واضح آرشیو وب فارسی:شفقنا: شفقنا- وزیر دفاع آمریکا آشکارا ناامید و مستاصل بود. اشتون کارتر در آغاز همین ماه فوریه در ساختمان پنتاگون و در یک نشست مفصل مطبوعاتی از ائتلاف ضد داعش به رهبری کشورش با لحن تحقیرآمیز «آن به اصطلاح ائتلاف» یاد کرد. کارتر گفت که بیش از شصت کشور در این ائتلاف همکاری دارند اما اکثر آنها به صورت نظامی علیه داعش مبارزه نمی کنند و در جنگ حضور ندارند. و سپس اضافه کرد: این در حالی است که ما به همه یعنی به همه اروپایی ها و کشورهای حوزه خلیج فارس و ترکیه نیاز داریم. اشتون کارتر همچنین گفت که کارهای زیادی در رابطه با داعش وجود دارد و به ائتلافی قدرتمندتر نیاز است. ایالات متحده آمریکا از آغاز اگوست سال ۲۰۱۴ این جنگ تازه را رهبری می کند و البته این کار را با ابزاری محدود و روش هایی «کاملا صرفه جویانه و خساست زیاد» انجام می دهد. واشنگتن از همان زمان برای انجام این به اصطلاح ماموریت ۶۶ کشور را در چارچوب ائتلافی از داوطلب ها به رهبری خود جمع کرد و منطقه نبرد در عرض دو ماه از عراق به سوریه گسترش پیدا کرد. حتی آلمان نیز در حال حاضر به این ائتلاف علیه افراط گرایان داعشی پیوسته است. داعش در ژوئن ۲۰۱۴ با حمله ای برق آسا و پر سر و صدا علیه متروپل کردی عراقی موصل به تیتر یک رسانه های جهان راه یافته بود و در تابستان ۲۰۱۴ حتی به بغداد پایتخت عراق نیز نزدیک شد و آن را مورد تهدید قرار داد. و اینک پس از تقریبا دو سال به تدریج کیلومتر مربع به کیلومتر مربع از اراضی از دست رفته و تحت اشغال داعش توسط شبه نظامیان کرد و یگان های دولتی عراق بازپس گرفته می شود. جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در نشستی که روز دوم فوریه در رم پایتخت ایتالیا با کشوهای عضو ائتلاف ضد داعش داشت برای چندمین بار تکرار کرد که تا به این جای کار چهل درصد از قلمرویی که یک سال و نیم پیش در عراق به اشغال داعش درآمده بود آزاد شده است. نکته جالب توجه آن که تنها ۲۳ کشور از کشورهای عضو ائتلاف ضد داعش نمایندگان خود را به اجلاس رم اعزام کرده بودند. بزرگترین موفقیت عملیات های نظامی آمریکا به صورت رسمی همان آزاد شدن شهر ۴۰۰ هزار نفره رمادی واقع در یکصد کیلومتری غرب بغداد پایتخت عراق در دسامبر سال گذشته بود. بخش مهمی از عملیات های عراقی ها و کردها و پیشرفت آنها علیه مواضع جهادی ها با برخورداری از پشتیبانی های هوایی نیروهای غربی ائتلاف صورت گرفت. در این میان ایالات متحده آمریکا بیش از همه نیروهای ائتلاف جنگنده و هواپیماهای مختلف جنگی خود را با کشتی و ناوهای هواپیمابر برای عملیات بر فراز آسمان سوریه و عراق وارد منطقه کرده است. پس از آمریکا، فرانسه و بریتانیا با ده ها فروند هواپیمای نظامی مختلف در جایگاه دوم و سوم قرار دارند. و در نهایت کشور هلند با چهار فروند جنگنده شکاری اف ۱۶ جایگاه آخر را به خود اختصاص داده است. نیروی هوایی آلمان که از ماه ژانویه پروازهای شناسایی خود را بر فراز مناطق جنگی آغاز کرده است نیز در مقایسه با واحدهای آمریکایی و فرانسوی و بریتانیایی بسیار کوچک است اما این یگان ماموریتی بسیار مهم بر عهده دارد یعنی جمع آوری اطلاعات بسیار ضروری و مهم در مورد دشمن برای استفاده یگان های عملیاتی. «کریس وودز» روزنامه نگار بریتانیایی و موسس سایت اینترنتی موسوم به پروژه جنگ ستارگان می گوید: نیروهای مسلح آمریکا نیازی مبرم به اطلاعات محرمانه در مورد دشمن دارد. نیروی هوایی آمریکا ۱۵ فروند هواپیمای غول پیکر جاسوسی از نوع آواکس در منطقه دارد. این هواپیماها که همگی از تایپ بوئینگ RC محسوب می شوند در ارتفاع بسیار بالا پرواز کرده و با رادار خود مناطق دور دست و غیرقابل دسترس را رصد می کنند. رادارهای این هواپیماها چنان حساس است که می تواند یک خودروی معمولی را از تانک تشخیص دهد. افزون بر آن این آواکس ها سیگنال های الکترومغناطیسی بیسیم ها و حتی بیسیم های کوچک دستی را نیز دریافت می کند. به این موارد باید تصاویر و عکس های جمع آوری شده توسط هواپیماهای جاسوسی و شناسایی را نیز اضافه کرد. البته آمریکا و بریتانیا به کمک پهپادهای خود این عکس ها را تهیه می کنند. نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا یک ناوگان کامل متشکل از ده پهپاد از نوع ریپر را در کویت مستقر کرده است. کریس وودز و همکارانش در سایت پروژه جنگ ستارگان همواره در حال ارزیابی جنگ هوایی در عراق و سوریه هستند و ارقام و آمارهای منتشر شده از سوی وزارت خانه های دفاع کشورهای ائتلاف و سخنگویان نظامی آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهند. آمار و ارقام مربوط به تلفات حاصل از این پروازها نیز مورد توجه وودز و همکارانش قرار دارد. البته نتیجه گیری نهایی از این آمارها و ارقام کار ساده ای نیست زیرا هر یک از کشورهای مهم ائتلاف به روش خود این آمارها را اعلام می کند. به عنوان مثال آمریکایی ها شمار راکت های شلیک شده و بمب های پرتاب شده را اعلام می کنند و بریتانیایی ها شمار ماموریت های هوایی صرف نظر از تعداد هواپیماهای شرکت کننده را به اطلاع عموم می رسانند. اما برای یافتن یک درک و دیدگاه قابل قبول از ماموریت های هوایی بر فراز سوریه و عراق، آمار بی شمار از منابع مختلف نیاز است. اگرچه که آمریکایی ها سخنگوی مطبوعاتی دارند اما اطلاعاتی که از سوی این سخنگو مطرح می شود بسیار محدود است. اطلاعات بیشتر و جزئی تر در مورد ماموریت ها و عملیات های نیروهای آمریکایی تنها توسط رییس ستاد مرکزی ائتلاف یعنی ژنرال آمریکایی للوید آوستین به اطلاع عموم می رسد. البته نیروهای ائتلاف تحت فرمان این ژنرال نیستند و تنها نیروهای آمریکایی از وی دستور می گیرند. اگرچه که نیروهای هوایی کشورهای عضو ائتلاف تا اندازه ای ماموریت های تعریف شده اما محرمانه دارند اما آمریکا برای نشان دادن تسلط و برتری خود انتظارات زیادی از متحدینش مطرح می کند و فشار زیادی را به آنها وارد می آورد. به عنوان مثال اشتون کارتر وزیر دفاع آمریکا یکی از جدیدترین موفقیت های خود را این می داند که توانسته است هلندی ها را واردار کند که با هواپیماهای خود که در اردن مستقر هستند نه تنها بر فراز عراق بلکه در آسمان سوریه نیز به پرواز درآیند. از سوی دیگر اما کانادایی ها با وجود همه فشارهای آمریکا تصمیم گرفتند که شکاری بمب افکن های اف ۱۸ خود را از منطقه خارج کنند و این یک شکست برای اشتون کارتر محسوب می شود. اما جالب آن که غایبان اصلی عملیات های نظامی و هوایی بر فراز سوریه همان کشورهای پادشاهی عربی هستند. نقش و سهم این کشورها در واقع آماده سازی پایگاه های هوایی برای نیروهای هوایی کشورهای غربی است. نیروی هوایی عراق که اصلی ترین وظیفه آن حفظ حدود و ثغور مرزهای هوایی این کشور است پس از سال ها بازسازی می شود و هنوز از قابلیت های عملیاتی چندانی برخوردار نیست. عربستان سعودی بخش اصلی هواپیماهای جنگی خود را در حال حاضر در یمن به کار گرفته است. با این حال هفته پیش این کشور اعلام کرد که قصد دارد از این پس حضور فعال تری در ائتلاف ضد داعش داشته باشد. ریاض در همین راستا قصد دارد شمار زیادی از جنگنده های اف ۱۵ خود را به پایگاه اینجرلیک ترکیه منتقل کند اما این پایگاه به دلیل حضور هواپیماهای آمریکایی و آلمانی گنجایش زیادی ندارد. در این میان ترکیه یک متحد نامحسوس در این ائتلاف محسوب می شود. اگرچه که این کشور در آگوست ۲۰۱۵ پایگاه هوایی استراتژیک اینجرلیک را برای جنگ علیه داعش در اختیار نیروهای ناتو گذاشت اما خود چندان فعالیتی ندارد که هیچ، علیه کردها یعنی علیه دشمنان داعش در شمال سوریه نیز می جنگد. در این میان ظاهرا آنکارا بیش از هر کار دیگر توجه و حواس خود را به مداخله نظامی مسکو در جنگ سوریه معطوف کرده است. اگرچه که آمریکا و روسیه در اکتبر سال پیش توافق کردند که برای اجتناب از هرگونه برخوردی در مناطق مختلف سوریه به پرواز درآیند اما همان چند ثانیه نقض حریم هوایی از سوی جنگنده روسی برای حاکمان ترکیه کافی بود تا هواپیمای روسی را ساقط و تنش بزرگی با روسیه را موجب شوند. از آن زمان است که روسیه موشک های اس ۴۰۰ خود را در نزدیکی مرزهای ترکیه در لاذقیه سوریه مستقر کرده است. این موشک ها با چهارصد کیلومتر برد نه تنها می توانند یک چهارم مساحت سوریه را درنوردند بلکه به راحتی پایگاه ناتو در اینجرلیک را هدف قرار می دهند. مسکو به عناوین مختلف اعلام کرده است که در آسمان سوریه بدون آگاهی و اجازه روسیه هیچ اتفاقی نمی افتد. در همان زمان بود که ناو هواپیمابر فرانسه یعنی شارل دوگل از شرق مدیترانه به آب های خلیج فارس نقل مکان می کرد. اما مسیرهای هوایی کویت و عراق و به عبارتی سراسر آسمان این دو کشور همچنان تحت کنترل آمریکایی ها قرار دارد. منبع: دی تسایت ترجمه: محمدعلی فیروزآبادی- شفقنا www.fa.shafaqna.com
جمعه ، ۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفقنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]