محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845351632
ویژگی های منحصر به فرد انقلاب اسلامی ایران
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
مصاحبه خواندنی «حسنین هیکل» با امام (ره)
ویژگی های منحصر به فرد انقلاب اسلامی ایران محمد حسنین هیکل تنها یک روزنامه‌نگار نبود. او را می‌توان یک مورخِ تاریخ‌ساز نامید. بی‌تردید تأثیر آثار «هیکل» بر رسانه‌ها، روزنامه‌نگاران و مورخان، سال‌ها ادامه خواهد داشت.
به گزارش فرهنگ نیوز ، محمد حسنین هیکل تنها یک روزنامه‌نگار نبود. او را می‌توان یک مورخِ تاریخ‌ساز نامید. بی‌تردید تأثیر آثار «هیکل» بر رسانه‌ها، روزنامه‌نگاران و مورخان، سال‌ها ادامه خواهد داشت. او در دوران زندگی طولانی خود، فراز و فرود قدرت‌ها در قرن بیستم را به چشم دید. احاطه خبری، از هیکل مفسر و تحلیل‌گرِ سیاسیِ زبردستی ساخته بود که نوشته‌هایش، همواره مورد توجه سیاستمداران قرار می‌گرفت. او طی 17 سال سردبیری روزنامه «الاهرام»، این روزنامه را به معتبرترین روزنامه جهان عرب تبدیل کرد. «ایمن صیاد»، روزنامه‌نگار پیشکسوت مصری و همکار سال‌های نه چندان دور حسنین هیکل، درباره او گفته است: «سفارتخانه‌های خارجی، هر روز صبح، در انتظار بودند که الاهرام بیرون بیاید و بلافاصله سراغ سرمقاله هیکل بروند. در سرمقاله او بیش از تحلیل، دنبال خبر می‌گشتند. برای هیکل، خبر از هر چیز مهم‌تر بود. حتی رابطه‌اش با آدم‌ها و نحوه برخوردش با آنها را بر این اساس تنظیم می‌کرد که آیا خبری برای او دارند یا نه؟ هیکل همه عمر خبرنگار ماند.» او برای ده‌ها سال، بر قله روزنامه‌نگاری جهان عرب ایستاد.
خبرنگار سیاستمدارمحمد حسنین هیکل، در 31 شهریورماه سال 1302، در روستای «باسوس»، واقع در استان «قلیوبیه» مصر متولد شد. او خبرنگاری را در سال‌های جنگ جهانی دوم آغاز کرد و خبرنگار دو روزنامه انگلیسی در جبهه‌های جنگ بود. هیکل، پس از پایان جنگ، به روزنامه «الیوم» رفت و در مدت کوتاهی توانایی‌های خود را در عرصه خبرنگاری بروز داد، به همین دلیل، سردبیر روزنامه «الیوم» شد. آشنایی او با جمال عبدالناصر، افسر جوانی که در پی ایجاد تغییرات در مصر بود، زندگی هیکل را به نحو چشمگیری تغییر داد؛ دوستی این دو، تا پایان عُمرِ ناصر ادامه داشت. هیکل در دوران اقتدار جمال عبدالناصر، مدتی وزیر اطلاع‌رسانی و نیز، وزیر خارجه مصر بود. او چندی بعد، به سردبیری روزنامه «الاهرام»، منصوب شد، مَنصَبی که 17 سال دوام آورد و از هیکل، چهره‌ای بین‌المللی و معتبر ساخت.
حسنین هیکل و ایرانحسنین هیکل، در دوران اوج‌گیری نهضت ملی شدن صنعت نفت، برای تهیه گزارش به ایران آمد و از نزدیک شاهد مبارزات مردم برای بیرون راندن استعمارگران بود. پایداری مردم و پیروزی آنها در برابر استعمار، هرچند بعدها با شکست روبه‌رو شد، بر هیکل اثر فراوانی گذاشت و دستمایه نخستین کتاب او، با عنوان «ایران روی آتشفشان» شد. هیکل به مبارزات مردم ایران به عنوان الگویی برای مردم کشورهای عربی می‌نگریست. او، بعدها، با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام‌خمینی(ره)، آن را جنبشی منحصر به فرد نامید که تأثیر پایداری بر منطقه و جهان خواهد گذاشت. حسنین هیکل، با وجود داشتن دیدگاه‌های مبتنی بر ناسیونالیسم عربی، هیچ‌گاه چشمش را بر روی حقایق نبست و برخوردی واقع‌گرایانه داشت. در جریان ادعاهای امارات درباره جزایر سه‌گانه ایرانی، در حالی که دولت‌های مرتجع عرب از او انتظار همراهی داشتند، به صراحت گفت :«اختلاف بین امارات متحده عربی و ایران، بر سر مالکیت جزایر ایرانی، در واقع اختلاف‌نظر ساختگی و واهی اماراتی‌ها به شمار می‌آید و اختلافی که آنها در این باره مدعی آن هستند، اختلافی با انگیزه‌های کاملاً سیاسی است.» حسنین هیکل، اشغال فلسطین توسط صهیونیست‌ها را نیز مسئله اول منطقه و جهان عرب می‌دانست. او یک سال پیش از درگذشتش، در مصاحبه با شبکه «سی.بی.سی»، با اشاره به شرایطی که ناشی از زیاده‌خواهی سران مرتجع عرب است، از فراموش شدن قضیه فلسطین به شدت انتقاد و اظهار کرد:«صحبت‌های موشه دایان، وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی را به یاد آورید که گفت: ارتش اسرائیل فقط یک نیروی بازدارنده در مقابله با عرب‌هاست و آنها را از ما دور می‌کند، اما موضوع اصلی این است که عرب‌ها در تناقضات و کشمکش‌های خود غرق شده‌اند. این تئوری امنیتی اسرائیل است که برخی عرب‌ها را به جان عرب‌های دیگر بیندازد تا اسرائیل را رها کنند.» هیکل، پس از مرگ مشکوک جمال عبدالناصر، مدتی در سِمَت سردبیری «الاهرام» باقی ماند، اما انتقادات تند او از انورسادات، باعث شد از سردبیری برکنار شود و مدتی به زندان بیفتد. سرانجام، محمد حسنین هیکل، به دلیل نارسایی کبدی، روز 28 بهمن‌ماه سال 1394، در 92 سالگی، درگذشت.
یک مصاحبه تاریخیحسنین هیکل، طی دوران فعالیت رسانه‌ای خود، با افراد و شخصیت‌های متعددی مصاحبه کرد. او تعدادی از این مصاحبه‌ها را در قالب یک کتاب، با عنوان «دیداری دوباره با تاریخ» منتشر کرد که به زبان فارسی نیز ترجمه شده‌است. با این حال، یکی از مهم ترین مصاحبه‌های این روزنامه‌نگار شهیر، گفت‌وگو با امام‌خمینی(ره) بود. هیکل، دو بار با امام(ره) دیدار کرد؛ بار نخست، در دوم دی‌ماه سال 1357، در زمان اقامت امام(ره) در پاریس و بار دوم، در 28 آذرماه سال 1358 در تهران. افزون بر این، هیکل نامه‌هایی نیز برای حضرت امام(ره) فرستاده است که ایشان به یکی از این نامه‌ها پاسخ داده‌اند. آنچه در پی می‌آید، بخش‌هایی از نخستین مصاحبه حسنین هیکل با حضرت امام خمینی(ره) در پاریس، به نقل از صحیفه امام(ره)(ج5، صفحه 266) است.
جنبش ما اسلامی استمن در سال های 1950 و 1951 (در اوج مبارزات مردم، علیه انگلیسیها) در ایران بودم و اولین کتاب خود را درباره ایران نوشتم. نظر شما در مورد تفاوت مبارزات، در آن سال‌ها و مبارزات کنونی چیست و چرا امپریالیسم جنبش را در آن سال‌ها شکست داد؟
نظر من این است که جنبش فعلی خیلی عمیق‌تر است تا جنبش زمان مرحوم دکتر مصدق. جنبش در آن وقت، صرفاً سیاسی بود؛ و الآن، در جنبش جنبه دینی غلبه دارد. در مملکت ایران، مردم همه مسلمان هستند. اقشار زیادی از سیاست بی‌خبرند؛ اما به دین علاقه دارند. تمام دهات- که خوب است بروید و ببینید- همین شعارهای شهر را میدهند و درخواست‌های آنان را دارند. تمام مردم از کوچک- طفل دبستانی- تا پیرمرد، یک‌صدا همین مطلب را میگویند. این درخواست‌ها و شعارها، به طوری ملی شده است که کسی نمیتواند مناقشه کند. این جنبش، دارای یک معنای اسلامی- سیاسی است و جنبش گذشته، فقط سیاسی بود. جنبش کنونی عمقش بیشتر و امید به پیروزیاش بیشتر است؛ امید که این نهضت را نتوانند خاموش سازند.
ما هم امیدواریم که این جنبش پیروز شود. من واقعاً از اینکه شما به من فرصت چنین بحثی را داده اید مفتخرم؛ اما همه ما از خود میپرسیم که آیا این جنبش به اهداف خود میرسد؟ بسیاری از ما نگرانیم که این جنبش ممکن است به اهداف خود نرسد؛ دشمنان ما نسبت به گذشته خیلی ورزیده تر هستند. مسئله تنها شاه نیست؛ ایران یک کشور بزرگ صادرکننده نفت است؛ ایران پلیس منطقه و محافظ منافع امپریالیست هاست؛ عضو یک پیمان نظامی است. در آن موقع که من در ایران بودم عوامل رهبری سیاسی در جنبش بودند، و عوامل رهبری مذهبی هم بودند. الآن سرتاسر رهبری جنبش، اسلامی است. در آن زمان رهبری سیاسی و مذهبی از هم جدا بودند (که مقصود کاشانی و مصدق است)؛ اما حالا این رهبری (سیاسی- دینی) واحد است و یک رهبری وجود دارد. اما دشمنان نیز الآن متحدند؛ تمامی منطقه را زیر نفوذ خود دارند. حالا که این جنبش در ایران رخ داده است، دنیای غرب غافلگیر شده است. چند سال قبل، من شاه را در ایران ملاقات کردم. همه تصور میکردند که اوضاع تثبیت شده است. سؤال این است که چرا این وضع اتفاق افتاد؟ چگونه اتفاق افتاد و این توسعه عظیم جنبش، از کجا ناشی می‌شود؟
این قدرت، ناشی از اسلام است. در زمان کاشانی- مصدق، اصلْ سیاست بود. جنبههای سیاسی جنبش قوی بود ... اما حالا، جنبش در همه جهات، دینی است، اسلامی است؛ سیاست هم داخل آن است. اسلام، دین سیاسی است؛ سیاست در بطن این جنبش است. خوب است حالا هم سری به ایران بزنید و ببینید- از نزدیک- که امروز چیست و آن روز چه بود؟ مشکلات زیاد است؛ ابرقدرت‌ها هستند و همه، نگرانی‌ها را از جنبش ما دارند؛ اما کاری نمیتوانند بکنند ... ما به موفقیت آن امیدوار هستیم ... نه اینکه نگرانی نداریم. البته در چنین مبارزهای نگرانی‌هایی هست؛ همه مراکز سیاسی دنیا به ایران توجه دارند؛ میخواهند جنبش ایران را خُرد کنند. نه اینکه ندانیم و نگران نباشیم؛ اما ما احراز تکلیف شرعی کرده‌ایم؛ احراز امر الهی داریم؛ این همان منطق صدر اسلام است؛ همان منطق است که اگر کشته شویم، به بهشت میرویم، اگر بکشیم به بهشت میرویم؛ اگر شکست بخوریم به بهشت میرویم، اگر شکست بدهیم به بهشت میرویم؛ لذا از شکست نمیترسیم؛ لذا ما ترسی نداریم. قضیه ما، سیاسیِ صرف نیست؛ ما با منطق اسلام پیش میرویم، ازشکست ترس نداریم. رسول اکرم- صلی ا...علیه وآله- هم در بعضی غزوات شکست خورد. ما با شمشیر خدا به جنگ میرویم؛ ترس نداریم. نهضت ادامه خواهد یافت.
اختناق، انفجار به وجود می‌آوردچگونه این وضع اتفاق افتاد؟ ناظرینی که به ایران نگاه می‌کنند و اوضاع ایران را بررسی میکردهاند، نمیتوانند این حرکت عظیم را باور کنند. این اولین نمونه در تاریخ است؛ خصوصاً تنها نمونهای است که از راه دور، جنبش، رهبری و کنترل می‌شود. عظمت این جنبش از کجا ناشی می‌شود؟
جزیره ثبات و آرامش ایران همراه با اختناق بود. هر اختناقی انفجاری را به وجود میآورد. اختناق همگانی به دنبالش انفجار همگانی است. مردم از هر جهت در فشار بودند؛ همه انتظار خروج از این فشار را داشتند و همه، امیدشان رفتن شاه شده بود. اگر متوجه و مطلع باشید و به یاد بیاورید، در زمان رضاخان، بعد از آن همه فشارها، وقتی نیروهای متفقین از سه طرف به ایران حمله کردند و ایران را اشغال کردند، تمام زندگی مردم، همه چیز مردم، در خطر افتاد؛ اما چون رضا شاه رفت، همه خوشحال بودند؛ چرا که فشار و اختناق، باعث یک رنج بزرگی شده بود که برای رهایی از آن رنج بزرگ، رنج‌های دیگر را تحمل میکردند. این حالت اختناق و رنج عمومی، در زمان این شاه بیشتر شد. جهات متعددهای پیش آمد که مردم به شدت در رنج بودند. سازمانی‌ها [ساواکی‌ها] و سایر مراکز و عُمّال دولتی، چنان با مردم رفتار کردند که برای همه یک عقده شد و این عقده عمومی شد؛ به طوری که همه منتظر یک نیشتر بودند که این عقده بشکافد و همه بیرون بریزند. این عقده را روحانیت بیرون ریخت. من زبان مردم را میفهمم و نهادهای جامعه را میشناسم. با زبان مردم صحبت میکنم و از نهان آنها سخن میگویم. تمام نقاط ضعف پنجاه ساله را- که حاضر در قضایا بودهام- انگشت میگذارم؛ مطلع بودم، ناظر بودم. همه مردم در حال انفجار بودند، همه منتظر بودند. این حالت استبدادی، انفجار را به فعلیت رساند؛ قیام روحانیت باعث انفجار شد.
گلایه‌ای از علمای «الازهر»از اینکه وقت شما را گرفتهام پوزش میطلبم. هر وقت مایل بودید که بحث پایان یابد بفرمایید.دو مطلب است که باید به شما تذکر بدهم. نکته اول: در این نهضت- که یک نهضت اسلامی است- یک ملت مظلوم، در برابر این جبّارها که میخواهند همه ملت را از بین ببرند، قیام کرده‌است. چه شد که علمای «الازهر» با ملت مخالفت و با شاه موافقت کردند؟ با علمایی که با زور و جور موافقت کردند- علیه مظلومین- چه می‌شود کرد؟ نکته دوم: از شما که یک نویسنده توانایی هستید، میخواهم که اگر میتوانید بروید ایران را ببینید. این مظالم را بررسی کنید؛ از تمامی طبقات سیاسی، بازاری، رعایا، ارتشی‌ها- خصوصاً افسران در درجات پایین و جوان- ادارات دولتی، کارمندان دولت، هرکس که میخواهید، انتخاب کنید و از آنها سؤال کنید وضع چه بود و چه شد و وضع اکنون چطور است؟ بعد که مطلب به دست آمد، کتابی- مثل سفر قبلی خودتان- درباره ایران بنویسید و منتشر کنید که امر پشتیبانی از ملت ایران و ادای دین شما میباشد.
من شاه را در سال 1975 ملاقات کردم؛ بحث زیاد و شدید و تندی با او داشتم. وقتی به او گفتم که سؤال زیادی از شما دارم، او نیز گفت سؤالات زیادی از شما دارم. او می‌دانست که دوست عبدالناصر بودم و راجع به عبدالناصر سؤالات زیادی از من کرد. شاه وقتی از خودش و انقلاب شاه و ملت و آرزوهایش صحبت می‌کرد، به او گفتم چرا هر کجا میروید با مخالفت جدی جوانان کشور روبه رو هستید و با مخالفت و نفی رژیم شاه روبه رو میشوید؟ جوانان، آینده مملکت هستند؛ آنها چرا با شما مخالفند؟ من احتیاج ندارم بروم ایران تا بدانم وضع چگونه است؛ من اوضاع را میدانم. من دوست نزدیک عبدالناصر بودم و با رژیم شاه مخالفت داشتیم. اما درباره علما؛ این اولین جنبش در اسلام است که علناً ضد رژیم، قیام کرده است. آنچه که جنبش را مهم کرده است، همین است که اولین حرکت ضد دولت است. علمای «الازهر» متأسفانه کاملًا مطیع اوامر دولتند؛ از زمان عثمانی ها چنین بوده است؛ بلکه از ابتدای خلافت چنین بوده است. دولت همه چیز را کنترل می‌کند؛ به همین دلیل است که برخی از کمونیست ها میگویند، و به ما حمله می‌کنند، که مذهب، وسیله و ابزار دولت برای اجرای اغراض وی میباشد.
یکی از خصوصیات مذهب شیعه، همین است که در هیچ عصری از اعصار، تابع دولت نبوده است و در برابر دولت‌ها ایستاده است. بزرگان خود را به کشتن داده است. چنین مذهبی است که میتواند معرف اسلام باشد و اسلام را ارائه دهد و در برابر سایر تزهای کمونیست‌ها عرض اندام کند و نشان بدهد که دین افیون جامعه نیست و علما تابع دولت‌ها نیستند.یک سؤالِ شاید کمی شخصی دارم که مطرح کنم؛ چه شخصیت یا شخصیت‌هایی- در تاریخ اسلامی یا غیراسلامی- غیر از رسول اکرم (ص) و امام علی (ع)، شما را تحت تأثیر قرار داده است و روی شما مؤثر بوده است و چه کتاب‌هایی- به جز قرآن- در شما اثر گذاشته است؟
من نمیتوانم به این سؤال الآن جواب بدهم. احتیاج به تأمل دارد. کتاب‌های زیادی ما داریم؛ شاید بتوان گفت در فلسفه: ملاصدرا، از کتب اخبار: کافی، از فقه: جواهر. علوم اسلامی ما خیلی غنی هستند؛ خیلی کتب داریم. نمیتوانم برای شما احصا کنم.
منبع: خراسان
94/12/4 - 13:44 - 2016-2-23 13:44:50
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
سیاسی
پربازدیدترینها