محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843704681
پرنده ای که فقط ۴ روز دیگر در ایران است
واضح آرشیو وب فارسی:598: یک شب طوفانی و سخت، حاشیه تالاب از باران، سال ١٣٨٥. تالاب طوفان زده، شاهد شکاری گسترده بود. شکاری که زوج درناهای سیبری را به تک درنایی تبدیل کرد که ٨سالی می شود، چند هزارکیلومتر را به تنهایی پرواز می کند تا خود را برای زمستان گذرانی به فریدونکنار برساند.به گزارش پایگاه 598 ، شهروند نوشت: یک شب طوفانی و سخت، حاشیه تالاب از باران، سال ١٣٨٥. تالاب طوفان زده، شاهد شکاری گسترده بود. شکاری که زوج درناهای سیبری را به تک درنایی تبدیل کرد که ٨سالی می شود، چند هزارکیلومتر را به تنهایی پرواز می کند تا خود را برای زمستان گذرانی به فریدونکنار برساند. مهاجرت هرساله تک درنای سیبری به فریدونکنار، باعث شده است تا هر سال در فصل مهاجرت، ایران چشم انتظار درنای امید بماند. کسی نمی داند، شاید ٨سالی می شود که به ایران می آید تا همراهش را که در آن شب طوفانی به ناگهان گم کرد را پیدا کند. آن سالی که یکی از درناها گم شد، دوسالی از کلید خوردن پروژه حفاظت از درنای سیبری می گذشت و امیدها دیگر برای نجات این گونه به ناامیدی تبدیل شده بود. از مجموع ٨ یا ٩ درنایی که زمستان را به فریدونکنار می آمدند، تنها امید و آرزو باقی مانده بودند؛ دو درنایی که هیچ گاه مشخص نشد یک جفت نر و ماده بودند یا هر دو نر. ٩سالی گذشته و هنوز از سرنوشت آرزو، درنایی که محلی ها فکر می کردند ماده است و نامش را آرزو گذاشتند، خبری نیست. نه لاشه ای از او پیدا شد، نه تاکسیدرمی اش و نه خبری که بگوید آن شب طوفانی چه اتفاقی افتاد. سرنوشت آرزو، معمایی شد برای دوستداران حیات وحش ایران و حتی برای همراهی که ٨ سال است تنها مانده و هرسال، فصل مهاجرت که فرا می رسد نگاه تمامی دوستداران محیط زیست و حیات وحش را به سمت فریدونکنار می چرخاند که ببینند، امید بار دیگر در فریدونکنار فرود می آید یا خیر. کسی از اتفاقات آن شب طوفانی خبری ندارد، اما شنیده هایی که از آن سال ها روایت می شود، حاکی از این است که درنای گم شده، سال ١٣٨٥ برای آخرین بار به ایران مهاجرت کرد و پس از آن شب طوفانی دیگر دیده نشد. این روایت، احتمال تغییر مسیر مهاجرت را که ازسوی برخی مطرح می شود، منتفی می کند. محمدعلی الله قلی، فعال محیط زیست، درباره داستان درناهای سیبری و تک درنایی که باقی مانده به «شهروند»، می گوید: «سال ١٣٨٣، با حمایت برنامه جهانی محیط زیست، UNEP و بنیاد حفاظت از درناها، پروژه ای یک میلیون دلاری برای حفاظت از درناهای سیبری تعریف شد. پروژه ای که قصد داشت این گونه را حفاظت کرده و از انقراض آن جلوگیری کند. درهمان سال دولت ایران هم متعهد شد که برای حفاظت از درنای سیبری، اعتباری اختصاص دهد.» اهمیت به حفاظت از درنای سیبری پس از آن مورد توجه جامعه جهانی قرار گرفت که جمعیت درناهای مرکزی، تنها در پنج سال به دلیل شکار منقرض شد. این جمعیت در فصل مهاجرت به هند می رفت. جمعیت شرقی درناها به چین مهاجرت می کند و اکنون به گفته اسماعیل کهرم پرنده شناس و مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، ٣ هزارو٤٠٠ تا از آنها باقی مانده است. از جمعیت غربی هم تنها تک درنایی که به ایران مهاجرت می کند، باقی مانده است. پروژه حفاظت از درناهای سیبری، مورد توجه قرار گرفت اما نتیجه ای درپی نداشت. به گفته الله قلی، در آن سال ها ٨درنا به ایران می آمد و می شد برای نجات و تکثیر آنها امید داشت اما تلاش ها برای نجات این گونه درمعرض انقراض به نابودی درناها منجر شد. او با اشاره به این که برنامه حفاظت از درناها، اولویت بندی نشد و تصمیم گرفته شد تا به بدن درناهای وحشی فرستنده ببندند، ادامه داد: «برای این که بتوانند درناها را بگیرند و به گردن آنها فرستنده ببندند، به محلی ها و صیادان محلی متوسل شدند. صیادان تعریف می کنند، زمانی که درناها را می گرفتند تا برایشان ردیاب ببندند، استرس زیادی به آنها وارد می شد. به همین دلیل، پس از آن که درناها را رها می کردند، آنها برای پرواز مشکل داشتند، زمین می خوردند و تعادل نداشتند. پس از آن تمامی درناهایی که به ردیاب یا فرستنده ها مجهز شدند، یک به یک مردند و جمعیت درناها به دو درنا رسید که اکنون سرنوشت یکی از آنها مشخص نیست.» این فعال محیط زیست، با یادآوری این که وقتی حرف از حفاظت شد، راهکار بستن فرستنده به میان آمد، گفت: «این راهکار درستی نبود، درناها به دلیل استرس بسیاری که کشیدند، توانایی خود را از دست دادند و نتوانستند از خودشان حفاظت کنند. گام دوم، تکثیر در اسارت بود. در شهری به نام اوکا در روسیه، مرکزی درست شد تا بیش از ١٠٠ جوجه درنا را با این امید که به درناهای وحشی سپرده شوند تا با آنها مهاجرت کرده و با آنها زندگی کنند، پرورش دادند اما این برنامه هم نتیجه بخش نبود. اتفاق مهم این بود که با بودجه قابل توجهی که به حفاظت از درناهای سیبری اختصاص پیدا کرده بود، هیچ توجهی به امنیت زیستگاه این گونه نشد و بسیاری از درناهای پرورشی در زیستگاهشان با گلوله شکار شدند.» الله قلی که در فصل مهاجرت پرندگان، زمان زیادی را در منطقه فریدونکنار می گذراند، درباره تک درنایی که از جمعیت درناهای غربی باقی مانده، یادآوری می کند که «دلیل زنده ماندن یا شکارنشدن این پرنده، حفاظت جدی از آن نیست. خدا از این پرنده حفاظت کرده است، این پرنده دانه نمی خورد که به خاطر خوردن دانه در دامگاه ها گیر کند یا توسط صیادان شکار شود. به همین دلیل ٨سال است که به تنهایی از حاشیه رودخانه اوب در سیبری مهاجرت را آغاز می کند و به تنهایی خود را به فریدونکنار می رساند.» زندگی تنها و بدون همراه امید (تک درنای سیبری)، برای بسیاری از دوستداران محیط زیست و حیات وحش، معمایی بدون حل است. اسماعیل کهرم پرنده شناس و مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، با اشاره به این که درناها زمانی که جفتی انتخاب می کنند تا آخر عمرشا ن با همان یک جفت به سر می برند، به ایرنا گفته است که «اگر یکی از آنها تلف شد، دیگری سراغ جفت جدید می رود اما این درنای نر چند سال است که تنها به ایران می آید. درناها تا دو سال فرزندانشان را به همراه دارند تا مهاجرت را بیاموزند، تخمگذاری آنها در سیبری است و برای زمستان گذرانی به جاهای گرم تر ازجمله ایران می آیند، این که این درنا تنها می آید، احتمال دارد که در سیبری هم تنها باشد. علاقه زیادی داریم تا درمورد وضع این درنا در سیبری و مسیر مهاجرتش به ایران مطالعه و تحقیق کنیم اما بنا به دلایلی این کار فعلا امکان پذیر نیست.» او با یادآوری این که یک گروه ٤٠٠تایی از درناها در سیبری به سر می برند که برای زمستان گذرانی گروهی به هندوستان و گروهی به چین می روند، مهاجرت این تک درنا به ایران را معما می داند. برای این معما، تاکنون پاسخی پیدا نشده، اما محمدعلی الله قلی، از شبی طوفانی روایت می کند که فردایش دیگر از درنایی که همه فکر می کردند، ماده است خبری نبود و درنای مهاجر سیبری تنها شد. «به نظر می رسد که درنای گم شده در یک شب طوفانی، درحاشیه از باران تیرخورده و از بین رفته است.» او ادامه می دهد: «در شب هایی که باد و باران شدید است یا هوا طوفانی است، موقعیت خوبی برای شکارچیان فراهم می شود تا برای شکار هجوم بیاورند، زیرا صدای شلیک درطوفان گم می شود. پرنده ها هم به دلیل شرایط جوی ارتفاع پرواز را کم می کنند و شرایط شکار با اسلحه فراهم است. آن شب هم، شبی طوفانی بود. شبی که از فردای آن روز درنایی که مردم محلی تصور می کردند ماده بوده و به همین دلیل به آن آرزو می گفتند، ناپدید شد. به نظر می رسد که دومین درنا، آن شب طوفانی شکار شده باشد.» این فعال محیط زیست، با تأکید بر این که از آن شب به بعد دومین درنا دیده نشد، درباره این که برخی می گویند شاید درنایی که ناپدید شده مسیر مهاجرت خود را تغییر داده است، می گوید: «بعید است که وسط فصل مهاجرت، تصمیم گرفته باشد که مسیر را عوض کند. درنا سال ٨٥ به ایران آمده بود، امکان ندارد که از ایران به جای دیگری رفته باشد یا تصمیم گرفته باشد که مسیر مهاجرت خود را تغییر دهد. ممکن است، هنوز زنده باشد و درجایی مخفیانه نگهداری شود یا تاکسیدرمی شده باشد، اما هر اتفاقی افتاده پس از آن شب طوفانی، دومین درنای سیبری ناپدید شد.» معمای تک درنای سیبری، هنوز هیچ پاسخی برای خود پیدا نکرده. چه اتفاقی برای آرزو افتاد و چرا امید ٨سال است که تنها به ایران سفر می کند، همچنان برای دوستداران حیات وحش سوالی بدون جواب است. با این حال، این سفر هم چند روز دیگر به پایان می رسد و به گفته الله قلی، «اگر الگوى مهاجرت امید (تنها درنای سیبری باقی مانده که به ایران مهاجرت می کند)، مثل هر سال باشد هفتم یا هشتم اسفندماه، از ایران می رود.»
سه شنبه ، ۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[مشاهده در: www.598.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها