تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850754356
رزمنده ای که دعا می کرد نه شهید و نه جانباز!+فیلم
واضح آرشیو وب فارسی:روضه نیوز: در دوران دفاع مقدس خیلی از رزمنده ها بودند که مدام می گفتند: «خدایا، ما شهید نشویم!» حتی رسماً دعا می کردند: «مجروح هم نشویم! اسیر هم که اصلاً!»به گزارش روضه نیوز ؛در ادامه کلیپی زیبا از سخنرانی حجت الاسلام پناهیان پیرامون «لذت جهاد» را که توسط بیان معنوی منتشر شده را دریافت نمائید: متن کلیپ: دیده اید که مردم از خاطرات دفاع مقدس لذت می برند؟ ولی نمی شود توضیح داد که جوان ها از حضور در دفاع مقدس، هزار برابر بیشتر لذت می بردند؛ با اینکه آنجا پُر از تیر و ترکش بود! اصلاً نمی شود این را توضیح داد! باور کنید خیلی از رزمنده ها بودند که مدام می گفتند: «خدایا ما شهید نشویم ها!» حتی رسماً دعا می کردند: «مجروح هم نشویم! اسیر هم که اصلاً!» وقتی به او می گفتی: «خُب، نیا» می گفت: «نمی توانم!» خُب تو که می گویی هیچ کدام از اینها برایم اتفاق نیفتد، نیا دیگر! می گفت: «ان شاءالله اتفاق نمی افتد» با دعا و توسل و زیارت عاشورا... خُب، نیا! می گفت: «نمی شود، نمی توانم این بچه ها و این فضا و این حس زیبا را رها کنم» لذا می آمد. اصلاً هلاک می شد اگر نمی آمد. احساس می کرد، دارد نامردی می کند. اینها شیر پاک خورده هستند دیگر! وای! آن صحنه هایی که مامان و باباها را راضی می کردند! من می دیدم. مامانش می گفت: «نه، نمی خواهد! به هیچ وجه!» او می گفت: «مامان! نگاه کن، توی روضۀ امام حسین(ع)، حضرت زینب(س)...» مامانش می گفت: «آخر من طاقتش را ندارم» باز می گفت: «مامان! حضرت زینب(س)، روضۀ امام حسین(ع)...» می گفت: «خُب، برو! ولی مواظب خودت باشی ها!» می گفت: «مامان ممنونت هستم! روضه، حضرت زینب(س)...» می گفت: «تو را به خدا! بس است دیگر!» به بابایش می گفت: «بابا من می خواهم بروم» می گفت: «نخیر نمی شود بروی! به اندازۀ کافی در جبهه ها هستند!» می گفت: «بابا! علی اکبر! امام حسین(ع)، روضه...» می گفت: «خُب حالا بعداً برو، درست را تمام کن بعد برو!» می گفت: «بابا!» می گفت: «حالا کِی می خواهی بروی؟!» مثلاً آخر همین هفته... بعضی از باباها بودند که آن یک هفته را هم قهر می کردند! بعد هم -موقع اعزام پسرش به جبهه- با اخم می آمد و ساکش را هم می آورد. می گفت: «بابا! ساک را خودم می برم» می گفت: «نمی خواهد! من برایت می آورم!» معلوم می شد که قاپ بابایش را دزدیده و دلش را برده است. آخ خدای من! جهاد خیلی قشنگ است، فقط سختی هایش را نبینید، زیباست! فوق العاده است! یکی از شهدای مدافع حریم که اوایل همین هفته-مراسم شهادتش بود- و بدنش را هم نیاوردند؛ چون بدنی نداشت که بیاورند. می گفتند: چیزی نبود که بیاوریم! بابایش می گفت: «در کار و کاسبی در خیابان جمهوری که تعمیرکار موبایل بود، بین همه مشهور به «حلال خوری» شده بود. یک قِران پول اضافی از کسی نمی گرفت. گفته بود که من می خواهم به سوریه بروم و یک مدت هم برای تمرین و آموزش می رفت؛ آموزش های سخت! بابایش می گفت: خیلی دیروقت می آمد. من خوابیده بودم، می آمد می گفت: «بابا، بابا!» وقتی می دید که من خوابیده ام، مرا بوس می کرد و می رفت. و من گاهی که بیدار بودم، اخم می کردم که «چرا این قدر دیروقت آمده ای؟ چرا این موقع آمده ای؟!» می گفت: وقتی خبر شهادتش را آوردند، در این چند شب اخیر، خیلی دلم گرفته بود. یک شب خیلی منتظر شدم، یعنی دیگر نمی آید؟ بعد می گفت: خدا شاهد است، یک دفعه چشم هایم را باز کردم و دیدم که توی اتاق است! لبخند می زد. و من بیدار بودم! او گفت: «بابا...» یک لبخندی به من زد، اصلاً غمش از دلم رفت. لذا این پدر شهید پیراهن سیاه نپوشیده بود و می گفت: «آن لبخند، کار خودش را کرد. الآن این قدر خوشحال هستم...» آن لبخند کار خودش را کرد.
دوشنبه ، ۱۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روضه نیوز]
[مشاهده در: www.rozenews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها