تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835424065
اسم اباعبدالله که می آمد اشک سالار سرازیر می شد
واضح آرشیو وب فارسی:مطاف24: اینکه یک شهید چه زمانی و کجا به دنیا آمد و چطور و چه وقت به شهادت رسید، شاید برای خیلی از ما موضوعی تکراری باشد.به گزارش "مطاف24"، ما بین دو نقطه آغاز تا مرگ زمینی؛ رفتارها و گفتارهایی وجود دارند که یک انسان را با تمام عشق به زندگی اش، به سوی مرگی آگاهانه و خونین می کشاند تا شهید نام بگیرد. مسئله در چرایی و چگونگی رسیدن به اوج یا همان شهادت است وگرنه تلف کردن عمر را که همگی بلدیم، مهم چگونه زندگی کردن و چطور مردن است که باعث می شود پرداختن به زندگی شهدا همیشه تازگی و طراوت داشته باشد. این بار به خاطرات "شهید محمدسالار پارسا" می پردازیم که 20 سال در کنار ما زندگی کرد و سال 65 نیز در کربلای4 به شهادت رسید. سالار هرکاری از دستش برمی آمد برای کشور و مردمش انجام داد و خاطراتی را به یادگار گذاشت که با مشاوره و راهنمایی ستاد کنگره شهدای استان مرکزی در گفت و گو با خواهر و فرهاد شفیعی از همرزمانش گوشه هایی از آن را تقدیم حضورتان می کنیم. خواهر شهید رویش شهید به عنوان یک انقلابی و مبارز از چه زمانی آغاز شد؟ برادرم متولد 1345 بود. زمان انقلاب 12 سال داشت. اما فعالیت های انقلابی می کرد. آن دوران بچه ها خیلی زود بزرگ می شدند. سالار هم همین طور بود. تظاهرات و راهپیمایی می رفت، با دوستانش پلاکارد می نوشتند یا تمثال حضرت امام را روی پلاکاردها می چسباندند و شعارهای ضد رژیم طاغوت را روی دیوار می نوشتند. این ها کارهایی بودند که در آن سن و سال از دست شان برمی آمد و انجام می دادند. از همان زمان فعال انقلابی بود تا اینکه انقلاب پیروز شد و از بدو شروع جنگ هم به فکر رفتن به جبهه افتاد. سال 59 فقط 14 سال داشت. الان گفتنش برای ما آسان است، اما چطور می شود که یک نوجوان 14 ساله قصد رفتن به جبهه کند، شما و خانواده مشکلی نداشتید؟ اتفاقاً چرا، سالار علاوه بر اینکه سنش کم بود، جثه کوچکی هم داشت. خود من هم که خواهر بزرگ ترش بودم با رفتنش مخالفت می کردم. یادم است یک بار آمد خانه ما، بعد از ظهر بود که توی حیاط لباس می شستم. متوجه نشده بودم که او آمده است. چند دقیقه بعد که داخل اتاق را نگاه کردم، دیدم سالار دارد بچه های کوچکم را بازی می دهد و خوراکی هایی که آورده بود را به آنها می دهد. فهمیدم برای خداحافظی آمده اما به روی خودم نیاوردم. نمی خواستم با این مسئله که می خواهد جبهه برود روبه رو شوم. روز بعد که به خانه پدری مان رفتم، دیدم سالار رفته است. چند بار به جبهه اعزام شد، از عملیاتی که در آن شرکت داشت اطلاع دارید؟ چند بارش را دقیق یادم نیست. اما می دانم که در عملیات هایی مثل قادر، والفجر8، فکه، کربلای 1 و کربلای4 شرکت کرده بود. در همان منطقه عملیاتی کربلای4 هم به شهادت رسید. مدتی هم در جبهه کردستان فعالیت می کرد. پس یک رزمنده باتجربه شده بود، روحیه اش هم لابد در جبهه تغییر کرده بود؟ مسلماً پخته تر شده بود. این جوان ها به جبهه که می رفتند ساخته می شدند. سالار هم بعد از چند بار حضور در جبهه خیلی تغییر کرده بود. انگار که دارد رو به اوج می رود. یک بار به خانه ما آمد و موقع خداحافظی وضو گرفت. پرسیدم مگر نماز نخوانده ای؟ گفت چرا می خواهم بروم پیش دوستانم، اگر می خواهی تو هم بیا. گفتم من که دوستانت را نمی شناسم. گفت آنها تو را نمی بینند. فهمیدم قرار است به گلزار شهدا برود. همراهش رفتم. وقتی رسیدیم به مزار چند تا از دوستانش رفتیم و برای آنها فاتحه خواندیم. کمی آن طرف تر یک خانم با یک بچه نشسته بودند سر یک مزار و گریه می کردند. بچه گریه می کرد و می گفت: مامان به بگو بابا بیاید خانه بخوابد. چرا اینجا خوابیده؟ داخل خاک ها! سالار گفت: ببین خواهر من که زن و بچه ندارم و هیچ مسئولیتی ندارم به جبهه بروم بهتر است. در آخرین دیدارتان چه گذشت؟ آخرین تصاویری که از یک برادر دارید چیست؟ قبل از آخرین اعزامش همراه پدر و مادرم به خانه ما آمد. مادرم داخل پذیرایی بود. سالار هم کنارش بود. بعد مادرم رفت توی اتاق نماز بخواند و سالار هم همراهش رفت و نمازش را خواند. مادرم به آشپزخانه آمد و او هم همراهش آمد. هرجا مادرم می رفت سالار هم کنارش بود. این آخرین باری بود که برادرم را می دیدم. آخرین صحنه ای که از او به یاد دارم، سکوت بود و لبخندی که غیر از لبانش، بر خاطر من هم نشست و ماندگار شد. تنها چند روز بعد خبر شهادتش را برای مان آوردند. به نظر شما سالار در این 20 سال زندگی اش چه از خودش برجای گذاشت؟ اثر ظاهری کار اینها که مقابل دشمن ایستادند، در استقلال و امنیت کشور ما دیده می شود. اما شهدا با رفتارهای شان خاطراتی را برجای گذاشتند که می تواند تا سالیان سال الگوی دیگران باشد. حرفم شعار نیست. بلکه واقعیتی است که در زندگی تک تک شهدا به چشم می خورد. جوانانی مثل سالار می توانستند بمانند، زندگی کنند و صاحب زن و بچه شوند، اما گذشت و رفتند تا ما چیزی دستگیرمان شود. بفهمیم دنیا فقط چند روز زندگی و آلوده شدن در آن نیست. زندگی فراتر از این چیزی است که می بینیم. می شود به زیبایی های بالاتری رسید. می شود گذشت و با رفتن جاودانه شد. شهدا معلم هستند و اگر شاگردان خوبی باشیم خیلی چیزها از آنها یاد می گیریم. سخن پایانی؟ سالار به اهل بیت و مداحی برای آنها خیلی علاقه داشت. بیشتر هم در جبهه مداحی می کرد. اگر با دوستانش گفت وگو کردید، از مداحی هایش بپرسید تا از عشق و ارادت او به اهل بیت(ع) یاد دوباره ای شود. فرهاد شفیعی همرزم شهید از مداحی های شهید پارسا خیلی شنیده ایم، چطور است که اغلب خاطرات او در جبهه ها را همین مداحی ها تشکیل می دهند؟ شهید پارسا علاقه زیادی به مداحی داشت. اتفاقاً با وجود سن و سال کمش، در این کار جرأت و جسارتی داشت که از آن درس گرفتم. انصافاً هم مثل نامش در مداحی خالصانه سالار بود. برای خدا خواندنش هم نشان از پارسایی اش داشت. مداحی کردن را یک جور ادای تکلیف می دانست. یادم هست یک روز عاشورا دسته عزاداری هیئت عاشقان ثارالله را از مسجد حاج آقا صابر حرکت دادیم. یک دستگاه مینی بوس برای حمل دستگاه های صوتی از میان دسته حرکت می کرد. سالار بالای مینی بوس می خواند و برای او مهم نبود که حتماً در یک ماشین مناسب تر باشد. آن قدر به مداحی علاقه داشت که در این مسیر چیزی ناراحتش نمی کرد. هیچ وقت خودش را از مداحان دیگر بالاتر نمی دانست و برای آنها ارزش و احترام خاصی قائل بود. چه صفتی از شهید در نظرتان ماندگار شده است؟ ارادتش به اهل بیت و خصوصاً مولای مان امام حسین(ع) زبانزد بود. طوری به آقا عشق می ورزید که با کوچک ترین اشاره به مصیبت امام حسین (ع) شروع به گریه می کرد. حضورش در جبهه و میان گردان های رزمی قمر بنی هاشم(ع)، امام حسین(ع) و علی ابن ابیطالب (ع) باعث دلگرمی رزمندگان می شد که هر روز موقع نماز مغرب مراسم سینه زنی را تا محل اقامت نماز برپا می کرد. در جریان شهادت شهید یعقوبعلی صیدی در عملیات مهران (کربلای1) به محض اینکه خبر شهادت همرزمان را شنید در جمع رزمندگان گردان شعر «عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است» را خواند یا مداحی کردن رزمندگان را از شهادت پاسداران گردان علی ابن ابیطالب(ع) مطلع کرد. کمی از فعالیت های شهید پارسا در جبهه ها هم بگویید. گویا ایشان مدتی هم در کمیته فعال بودند؟ بله ایشان در سال 61 به عنوان نیروی افتخاری جذب کمیته شد. البته از سال 60 به عنوان یک نیروی داوطلب بسیجی به کمیته معرفی شده بود. در آنجا هم در مبارزه با مواد مخدر و بزهکاری های فعالیت می کرد تا اینکه در سال 62 به کردستانات رفت و در گردان جندالله بانه حضور یافت. یادم است در جریان آزادسازی جاده سردشت - مهاباد فرمانده گردان جندالله به شهادت رسید و شهید پارسا فی البداهه نوحه بسیار خوبی در مورد این فرمانده شهید خواند که بسیار مورد استقبال رزمندگان قرار گرفت. شهید پارسا در کل به دلیل خواندن شعر و مداحی در وصف شهید خسروی فرمانده گردان، از سوی تیپ ها و یگان های دیگر دعوت شده بود تا برای آنها هم نوحه سرایی کند. سالار بعدها در جبهه جنوب هم حضور یافت. بالاخره هم سال 65 طی عملیات کربلای 4 به شهادت رسید. سالار با بچه های هم سن و سال خودش مثل شهید عبدالهی و خیلی از شهدای دیگر مثل شهید سجادی و آنهایی که استعداد مداحی داشتند همیشه در چادرها و کانکس ها دنبال تمرین مداحی بودند، دسته جمعی می خواندند. خیلی به آدم حال می داد و یک شب شعر دسته جمعی آنها که هنوز یادم مانده این بود: عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است /دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است *روزنامه جوان
دوشنبه ، ۱۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مطاف24]
[مشاهده در: www.motaf24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها