واضح آرشیو وب فارسی:صبحانه آنلاین: کمپانی های فعال در بازارهای نوظهور از زمان وقوع بحران مالی 2008 تاکنون، بیشتر از هرزمانی به استقراض از بازار اوراق قرضه وابسته شده اند که این مساله می تواند مشکلات جدیدی را به دنبال داشته باشد.به گزارش صبحانه ، طی سال های اخیر شاهد تغییرات وسیعی در نحوه استقراض پول ازسوی کمپانی های فعال در بازارهای نوظهور بوده ایم. حال این سیستم جدید تامین مالی تحت آزمون قرار گرفته و هیچ کس هم مطمئن نیست که آیا می تواند از این آزمون سربلند بیرون بیاید یا خیر؟ به گزارش وال استریت ژورنال، این بی ثباتی ها منجر به تزریق تلاطمات به بازارها و به راه افتادن امواج شوک آوری شده به طوری که بانک های مرکزی در یافتن راهی برای بالا کشیدن اقتصادهای خود عقیم مانده اند. مهم ترین گزینه رهایی از بدهی برای کمپانی های فعال در بازارهای نوظهور که به دنبال استقراض پول هستند، مراجعه به بانک است. اما پس از وقوع بحران مالی سال 2008 میلادی، بهره مندی از این امکان دشوارتر شد. بانک های جهان بر اثر ضرر و زیان های مالی و مواجهه با مقررات سختگیرانه، سرکوب شدند و کمتر تمایلی به اعطای وام داشتند. در عین حال، فدرال رزرو آمریکا و سایر بانک های مرکزی جهان، در فضای نرخ های بهره پایین، برنامه هایی تحت عنوان برنامه خرید اوراق قرضه اجرا کردند که این مساله سرمایه گذاران را به سمت دارایی های پر ریسک تر و درعین حال پر بازده تر سوق داد. بنابراین، کمپانی های فعال در بازارهای نوظهور، برای تامین اعتبار بیشتر، به سمت بازار اوراق بهادار کشیده شدند. بنابر اعلام صندوق بین المللی پول (IMF)، تا سال 2014 میلادی، بدهی های مربوط به اوراق قرضه، 17 درصد از بدهی های شرکتی در بازارهای نوظهور را به خود اختصاص می داد درحالی که این رقم در یک دهه قبل از آن 9 درصد بوده است. بسیاری از این اوراق بهادار، نه به واحد پول ملی شرکت ها و کمپانی ها، بلکه به واحد ارزی دلار منتشر شده اند. تا سه ماهه سوم سال 2015، بانک تسویه بین الملل، حجم بدهی های دلاری اوراق بهادار منتشرشده ازسوی شرکت ها و کمپانی های غیربانکی را یک تریلیون و 100 میلیارد دلار برآورد کرد که این رقم در مقایسه با پایان سال 2008 میلادی تقریبا دو برابر شده است. هم اکنون، ضعیف شدن اقتصادهای بازارهای نوظهور، قیمت مواد خام نظیر نفت را به شدت کاهش داده و افزایش قدرت دلار نیز بازپرداخت بدهی های دلاری این کمپانی ها را بیش از پیش دشوار کرده است. علاوه براین، این سرمایه گذاران نه به اندازه بانک ها ابزار لازم برای کاهش بدهی های خود را دارند و نه به صورت کوتاه مدت دست به استقراض می زنند تا استقراضات بلند مدت خود را تامین اعتبار کنند. این عدم تناسب منجر به فعالیت موثر موسسات مالی در طول بحران اقتصادی شد. همچنین، اوراق بهادار به نظر موعد سررسید بلندمدت تری دارند لذا کمپانی هایی که آنها را در اختیار دارند، بلافاصله دچار مشکل نمی شوند. با این وجود، احتمال وقوع برخی مشکلات وجود دارد. نخست اینکه بسیاری از اقتصادهای نوظهور، ذخایر قابل توجه دلاری دارند اما اغلب آنها مکانیزم مناسب و موثری برای حل مشکل بدهی ها بدون کمک بانک ها ندارند. بنابراین، به جای مشارکت در فعالیت های حل بدهی با بانک ها، باید خودشان آنها را با تاثیرات اقتصادی رفع و رجوع کنند. این مساله می تواند هزینه بر و ناکارآمد باشد و منجر به بروز مشکلات بیشتری شود. دوم اینکه، وقتی سرمایه داران جهان مجبور به فروش بدهی های بازارهای نوظهور شوند، بیش از آنچه که باید، آنها را به فروش می رسانند که این مساله ضرر و زیان ها را افزایش می دهد. در نهایت، بسیاری از کمپانی های بازارهای نوظهور که اقدام به دریافت وام ها و استقراضات دلاری کرده اند، این پول را به واحد پول ملی خود تبدیل و هزینه کرده اند که این مساله هم اکنون به معضل حادتری تبدیل شده و ممکن است ارزش دلار را بیش از این افزایش داده و بازپرداخت این بدهی ها را دشوارتر از گذشته کند.
سه شنبه ، ۲۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صبحانه آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]