تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835260983
چرا کردهای سوریه به روسیه نزدیک می شوند؟/ مورگان کاپلان
واضح آرشیو وب فارسی:کرد پرس: روز چهارشنبه هفته گذشته یکی از گرو های وابسته به بزرگترین و قوی ترین حزب کردی سوریه، یعنی حزب اتحاد دموکراتیک (PYD)، اولین دفتر رسمی خود در خارج از کشور را در مسکو برپا کرد. با توجه به میزان حمایت نظامی و سیاسی ای که حزب اتحاد دموکراتیک کردهای سوریه از ایالات متحده دریافت کرده است، به احتمال فراوان این تصمیم در غرب با شوک و سردرگمی همراه خواهد بود. اما از بررسی دقیق تر تجربه تاریخی و منافع اصلی حزب اتحاد دموکراتیک این طور بر می آید که اهداف سیاسی پشت تصمیم کردها برای حرکت به سمت اتحاد بالقوه با روسیه قابل دایالات متحده از زمان مداخله خود در اواخر سپتامبر 2014 در دفاع از شهر محاصره شده کوبانی سوریه در برابر پیشروی های دولت اسلامی (داعش)، به طور جدی با حزب اتحاد دموکراتیک در ارتباط بوده است. اما این رابطه به تازگی شکل جدیدی به خود گرفته است. علی رغم آنکه آنکارا تشدید تقابل علیه حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) را که PYD از نظر سیاسی - هر چند غیر رسمی - وابسته به آن است، آغاز کرده است. واشنگتن در سیاست سوریه خود با ترکیه هماهنگ بوده است. نمایندگان حزب اتحاد دموکراتیک در تاریخ 30 ژانویه، مذاکرات صلح ژنو درباره سوریه را ترک کردند چرا که ائتلاف مخالف بشار اسد رئیس جمهور سوریه در این مذاکرات هیچ کرسی ای به (این حزب) نداد. تقریبا در همان زمان، ایالات متحده برت مک گورک،نماینده ویژه ریاست جمهوری در ائتلاف جهانی علیه داعش را برای مذاکرات فوری با کردهای سوریه به کوبانی فرستاد. چرا متحدان شورشی آمریکا اکنون توجه خود را به سمت روسیه، قهرمان اسد و رقیب منطقه ای ایالات متحده بر می گردانند؟ آیا این اقدام دیپلماتیک به این معنی است که حزب اتحاد دموکراتیک همکاری خود با غرب را رها می کند؟ در اینجا باید سه عامل را در نظر گرفت : کردهای سوریه به غرب خیانت نمی کنند چرا که وضعیت آنها هیچ وقت به ثبات نرسیده است همچنانکه اخیرا به عنوان نمونه در مقاله ای با عنوان "آیا امریکا در حال از دست دادن کردهاست؟"، اشاره شده، گفتمان واشنگتن بر این مسئله تمرکز یافته است. اما در واقع ایالات متحده هرگز اجازه نداده کردهای سوریه را از دست بدهد. کردها خاطره ای طولانی و تلخ از رها شدن از سوی متحدان خارجی خود دارند و به احتمال زیاد هیچ بازیگر کُردی تمام تخم مرغ هایش را در یک سبد نخواهد گذاشت. سیاست کردها در سراسر منطقه یکنواخت نیست. در حالی که برخی از سازمان های سیاسی کُرد، همانند حزب دمکرات کردستان ( KDP ) و اتحاد میهنی کردستان ( PUK ) در کردستان عراق که برای بیش از دو دهه است با غرب ارتباط تنگاتنگ دارند، شرکای درازمدت نیروهای آمریکا در منطقه بوده اند اما بقیه سازمان ها شرکای نسبتا جدید آمریکا هستند. این امر به ویژه در رابطه با PYD و با توجه به رابطه نزدیک این حزب با پ.ک.ک در ترکیه، صادق است. واحدهای مدافع خلق ( YPG )،شاخه نظامی حزب اتحاد دموکراتیک که در واکنش به قیام سوریه در سال 2011 تشکیل شد، به طور جدی تنها در طول محاصره کوبانی و پس از آن همکاری خود را با آمریکا آغاز کرد. از آنجا که پ.ک.ک حدود 20 سال در فهرست سازمان های تروریستی خارجی وزارت امور خارجه بوده است، ریشه های سیاسی حزب اتحاد دموکراتیک به ندرت نشان دهنده ائتلافی طبیعی با آمریکاست. چنین وابستگی هایی همیشه باعث تردید ایالات متحده در ایجاد رابطه گسترده با YPG در ارتباط بوده و این امر ناشی از بیم نگران کردن ترکیه به عنوان متحد بزرگتر خود و عضو ناتو در شمال سوریه است. بایدن، معاون رئیس جمهور آمریکا اواخر ماه گذشته با توصیف پ.ک.ک به عنوان یک سازمان تروریستی و اینکه پ.ک.ک به اندازه دولت اسلامی (داعش) برای ترکیه خطرناک است،باعث بیم ونگرانی کردها شد. این دوگانگی سیاست آمریکا در روژاوا یا کردستان سوریه مورد توجه قرار گرفت. این بدان معنی نیست که حزب اتحاد دموکراتیک کردها و YPG شرکای ایالات متحده در منطقه نبوده اند. در واقع، نیروهای YPG از موفق ترین متحدان ائتلاف در جنگ علیه دولت اسلامی بوده اند. با این حال، کردهای سوریه هرگز به اندازه سایر گروه های کردی، متحدان آشکار و یا ثابتی نبوده اند. اگر کردهای سوریه خود را در موقعیتی قرار می دهند تا گزینه های خود برای ارتباط با مسکو را باز نگه دارند، این امر کاملا به معنی فاصله زیاد گرفتن از رویکرد آمریکا و کردها نیست. سیاستهای عرضه حمایت ائتلاف به طرف خواهان، متزلزل به نظر می رسد در عمل حزب اتحاد دموکراتیک ممکن است انتظار داشته باشد به دلیل اینکه مزایای حفظ روابط موثر با غرب به طور فزاینده ای در حال کاهش است، اتحاد ثمربخش تری با مسکو داشته باشد. تحقیقات موجود در مورد اینکه چه زمانی احتمال حمایت طرفین سوم از شورشیان محلی بیشتر است بر اهمیت انطباق کامل منافع هر دو طرف تاکید می کند. این امر اطمینان می دهد که هر دو طرف از حمایت از یکدیگر بهره مند می شوند و همچنین به کاهش پویایی رابطه ارباب- رعیت کمک می کند. ممکن است رویکرد روز افزون "به ما و یا آنها "ی ترکیه، به عنوان یک متحد مهم ناتو، برای تضعیف روابط ایالات متحده و حزب اتحاد دموکراتیک باعث تحت فشار قرار گرفتن شدید همپوشانی منافع آمریکایی- کردی شود. همزمان، آنکارا نیز در تلاش است تا مانع همراهی استراتژیک ایالات متحده و روسیه در یک جبهه مشترک علیه دولت اسلامی و پایان بازی در سوریه شود. سرنگونی یک هواپیمای جت روسیه در حریم هوایی ترکیه در 24 نوامبر متحدان ناتو را مجبور کرد واکنش نشان دهند . با فشار ترک ها برای دور نگه داشتن بیشتر PYD و روس ها از ایالات متحده، این دو همدیگر را متحدانی موثر بخصوص در مقابل ترکیه و داعش یافته اند. در واقع، این روس ها بودند که برای پذیرش نمایندگان حزب اتحاد دموکراتیک در مذاکرات هفته گذشته ژنو بر سر بحران سوریه تلاش کردند و اعتقاد بر این است که بمباران اخیر حلب از سوی روسیه تا حد زیادی به YPG کمک کرده است. علاوه بر این، ایالات متحده در حمایت از گروه های شورشی به شدت غیر قابل پیش بینی است - و کردها از این قاعده مستثنی نیستند. اگر چه کردهای عراق بسیار قدردان حمایت ایالات متحده هستند، تعداد اندکی فراموش کرده اند که ایالات متحده در طول عملیات انفال در پایان جنگ ایران و عراق حاضر نشد به کردها کمک کند و یا از کمک به کردهادر اوج جنگ با عراق در سالهای 1974 و 1975 که منجر به فروپاشی نیروهای مقاومت کردها شد، خودداری کرد. اگرچه روسیه پیشینه تعامل دوگانه خاصی با کردها دارد، غرب نسبت به دیگران ذاتا یک متحد با ثبات تر و یا مصلحت آمیز نیست. با تغییر موقعیت کردها، استراتژی دیپلماتیک آن نیز باید تغییر کند ممکن است حزب اتحاد دموکراتیک انگیزه های استراتژیک جدیدی برای تغییر تعامل دیپلماتیک خود با دشمنان بشار اسد و به سمت متحدان اسد داشته باشد چرا که تسلط این حزب بر جنبش کردستان سوریه رو به رشد است. پژوهش من بر پایه برنامه پژوهش جدیدی بر روی دیپلماسی شورش و گستره بین المللی آن نشان می دهد که چگونه سیاست جنبش درون-شورشی و پویایی محلی می تواند استراتژی های دیپلماتیک بزرگتر گروه ها را در خارج تحت تاثیر قرار دهد . یکی از ویژگی های کلیدی استراتژی دیپلماتیک شورشی که من بررسی می کنم این است که کدام گروه ها اهداف سیاسی را مشخص می کنند. من میان دو نوع از بازیگران تمایز قائل می شوم: متحدان بین المللی و دشمنان دولت ضدشورش. هر چه یک جنبش شورشی بیشتر پراکنده باشد، بیشتر احتمال دارد که دیپلماسی دشمنان دولت ضد شورش را به منظور حمایت هدف قرار دهد. این بازیگران یا دشمنان دولت ضد شورش به عنوان حامیان موجود و بالقوه شورش، منابع سیاسی و نظامی ای را که می تواند بر نتیجه رقابتهای درون شورشیان تاثیر گذارد، کنترل می کنند. اما هنگامی که یک جنبش شورشی منسجم تر است و برای تضعیف دولت مرکزی متمرکز شده است، احتمال بیشتری دارد که گروه ها به دنبال حمایت از متحدان دولت ضد شورش باشند. از آنجا که این بازیگران حامیان حیاتی دولت مرکزی هستند، گروه ها می دانند که آنها تاثیر فوق العاده ای بر تصمیم گیری دولت دارند. از آنجا که مسکو و نه واشنگتن در هر گونه حل و فصل بعد از جنگ،دارای بیشترین تاثیر و نفوذ بر دمشق است، ممکن است کردهای سوریه به دنبال بهترین شانس خود در مرحله حل این تنش باشند . اگر چه سیستم شورشی گسترده در سوریه منسجم نیست با این حال حزب اتحاد دموکراتیک در حال حاضر بر جنبش کردستان سوریه غالب است. اگر چه ممکن است حزب دمکرات کردستان سوریه و گروه های دیگر در گذشته با حزب اتحاد دموکراتیک رقابت کرده باشند، حزب اتحاد دموکراتیک در حال حاضر بر قدرت غالب منطقه کنترل دارد. علاوه بر این، حزب اتحاد دموکراتیک هم داعش و هم ارتش آزاد سوریه را از منطقه اصلی تحت عملیات خود عقب رانده و رقبا را در قلمرو تحت کنترل خود به حاشیه رانده است. هر چه حزب اتحاد دموکراتیک به تحکیم اهداف ارضی خود نزدیک می شود و دیگر نگران رقابت درون شورشی نیست، این حزب بیشتر می تواند توجه دیپلماتیک خود را بر تامین امنیت بهترین معامله ممکن برای رسیدن به استقلال متمرکز کند. این شرایط میتواند توضیح دهد که چرا نزدیک به چهار ماه پیش،حزب اتحاد دموکراتیک توجه دیپلماتیک خود به مسکو را افزایش داد. بدون شک پوتین بزرگترین متحد بین المللی اسد است و در نتیجه دارای بیشترین نفوذ برای کمک به تضمین خواسته های کردهای سوریه است. حتی مخالفان میانه رو نیز این را درک می کنند. حزب اتحاد دموکراتیک احتمالا امیدوار است در دستیابی به توافق مطلوب بر سر تنش موجود با روسیه به توافق برسد. احتمالا حزب اتحاد دموکراتیک از افزایش تعامل با روسیه به عنوان راهی برای کسب حمایت بی قید و شرط دوباره ایالات متحده استفاده کند. با این حال، از دیدگاه کردهای سوریه، یک چیز روشن است: به احتمال زیاد جاده توافق با اسد و استقلال محتمل برای کردهای سوریه از مسیر مسکو می گذرد و نه واشنگتن. منبع: واشنگتن پست ترجمه: خبرگزاری کردپرس برای عضویت در کانال تلگرامی خبرگزاری ( کُردپرس) کلیک کنید.
شنبه ، ۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرد پرس]
[مشاهده در: www.kurdpress.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها