واضح آرشیو وب فارسی:اندیمشک جوان: تاریخ تصویری جنگ ویتنام با تعداد اندکی عکس در اذهان حک شده است؛ تصویر ادی آدم از اعدام یک جنگنده ویت کانگ، عکس نیک اوت از فرار فان تی کیم فوی نه ساله از بمباران نپالم و تصویر مالکوم برون از خودسوزی ثیچ کوانک دوک در یکی از تقاطع های سایگون. اکثر عکس های معروف را عکاسان و […]تاریخ تصویری جنگ ویتنام با تعداد اندکی عکس در اذهان حک شده است؛ تصویر ادی آدم از اعدام یک جنگنده ویت کانگ، عکس نیک اوت از فرار فان تی کیم فوی نه ساله از بمباران نپالم و تصویر مالکوم برون از خودسوزی ثیچ کوانک دوک در یکی از تقاطع های سایگون. اکثر عکس های معروف را عکاسان و آژانس های خبری غربی در همکاری و دوشادوش با نیرو های آمریکایی و ویتنام جنوبی گرفتند. اما صدها عکاس نیز در جبهه مقابل، در کنار ویتنامی های شمالی و ویتکانگ ها، ابعاد مختلف جنگ را ثبت کردند. تقریبا همه این عکاسان، خودآموخته بودند و برای آژانس های خبری، جبهه ملی آزای بخش، ارتش ویتنام شمالی و روزنامه های متعدد کار می کردند. بسیاری تصاویر خود را بی نام یا با اسم مخفی می فرستادند چرا که خود را بخشی ناچیز از مبارزه بزرگ تر می دانستند. این عکاسان در شرایطی عکس می گرفتند که با بحران شدید کمبود منابع و امکانات عکاسی مواجه بودند. ترام آم، یکی از عکاسان، در تمام دوره جنگ تنها از یک حلقه نگاتیو، ۷۰ فریم، برخوردار بود. برخی عکس می گرفتند برای ثبت تاریخ، برخی دوربین هایشان را سلاحی در جنگ تبلغاتی می دیدند و برخی برای تداوم و ترغیب مقاومت تصویر برداری می کردند. بسیاری از این عکس ها حتی در ویتنام نیز دیده نشده اند. اوایل دهه ۹۰، تیم پیج و داگ نوین دو عکاس خبرنگار برای یافتن و جمع آوری این عکس ها دست به کار شدند. یکی کیسه خاکی حاوی نگاتیو های هرگز چاپ نشده داشت. دیگری آنها را زیر روشویی دستشوییش جاسازی کرده بود. وو آن خانح هنوز نگاتیو های خود را در جعبه مهمات آمریکایی انباشته از برنج برای جلوگیری از تخریب نگه داری می کند. ۱۸۰ عکس از این سری عکس ها و داستان هایی از پدید آورندگان این تصاویر در مجموعه ای به اسم ویتنامی دیگر؛ عکس هایی از جنگ از جناج دیگر جمع آوری شده است. «ما باید خیلی مراقب می بودیم چون تعداد محدودی حلقه نگاتیو داشتیم که از طرف روزنامه بینمان توزیع می شد. برای ما، هر عکس حکم یک تیر را داشت.» -نیوگن دین او «مسلما من برای جذابیت زبیایی شناسانه تصویر، عکس نمی گرفتم. من به زیبایی فکر نمی کردم. خانه های سوخته و در هم ریخته و بدن های مرده قشنگ نیستند. هر گونه تظاهر به زیبایی شناسی با هدف ما که مستند کردن جنگ بود خنثی می شد.» -دوانگ ثانح فونگ
شنبه ، ۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اندیمشک جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]