واضح آرشیو وب فارسی:سایت هواداران فوتبال: این عرق هایی که اینجا می بینید بخاطر گرمای هوای دوبی و امارات نیست. این عرق ها وسط سرمای استخوان سوز آزادی روی پیشانی نشسته. آی اسپورت- اینجا ورزشگاه آزادی است. سکوهایی که بعد از مدتها یک دست آبی پوش شده اند. روی این سکوهای یک دست آبی هوادارانی را می بینید که موبایل به دست، پشت به زمین چمن ایستاده اند و عکس می گیرند. نور فلش. نور فلش و نور فلش. سوژه فرهاد مجیدی است. همان کسی که مثل شاهزاده ها در جایگاه ویژه تکیه زده و افتخار داده تا بعد از چند بار وعده و وعید بازی استقلال را از نزدیک تماشا کند. اکثر آنهایی که به ورزشگاه آمده اند همین وضعیت را دارند. رو به جایگاه ویژه و پشت به زمین. یکی نیست به آنها بگوید برگردید. اتفاق اصلی این طرف می افتد. توی زمین. آنجا که بازیکنان تیمتان با چنگ و دندان می جنگند. همانهایی که تیم را به صدر جدول هل داده اند و حالا از نفس هایشان مایه می گذارند تا همان بالا حفظش کنند. همان جایی که شما پشتتان را به آن کرده اید. احتمالا آنها خیلی وقت هست که به ورزشگاه نیامده اند. شاید به همین دلیل آداب ورزشگاه را فراموش کرده اند. فراموش کرده اند آنجا که باید رو به آدمهای ژست گرفته و اتوکشیده بنشینی و محو بازیشان شوی سینماست. ورزشگاه آنجایی است که میزان دوندگی،میزان تعصب و تعداد شماره های نفس هایت مشخص می کند چند مرده حلاجی. آنجا که فقط حرف می زنند و درس غیرت و تعصب را حفظ می کنند مکتب خانه است. آنجایی که غیرت را عمل می کنند و تعصب را زندگی می کنند ورزشگاه است. آنهایی که آن بالا نشسته اند، عرق ریختنشان و تمرینات فشرده و طاقت فرسایشان به درد تزئین صفحه اینستاگرام و جمع کردن لایک و کامنت می خورد. آنهایی که آن پایین هستند با چنگ و دندان استقلال را مانند بچه گربه ای به دندان گرفته و به صدر می برند؛آنها مردان اصلی میدانند. این عرق هایی که اینجا می بینید بخاطر گرمای هوای دوبی و امارات نیست. این عرق ها وسط سرمای استخوان سوز آزادی روی پیشانی نشسته. آقای هوادار کاش زودتر از این می آمدی. کاش بعد از این بیایی. این بار اگر آمدی برای میهمان ویژه نیا. برای میزبان بیا. برای آنی که در جایگاه ویژه نشسته و برای نمایش قدرت آمده نیا. برای آنی بیا که برای قدرتمند شدن به تو احتیاج دارد. آن که به تو احتیاج دارد استقلال است. آن که همیشه میزبان است «استقلال» است. در همه جای دنیا همین است. سکوها همیشه میهمانند. هر کسی که می خواهد باشد. حتی اگر فرگوسن باشد که هر هفته میهمان سکوهای تیم محبوبش است. هیچ کس هم برایش هورا نمی کشد و به خاطر عکس گرفتن از او پشت به تیم محبوبش نمی کند. آقای میهمان ویژه رفت. رفت تا وقتی دیگر و زمانی دیگر.خدا می داند دوباره کی و کجا هوس آمدن کند. آن که هنوز هست و تا همیشه هست استقلال است پس تو هم باش. پشتش باش،میزبانش باش و هوادارش باش. فرش قرمزت را برای بازیکنان تیمت پهن کن. فرش قرمزی که برای آوردن جام باشد نه جار زدن محبوبیت. نیلوفر کنگرانی
سه شنبه ، ۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت هواداران فوتبال]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]