محبوبترینها
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854255786
ردپایاقتصاد کینزی دردولت روحانی
واضح آرشیو وب فارسی:ایران اسلامی: ارنست مندل در کتاب «چرا کینز پاسخ راهگشای ما نیست: افول پول گرایی»، می نویسد: ترازنامه تاریخی سیاست کینزی مشخص است. گسترده ترین تجربه آن «سیاست اقتصادی جدید» (New Deal) روزولت در ایالات متحده در طول دهه 1930 بود که با شکست مواجه شد.به گزارش ایران اسلامی، آقای عباس آخوندی، دشمن سرسخت طرح مسکن مهر، مبدع طرح های مخرب سال های ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی که قیمت زمین و خانه را بیش از ۳۰۰ درصد افزایش داد و شاخص خانه دار شدن مردم را به ۳۰ سال رساند، نوه دختری علامه عبدالحسین امینی از مراجع فقید نجف و صاحب الغدیر، فرزند آیت الله علی احمد آخوندی و داماد آیت الله سیدهاشم رسولی محلاتی، باجناق حجت الاسلام والمسلمین ناطق نوری، متولد نجف، فارغ التحصیل مدرسه علوی و رشته اقتصاد کالج سلطنتی هالووی لندن و استاد گروه بریتانیای دانشکده مطالعات جهان، در افاضاتی جدید گفته است: «لیبرالیسم یعنی اینکه همه برای کسب حقوق خود آگاه باشند و کسی به حق آنها تعدی نکند! این موضوع با سوداگری متفاوت است. این که شهروندان هزینه بی خود بدهند سوداگری است اما اگر هزینه را براساس عدالت بپردازند لیبرالیسم است(!) کسانی که علیه لیبرالیسم حرف می زنند در واقع دارند علیه سوداگری صحبت می کنند. در حالی که اساس لیبرالیسم علیه سوداگری قیام کرده است. سوداگری با توسعه هم مخالف است در حالی که لیبرالیسم برای توسعه به میدان آمده است. اخلاق حرفه ای نتیجه لیبرالیسم است»! آشنایی با غول آخر! البته آقای آخوندی اولین فردی نیست که در دولت یازدهم به حمایت تمام قد از «لیبرالیسم» اقدام می کند. شخص رئیس جمهور، حسن روحانی نیز در کتاب «امنیت ملی و نظام اقتصادی ایران»، می نویسد: «به نظر می رسد نظریه های مکاتب نهادگرایان و کینزی های جدید با الگوی توسعه در جمهوری اسلامی ایران قرابت بیشتری داشته باشد». اما نوکینزی ها چه برنامه ای برای معیشت و اقتصاد مردم دارند؟ بالاخره وقتی پای رای و انتخاب در میان است، باید بدانیم اوضاع از چه قرار است! طبیعتا هیچ رستمی با ورد و جادو نمی تواند برای ملت کیسه های پول و مسکن ارزان و عدالت و رفاه به همراه بیاورد و باید برنامه ای علمی و مشخص داشته باشد. پدیده بنیادی کینزگرایی (Keynesianism) این است که می توان از مخارج دولت، یعنی کسری بودجه ملی به منظور مبارزه با بحران و رکود اقتصادی استفاده کرد. هواداران این نظریه معتقدند افزایش تقاضای کلی با افزایش رکود اقتصادی، تا آنجا که ظرفیت تولیدی قابل مصرف (کارگران بیکار، ذخایر مواد خام و دستگاه های فعال کمتر از ظرفیت اصلی) وجود داشته باشد، بازیابی اقتصادی را تسهیل خواهد کرد. پس بنده و جنابعالی که به مجریان «برنامه ریاضت اقتصادی» رای می دهیم نباید از «رکود طولانی مدت»، «بیکاری فزاینده»، «شکسته شدن کمر تولیدکنندگان و کشاورزان» و «ورشکستگی کارخانه ها و صنایع» متعجب شویم. آینده ریاضت اقتصادی هدف از اجرای برنامه ریاضت اقتصادی توسط نوکینزی ها این است که منابع استفاده نشده به واسطه قدرت خرید اضافی که کسری بودجه ایجاد می کند، سرانجام به رونق منتهی شود اما تجربه تاریخی اروپا و آمریکا نشان از آن دارد که دقیقا زمانی که از ذخایر به حد نهایت استفاده شد، یعنی در پایان رکود حداکثری، تورم فاجعه بار به ملت و دولت سلام می کند! دقیقا به همین علت است که مدعیان اجرای «برنامه ریاضت اقتصادی» در یونان و سایر کشورهای اروپایی یکی پس از دیگری در انتخابات شکست خوردند، چرا که سابقه اروپا و آمریکا به عنوان مبدعان نظریه کینزی بسیار بیش از ایرانیان است. اما آیا این سیاست گریبان اشراف و ثروتمندان و سوداگران را هم می گیرد و به عبارت جامع تر اشراف هم با لیبرالیسم مورد علاقه آقای آخوندی یا دکتر روحانی مخالف هستند؟ آسایش اشرافی برای اینکه کسری بودجه پیش از آنکه بیکاری کامل حاصل بیاید منجر به تشدید تورم نشود، مالیات های مستقیم باید به همان نسبت درآمدها افزایش یابد. بر همین اساس، اشراف ترجیح می دهند در بحبوحه اجرای سیاست «ریاضت اقتصادی»، اوراق قرضه دولتی خریداری کنند تا مالیات ندهند. در نتیجه، فشار حاصل از افزایش مالیات و کمبود کار و از رونق افتادن تولید تنها به جیب مستضعفان و اقشار متوسط جامعه تحمیل می شود و اشراف با ادامه سوداگری در بازار مسکن و طلا و ارز و سرمایه گذاری بر «ربای بانکی» که به واسطه بدبختی مردم رونق می گیرد، گلیم خود را از آب، با عرض و طول چند برابر بیرون می کشند. پس برخلاف مدعای عباس آخوندی اقتصاد خوانده در دانشگاه سلطنتی هالووی انگلیس، لیبرالیسم منجر به عدالت نمی شود! جان مینارد کینز، مبدع این نظریه اقتصادی می گوید: من خودمان را آزاد می بینم، آزاد برای بازگشتن از اصول قطعی و مطمئن دینی و سنتی که در آن «طمع داشتن گناه است»، «تحمیل کردن ربا برخلاف قانون الهی است» و اینکه «پول دوستی نفرت انگیز است». رکود و تورم کمرشکن آخر ماجرا به کجا می کشد؟ همان طور که بدهی دولت افزایش پیدا می کند، پرداختن بهره این بدهی، بخش فزاینده ای از مخارج عمومی را می بلعد به طوری که برای کسری بودجه میلی به افزایش ایجاد می شود، آن هم بدون هرگونه تأثیر سودمند متناظر بر بیکاری. بدین ترتیب در نهایت، انبساط و گسترش کینزی تمایل به تضعیف خود از خلال تورم فزاینده و کاهش بازدهی «تکاپو»ی ابتدایی ناشی از کسری بودجه می یابد و نتیجه رکودی جدید است و بار فزاینده مالیاتی گرایش به بازتوزیع درآمدها به سوی بورژوازی و اشرافی گری پیدا می کند. ارنست مندل در کتاب «چرا کینز پاسخ راهگشای ما نیست: افول پول گرایی»، می نویسد: ترازنامه تاریخی سیاست کینزی مشخص است. گسترده ترین تجربه آن «سیاست اقتصادی جدید» (New Deal) روزولت در ایالات متحده در طول دهه ۱۹۳۰ بود که با شکست مواجه شد. این سیاست، به رغم افزایش در مخارج عمومی، منتهی به بحران ۱۹۳۸ شد، یعنی زمانی که بیکاری به رقم ۱۰ میلیون نفر رسید. اما هیچ گاه میزان کسری های بودجه بیشتر از دوران قهرمان نولیبرال ها، رونالد ریگان نبوده است. نوکینزگرایی رونالد ریگان در آمریکا و مارگارت تاچر در انگلیس به شکلی بی رحمانه حملات ریاضتی را در همه جا تقویت کرد. در نتیجه مخارج اجتماعی و صرف بودجه در امور زیربنایی کاهش یافت، امنیت ملی به علت کاهش شدید بودجه نظامی تضعیف شد، یارانه بنگاه های خصوصی افزایش یافت و بیکاری و نابرابری های گسترده اقتصادی تشدید شد. در ۲۰ سال گذشته، تعداد بیکاران در کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) ۴ برابر شده است! پس تأثیر کلی اجتماعی این وقایع فاجعه بار بوده است. مدرسه و بیمارستان پولی در دوره های دانشگاهی درباره توسعه اقتصادی می خوانیم که مولدترین سرمایه گذاری های بلندمدت آنهایی هستند که در آموزش، سلامت عمومی و زیرساخت های اجتماعی انجام می شوند. با این وجود، جزم گرایان نولیبرال این حقیقت اساسی را از قلم می اندازند و اهداف مورد علاقه آنها برای کاهش هزینه ها مشخصاً آموزش، بهداشت و سلامت، امنیت اجتماعی و امور زیربنایی است. پس اگر به حامیان طرح «ریاضت اقتصادی» رای بدهیم طبیعی است که انتظار داشته باشیم لایحه «مدرسه پولی» یا خصوصی سازی آموزش وپرورش به بهای افت کیفیت تعلیم و تربیت نسل بعد و بدبختی فرهنگیان، به بهانه بی پولی، در مجلس تصویب شود. باید قبول کنیم کینزی ها «طرح تحول سلامت» را ادامه نخواهند داد، چرا که اعتقادی به هزینه کرد گسترده در زیرساخت سلامت عمومی ندارند. لیبرال ها اعتقادی به «عدالت اجتماعی و اقتصادی» ندارند پس «مسکن مهر» را دوست ندارند و ترجیح می دهند سوداگری در این حوزه افزایش یابد و پس از ناتوانی قشر متوسط و مستضعف از پرداخت قیمت های چند برابر، واحدهای پرند و پردیس و ... را از آن خود کنند و به جای ۵۰ میلیون فعلی، با تبلیغات و دلالی ۱۵۰ میلیون به اقشار دیگر بفروشند! اصل در سرمایه داری، «سودآوری» است! فراموش نکنیم! افسانه ای رأی ندهیم! لطفا! خواهشا! از نامزدهای مورد نظر خود درباره سیاست اقتصادی که با اجرای آن می خواهند «رفاه»، «آسایش» و «گشایش معیشتی» ایجاد کنند، سوال کنید. از صداوسیما بخواهیم تریبون مستضعفان را مفت به مدیران احزاب نسپارد و دقیق از آنها بخواهد مدل اقتصادی شان را تبیین کنند. اقتصاد با «غول چراغ جادو» درست نمی شود بلکه نیازمند سیاست و برنامه جدی است. برنامه نوکینزی ها و حامیان نظام لیبرال ـ سرمایه داری همان «ریاضت اقتصادی» مشهور است و نتیجه اش را در پایان ۲ سال اخیر با گوشت و پوست و استخوان خود احساس می کنیم! فقط لیبرال ها برخلاف اروپا و آمریکا و جوامع توسعه یافته ترجیح می دهند به جای اعلام مدل اقتصادی و برنامه خود، شعار بدهند و محرمانه از ملت «بله» بگیرند! ایرانی باید بزرگ شود و کتاب بخواند و مطالعه کند! غیر از این باشد آش همین است و کاسه همان! نان ما در سفره اشراف می ماند و آخوندزاده های مدعی خط امام، لیبرالیسم را به اسم «نسخه عدالت اجتماعی انقلاب اسلامی» به ملت قالب می کنند!
چهارشنبه ، ۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران اسلامی]
[مشاهده در: www.iraneslaminews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها