تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819458001
چینی ها روزنامه نگاری را ترک می کنند
واضح آرشیو وب فارسی:کاوشگران روابط عمومی: کارشناسان می گویند که دو مؤلفه کلیدی باعث خالی شدن تحریریه های رسانه های چین شده است. یکی از آنها وضعیت مالی مأیوس کننده ای است که بیش ازپیش روزنامه ها با آن مواجه می شوند چراکه آنها برای سازگاری با عصر دیجیتال مشکل دارند. مؤلفه دیگر نیز این است که محدودیت ها از جانب حزب اقتدارگرای کمونیستِ شی جین پینگ درباره اینکه چه چیزی می تواند و چه چیزی نمی تواند منتشر شود، بیش ازپیش افزایش یافته است. به گزارش کاوشگران روابط عمومی به نقل از ایانا، وقتی که زلزله ٧,٩ ریشتری در استان سیشوان چین در سال ٢٠٠٨ رخ داد، لین تیان هونگ، گزارشگر ٢٩ ساله روزنامه «چاینا یوث»، اولین خبرنگار داوطلبی بود که به منطقه زلزله زده رفت. او می گوید: «هر کسی می خواست می توانست به آنجا برود؛ وگرنه چرا روزنامه نگار شده بود؟» او از آنجا گزارش های احساسی و تأثیرگذاری فرستاد که مورد تأیید و تحسین بسیاری از مخاطبان و همکارانش قرار گرفت . اما حالا هفت سال بعدتر، لین، نوت پد و قلم روزنامه نگاری خود را کنار گذاشته است. او می گوید: «بی حوصلگی». او که یک کار در حوزه روابط عمومی در ساختمان ١٩ طبقه یک شرکت اقتصادی در پکن پیدا کرده، در توضیح تصمیمی که گرفته است می گوید: «یک روز صبح از خواب بیدار شدم و از خودم پرسیدم: آیا فکر می کنم کاری را که هرروز بارها و بارها انجام می دهم هنوز برایم جالب است؟» تبعید اورسولا گاتیه، روزنامه نگار فرانسوی، در دسامبر گذشته از چین باعث شد که چالش های روزنامه نگاران خارجی در این کشور به تیتر رسانه ها تبدیل شود اما روزنامه نگاران چینی با چالش های بسیار بزرگ تری مواجه هستند و در نتیجه این مسائل، بسیاری از گزارشگران به راحتی از این حرفه دست می کشند . دیوید باندورسکی، کارشناس روزنامه نگاری چین در دانشگاه هنگ کنگ، می گوید که اکنون یک مهاجرت جمعی از روزنامه های کشور در حال انجام است چراکه روزنامه نگاران جوان دارای مهارت به این نتیجه می رسند که آینده ای برای آنها در این حرفه وجود ندارد. او می گوید: «ما گزارشگرانی داریم که در دهه ٣٠ و ٤٠ عمر خود هستند و عموما در قله کار حرفه ای روزنامه نگاری خود به سر می برند و کار خود را ترک می کنند. الان وضعیت در رسانه های چین خیلی تاریک است ». کارشناسان می گویند که دو مؤلفه کلیدی باعث خالی شدن تحریریه های رسانه های چین شده است. یکی از آنها وضعیت مالی مأیوس کننده ای است که بیش ازپیش روزنامه ها با آن مواجه می شوند چراکه آنها برای سازگاری با عصر دیجیتال مشکل دارند. مؤلفه دیگر نیز این است که محدودیت ها از جانب حزب اقتدارگرای کمونیستِ شی جین پینگ درباره اینکه چه چیزی می تواند و چه چیزی نمی تواند منتشر شود، بیش ازپیش افزایش یافته است. باندورسکی که وضعیت سرد سیاسی جاری را از زمانی که شی در اواخر سال ٢٠١٢ به قدرت رسیده رصد می کند، می گوید: «این واقعا قوز بالا قوز است». از وقتی که شی رهبر چین شده، پکن حمله ای با تمام قوا به آزادی بیان را شروع کرده و روزنامه نگاران، وبلاگ نویسان و وکلای رُک گوی حقوق مدنی را زندانی کرده است؛ وکلایی مثل پو ژی قیانگ که اخیرا به دلیل انتشار هفت توییت پر از طعنه محاکمه شده است. در مشهورترین مورد، گائو یو، یک روزنامه نگار ٧٠ ساله چینی، بعد از اینکه یک سند داخلی حزب کمونیست را به یک رسانه خارجی داده بود به جرم فاش کردن اسرار دولتی زندانی شد. وانگ شیائولو، یک روزنامه نگار دیگر که گزارشگر حوزه تجارت در یکی از بهترین مجلات مالی چین بود، دستگیر و وادار شد برای نوشتن مطلبی مرتبط با ناآرامی بازار بورس در سال گذشته، در یک اعتراف تلویزیونی شرکت کند. چین در رتبه بندی آزادی مطبوعاتِ سال گذشته گزارشگران بدون مرز یک پله سقوط کرد و اکنون در میان ١٨٠ کشور جهان رتبه ١٧٦ را اشغال کرده است. لین که حالا برای یک شرکت فیلم سازی متعلق به جک ما، میلیاردر چینی و بنیان گذار شرکت علی بابا، کار می کند، سیاست را پشت تصمیمش برای خارج شدن از حرفه روزنامه نگاری نمی داند و درعوض به کاهش یافتن تعداد خوانندگان و تأثیر روزنامه های چینی اشاره می کند: «این روزها هیچ کس مطالب شما را نمی خواند. این روزها خوانندگان همه کنار تلفن های هوشمندشان یا کنار وی چت زندگی می کنند». اما سرخوردگی او از سانسور در یکی از نوشته های وبلاگش در سال ٢٠١٤ دیده شده است؛ وقتی که تعطیلی نشریه ساوثرن ویکلی را به باد انتقاد گرفت؛ این نشریه آزادی خواه موردعلاقه او بود که با خواندن آن ترغیب شده بود یک روزنامه نگار شود. با اینکه چنین مشکلاتی باعث شد لین در آوریل ٢٠١٤ روزنامه نگاری را کنار بگذارد اما هنوز معتقد است که می توان در چین روزنامه نگاریِ باارزش انجام داد: «مثل این است که آدم یک انگشت از ١٠ انگشتش کار نکند اما با ٩ انگشت دیگر می تواند کار کند. شما نمی توانید یک مطلب را بنویسید اما هنوز ٩ مطلب دیگر هست که شما بتوانید بنویسید». اما برخی روزنامه نگاران جوان دیگر خیلی خوش بین نیستند؛ سردبیر سی وچندساله یکی از سازمان های خبری پیشروی چین می گوید: «روزنامه نگاربودن دیگر معنی ندارد. فکر می کنم که در سال های اخیر آزادی صنعت رسانه ای به کمترین حد خود در طول تاریخش رسیده است». این روزنامه نگار می گوید: «قبل از روی کارآمدن شی، سردبیرها دست کم این اختیار را داشتند که تیترهای خودشان را انتخاب کنند. اما حالا روزنامه ها و وب سایت ها باید صدای انحصاری حمایت از رهبر حزب کمونیست را تأیید کنند. تیتر اول باید به شی جین پینگ اختصاص داشته باشد و تیتر دوم هم به نخست وزیر. اگر شما یک روزنامه یا سایت را بخوانید انگار همه را خوانده اید ». منبع: گاردین
شنبه ، ۸اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کاوشگران روابط عمومی]
[مشاهده در: www.prr.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها