محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828200096
دوقطبی مجلس نهم مجلس ششم یک دام خطرناک است
واضح آرشیو وب فارسی:نما: استاد دانشگاه تهران تاکید کرد: برای انتخاب اصلح نگاه می کنیم ببینیم وجیه المله ها در کوران ها و جریان هایی که پای استقلال و عزت ملی همچون ماجرای مذاکرات و کرسنت در میان بوده چه میزان همراهی و همگامی دنیا طلبانه کرده اند.به گزارش نما به نقل از قدس آنلاین، سعید زیباکلام استاد و عضو هیأت علمی گروه فلسفهٔ دانشگاه تهران و محقق فلسفه های پست مدرن و فلسفهٔ سیاست در گفت و گویی مشروح با فارس، به بررسی جریان شناسی سیاسی احزاب در انتخابات و نقش جریان ها در انتخابات پیش رو و نیز بازشناسی نامزد اصلح پرداخت که مشروح این گفت و گو در ادامه می آید: فارس: عملکرد مجلس نهم را چگونه ارزیابی می کنید؟ ممنون می شویم اگر عملکرد مجلس نهم را با توجه به چند گلوگاه مهمی که طی این چهار سال داشته اند ارزیابی بفرمایید. زیباکلام: بگذارید صادقانه بگویم ارزیابی حدود دو سال از عمر این دوره مجلس که مقارن دولت دهم است را باید با توجه به زمینه و تحولات اجتماعی ـ سیاسی همان ایام بررسی کرد. در آن دو سال، عرصة سیاست حکومتی و به ویژه مجلس شورا به زحمت روزی را بدون شگفتی های کم نظیر و فوق العاده پشت سر گذاشته است. اما در دو سال پایانی به نظر من نمی توان تمام عرصه های مملکتی را که مجلس کم و بیش به آنها پرداخته و در مواردی هم اصلاً نپرداخته و با سکوت از کنار آنها عبور کرده، در یک مصاحبة کوتاه مورد ارزیابی قرار داد. * برخی نمایندگان آستین غیرت و امانت و وطن دوستی بالا زدند حداکثر کاری که بنده می توانم انجام بدهم ارزیابی رفتار مجلس در موضوع بسیار پراهمیت سیاست خارجی و آن هم متمرکز بر مذاکرات هسته ای است. اگر بنا را به اجمال بگذاریم باید اعتراف کنم که رفتار عموم نمایندگان مجلس بیشتر شبیه بچه محصل هایی بود که مدام منتظر بودند ببینند ناظم مدرسه یا آقا معلم چه دستوری می دهد تا رفتار خود را با آن تطبیق دهند. البته منصفانه است اضافه کنم که در این دو سال و اندی معدودی از نمایندگان آستین غیرت و امانت و وطن دوستی بالا زدند و امضای کثیری از نمایندگان معمولاً خاموش و عافیت طلب و دوراندیش را هم با زحمت و تلاش بسیار جلب کردند تا از هیئت رئیسه مجلس بخواهند مجلس نقش نظارتیِ غیر تشریفاتی در موضوع مذاکرات هسته ای ایفا کند و در جریان دقیق تر تحولات مذاکرات باشند. اما چه سود! که هیئت رئیسه و به ویژه ریاست مجلس این طبیعی ترین، مرسوم ترین، و مشروع ترین خواستة کثیری از نمایندگان مجلس را به مصلحت ندیدند. و چنان شد که نامة درخواست 150 نمایندة مجلس مورد کمال بی اعتنایی هیئت رئیسه قرار گرفت و عملاً و اثراً سر از زباله دان میز صدارت مجلس درآورد. و سپس؟ سپس اینکه به استثنای همان تنی چند که از سر غیرت و امانتداری و تدیّن پا به این عرصه گذارده بودند، هیچ پیگیری علنیِ جدی که بازتاب رسانه ای یافته باشد نکردند. نتیجه این شد که رهبریت مجلس هر چه تثبیت تر و تحکیم تر شد. چرا هیئت رئیسه کمترین ترتیب اثری به آن خواست بر حق نداد؟ آیا آنها در جستجوی امر مهم تری بودند؟ به نظر من، این سؤال نهایت اهمیت را برای انقلاب دارد که نمایندگان و هیئت رئیسه مجلس این موضوع حیثیتی را که ربط بسیاری با استقلال و حاکمیت ملی ما دارد چرا پیگیری نکردند؟ چه روابط و شبکه ای از روابط در مجلس شورای این سال های اخیر حاکم شده که عموماً شاهد آن رفتار عزتمندانه و غیرتمندانه دیگر نیستیم؟ آیا به یاد می آوریم پس از تشکیل کمیسیون بررسی برجام و صرف صدها ساعت از وقت تعدادی از نمایندگان مجلس و تعدادی از مسئولان و رجال سیاسی و دانشگاهی کشور، چگونه تمام آن تلاش ها و تدقیق ها دود هوا شد؟ آیا نیروها و فعالان دلسوز انقلاب از آن چگونگی و زمینه سازی های آن اطلاع دارند؟ جا ندارد از خود سؤال کنیم: چگونه چنین شعبده بازی شگفت انگیزی، تو روز روشن و جلو چشم میلیون ها بیننده، در مجلس نمایندگان یک ملت مقاوم، یک ملت صبور، یک ملت شریف، امکان پذیر است؟ چه سازوکاری در مجلس وجود داشته و چه تمهیداتی صورت گرفته که چنین پدیدار واقعاً شرم آوری به سهولت و بدون ریخته شدن حتی یک قطره خون از بینی کسی در مجلس رخ می دهد؟ این همان مجلسی است که از شریف ترین و عزت بخش ترین مواریث انقلاب محسوب می شود؟ این همان مجلسی است که باید پاسدار انقلاب و قانون اساسی باشد؟ همان طور که در ابتدا گفتم بنده به عرصه های دیگر ورود نمی کنم اما آیا کلّیت رفتار صدر تا ذیل مجلس در عرصة سیاست خارجی و مذاکرات هسته ای نشانگر عزت و اقتدار ملی و استقلال رأی است؟ آیا مصلحت نیست این سؤال ها مطرح شود؟ البته جا دارد رفتار مجلس در عرصه های دیگر، و به ویژه عرصة اقتصاد و تجارت و سیاست های فرهنگی و نفتی، مورد کاوش و پرسشگری تشکل ها و رسانه های مستقل قرارگیرد. بی تردید این فقدان کاوش و ارزیابی، خسارات جبران ناپذیری به انقلاب ما وارد خواهد کرد. *دام هولناک دوقطبی مجلس نهم ـ مجلس ششم است فارس: برخی اینگونه بازتاب می دهند که بالاخره مجلس نهم هر چه بوده از مجلس ششم بهتر بوده است، به عبارتی یک دوقطبی مجلس نهم ـ مجلس ششم ساخته اند و اذهان را از دام افتادن به مجلس ششم بر حذر می دارند. از نظر شما به واقع عملکرد مجلس نهم از مجلس ششم قابل قبول تر و کارآمدتر بوده است؟ زیباکلام: دام واقعی تر و هولناک تر، همین دوقطبی مجلس نهم ـ مجلس ششم است. مجلس ششم به واقع مجلسی زیبندة آرمان های انقلاب و ملتی مبارز و انقلاب کرده نبود. اما آیا همین سخن را از جهاتی دیگر نمی توان دربارة مجلس نهم زد؟ مجلسی ترسان و لرزان و بله قربان گو؟ مهم نیست نام و تابلوی مجلسی اصلاح طلب باشد یا اصولگرا! به نظر این بنده، اگر دوقطبی اصولگرا ـ اصلاح طلب زمانی وجاهت و موضوعیتی داشت امروزه واقعیات تلخ رفتار بسیاری از شخصیت های شاخص هر دو جریان ظرف چند سال گذشته به وضوح آشکار ساخته که این دو تابلو هیچ وجاهتی ندارند. کم نیستند اصولگرایان تابلویی که در این سال های اخیر، خواه درون مجلس خواه برون مجلس و در سایر شاخه های حکومت و نیز در شهرداری ها، بیشترین رفتار سازشکارانه و تضعیف کنندة انقلاب را از ایشان دیده ایم. به گمان من، ما باید به سرعت از این کلیشه که در زمانی احیاناً کارساز و راهنما بوده است عبور کنیم و سابقة رفتار هر رجلی را در بزنگاه های حساس انقلاب و کشور ببینیم. این تابلوها امروزه راه را بد و غلط نشان می دهند. * به کسانی رای می دهیم که وارد رانت های ویژه خواری نشده اند باید از تابلوها عبور کرده به داخل مغازه هایشان سرک بکشیم. آیا به راستی روشن نیست رجلی که فلّه ای همه چیز و همه کس را تأیید نمی کند و نسبت به استقلال و حاکمیت ملی و سایر آرمان های انقلاب غیرت می ورزد به رجل اصولگرایی که صرف نظر ازژست و شعارهایش، همة اعضا و جوارح اعمالش در عرصة سیاست تضعیف و تخفیف آرمان های انقلاب است، شرف دارد؟ مهم نیست آن رجلْ معروف به اصلاح طلبی باشد یا نباشد. مهم و بلکه حیاتی امروزه این است که در انتخابات به کسانی رأی دهیم که می شناسیم. می شناسیم آنها رجال دودوزه باز و حیله گر نیستند و وارد رانت های ویژه خواری و غارت ظاهراً موجه بیت المال نشده اند. مرد آرمان های انقلاب اند و در رفتارشان نسبت به همة شهدای این آب و خاک احساس حیا و حرمت دارند. مدام در عرصة عمومی در تمجید و تعظیم لفّاظانه و نمایشی شهدا نمی کوشند و آنگاه که پای زد و بندهای سیاسی و اقتصادی پیش آید گرگ های درنده ای می شوند که به واقع هیچ بویی از انقلاب و شهدا به گوش جان و قلبشان نرسیده است. البته می پذیرم که با رفتار فعلی صدا و سیما و رسانه های دربار زر و زور و تزویر شناخت رجال پاک دست متدین انقلابی دشوار شده است. لیکن در هر حال به عوض تابلوهای مرسوم کج نمای عرصة سیاست، باید گذشته های دور و نزدیک رجال را کاوش کرد و به ویژه باید از سطح شعارها و سخنرانی های ظاهر الصلاح عبور کرد. نه اقوال، که باید به اعمال توجه کنیم. نقش احزاب و گروه های سیاسی و جناحی را در انتخابات مجلس چگونه می بینید؟ آیا نقش آنان مثبت است؟ آیا نقش آنان در جهت پاسخگوترنمودن نماینده هاست و یا بیشتر در جهت وابسته کردن نمایندگان به احزاب و جریاناتی است که به واسطه آنان وارد مجلس شده اند؟ زیباکلام: احزاب در عرصه سیاست ایران نقش روی هم رفته مرسوم در سایر کشورها را ندارند. در بسیاری از کشورها، عرصة سیاست و سیاست گذاری توسط احزاب شکل و صورت می گیرد. احزاب در بسیاری از کشورها روی هم رفته هویتی ایدئولوژیک دارند، یعنی دارای هویتی سیاسی، هویتی اقتصادی، و هم هویتی اجتماعی. احزاب در این کشورها نوعاً یک جریان فکری و شیوة حکومتی را نمایندگی می کنند. و برای همین است که به رغم وجود قدری تساهل، در برخی مواقع تلاش برای ایجاد ائتلاف شکل نمی گیرد و در مواقعی هم که پا می گیرد مدام دچار تنش درونی هستند به طوری که گاه ائتلاف ها از هم می پاشند. *احزاب در ایران بیشتر حیات قارچی دارند در ایران ما اما احزاب بیشتر حیات قارچی دارند. یعنی، چند ماه مانده به انتخابات، ناگهان سر برمی آورند و به ندرت ریشه ای در فکر و اندیشه دارند. نامی و عنوانی و پرچمی و اخیراً، به تقلید از افرنگیان، رنگی! به همراه تعداد سرسام آوری عکس و بنر و پوستر و پارچه نوشته های عظیم. اما هر چه بیشتر دقت می کنید می ببینید زیر و ذیل آن همه آب و رنگ و قیل و قال و هیاهو چه فکر و اندیشه ای خوابیده است و در عرصه های مختلف و مهمی چون سیاست خارجی، شهرسازی، سیاست های اقتصادی و تأمین رفاه اجتماعی، حفظ محیط زیست، فرهنگی و رسانه ای، نوعاً چه سیاست هایی را اجرا خواهند کرد کمتر موفق می شویم مطلب دندان گیری پیدا کنیم. اما چرا؟ با کمال درد، برای اینکه فکری و اندیشه ای نشده! برای اینکه اینها قرار نیست مطابق با اندیشه ای و طرحی ازپیش فکرشده، سیاست بورزند و سیاست گذاری کنند. خیلی ساده، عده ای با توانایی های متفاوت و به ویژه توانایی مالی و سخنوری و قدری هم جسارت و خودبزرگ بینی، دور هم جمع شده اند و بر آن شده اند که چرا آنها در سرچشمة چاه های نفت و درآمدهای آن و غیره آن ننشینند و به نام توسعه و خدمت و پیشرفت و سازندگی و تدبیر و اعتدال و ترقی و عقلانیت و عدالت و دموکراسی و خط امام و ولایتمداری و ... کامروایی نکنند. نمی خواهم بگویم همة افرادی که در احزاب فعالیت می کنند چنین اند و یا همة احزاب طول تاریخ ایران معاصر چنین اند. لیکن یادمان باشد استثناها حکایت از وجود قاعده می کنند! آری چنین است که احزاب ما نوعاً و عموماً هم خلق الساعه می رویند و هم ریشه ای ندارند، همچون قارچ. و پس از انتخابات هم دیگر هیچ حرف و حدیثی از سوی آن احزاب شنیده نمی شود زیرا موضوعیت و علت وجودی شان تا چند سال دیگر منتفی شده است. فارس: بدین ترتیب، چه انتظاری می توان از این احزاب داشت؟ انتظار اینکه با طرح بینش هایی و ایجاد انتظارات ومطالباتی سنجیده و ممکن، زمینه ساز رفع نیازها، آلام، و نابسامانی های کثیر در تقریباً تمام حوزه ها و عرصه ها باشند؟ انتظار اینکه خواسته ها و آرمان های بر زمین ماندة حقی را مطرح کنند و از ماجرای انتخابات استفاده کنند تا زمینه ساز فراگیرشدن آن مطالبات شوند؟ اینک از خود سؤال کنیم اگر عموم احزاب بدین امور مشغول نیستند پس سرگرم چه اموری هستند؟ زیباکلام: دردها را باید چشید، دردها را باید دید، دردها را باید گفت، دردها را باید نعره زد! احزاب و گروه ها نوعاً مشغول غوغاسالاری و ایجاد سر و صدای حداکثری می شوند. روزها مشغول طراحی و تولید بنر و پوستر و ایراد سخنرانی های مشعشع دربارة رسیدگی به حقوق مردم، و شب ها در محفل های چرب و شیرین مشغول رایزنی و یارگیری و دادوستد و قرار و مدار برای تأمین هزینه های سرسام آور مالی برای ایجاد هیاهوی هر چه بیشتر برای همدستان نامزد. عزیزان هموطنم! بدانید که یکی از شیوه های تبلیغاتی قدیمی لیکن هنوز مؤثر و کارساز این است: غوغای تبلیغاتی در حد سرسام آور و گیج کننده، به طوری که مردم امکان فکرکردن آرام و سنجیده را از دست بدهند. غوغایی که اگر به درستی دیده شود در آنها به ندرت محرومیت ها و بی عدالتی ها و حق کشی ها و به ویژه علل آنها مطرح و گشوده می شود. بدین ترتیب، اگر خواهان مجلسی هستیم عزتمند و غیرتمند و پاسدار آرمان های انقلاب و پاک دست، نه مجلسی صغیر و ذلیل و توسری خور و رانت خوار، باید به هیاهوی احزاب و گروه ها روی هم رفته بی تفاوت و بی اعتنا شویم. و به عوض، تلاش کنیم به رجال غیور و عزتمند و پاک دستی که در شهرها و دیار خود می شناسیم رأی بدهیم. فارس: نظرتان را راجع به شورای همگرایی اصولگرایان و سازوکار انتخاب کاندیداها لطفاً بفرمایید. زیباکلام: از این قبیل شوراها در گذشته های دور و نزدیک کم نداشته ایم، و مولود و محصول یکی از آنها همین مجلس فعلی! و البته تکلیف هر یک را هم جداگانه باید دید و روشن کرد. با دیدن بسیاری از شعارها و آرمان های انقلاب بر کف خیابان ها و بیشتر بر روی بنرها و پوستر ها و بعضاً در سخنرانی ها نیز، نه تعبیه شده در سیاست ها و بعضاً در حال اجرا، بنده آموخته ام که برای هیچ شورایی چک سفید نکشم و دنیا و به ویژه آخرتم را تباه نکنم. به ویژه اگر آن شورا شامل رجال وجیه المله و ظاهر الصلاح باشد راسخ تر خواهم شد که هیچگونه چکی، سفید یا سیاه، نباید بکشم. *برای انتخاب اصلح نگاه کنیم وجیه المله ها در مذاکرات و کرسنت چه کار کردند تلاش می کنم ببینم آن وجیه المله ها در کوران ها و جریان هایی که پای استقلال و عزت و حاکمیت ملی و منافع ملی مان در میان بوده، همچون ماجرای مذاکرات هسته ای و رسوایی بزرگ سوء استفادة کلان نفتی کرسنت و غیره، چه میزان همراهی و همگامی دنیاطلبانه کردند. چه میزان لاپوشانی و پنهانکاری دنیاطلبانه، و چه میزان سکوتِ باز هم دنیاطلبانه کردند. و از طرفی دیگر، چه میزان دنیای خود را به مخاطره افکندند و هم در مقابل جریان سازشکار منافق ایستادند و هم برای رشد و آگاهی ملت دست به روشنگری و آگاهی بخشی زدند. اینهاست معیارها و میزان ها، نه تعداد آیات و روایات و اشعار خوش قافیة حفظ شده و خوانده شده در سخنرانی ها برای نمایش دادن دیانت و فضل و ادب، و نه مجلس آرایی و سخنوری و متلک گویی و تکه پرانی های بعضاً نمکین به این و آن.
سه شنبه ، ۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نما]
[مشاهده در: www.namanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها