واضح آرشیو وب فارسی:بانکداری ایرانی: بر هیچ اهل فنی پوشیده نیست که سینمای ایران در دوران اخیرش، رفته رفته رشد چشمگیری یافته است. همچنین بر هیچ اهل فنی هم پوشیده نیست که در دوره ی مدیریت اجرایی پیشین کشور، تصمیم بر این مبنا شده بود که سینمای مستند ایران تضعیف یا به قول معروف، زمین زده شود. تاحدودی هم توفیق حاصل شد. با این حال، برای آن چه که در پیکره ی فیلمسازی مستند ما، در یک سیر تکوینی شکل گرفته بود، یک تغییر مدیریت و نگرش کافی بود، تا با تکانی، باز به سطح قابل خود برسد. حال به نظر می رسد که با ترمیم تدریجی برخی زخم های دوره ی پیشین و نیز حفره های کلی تر موجود بر پیکره ی سینمای مستند کشور، سینمای مستند ایران، بنا بر شواهد، در مسیر اعتلای جهانی وارد شده است. دیر نیست که، شاید تا دو سه سال آینده، این سینما، خود را در سطح های عالی جهانی و بر صحنه های معتبرترین جایزه ها و ویترین های دنیا ببیند. خلاصه ی این جمله ها این است که به نظر می رسد، حضور و بروز ایران در صحنه های جهانی سینما در سال های آینده، برپایه ی توان و امکان های سینمای مستند ما خواهد بود. اگر به جشنواره های فیلم حقیقت و فیلم فجر سال پیش و امسال نگاهی بیاندازیم، دست کم دو فیلم وجود داشته است که علاوه بر تغییر دادن سطح استانداردهای سینمای مستند ایران، به استانداردهای سینمای مستند سطوح بالای جهان نزدیک شده اند. یکی از این دو فیلم که البته جلوتر هم قرار دارد، «رؤیاهای دم صبح»، اثر مهرداد اسکویی است. فیلم اسکویی برخلاف غالب فیلم های مستند ایران، قهرمان محور نیست. درواقع بخش قابل توجهی از جذابیت فیلم، به میزان جذابیت قهرمان نامتعارفی که فیلم درباره ی او ساخته شده، وابسته نبوده است. این فیلم که درواقع سومین اثر از سه گانه ی اسکویی درباره ی نوجوانان بزهکار حاضر در دارالتادیب هاست، به جای رویدادمداری، یک عرصه و جغرافیایی خاص از یک فرآیند را دربر گرفته است. این فیلم، هم از منظر مضمون و دشواری پرداختن به آن و هم از نظر فرم و ساختار، به آن چه که در سطح اول سینمای مستند جهان می بینیم - گذشته از امکان ها و قدرت مانورهای آن ها در مرحله ی تولید - بسیار نزدیک شده است. بر این اساس می توان گفت، این فیلم که اکنون مسافر جشنواره ی معتبر برلین هم شده است، بعید نیست که در جایزه ی اسکار آینده، نماینده ی سینمای ایران باشد؛ چراکه علاوه بر پرداختی که به معیارهای مورد توجه جهانی رسیده است، در ارایه نیز شرایطی دارد که شانس توفیق آن را برای رسیدن به اسکار زیاد می کند. فراموش نکنیم که هنر کارگردانی اصغر فرهادی و کیفیت فیلمش، در سینمای ایران بی نظیر و بی سابقه نبود؛ اما او مسیری را در ارایه و نمایش فیلم خود در سینماها و جشنواره های جهان در پیش گرفت که یک لازمه ی احتمال موفقیت در رویدادی چون اسکار است؛ واقعیتی که دیگر فیلم های ایرانی معرفی شده در پیش و پس از «جدایی نادر از سیمین»، نسبت به آن غافل بوده اند. درواقع قرار داشتن در ریل ارایه ی جهانی بود که آن لحظه ی تاریخی را پدید آورد؛ لحظه ای که کارگردان ایرانی، بر صحنه ی مشهورترین جایزه ی جهانی سینما، به زبان فارسی به هموطنانش سلام کرد و ماهیت صلح دوستی ملت ایران را به گوش جهانیان رساند. اسکویی هم با داوری در حدود 100 جشنواره ی ملی و بین المللی، به دست آوردن 90 جایزه در جشنواره های داخلی و خارجی، اکران فیلم مستند در اروپا، برگزاری کارگاه های آموزشی در نقاط مختلف دنیا، مصاحبه های چشمگیر در نشریه های معتبر و حضور فیلم اخیرش در جشنواره های خارجی، چهره ای شناخته شده و معتبر از سینمای مستند ایران است؛ که فصل و برگ جدیدی را بر دفتر درخشش های سینمای ایران می تواند بیافزاید.
پنجشنبه ، ۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بانکداری ایرانی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]