محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843462221
نبرد خونین تامکت ها در جنگ نفتکش ها+تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:لحظه نیوز: در نخستین درگیری هوایی در آسمان خلیج فارس که بین یک فروند جنگنده میراژ عراقی و تامکت ایرانی رخ داد، هواپیمای عراقی سرنگون می شود و از حمله به نفتکش ها جلوگیری به عمل می آید.جنگنده رهگیر F-14 ملقب به «تامکت» (گربه نر) به عنوان یک سلاح ارزشمند در نبردهای هوایی تاریخ جهان شناخته می شود که تنها در سازمان رزم 2 کشور آمریکا و ایران ایفای نقش کرده است. به گزارش فارس، این هواپیما همواره به عنوان یکی از برگ های برنده نیروهای مسلح ایران شناخته شده و تا به امروز خدمات بسیاری را در این راه به انجام داده است به همین منظور تصمیم بر این گرفت تا طی چند گزارش و مصاحبه به مناسبت 4دهه خدمت این جنگنده در نیروی هوایی، به بیان بخشی از کارکردها و اهمیت این گربه های قدرتمند آسمان ایران بپردازد؛ با ذکر این نکته که برای تببین کامل زحمات خلبانان قهرمان و جان برکف گردان های پروازی تامکت و همچنین نقش انکار ناپذیر این جنگنده در تاریخ معاصر کشورمان، به زمان بسیار بیشتری نیاز خواهد بود. در بخش پیشین نوشتار از نقش کلیدی تامکت های نیروی هوایی کشورمان در عملیات های سرنوشت ساز و آزادسازی بخش اعظمی از خاک مادری سخن گفتیم، سپس به حضور قدرتمندانه این جنگنده در عرصه آسمان مرزهای غربی اشاره داشتیم اما به طور قطع، تمامی آن، بخش کوچکی از فعالیت F-14ها طی 8سال جنگ تحمیلی بود و اگر بخواهیم نقطه عطف فعالیت های این جنگنده رهگیر قدرتمند را بیان کنیم، شاید بهترین انتخاب حضور بر فراز خلیج فارس و نقش انکار ناپذیر، جهت باز نگاه داشتن خطوط دریایی حمل و نقل اقتصادی وابسته به نفت برای کشورمان باشد، لذا در این قسمت در این خصوص سخن خواهیم گفت، اما پیش از آغاز اصل مطلب نیاز است که به دو موضوع مهم و اساسی اشاره شود: * نگاهی با چشمان باز هنگامی که شما یک هواپیمای نظامی را خریداری می کنید، با قراردادی مشخص نیازمندی های خود را اعلام کرده و در مقابل، هواپیما را همراه با قطعات یدکی، کتب فنی، تجهیزات نگهداری، آموزش خلبانان و کرو زمینی و اگر جنگنده باشد، تسلیحات دریافت خواهید کرد. این قرارداد پشتیبانی برای مدت مشخصی اعتبار دارد و بعد از آن، کشور خریدار است که باید از این هواپیمای خریداری شده برای انجام ماموریت هایی در راستای حفظ منافع کشور خود استفاده کند. در این بین احتمالا قطعات و تجهیزات مورد نیاز را با پرداخت پول دریافت خواهد کرد و عملا قرارداد می تواند دائما تمدید شود تا زمانی که هواگرد به پایان عمر عملیاتی خود برسد. اما اگر این پشتیبانی به هر دلیلی قطع شود، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ قاعدتا ناوگانی که پس از مدتی با کمبود قطعه و تجهیزات و تسلیحات روبرو شده و آموزش نفرات مورد نیاز برای آن نیز به مشکل خورده است، 2 مسیر پیش رو دارد: یا باید قید سرمایه ملی را زده و به دنبال شریک دیگری برود (کاری که برخی از کشورها انجام داده اند) و یا روی پای خودش بایستد، خط تعمیرات را کامل کند، آموزش ها را بومی کرده و تسلیحات مورد نیاز را با توان داخلی بسازد و این دقیقا همان کاری است که «ایران» در پیش گرفت. لذا درست است که تامکت های خریداری شده از بهترین امکانات برخوردار بوده و در زمان خود از بالاترین فناوری بهره می بردند ولی عملا پس از قطع پشتیبانی های کشور سازنده و ورود به روندی انکارناپذیر که منجر به خودکفایی شد، دیگر تنها نام و نشانی آمریکایی دارند و در اصل نمادی از خودباوری و توان ملی محسوب می شوند. در بیان اهمیت این کار همین بس که بدانیم تعمیرات سنگین یا اورهال این جنگنده، کاری شگرف به حساب آمده و برخلاف دیگر هواپیماهای موجود در نیروی هوایی کشورمان که امروزه در سایر کشورها نیز پرواز می کنند، تامکت تنها در ایالات متحده و آن هم نیروی دریایی این کشور پرواز می کرد و آنقدر پرهزینه بود که در سال 2006 کنار گذاشته شد اما در ایران همچنان به سوی آسمان بال می گشاید. بنابراین اگر در سراسر این نوشتار، لب به تمجید از توان این پرنده قدرتمند گشوده ایم (که البته کاملا به حق است) نه در تمجید مطلق تامکت بلکه در تمجید جنگنده ای است که با توان ایرانی، امروز به سلامت و ایمن پرواز می کند. گشت هوایی F-14 بر فراز مناطق غربی کشور نکته قابل ذکر دیگر این است که اگر ما خلبانان عراقی را افرادی ترسو یا ناتوان بنامیم یا به شکلی که همواره آنان را افرادی کودن و بی مغز که براحتی مورد هدف قرار می گرفتند ترسیم کنیم، کاری بس اشتباه خواهد بود، زیرا در این صورت سطح عملکرد و توان خلبانان ایرانی زیر سوال رفته می رود. ما باید بدانیم که عراقی ها اولا در طی 8 سال جنگ تحمیلی هرآنچه داشتند پای کار آوردند تا ایران اسلامی را به زانو درآورند و جز در سال های نخست که تحت تاثیر آموزش های شوروی سابق، تفکراتی بسته داشتند، همواره سعی می کردند تا بهترین ها را برای خلبانان خود در نظر بگیرند. جنگنده تامکت در ارتفاع بالا چرخ ها را برای عکاسی باز کرده است هرچند بازهم سطح این آموزش ها از همتایان ایرانی به مراتب پایین تر بود، اما گذشت زمان و کسب تجربه هایی نو، از آنان مردانی جنگی ساخت که حضورهای متعدد در عمق خاک کشورمان و خاطرات خلبانان نیروی هوایی گواه این مطلب است. لذا در هنگام نقد توانایی های خود، بهتر است دیدگاهی منصفانه به طرف مقابل داشته باشیم و چه بهتر که با بیان حقایق بگوییم در چه شرایطی و چه دشواری هایی، جان برکفان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران توانستند خصم را در هم بشکنند. * 70 شکار در تنبیه متجاوز با آزادسازی بخش اعظم خاک کشورمان از لوث وجود ارتش بعثی، جمهوری اسلامی ایران خود را آماده ورود به عمق خاک عراق می کرد چرا که به نظر می رسید صدام حسین بنایی بر پایان جنگ ندارد و تنها سیاستی که می توانست آنها را پای میز مذاکره بنشاند، تسخیر هدف یا اهداف راهبردی در این کشور و سپس حفظ آن بود تا به عنوان برگی برنده در مذاکرات استفاده شود. ایران پیش از این تلاش هایی را در عملیات های رمضان، بدر و خیبر انجام داد که به نتایج مطلوب نرسید اما این بار با آغاز سال 1364 و بعد از مدت ها رکود در جبهه ها، طرح عملیاتی «والفجر 8» روی میز فرماندهان عالی رتبه جنگ قرار گرفت تا با گذشتن از اروندرود و خطوط مرزی در جنوب غرب خوزستان، منطقه راهبردی و ارزشمند شبه جزیره فاو به تصرف درآید. همزمان با اجرای این عملیات در بُعد زمینی، نیروی هوایی بنا بر طرح «شفق» وظیفه داشت تا نخست با ایجاد یک چتر ایمن بر فراز منطقه نبرد با استفاده ترکیبی از رادارهای مادر، سایت های موشکی و توپخانه ای زمین به هوا و هواپیماهای رهگیر، از نفوذ جنگنده های بعثی جلوگیری به عمل آورده، سپس با اجرای تاکتیک بمباران خطوط دفاعی و سپس عقبه دشمن، موجب اختلال در ارسال تدارکات شود. خلبانان عراقی در حال توجیه عملیات پیش از پرواز در پایگاه هوایی شعیبیه ؛ مقصد: خاک ایران ضمنا ماموریت های شناسایی تاکتیکی و شنود الکترونیکی به هواپیماهای شناسایی و سایت های زمینی و پروازی«فاشا محول شد و ارسال تجهیزات برای نیروهای خط مقدم نیز بر دوش یگان های ترابری نهاجا قرار گرفت. در کنار نیروهای زمینی و هوایی، نیروی دریایی نیز بنا بر طرح عملیاتی «کربلای 3» (تکسا 3) با همکاری نیروی دریایی سپاه پاسداران وظیفه تسخیر سکوهای نفتی «البکر و الامیه» را بر عهده داشت. ساعت 22 روز بیستم بهمن ماه 1364 عملیات غرورآفرین والفجر 8 آغاز شد و نیروی هوایی مطابق با طرح از پیش تعیین شده، وظیفه اجرای ماموریت های محوله را بر دوش گرفت. این برهه از تاریخ نهاجا دقیقا زمانی است که معاونت عملیات نیروی هوایی بر عهده سرهنگ خلبان (شهید) عباس بابایی قرار داشت و پدافند هوایی نهاجا نیز توسط سرهنگ (شهید) منصور ستاری فرماندهی می شد. بنا بر نظر معاونت عملیات جهت پوشش بهتر فعالیت های اجرایی در منطقه خوزستان و مناطق مشرف به آن و همچنین قطع کانال های ارتباطی مختلف با تهران که موجب کُندی در کارها یا احیانا لو رفتن ماموریت ها می شد، پایگاه پنجم شکاری امیدیه به عنوان مقرر قرارگاهی تحت عنوان «رعد» در نظر گرفته شد و هواپیماهای شکاری از پایگاه های هوایی دورتر از منطقه نبرد با اعزام به این ناحیه، عملیات های جنگی را انجام داده و به واسطه فاصله کم با خطوط دشمن، حداکثر مهمات را با کمترین میزان سوخت حمل می کردند. سایر هواپیماهای شکاری همچون تایگرهای دزفولی، فانتوم های بوشهری و تامکت های اصفهانی و شیرازی نیز از مبدا به اجرای ماموریت می پرداختند. با توجه به طرح «شفق»، جنگنده های رهگیر، هماهنگ با سایت های راداری و پدافند موشکی، بیش از 70 فروند هواپیمای دشمن را ساقط کردند که در این بین نقش تامکت ها انکارناپذیر است. تامکت هابا حضور بر فراز قرارگاه های مقدم عملیاتی، اقدام به اجرای عملیات گشت هوایی (CAP) کرده و با حفظ عقبه خطوط نبرد از هجوم جنگنده های دشمن، منتظر حضور آنان می ماندند. در این میان اگر هواپیماهای عراقی از کمربند قدرتمند پدافند موشکی زمین به هوای «هاوک» و سایت های توپخانه ای می گذشتند، در مقابل خود تامکت ها را مشاهده کرده و سرنگون می شدند. جهت حفظ تامکت ها از گزند تاکتیک های «ساندویچی» یا حملات ارتفاع پایین میراژها، این خلا توسط رهگیرهای ریزنقش F-5 «تایگر» در ارتفاعات پایین تر پر می شد و گاهی تامکت ها و فانتوم های رهگیر بر فراز منطقه نبرد نقش یک طعمه را ایفا کرده و با کشاندن هواپیما به رِنج موشک های «هاوک»، موجبات انهدام آنان را فراهم می ساختند. * سیلی محکم زیر گوش مصر دقیقا در همین زمان است که سیل کمک های دیگر کشورهای منطقه به سمت عراق سرازیر می شود و عملا برخی از آنان مزدورهایی را نیز در اختیار رژیم بعثی می گذراند که این کمک رسانی تنها منحصر به افراد نبوده و تجهیزات زیادی نیز به دیکتاتور بعثی داده می شود. یک نمونه این کمک ها پرواز جنگنده های میراژ 5SDE مصری است که با وظیفه جنگ الکترونیک پیشاپیش دسته های بمب افکن عراقی حرکت می کرد و میراژهای F-1 نیز پس از آن با ایجاد اختلال های الکترونیکی بر روی باندهای کارکرد سایت های موشکی زمین به هوا، آنها را دچار مشکل کرده و نهایتا گروه بمب افکن، منطقه را مورد اصابت قرار می داد ولی تنها پس از چند پرواز کوتاه و در همان روزهای نخستین، یک فروند از میراژهای 5 مصری توسط F-14 ایرانی هدف قرار گرفت و سرنگون گردید که با این اقدام پرونده این عملیات ها نیز بسته شد. در عملیات والفجر 8 مجموعا 1480 سورتی پرواز مراقبت مسلحانه هوایی صورت پذیرفت که جهت اجرای آن معمولا 8 فروند جنگنده تامکت به صورت دسته های 2 فروندی بر فراز آسمان حاضر بودند که در این بین همواره 4 فروند حین گشت زنی هوایی و 4 فروند دیگر نیز در حال سوخت گیری هوایی یا اعزام/بازگشت از منطقه ملاقات با تانکرهای سوخت رسان بوده اند، ضمن آنکه جنگنده های F-5 «تایگر» نیز به صورت آلرت 4 فروندی در پایگاه های چهارم شکاری دزفول و پنجم شکاری امیدیه آماده مقابله با هجوم گسترده جنگنده های عراقی بوده و F-4های «فانتوم» نیز ماموریت گشت مسلحانه هوایی را بر عهده داشتند. همزمان در بخش دیگری از میدان نبرد، نزاع بر فراز خلیج فارس به اوج خود رسیده و نقش انکارناپذیر نیروی هوایی -و در راس آن جنگنده های رهگیر F-14- جهت حفظ شاهرگ های اقتصادی کشور بیش از پیش نمایان می شد. * بر فراز خلیج همیشه فارس تاریخچه حضور هواپیماهای نیروی هوایی کشورمان بر فراز دریاها و مطابق آن حفظ خطوط مواصلاتی و اعمال تمامیت ارضی، به همان لحظات نخستین آغاز جنگ در شهریور 59 و حتی پیش از آن باز می گردد. در تمامی این سالها تا اوج درگیری ها بر فراز خلیج فارس، نیروی هوایی وظیفه داشت تا با ایجاد چتر دفاع مستحکم در آسمان و همچنین تقویت توان پدافندی در سواحل و جزایر، از نفوذ هواپیماهای شکاری دشمن جلوگیری به عمل آورده و خطر انهدام منابع حیاتی اقتصادی-نفتی را کاهش دهد. پوشش نزدیک هوایی از یگان های سطحی نیروی دریایی ارتش نیز از دیگر وظایف ذاتی نهاجاست که به عنوان نمونه می توان به عملیات «مروارید» در هفتم آذر ماه سال 1359 اشاره کرد. با گذشت زمان و اوج گرفتن درگیری ها در مناطق مختلف مرزهای غربی، شعله جنگ در سطح منطقه شمالی خلیج فارس نیز بیش از پیش اوج گرفت تا جایی که با ورود نخستین دسته از جنگنده های ضدکشتی عراقی که همان سوپراتانداردهای اجاره ای نیروی دریایی فرانسه بودند، رنگ و بوی آتش بازی به کلی تغییر کرد اما این تمام ماجرا نبود. یکی از رخدادهای جالب توجه این مقطع، بهره گیری از هواپیماهای میراژ F1EQ-6 مجهز به رادارهای پیشرفته «سیرانو 5» توسط عراق بود که آمدند تا معادلات را با استفاده از موشک های قدرتمند AM.39 «اگزوست» تغییر دهند. میراژ F1EQ-6 با استتار ویژه پرواز بر روی دریا ملقب به Gunship Grey این اقدام خطرناک، تنها بخشی از تفکر رژیم بعثی عراق بود که با هدف ضربه زدن به شریان های نفتی و عاقبت به زانو در آوردن اقتصاد کشور به مرحله اجرا در می آمد اما جمهوری اسلامی ایران بنا نداشت تا قافیه را به این راحتی ببازد. تا به آن روز انواع جنگنده های عراقی همانند «میگ 23» و «سوخو 22» آمدند تا با بمباران مناطق نفتی خصوصا جزیره خارک راه به جایی ببرند اما نتوانستند. بعد از آن نوبت بمب افکن های راهبردی «توپولوف 16» و «توپولوف 22» عراقی شد که پس از اسیر شدن به تیر سایت های موشکی زمین به هوا، جای خود را به میراژهای F-1 بدهند؛ پرنده هایی که با موشک های قدرتمند «اگزوست» قصد جان نفتکش های ایرانی را کرده بودند. شهید همایون حکمتی از قهرمانان فانتوم پایگاه هوایی بوشهر این مورد آخر، نیازمند تاکتیکی جدید بود و این تاکتیک دقیقا همان حضور قدرتمندانه بر فراز پهنه شمال خلیج فارس طی «جنگ نفتکش ها»ست که تامکت ها و فانتوم ها به خوبی از پس آن بر آمدند. شاید بیراه نباشد که مهمترین ماموریت F-14ها را طی 8 سال جنگ تحمیلی در همین برهه زمانی بدانیم چرا که در این مقطع، تامکت ها در کنار فانتوم های پایگاه ششم شکاری بوشهر کاری کردند کارستان. نخست آنکه پروازها از مبدا اصفهان و شیراز به سمت منطقه پرالتهاب خلیج فارس صورت می پذیرفت و هواپیماهای تانکر حاضر در نقطه ایستایی جنوب کشور ، آماده بودند تا پروازهای با مدوامت پروازی بالا را تضمین کنند؛ پروازهایی که گاها برای F-14ها تا 12 ساعت و بلکه بیشتر نیز طول می کشید. جنگنده F-14 حین سوخت گیری هوایی از تانکر بوئینگ 747 در جنوب غرب کشور اندکی بعد با تصمیم نیروی هوایی جهت کاهش استهلاک پروازهای طولانی مدت در آسمان، طرح انتقال بخشی از تامکت های پایگاه هفتم شکاری شیراز به پایگاه ششم شکاری بوشهر به مرحله اجرا در آمد که پایه گذار «گردان62» F-14 در بوشهر شد. همزمان با این جا به جایی ها اوج درگیری های دریایی رخ داد و عراق عملا اعلام کرد که شمال خلیج فارس به عنوان منطقه خط قرمز شناخته شده و هرکشتی را مشاهده کند هدف قرار خواهد داد و جزیره خارک نیر در دستور کار ویژه خلبانان عراقی قرار گرفت. در مقابل اما خلبانان ایرانی در عمل نشان دادند که هنوز زمان زیادی مانده تا رژیم بعثی بتواند آرزوی خود را در بستن شیر نفت ایران محقق شده ببیند. در نخستین درگیری هوایی در این منطقه که بین یک فروند جنگنده میراژ F-1 و تامکت ایرانی رخ داد، پیش از شلیک موشک اگزوست، هواپیمای عراقی سرنگون می شود و از حمله به نفتکش ها جلوگیری به عمل می آید. اندکی بعد تقابلات دیگری رخ می دهد که عمدتا تنها با قفل راداری تامکت ها و بدون نیاز به شلیک موجب می شود خلبان عراقی لغو ماموریت می کند و در مواردی هم که جنگنده متجاوز پا را از این فراتر می گذارد، در درگیری مستقیم مورد اصابت موشک قرار می گیرد. با بالا گرفتن زد و خوردها در منطقه درگیری، نیروی هوایی وظیفه می یابد تا به حملات ضد کشتی عراقی ها پاسخ داده و با استفاده از توان موجود که محدود به فانتوم های مسلح به بمب های سقوط آزاد یا موشک های هوا به سطح «ماوریک» با برد 12 کیلومتر می شد، کشتی های باری، تجاری و حامل سوخت را به مقصد عراق یا از این کشور به اقصی نقاط جهان مورد حمله قرار دهد. در این سوی میدان اما اتفاقات دیگری در حال روی دادن است، F-14ها در درگیری های هوایی عموما پیروز میدان هستند و با هدف قرار دادن میراژها یا فراری دادن ناوگان بمب افکن از حمله به جزیره خارک و تانکرهای سوخت جلوگیری می کنند و اگر بخواهیم چند مثال خاص از این درگیری ها را بیان کنیم می توانیم به نکات زیر اشاره داشته باشیم. * اشک ها و لبخندها خلبان یدالله خلیلی از قهرمانان گردان F-14 پایگاه هفتم شکاری شیراز، تنها طی یک روز موفق به شکار 3 فروند جنگنده عراقی بر فراز آسمان خلیج فارس شده است. خلبان فضل الله جاویدنیا در پروازی 3 فروندی متشکل از 2 تامکت اصفهان و یک فروند از شیراز، با استفاده از محاسبات ذهنی و بدون روشن کردن رادار، تا نزدیک ترین نقطه به جنگنده عراقی که میگ 23 بود رفته و در لحظه ای مشخص با روشن کردن رادار هواپیمایی را که غافلگیر شده است، سرنگون می کند. خلبان فریدون علی مازندرانی با شلیک یک تیر موشک هاوک (پروژه سجیل که دربخش بعدی به آن اشاره خواهیم کرد) یک فروند جنگنده سوپراتاندارد را که به نظر می رسید مدت ها قبل از خاک عراق خارج شده است، منهدم می کند. خلبان عادلی تنها با شلیک یک تیر موشک «فینیکس» به سمت گروه پروازی 3 فروندی عراقی، هواپیمای لیدر را مورد اصابت قرار داد که به دلیل نزدیکی این 3 هواپیما به یکدیگر، هر سه آنها متلاشی می شوند. جمعی خلبانان F-14 پایگاه هشتم شکاری اصفهان/ خلبان فضل الله جاویدنیا پس از بازگشت از ماموریت طولانی مدت گشت هوایی بر فراز خلیج فارس در تصویر حضور دارد که جلیقه پرواز بر روی دریا بر تن دارد (نفر پنجم ایستاده از راست) این اتفاقات تنها مشتی نمونه خروار است از اتفاقاتی که بر فراز خلیج همیشه فارس و از روز نخست جنگ تا پایان آن در سال 1367 به وقوع پیوست؛ درگیری هایی که با هدف قرار گرفتن تعداد زیادی از هواپیماهای عراقی و عقیم ماندن ماموریت های آنها همراه شد، اما در این بین، گاها رخدادهای تلخی نیز به وقوع پیوست. به طور مثال 2 فروند هواپیمای F-14 «تامکت» بر فراز جزیره خارک، به وسیله آتش خودی موشک «هاوک» هدف قرار گرفت که دلایلی متفاوت و طولانی دارد چرا که به دلیل شرایط حاد منطقه و پدافند قدرتمند و پیچیده این جزیره که هر جنبده ای را در آسمان منهدم می کرد، گاها به دلیل برخی ناهماهنگی ها یا بالارفتن فشارهای روانی اتفاقات ناگواری رخ می داد. طی این دو حادثه، یکبار مرحوم خلبان عباس حزین از قهرمانان بنام جنگ موفق به فرود هواپیمای خود در پایگاه ششم شکاری بوشهر می شود اما در حادثه بعدی هواپیما منهدم شده و هر دو خلبان مجبور به خارج شدن از تامکت (ایجکت) می شوند که در این بین افسر کابین عقب با نام «سید حسین حسینی» به شهادت می رسد. برخی اتفاقات در درگیری های هوایی نیز کام خلبانان گردان های پروازی تامکت را تلخ می کند که یک نمونه آن شهادت خلبان هاشم آل آقا از بزرگان بنام و ارزشمند این جنگنده است که افتخار 2 شکار هوایی را نیز در کارنامه داشته و شخصیت وی در کنار شجاعت بی مثال او، همواره دل خلبانان دیگر هواپیماهای نیروی هوایی خصوصا فانتوم ها را گرم می کرد. شهید هاشم آل آقا این خلبان گرانقدر طی یک عملیات درگیری هوایی بر فراز خلیج همیشه فارس جاودانه شد و کابین عقب وی نجات پیدا کرد اما از پیکر وی اثری پیدا نشد. هنوز علی رغم گذشت چندین سال، از علت این رخداد اطلاع دقیقی در دست نیست؛ گروهی این حادثه تلخ را نتیجه شلیک موشک از میگ 23 عراقی می دادند و گروهی دیگر معتقدند هواپیمای تامکت مورد اصابت موشک ضد کشتی کرم ابریشم قرار گرفته که با قفل کردن بر روی اهداف سطحی به صورت راداری عمل می کند، اما دلیل هرچه باشد، تامکتی ها یکی از بزرگان خود را در نبردهای حماسی بر فراز آب های گرم خلیج فارس از دست دادند. اما در مقابل این حماسه های جاوید، گاها اتفاقاتی که بوی خیانت می دهد به شکلی دیگر کام قهرمانان را تلخ می کرد. مصداق بارز این گفتار فرار یک فروند هواپیمای F-14 تامکت (به عنوان تنها فرار این هواپیما طی 8 سال جنگ تحمیلی) به خلبانی احمد مرادی است که علاوه بر آنکه یک جنگنده آماده و مسلح با توان حمل موشک فینیکس را سالم به دست عراقی ها رساند، می توانست آسیب های جبران ناپذیری را در بُعد سیاسی به کشورمان وارد کند چراکه در قرارداد خرید تامکت از آمریکا این بند قید شده بود که این هواپیماها اجازه نزدیکی کمتر از 30 مایل را به مرزهای کشور ندارند و علت آن هم این بود که مبادا این جنگنده در خارج از خاک ایران مورد اصابت قرار بگیرد و اطلاعات محرمانه و تکنولوژی آن به دست بلوک شرق و در راس آن شوروی بیفتد ولی عملا با این اقدام خیانت آمیز خلبان و انتقال هواپیما به خاک عراق، تبعات بسیاری رخ داد ، هرچند کابین عقب جنگنده (آزاده خلبان نجفی) هرگز حاضر به همکاری نشد و پس از پایان جنگ به کشورمان بازگشت. تمامی این اتفاقات ریز و درشت در اوج درگیری های کشورمان در میانه جنگ به اشکال مختلف تاثیر مثبت یا منفی خود را داشت. یک نمونه قابل ذکر دیگر در کارنامه افتخارات خلبانان تامکت، هدف قرار دادن جنگنده قدرتمند میگ 25 «فاکسبت» ساخت شوروی است. این جنگنده که با هدف شناسایی هوایی -و بعدها رهگیر- وارد نیروی هوایی عراق شد، توسط این کشور مسلح به توان حمل بمب های سقوط آزاد گردید که به صورت کور از ارتفاع بالا رها شده و به دلیل سرعت بسیار بالای جنگنده و سقف پرواز فوق العاده آن (بالای 70000 پا) دستیابی جنگنده های ایرانی (به واسطه نبود لباس پرواز ارتفاع بالا برای خلبانان) یا سایت های موشکی بُرد متوسط «هاوک» به آن ممکن نبود. این هواپیماها حین 8 سال جنگ تحمیلی در مقطع جنگ نفتکش ها -و بعدها جنگ شهرها- اقدام به بمباران های کور می کردند که هدف آن تنها ایجاد بار روانی بر اقشار عادی جامعه یا ضربه به توان اقتصادی کشورمان بود و در این بین برخی مقامات سیاسی غیر مطلع نیز نهاجا را بابت عدم توان پاسخگویی سرزنش می کردند در حالی که از کمبودها در مقابل این شکاری که تنها متکی به سرعت بالا و سقف پرواز بلند بود -نه مانور پذیری در درگیری های نزدیک هوایی- بی اطلاع بودند. اما در یک مورد خلبان شهرام رستمی با اجرای تاکتیک ویژه ای بر فراز جزیره خارک توانست «فاکسبت» متجاوز عراقی را با موشک «فینیکس» سرنگون سازد. خلبان شهرام رستمی نفر چهارم ایستاده از راست این رخداد استثنایی آنچنان موجب تعجب مقامات بغداد و متعاقبا ترس آنان شد که «فاکسبت»ها به طور کامل از نزدیکی به خارک کنار گذاشتند. حالا دیگر کشورهای مرتجع عربی در منطقه دست های پنهان خود را در جهت حمایت از رژیم بعثی عراق علنی کرده و کمک های مالی خود را با امکان بهره برداری از فضای هوایی کشور خود برای عراق همراه می کنند و حتی پا را از این نیز فراتر نهاده و در یک مورد هواپیمای فانتوم ایرانی حین پرواز جهت هدف قرار دادن کشتی های به مقصد عراق، رسما توسط جنگنده های F-15 عربستانی رهگیری و سرنگون شده و خلبانان آن «همایون حکمتی» و «سیروس کریمی» نیز در دم به شهادت می رسند. در همین زمان، تامکت ایرانی حاضر در منطقه نیز قفل راداری خود را بر روی ایگل های سعودی داشته است اما به دلیل شرایط کشور، از شلیک خودداری می شود. با این احوالات و شرایط می توان کاملا درک کرد که در سال های پایانی جنگ چه فشاری بر کشورمان وارد می شد تا نبرد به نفع عراق یا حداقل عدم پیروزی قاطع ایران به پایان برسد اما اوج این تحرکات خصمانه علیه ملت مظلوم کشورمان را در بخش دیگر خواهیم خواند که می تواند نمادی از ایستادگی در تمام تاریخ باشد.
سه شنبه ، ۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: لحظه نیوز]
[مشاهده در: www.lahzenews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها