دوست داشتم وقتی خودش راوی است بروم که نشد، هنوز هم دوست دارم مناطق عملیاتی سال های دفاع مقدس را از نزدیک ببینم. تسنیم: شهید چه زمانی به سوریه اعزام شد؟ اصلا از مدافعان حرم چیزی شنیده بودید؟ مادر شهید: مأموریت زیاد می رفت، به ویژه شمال غرب و ارومیه ولی اینکه چه اتفاقاتی می افتد ما نمی دانستیم؛ درباره اعزام به سوریه ما خبر نداشتیم البته به همسرش گفته بود. ما هر سال به مناسبت 28 صفر ماه برای عزاداران رحلت پیامبر(ص) در بقعه آقا سید محمدتقی غذای نذری درست می کنیم؛ چند روز قبل اعزام به مأموریت آخرش، اینجا بود، گفت: مامان، می خواهم به مأموریت بروم اما این بار طولانی می شود. گفتم: پس 28 صفر نیستی که در توزیع غذای نذری کمک کنی؟ گفت: همسرم زهرا کمک می کند؛ البته آن موقع مأموریتش جور نشد و خودش هم در مراسم 28 صفر به ما کمک کرد. درباره رفتن به سوریه هم خودش درخواست کرده بود و علاقه داشت برود. تسنیم: چند وقت بعد شهید شد؟ مادر شهید: فکر می کنم کمتر از دو ماه بعد از آن؛ در مأموریت آخر خودش باید تماس می گرفت. گاهی که همسرش پیش من بود، اگر زنگ می زد، صحبت می کردیم؛ آخرین بار گفتم: کجایی؟ دلم برایت تنگ شده. گفت: ناراحت نباش، من دور و برت هستم. این تلفن آخرش 15 یا 20 روز قبل از شهادتش بود. تسنیم: معلوم بود مادر شهید خوشه بر خیلی تلاش می کند هنگام گفتن این خاطرات اشک نریزد، این صبوری و مقاومتش مرا به سکوت واداشته بود تا هرچه خودش دوست دارد بگوید. مادر شهید: یک هفته قبل از شهادت ایمان بی قراری شدیدی به سراغم آمده بود؛ آن شب به خانه دختر کوچکم رفته بودم، دیدم نمی توانم قرار بگیرم، عین مرغ سر کنده شده بودم. دختر و دامادم گفتند: تو همیشه این جوری هستی از دوری بچه ها خودت را می کشی، اتفاقی نیفتاده، یکی مأموریت است، آن دو نفر هم سر زندگی شان. گفتم: شما نمی دانید در دل مادر چه خبر است؟ شنبه ای که پسرم شهید شد، غروب دوشنبه اش به ما خبر دادند. دامادم به اتفاق چند نفر آمد و گفت: شایعه ای است مبنی بر اینکه پای ایمان تیر خورده، می خواهند او را اینجا بیاورند. گفتم: همه امکانات تهران است آن وقت می خواهند او را شهرستان بیاورند، راستش را بگویید چه شده؟ تسنیم: به واقع هیچکس نمی داند در دل مادران دور از فرزند چه می گذرد؟ مادران بیش از بقیه جای خالی فرزندان را حس می کنند. گفت وگو را با خدیجه خوشه بر خواهر شهید ادامه می دهم. شهید خوشه بر چندمین شهید محله شماست؟ خواهر شهید: شهدای دفاع مقدس محل ما 4 نفر هستند که البته یکیاز شهدا چون اصالتاً دیلمانی بود در زادگاهش تدفین شد و آرامگاه بقیه در گلزار شهدای لنگرود است. تسنیم: شما به عنوان کوچکترین خواهر شهید از او چه در یاد دارید؟ خواهر شهید: برادرم همیشه پشتیبان ما بود، با اینکه سرش شلوغ بود کار، دانشگاه، زندگی ولی هیچ وقت از ما غافل نبود. خیلی با ایمان بود، هر چه از احکام یاد می گرفت مُصر بود حتما به آن عمل کند نه اینکه فقط یاد بگیرد؛ از بچگی با پدر به مسجد می رفت و مکبر نماز جماعت بود. تسنیم: سبک زندگی و نوع پوشش شهید خوشه بر چگونه بود؟ خواهر شهید: برادرم مهمان نواز، بسیار قانع و بخشنده بود؛ از نظر پوشش هم ساده بود و همیشه با حجاب لباس می پوشید، خیلی لباس آستین کوتاه دوست نداشت حتی در تابستان های گرم؛ عاشق ولایت و یک بسیجی واقعی بود، چفیه هیچ وقت از او دور نمی شد. تسنیم: رفتارش با بزرگ ترها و کوچکترهای فامیل چطور بود؟ خواهر شهید: از نظر احترام به بزرگترها هم که زبانزد بود؛ کوچکترها را هم به کارهای خوب تشویق می کرد. خواهرزاده من که حسین نام دارد، یک سال قبل از شهادت برادرم پیش دبستانی بود و تازه قرآن یاد گرفته بود، هر وقت جلوی او قرآن می خواند جایزه می گرفت. الان که یک سال از شهادتش می گذرد هر بار که یادی از شهید می شود، می گوید: دایی ایمان به من جایزه می داد و با یادآوری آن جایزه ها و تشویق ها بیشتر دوست دارد نماز بخواند و قرآن یاد بگیرد. تسنیم: فاطمه خواهر بزرگتر شهید خوشه بر هم به سؤال ما درباره خصوصیات اخلاقی و رفتاری برادرش پاسخ می دهد. خواهر شهید: ما زمان جنگ تحمیلی بچه بودیم، اما واژه های جبهه و جنگ و شهادت را زیاد می شنیدیم، برادرم واقعا عاشق امام خمینی(ره) بود؛ وقتی دانش آموز بود چند سال برای شرکت در مراسم رحلت امام (ره) با کاروان پیاده عازم تهران شد دو سال هم از طرف دانشگاه اصفهان، یک بار هم با کاروان دو امدادی دانشگاهش به مرقد امام(ره) رفت. تسنیم: مطالعاتش در چه زمینه هایی بود؟ خواهر شهید: از دوران ابتدایی اهل مطالعه بود، کتاب های شهید مطهری و بعدها کتاب های مربوط به شهدا را زیاد می خواند. از زمان دانشجویی خادم شهدا شد، از روی مطالعه آن قدر مسلط روایتگری می کرد که تمام راویان در راهیان نور و آن ها که جبهه و جنگ تحمیلی را به چشم خود دیده بودند، تعجب می کردند. تسنیم: مادر گفتند که شهید درسخوان بود، چه برنامه ای برای درس خواندن داشت؟ خواهر شهید: حافظه خیلی خوبی داشت، زمان مدرسه تمام کتاب فارسی اش را حفظ کرده بود. در همان کلاس هر درسی می خواند، یاد می گرفت و مثل ما نیاز به مطالعه مجدد نداشت؛ دوره مربیگری احکام را که تمام کرد در پایگاه بسیج تدریس می کرد. تسنیم: غیر از این موارد چه مهارت های دیگری داشت؟ خواهر شهید: امدادگری و تزریقات را از هلال احمر یاد گرفته بود، قبل از رفتن به دانشگاه به دوره های امداد کوهستان، امداد دریا (نجات غریق) و امداد جاده ای رفته بود. در اهدای خون پیشقدم بود و همه را به این کار خیر تشویق می کرد. تسنیم: برای این برنامه ها و مهارت ها تشویق می شد، جایزه ای داشت؟ خواهر شهید: پدر و مادر خیلی مراقب بودند، حفظ قرآن را از کودکی شروع کرده بود، در دوره سربازی ادامه داد، به خاطر حفظ قرآن بارها تشویقی گرفت، یک مرتبه 20 روز مرخصی تشویقی گرفت و با خاله ها، مادربزرگ را برای زیارت امام رضا(ع) به مشهد برد. تسنیم: از رفتنش به سوریه بگویید؛ چه زمانی شنیدید که برادرتان مدافع حرم شده است؟ خواهر شهید: اکثر جاهای ایران مأموریت می رفت، چند بار برای مبارزه با گروهک تروریستی پژاک رفته بود. آن موقع مثل الان نبود، ما نمی دانستیم به سوریه رفته است. قبل از رفتن به مأموریت همه خانواده را به منزل جدیدش دعوت کرده بود، آنجا با او خداحافظی کردیم. چهره اش خیلی تغییر کرده بود، اکنون مدام به یاد نورانیت چهره اش در دیدار آخر می افتم. تسنیم: شما خبر شهادت برادرتان را چگونه شنیدید با توجه به اینکه خارج از استان زندگی می کنید؟ مراسم تشییع شهید چطور برگزار شد؟ خواهر شهید: برادرم روز شنبه نهم اسفند در تل قرین استان درعا در سوریه به شهادت رسید، ما خبر نداشتیم. یکی از همکارانش در سایتی خبر شهادتش را نوشته بود. من غروب دوشنبه از خانواده ام تلفنی شنیدم و به خانه پدرم رفتم. بین اعضای خانواده، پدرم خیلی صبور بود ولی مادرم و ما سه خواهر خیلی بی تابی کردیم؛ عصر چهارشنبه پیکر مطهر برادر شهیدم را دیدیم؛ پنج شنبه چهاردهم اسفند ماه 93 هم مردم شهید پرور لنگرود در مراسم باشکوهی اولین شهید مدافع حرم این شهر را تشییع و تا گلزار شهدا بدرقه کردند. تسنیم: در تمام مدتی که منزل پدری شهید بودیم، محمد فرزند 4 ساله شهید خواب بود اما دختر کوچک شهید خوشه بر در آغوش مادر یا سایر بزرگترها بود و اغلب لبخند بسیار زیبا و دلنشینی بر لب داشت. زهرا رضوان خواه همسر شهید فرهاد خوشه بر، برادرزاده سردار شهید حسن رضوان خواه است؛ فرمانده گردان کمیل لشکر قدس گیلان که شهریور 1365 در عملیات کربلای دو در منطقه حاج عمران به شهادت رسید. وی همچنین خواهرزاده شهید مرتضی آقاجانی است که در عملیات فتح المبین در فروردین 1361به فیض شهادت نائل آمد. از همسر شهید خوشه بر به عنوان اولین سوال از نحوه آشنایی برای ازدواج و تاریخ آن پرسیدم. همسر شهید: معرفش مرحوم حجت الاسلام عبدالرحیم عباسی، مدیر حوزه علمیه لنگرود که با پدرم آشنا بود. تابستان 87 بود که حاج آقا عباسی؛ ایشان را به پدرم معرفی کرد و گفت: یکی را می فرستم برای خواستگاری از دخترتان، به او نه نگویید. پدرم گفت: چطور؟ من باید تحقیق کنم. مرحوم عباسی گفت: تحقیق و پرس و جو داشته باش اما من تأییدش می کنم. من تا حالا پسر مجردی ندیده ام که این اندازه به مسائل شرعی مقید باشد، سعی بر انجام فرائض داشته باشد، سال خمسی برای خودش تعیین کند با اینکه درآمد ثابتی ندارد، پدرم از هر که درباره اش پرسید تأییدش کردند. آمدند خواستگاری، صحبت کردیم و 10 روز بعد عقد کردیم. تسنیم: چند ساله بودید؟ همسر شهید: من 22 ساله و دانشجوی رشته علوم اجتماعی بودم. شهید آن موقع 27 ساله بود. با هم صحبت کردیم، شرط و شروطی نگذاشتم جز اینکه به او گفتم: از شما می خواهم اخلاق خوبی داشته باشی و با خانواده تندی نکنی. تسنیم: در طول زندگی مشترک همین طور بود ؟ همسر شهید: واقعا این طور بود، آرام بودن از خصوصیات بارز اخلاقی اش بود. فقط وقتی عصبانی می شد که می دید به یکی بی احترامی می شود به خصوص اگر کسی به پدر و مادری بی حرمتی داشت به شدت با او برخورد می کرد. یکی دو باری این عصبانیتش را درباره دیگران دیدم. یک بار با یکی از دوستانش به مسافرت رفته بودیم؛ دختر جوانی به مادر دوستش بی احترامی کرد، آن قدر ناراحت شده بود که صدایش می لرزید و رنگ چهره اش تغییر کرده بود. علاوه بر اینکه خودش به بزرگترها احترام می کرد، رفتار احترام آمیز دیگران هم برایش مهم بود. تسنیم: درباره شغل و نوع زندگیش حرفی نداشتید؟ همسر شهید: خودش همان موقع گفت: من خیلی خانه نیستم، اولویتم اول کارم است بعد زندگیم. تسنیم: پذیرفتن این حرفش برای شما سخت نبود؟ همسر شهید: من خودم در یک خانواده نظامی بزرگ شده بودم و تقریباً با این روش زندگی آشنا بودم؛ آن موقع برای من این طور مثال زد که اگر می خواهی بدانی وضعیت زندگی ما چطور می شود از مادرت بپرس. مادرم چون پدرم پاسدار بود چه در زمان جنگ تحمیلی چه بعد از آن این شرایط را درک کرده بود، البته من خودم هم نمی دانم چرا ولی همیشه دوست داشتم با یک نظامی ازدواج کنم که خدا را شکر زمینه اش فراهم شد. تسنیم: درباره خانه، ماشین، نوع زندگی، مهریه چه صحبتی داشتید؟ همسر شهید: درباره مسائل اقتصادی خیلی حرفی نداشتیم، در مورد مهریه هم پدرم گفته بود: هرچه خودشان تصمیم گرفتند؛ خواهر بزرگترم مهریه اش 14 سکه و یک سفر حج بود. بزرگترها به ما گفتند: هر چه خودتان توافق کردید. من نظرم همان 14 سکه بود چون اعتقاد داشتم دوام زندگی به تعداد زیاد سکه و مبلغ بالای مهریه نیست؛ همان شد و سفر حج را هم این طور قرار گذاشتیم که هر وقت استطاعت داشتیم با هم برویم. تسنیم: نظر ایشان درباره تحصیل و اشتغال شما چه بود؟ همسر شهید: درباره تحصیل که همیشه مشوق ما بود و اساساً به ادامه تحصیل علاقه داشت اما درباره شغل وقتی من مطرح کردم، گفت: 99 درصد مخالفم، گفتم: چرا؟ گفت: بعداً به تو می گویم؛ می گفتم: پس یک درصد جای امیدواری دارد. تسنیم: به نظر برای شما هم شاغل شدن مهم نبود. همسر شهید: جزء اولویت های من نبود، هنوز دانشجو بودم و به او می گفتم: من روی آن یک درصد حساب باز می کنم. گفت: بگذار درست تمام شود، دو سال بعد که دانشگاهم تمام شد به خاطر تولد پسرم نشد به سرکار بروم. تسنیم: بالاخره علت مخالفت 99 درصدی اش با اشتغال شما چه بود؟ همسر شهید: محیطی مثل آموزش و پرورش را برای خانم ها قبول داشت ولی مشاغلی که کارفرما و مدیر مرد داشت را مناسب نمی دانست و می گفت: دوست ندارد یک مرد به همسرش امر و نهی کند. تسنیم: خود شهید هم به ادامه تحصیل فکر می کرد؟ همسر شهید: علاوه بر مدرک کارشناسی حقوق که از دانشگاه امام حسین(ع) رشت داشت، در آزمون کارشناسی ارشد رشته حقوق بین الملل دانشگاه آزاد چالوس هم قبول شد اما چون تازه خانه اجاره کرده بودیم به لحاظ مشکلاتی که بود، از آن صرف نظر کرد تا سال بعد دوباره شرکت کند که نشد. تسنیم: از تولد محمد چه خاطره ای دارید؟ همسر شهید: محمد 20 شهریور 90 به دنیا آمد دقیقاً در 30 سالگی پدرش از نظر شناسنامه. درباره نامگذاری اش وقتی متوجه شدیم فرزند اول ما پسر است، من به دلم افتاد اسمش را محمد بگذاریم. وقتی از او پرسیدم گفت: اجازه بده از پدرم بپرسم ببینم چه نظری دارد؟ گفتم: اگر اسم دیگری انتخاب کردند چه؟ روی حرفشان نه میاری؟ گفت: نه. احترام به پدر و مادر که می گفتم در چنین مواردی خودش را نشان می داد. محمد در بیمارستان به دنیا آمد، آنجا درباره اسمش صحبت نکردیم به خانه که آمدیم، گفت: به پدرم گفتم: نظر شما برای اسم بچه چیست؟ گفت: نظر خودتان چه اسمی است؟ گفتم: محمد. گفت: بسیار عالی. گفتم: خدا را شکر که همین را تأیید گرفتی و اسم بچه دو تایی نشد. تسنیم: درباره روایتگری دفاع مقدس و اینکه به مناطق عملیاتی جنوب می رفت، صحبتی از قبل داشتید؟ همسر شهید: شب خواستگاری به من گفته بود من هر سال اسفند ماه در خدمت شهدا هستم. بعدها یکی از دوستانش گفت: فرهاد این حرف را زد که یک ماه آخر سال مال شهدا ست، خودش هم اسفند ماه پیش شهدا رفت. به هیچ وجه نمی شد از تصمیمش برای رفتن به سرزمین های نور منصرفش کرد. جز پارسال که در سوریه بود، تلفنی به او گفتم: از انجمن راویان زنگ زدند که به جنوب بروی. برای رفتن به راهیان نور هیچ وقت از من اجازه نمی گرفت، این بار گفت: چه کار کنم بروم؟ تعجب کردم و بنا را بر این گذاشتم که چون 45 روز است از هم دوریم این را گفته است. گفتم: حالا بیا یه طوری می شود، دلم راضی شده بود هر جا که می خواهد برود. تسنیم: شما چند سال با ایشان به راهیان نور رفتید؟ همسر شهید: من سه سال با او به جنوب رفتم، سال اول ازدواج به ایشان گفتم: امسال به جنوب نرو. گفت: خانم شما هم بیا برویم. اسفند 92 به عنوان زائر رفتیم. محمد آن موقع حالش خوب نبود. گفتم: شاید برای بچه خوب نباشد. گفت: خاک آنجا بیمه است، چیزی نمی شود؛ همین طور هم شد و پسرم بسیار سرحال و شاداب بود. بارها به من می گفت: من زندگیم را از شهدا دارم، همسرم و بچه ام را. الان گاهی که با او حرف می زنم، می گویم: سال 92 شهادتت را هم از شهدا خواستی؟ تسنیم: حال و هوای شهید خوشه بر در مناطق جنوب چگونه بود؟ همسر شهید: مطالعه اش درباره دفاع مقدس خیلی زیاد بود و بسیار علاقه داشت، به تمام عملیات ها، رمزها، پیشروی ها اشراف کامل داشت. به من هم می گفت: شما هم برو و دوره روایتگری دفاع مقدس را ببین. در روایتگری بسیار شور و شعف داشت. تعریف می کرد: یک بار جوری از دوران دفاع مقدس روایت می کردم که بنده خدایی در اتوبوس گفت: تو با این سن کم چطور از جبهه و جهاد و جنگ و شهادت حرف می زنی؟ تو که آن موقع نبودی؟ گفتم: وقتی امثال شما که آن موقع بودید، در این باره صحبت نمی کنید، من نوعی باید بروم مطالعه و پرس و جو کنم، برای بقیه توضیح بدهم تا اطلاعات و اتفاقات 8 سال دفاع مقدس نسل به نسل منتقل شود. تسنیم: شنیده ام که بسیار به مقام معظم رهبری علاقه داشت، خاطره ای از این نظر دارید؟ همسر شهید: هر سال ماه رمضان محفل انس با قرآن و دیدار حافظان و قاریان برجسته قرآنی کشور با مقام معظم رهبری برگزار می شد، فرهاد دوست داشت آنجا حضور داشته باشد؛ ماه رمضان 92 بود که یک روز با عجله از سر کار آمد و گفت: می رویم تهران برای شرکت در مراسم انس با قرآن. گفتم: مگر دعوت نامه دارید؟ گفت: می رویم ببینیم چه می شود؟ رفته بودند آنجا و اول نشد بروند داخل بعد که چند نفر نیامده بودند موفق شدند در مراسم شرکت کنند. با توجه به اینکه شهید و دوستانش در حال حفظ قرآن هم بودند و جلسات هفتگی قرآن داشتند این توفیق برای آن ها حاصل شد که آن شب در نزدیک ترین فاصله سر سفره افطار رهبر معظم انقلاب باشند؛ یک بار هم که ایام فاطمیه در تهران بودیم به همین شکل خودش را به مراسم بیت رهبری رساند. تسنیم: از اعزام شهید به سوریه بگویید و رفتنش به عنوان مدافع حرم. همسر شهید: آن موقع مدافعان حرم این طور شناخته شده نبودند. می خواست زمینه را برای من آماده کند. گفت: یک مأموریت 45 روزه به تهران است که احتمالاً من بروم ولی امکان تماس و مرخصی نداریم. گفتم: چه مأموریت تهران است که نه میشود تلفن زد نه مرخصی آمد؟ کم کم به من جریان سوریه را گفت. البته در خانواده مطرح نکرد؛ یک ماه طول کشید تا برود. از اولین باری که قرار شد اعزام شود چمدانش را بست و در اتاق گذاشت. هر بار می رفت در چمدان را باز می کرد، وسایلش را مرتب می کرد دوباره می گذاشت سر جایش، خیلی شوق رفتن داشت. تسنیم: حدوداً چه تاریخی بود؟ همسر شهید: 25 یا 26 آذر 93 بود. تا 27 دی ماه که به سوریه اعزام شدند، چند باری رفتن آنها به تعویق افتاد، یک بار گفتم: من چشمم آب نمی خورد که بخواهی بروی، چمدانت را باز کن. گفت: چشم که آب نمی خوره، اشک می کنه. الان می فهمم منظورش چه بود. تسنیم: خبر بارداری دومتان را کی به ایشان گفتید؟ همسر شهید: یکی از روزهای بهمن ماه بود که تلفنی خبر دادم، خیلی خوشحال شد. هر بار می پرسید: چطورید؟ هر سه نفر خوبید؟ می گفتم: خوب هستیم و منتظریم بیایی. هنوز هم منتظر آمدنش هستیم. تسنیم: از احساس دلتنگی ها یا نبودن های شهید بگویید. همسر شهید: قبلا که مأموریت می رفت دلتنگی بیشتری داشتم اما از وقتی شهید شد حس نمی کنم که نیست، اغلب حضورش را حس می کنم؛ در طول این یک سال دو یا سه بار خوابش را دیدم؛ نه اینکه حرف خاصی بزنیم، فقط کنارم بود. در خواب هایم کنارم نشسته بود و در همان حال تمام تصاویر تشییع و خاکسپاری اش جلوی چشمانم رژه می رفت و یک حس درونی به من می گفت: که فرهاد زنده است. تسنیم: پسرتان چطور ؟ چقدر از پدرش یاد می کند؟ همسر شهید: با اینکه گفتم که بابات دیگر نمی آید اما هر بار دلش تنگ می شود، می پرسد: چرا بابایی نیست؟ مواقعی که خوابش را می بیند مثل یک باتری شارژ شده می شود. تسنیم: خواب هایش را تعریف می کند؟ همسر شهید: بله، خوابش را برای من تعریف می کند بعد همان را بی کم و کاست برای دیگران هم می گوید، این جور مواقع می فهمم که پدرش به خوابش آمده است. اولین باری که خوابش را دید شب وداع با شهید بود، آن شب پدر شوهرم بالای سر پیکر شهید در میان گریه و شیون جمعیت حاضر گفت: فرهاد من از تو راضی هستم خدا هم از تو راضی باشد، برو به امان خدا اما محمدت را فراموش نکن و به او سر بزن. بعد از مراسم تشییع و تدفین شهید، ما در مزارش بودیم، خواهرم که محمد را به خانه برده بود، به من پیامک فرستاد که محمد می گوید: خواب بابایی را دیدم. بعد برای همه ما هم تعریف کرد که بابا آمده بود پیش من، برام اسباب بازی خریده بود، پلیس شده بود و تفنگ داشت؛ فرهاد به حرف پدرش گوش کرد و به محمد سر زد. تسنیم: از دیدار خصوصی با مقام معظم رهبری با شما و خانواده های شهدای مدافع حرم بگویید. چه تاریخی بود و چه اتفاقی افتاد؟ همسر شهید: از قبل شنیده بودم که یک چنین دیداری است و خیلی هم منتظر بودیم تا اینکه 4 بهمن ماه امسال به ما خبر دادند که امکانش فراهم شده است، به اتفاق پدر و مادر شهید و بچه ها راهی تهران شدیم. 7 یا 8 خانواده شهید مدافع حرم بودیم، بسیار جلسه خوب و آرامش بخشی بود، مقام معظم رهبری بعد از نماز جماعت تک تک ما را صدا می کرد و جویای حال می شد. از قبل به من گفته بودند: اگر می توانی یک یادگاری از ایشان برای محمد بگیر. نفر قبل از ما چفیه حضرت آقا را درخواست کرده بود، من شنیده بودم که قبلا یکی انگشتر ایشان را تقاضا کرده بود و آقا انگشتر را نداده بود، با این حال گفتم: برای محمد بخواهم، بعد از احوالپرسی و صحبت کردن از ایشان تقاضای انگشتر کردم، خندیدند و گفتند: اما این انگشتر برای محمد بزرگ است، گفتم: نگه می دارم یادگاری تا بزرگ شود، ایشان هم لطف کردند و همان جا انگشتر را از دستشان در آوردند و به ما هدیه کردند به همراه یک جلد قرآن کریم و دستخط مبارکشان. تسنیم: از صبوری و آرامش پدر شهید مدافع حرم فرهاد خوشه بر زیاد شنیده بودم. غلامعلی خوشه بر مانند بسیاری از مردمان زحمتکش روستاهای گیلان علاو بر کشاورزی، برای گذران امور زندگی شغل دیگری هم داشت؛ وی تعمیرکار وسایل گرمایشی بود، اهل مسجد و قرآن و فعالیت های هیئت های مذهبی. برای تربیت فرزندانش در این مسیر تلاش کرده بود و حالا به این موضوع افتخار می کرد. تسنیم: از زمان، مکان و چگونگی شهادت فرزندتان برایمان بگویید. پدر شهید: فرهاد معروف به ابوحامد در سوریه، ساعت 3 و نیم به وقت آنجا، در تاریخ شنبه 9 اسفند 1393در استان درعا، شهر الهباریه، منطقه تل قرین با تیر مستقیم دشمن به شهادت رسید. تسنیم: چه صحبتی دارید از اینکه تنها پسرتان به عنوان مدافع حرم اهل بیت(ع) شهید شد. پدر شهید: پسرم به عنوان شهید مدافع حرم برای من فرقی با سایر شهدا ندارد، همه شهدا برای ما یکی هستند، من به شخصه تشییع 26 شهید را دیدم ولی هیچکدام شلوغی و حضور جمعیت روز تشییع پیکر پسر شهیدم را نداشت، آن هم در یک روز سرد و بارانی، من حضور و مشارکت مردم را که دیدم پی بردم که فرهاد فقط فرزند من نبود و متعلق به دین و آیین و مردم کشورش هم بود و از این نظر افتخار می کنم. من شهادت پسرم را مصلحت خدا می دانم اینکه برود به عنوان دفاع از حرم حضرت زینب(س) و افتخاری بشود برای خودش، مملکتش، دینش و محلش و برای من هم این سعادتی است. افتخار می کنم که فرهاد آبروی مرا حفظ کرد و در راه دین فدا شد، برای دین و آیین و دفاع از حرم حضرت زینب(س) رفت، همیشه به خودم می گفتم: خداوند این بچه ها را به من داد، زحمت کشیدم و تلاش کردم بزرگ شوند به این امید که در زمان پیری از ما دستگیری کنند، امروز که افتخار شهادت نصیب فرزندم شد، می گویم: این مصلحت خداوند بود؛ این بچه تا اینجا متعلق به تو بود بعد از این من باید ببرم؛ من از پسرم راضی بودم و به او افتخار می کنم با این امید که خداوند هم از او راضی باشد. تسنیم: در نخستین سالگرد شهید خوشه بر، چه برنامه ها و مراسمی دارید؟ زمان و مکانش را بگویید. پدر شهید: ما به عنوان خانواده شهید ساعت 21 چهارشنبه 12 اسفند ماه در مسجد سادات محله کوشالشاه لنگرود مراسم نخستین سالگرد شهید را برگزار می کنیم. مراسم دیگری هم توسط ستاد بزرگداشت یادواره شهید مدافع حرم ، سرگرد پاسدار فرهاد خوشه بر ساعت 15 پنج شنبه 13 اسفند ماه در مسجد جامع شهرستان لنگرود برگزار می شود.
دوشنبه ، ۱۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها