تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804315041
ملت های فست فودی
واضح آرشیو وب فارسی:رویکرد: کسب و کار کشاورزی به سبک غربی، شرکت های فرآوری مواد غذایی و وابسته های خرده فروشی آنها در حال باز کردن بیشتر جای پای خود در هند هستند و از طریق راهبردهای معاملات تجاری مختلف، در پی کسب موقعیت ممتازتر در این کشورند.گروه فرهنگی"رویکرد" : موسسه ابتکار آگاهی درباره کشاورزی و گفتگوهای جاری پیرامون توافقنامه تجارت آزاد بین هند و اتحادیه اروپا، درباره نظارت کاملی که شرکت های بین المللی ممکن است بر بخش های کشاورزی و مواد غذایی این کشور پیدا کنند، از جمله اثر بعدی آنها بر شیوه زندگی صدها میلیون نفر از مردم هند نگرانی هایی مطرح کرده است. برای مثال این وضعیت را در از کار انداختن کشاورزی هند، در موسسه ابتکار آگاهی کشاورزی و یورش نئولیبرالی آمریکا به هند و اثر آن بر معامله تجارت آزاد آمریکا و هند می توان مشاهده کرد. معنایی که تمام این مسائل در خود دارند، وجود یک گرایش نسبت به مشتی از شرکت های بزرگ است که تعیین می کنند چه مواد خوراکی کشت شود، چگونه کشت شود، چگونه فرآوری شود، حاوی چه چیزهایی باشد و چه کسی آن را به فروش برساند. به عبارت دیگر یک مدل غربی کشاورزی بسیار متکی به مواد شیمیایی نفتی (موسوم به انقلاب سبز) و مواد غذایی به شدت فرآوری شده و به سرعت عمل آمده با کمک مواد شیمیایی، زنجیره ای را شکل داده که یک سر آن به سوپرمارکت های به سبک غربی یا تهیه کنندگان فست فودهایی که به مزارع صنعتی اتکا دارند، ختم می شود. از دانه تا زمین تا بشقاب، کل این روند به مشتی شرکت بزرگ واگذار می شود که اساس کار آنها نه پایداری کشاورزی، امنیت غذایی، دمکراسی غذایی یا تولید مواد خوراکی مغذی و سالم ، بلکه کنترل و سودآوری سریع است. به وضعیت وخیم آفریقا نگاه کنید. دنیل مائینگی با کشاورزان کوچک در کنیا کار می کند و به سازمان شرکای رشد برای آفریقا تعلق دارد. او می گوید که رویکرد «انقلاب سبز» مبتنی بر کشاورزی به سبک غربی است، با اتکا به کودها و آفت کش های شیمیایی و تولید تک محصولی. مائینگی در مزرعه ای در شرق کنیا به دنیا آمده و از جوانی در زمینه کشاورزی تحصیل کرده است. او زمانی را به خاطر دارد که خانواده اش انواع غلات و محصولات را کشت می کردند و می خوردند، مثل چند نوع لوبیا و نخود و انواع میوه هایی که اکنون «وحشی» قلمداد می شوند. به دنبال اجرای «برنامه های تنظیم ساختاری» دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ و انقلاب سبزی که هدف آن افزایش بهره وری کشاورزی بود، مواد خوراکی کودکی هایش جای خود را به ذرت، ذرت و باز هم ذرت داده اند. مائینگی می گوید: «صبح ها پوره ذرت درست می کنید و بچه ها را به مدرسه می فرستید. برای ناهار ذرت آب پز با کمی نخود سبز دارید. شب هم اوگالی می خورید (که نوعی شیره دوغ مانند ذرت به همراه گوشت است) این یک رژیم غذایی تک محصولی است که ناشی از سیستم تولید مواد غذایی است؛ این سیستم ناعادلانه است.» در هند کشاورزان جا به جا شده اند و سیاست سازان اتکای آنها به بذرهای شرکتی و دستیابی شرکتی به فرآوری مواد غذایی و بخش های خرده فروشی را تسهیل کرده اند که هر دو به طور سنتی بیشتر به سمت مقیاس کوچک تر و کلیدی برای حمایت از اقتصاد و سبک زندگی محلی (روستایی) گرایش داشتند. البته برای امنیت/ استقلال غذایی و تجدید ساختار جامعه مشکلات بزرگی وجود دارد، اما معنایی که این موضوع می تواند برای رژیم غذایی و سلامتی مردم داشته باشد قبلا آشکار شده است. اگر چه قریب نیمی از کودکان زیر ۵ سال این کشور دچار کم وزنی هستند (و نرخ کودکان کم وزن در هند از جمله بالاترین نرخ ها در جهان است)، نرخ چاقی در طول دو دهه گذشته در این کشور سه برابر شده و این کشور به سرعت در حال تبدیل شدن به پایتخت دیابت و امراض قلبی در جهان است. نرخ رشد گشایش فروشگاه های فست فود به سبک غربی در سطح این کشور سرسام آور بوده است. پیتزا هات هم اکنون در ۴۶ شهر هند با ۱۸۱ رستوران و ۱۳۲ محل توزیع درب خانه فعال است که ظرف پنج سال گذشته رشدی ۶۷ درصدی داشته است. کی اف سی در حال حاضر در ۷۳ شهر با ۲۹۶ رستوران فعالیت دارد که رشدی ۷۷۰ درصدی را نشان می دهد. مک دونالد در ۶۱ شهر هند با ۲۴۲ رستوران درمقایسه با ۱۲۶ رستوران پنج سال قبل خود فعال است که رشدی ۹۲ درصدی داشته است. بر اساس مطالعه ای که به تازگی در جورنال تحقیقات صورت گرفته هند منتشر شده، بازار فست فود هند با نرخی برابر با ۳۰ تا ۳۵ درصد رشد سالانه در حال گسترش است. البته پارادایم غالبی که بر این گرایش حاکم است، «مثبت»! است: کالاسازی بذر(های شرکتی)، تولید و فروش مقدار بیشتر و بیشتری از مواد شیمیایی برای پاشیدن بر غلات یا خاک، گشایش فروشگاه های فست فود و فروش مواد دارویی یا گسترش بیمارستان های خصوصی برای رسیدگی به اثرات بهداشتی سیستم تولید و عرضه مواد غذایی آشغال امروزی. تمام این تحولات برای کسب و کار «خوب» است، در حالی که دست های بیشتری پول رد و بدل می کنند و کارتل های کسب و کار مشخصی پروار می شوند. و چیزی که برای کسب و کار خوب است، برای رشد تولید ناخالص ملی نیز خوب است! و چیزی که برای رشد تولید ناخالص ملی خوب است برای همه خوب است! یا بهتر است بگوییم این چیزی است که به ما گفته می شود. شرکت های مواد غذایی چند ملیتی اکنون شاهد رشد گسترده بازارهای خود در آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی. برای مثال مکزیک را در نظر بگیرید. «گزارش گرین» توصیف می کند که چگونه شرکت های فرآوری مواد غذایی در حال قبضه کانال های توزیع و جایگزین کردن مواد غذایی محلی با مواد خوراکی ارزان و فرآوری شده اند که معمولا مورد حمایت مستقیم دولت نیز قراردارند. توافقنامه های تجارت آزاد و سرمایه گذاری در این روند نقش مهمی ایفا کرده اند و تصویری هشدار دهنده از پیامدهای این وضعیت بر مردم عادی را و نه فقط از لحاظ رژیم غذایی و سلامتی آنان ترسیم می کند. در سال ۲۰۱۲ موسسه ملی بهداشت عمومی مکزیک نتایج یک پیمایش ملی درباره امنیت غذایی و تغذیه را منتشر کرد. بین سال ۱۹۸۸ تا ۲۰۱۲ نرخ زنان دارای اضافه وزن ۲۰ تا ۴۹ ساله ۲۵ تا ۳۵ درصد افزایش داشته و تعداد زنان چاق در این گروه سنی از ۹ به ۳۷ درصد افزایش داشته است. بر اساس یافته های این مطالعه، حدود ۲۹ درصد از کودکان مکزیکی ۵ تا ۱۱ ساله بعلاوه ۳۵ درصد نوجوانان ۱۱ تا ۱۹ ساله دارای اضافه وزن هستند، در حالی که از هر ده کودک واقع در سنین مدرسه، یک نفر به کم خونی مبتلا بوده اند. فدراسیون دیابت مکزیک می گوید که بیشتر از ۷ درصد جمعیت مکزیک به دیابت مبتلایند. هم اکنون دیابت سومین عامل مرگ و میر مستقیم یا غیر مستقیم را در این کشور تشکیل می دهد. موافقتنامه های تجارت آزاد مختلفی که مکزیک در طول دو دهه گذشته امضا کرد، اثر عمیقی بر سیستم غذایی این کشور داشته است. گزارش گرین توضیح می دهد که بعد از ماموریت این نهاد در مکزیک در سال ۲۰۱۲ و بعد از آن ماموریت گروه خاص حقوق غذایی اولیویه دشاتر، اینطور نتیجه گیری کرده اند که سیاست های تجاری فعلی، مکزیک را به سمت وابستگی بیشتر به مواد غذایی به شدت فرآوری شده و تصفیه شده به همراه زندگی متکی به مواد غذایی فریزری و قفسه ای دراز مدت به جای مصرف مواد غذایی تازه به خصوص میوه ها و سبزیجات سوق می دهند. پیمان تجارت آزاد آمریکا شمالی (نفتا) به سرمایه گذاری مستقیم در فرآوری مواد غذایی و بروز یک تغییر در ساختار خرده فروشی (به خصوص فراوانی سوپر مارکت ها و مغازه های راحت و در دسترس) و نیز ظهور کسب و کار کشاورزی جهانی و شرکت های مواد غذایی چند ملیتی در مکزیک انجامیده است. نفتا مکزیک را ملزم کرده تا با سرمایه گذاران داخلی و خارجی به تساوی برخورد کند و مقررات مانع از سرمایه گذاری خارجی و تملک بیشتر از ۴۹ درصد شرکت ها را حذف کند. این توافقنامه به کارگیری «الزامات عملکردی» مشخصی نظیر مقادیر حداقلی محتوای داخلی در تولید را منع کرده است. این توافقنامه رشد شدید و ناگهانی سرمایه گذاری مستقیم آمریکا در صنعت فرآوری مواد غذایی مکزیک را به دنبال داشت. در سال ۱۹۹۹ شرکت های آمریکایی ۳/۵ میلیارد دلار در صنعت فرآوری مواد غذایی مکزیک سرمایه گذاری کردند که به نسبت ۲۱۰ میلیون دلار سال ۱۹۸۷ رشدی پنج برابری را نشان می دهد. یک اثر دیگر نفتا بر سیستم غذایی مکزیک، رشد انفجاری سوپرمارکت های زنجیره ای، تخفیف دهندگان و فروشگاه های راحت و دسترس بوده است. گزارش گرین اشاره می کند که چگونه شرکت های مواد غذایی، زنجیره های توزیع مواد غذایی موجود و فراگیر دستفروش های مقیاس کوچک را شبیه سازی کردند. ثابت شده بود که وجود این دستفروش ها در توزیع مواد خوراکی فقیر از نظر مواد مغذی بسیار مهم است، چرا که محصولات شرکت های مواد غذایی داخلی را به گروه های جمعیتی مقتضی در شهرها و مناطق کوچک می فروختند و تبلیغ می کردند. به گزارش گرین، این دستفروش ها به سرعت با خرده فروش های شرکتی جایگزین شدند که شرکت های تولید کننده مواد غذایی مالکیت و تملک آنها را بر عهده داشتند و حتی فرصت های بیشتری برای فروش و سودآوری برای آنها فراهم می کردند. تا سال ۲۰۱۲ زنجیره های خرده فروشی به عنوان منبع مهم فروش مواد غذایی مکزیک جایگزین دستفروش ها شدند. مثلا اوتو (یکی از شرکت های فرعی کوکاکولا) بین سال های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۴ تعداد فروشگاه های خود را سه برابر کرد. در جولای ۲۰۱۲ اوتو ده هزارمین فروشگاه خود را افتتاح کرد و قصد دارد در سال ۲۰۱۵ چهارده هزارمین فروشگاه خود را نیز باز کند. از نظر دکتر دوشاتر، برنامه ای که به شکلی موثر با گرسنگی و سوء تغذیه سروکار دارد، باید بر کشاورزان و دهقانان کوچک مکزیکی تمرکز داشته باشد. آنها درصد مهمی از فقرای این کشور را شکل می دهند و کسانی هستند که به بهترین وجه می توانند مواد غذایی مغذی را هم برای جمعیت های روستایی و هم شهری تامین کنند. دیدگاه او با چندین گزارش رسمی در یک راستا قرار دارند که بر نقش کلیدی که این قبیل کشاورزان می توانند در تامین امنیت غذایی ایفا کنند و همچنین بر اهمیت کشاورزی مبتنی بر محیط زیست تاکید دارد. به گفته گرین در این صورت مکزیک می تواند خودکفایی درتولید مواد غذایی اش را احیا کند، اگر حمایت رسمی از کشاورزی دهقانی به عمل آید و همان اندازه آنها را مورد حمایت قراردهد که از شرکت های بزرگ پشتیبانی می کند. در مکزیک از دست دادن استقلال غذایی، تغییراتی جمعیتی را در رژیم غذایی این کشور باعث شده است. این نوشته برای سایر کشورها همچون هند نیز مناسب است، چون این سناریو در سراسر جهان به اجرا گذاشته شده است (گذشته از رژیم غذایی، این فرایند چندین اثر سلامتی شدید نیز دارد که ناشی از استفاده بی تناسب از آفت کش هایی است که از جمله دستاوردهای «انقلاب سبز» بوده، موادی که از جمله در ایالت پنجاب هند به عنوان یک «عامل سرطان» شناخته شده اند.) این وضعیت را واندانا شیوا در بررسی پیامدهای اتخاذ یک سیستم غذایی که بر مبنای یک سیستم تحت کنترل شرکت ها و استفاده مفرط از مواد شیمیایی قرار دارد به شکلی موجز بیان کرده است؛ سیستمی که بر تولید مواد خوراکی که تولید سریعی دارند و به سرعت به سودآوری می رسند متکی است: «اگر ما ارزن و حبوبات بکاریم، سرانه دریافت مواد مغذی ما بیشتر خواهد بود. اگر مواد غذایی را با استفاده از مواد شیمیایی بکاریم، تک فرهنگ هایی را به وجود خواهیم آورد و این یعنی دریافت مواد مغذی ما در هر هکتار و از نظر سرانه کمتر خواهد بود. بحران کشاورزی، بحران مواد غذایی و بحران تغذیه و سلامتی با یک دیگر ارتباط بسیار نزدیک دارند. به این مسائل باید یکجا پرداخته شود. هدف سیاستگذاری کشاورزی نباید مبتنی بر ترویج فرآوری صنعتی مواد غذایی باشد. شیمیایی کردن کشاورزی و مواد غذایی، نسخه ای برای «تغذیه زدایی» است. انقلاب سبز جایگزین حبوبات که منبع مهم پروتئین هستند و نیز دانه های روغنی شده، در نتیجه سرانه دریافت مواد مغذی کاهش یافته است. تک فرهنگی، مواد غذایی و امکان دریافت مواد مغذی بیشتر را فراهم نمی کند. در این فرهنگ مواد شیمیایی و سوخت های فسیلی بیشتری به کار می رود و از این رو برای شرکت های کشاورزی شیمیایی و شرکت های نفتی سودآورترند. آنها کالاهای شخصی بیشتری تولید می کنند، اما خروجی مواد غذایی و ارزش تغذیه ای آنها کمتر است.» نوشته: کالین تادهانتر[۱] منبع: http://www.globalresearch.ca/fast-food-nations-selling-out-to-junk-food-illness-and-food-insecurity/۵۴۳۴۸۸۸ ________________________________________ [۱] . Colin Todhunterکه در اصل زاده شمال غرب انگلیس است، سال های زیادی را در هند سر کرده است. او مطالب زیادی در نشریات دکان هرالد، نیو ایندین اکسپرس و مورنینگ استار نوشته است. منبع: نشریه گلدسته استان همدان
سه شنبه ، ۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رویکرد]
[مشاهده در: www.rooykard.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها