واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: یکی از ملاکهای گزینش نمایندگان، میزان راستگویی آنان می باشد. آیا افرادی که وعده توخالی و غیرقابل اجرا به مردم می دهند، شایسته اعتماد هستند؟ آیا کسانی که بر خلاف آموزه های دینی با توجیهات غیر شرعی هزار وعده غیر ممکن داده و به زعم خود هدف وسیله را برایشان توجیه می کند ،شایستگی وکالت دارند؟!گروه سیاسی: در یادداشت پیش رو که به قلم محسن قائمی نسب نگاشته شده، نگارنده معتقد است: یکی از ملاکهای گزینش نمایندگان، میزان راستگویی آنان می باشد. آیا افرادی که وعده توخالی و غیرقابل اجرا به مردم می دهند، شایسته اعتماد هستند؟ آیا کسانی که بر خلاف آموزه های دینی با توجیهات غیر شرعی هزار وعده غیر ممکن داده و به زعم خود هدف وسیله را برایشان توجیه می کند ،شایستگی وکالت دارند؟! به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته، به شرح زیر است: انتخابات عرصه مشارکت عمومی و از لوازم دمکراسی و مردم سالاری است که رفته رفته در تمامی کشورهای جهان پذیرفته شده و کم وبیش به لوازم آن پایبندند. حتی حکام کشورهایی چون عربستان که الفبای دموکراسی و مردم سالاری را هم نمی دانند، اخیرا اقدام به برگزاری انتخابات نمایشی نموده اند. در کشور ما انتخابات قدمتی دیرینه دارد. یک قرن پیش، پس از انقلاب مشروطه ، نخستین انتخابات در ایران برگزار شد، اما تبلور عینی آن پس از انقلاب اسلامی بوده است. اهمیت انتخابات و رجوع به آرای مردم در انقلاب اسلامی از چنان اهمیتی برخوردار است که کمتر از 3 ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به دستور بنیانگذار کبیر انقلاب ، نوع حکومت به آراء عمومی گذاشته می شود که در مقایسه با دیگرانقلاب ها بی نظیر است. اولین و مهم ترین مراجعه به آرای عمومی که در حقیقت تعیین کننده نوع حکومت کشور بود، همه پرسی تغییر نظام شاهنشاهی به جمهوری اسلامی ایران است که در آن رویداد تاریخی، در روزهای دهم و یازدهم فروردین ماه سال یکهزار و سیصد و پنجاه و هشت، اکثریت قریب به اتفاق ملت ایران یعنی بیش از 98% کل رأی دهندگان، با انتخاب نظام جمهوری اسلامی ایران، اراده و خواست خود را در تاریخ ثبت نمودند. از آن پس هر سال، یک انتخابات در کشور برگزار شده و در38 سالگی انقلاب ،سی هفتمین انتخابات در حال برگزاری است. دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در مراحل پایانی است و یک قدم تا حماسه ای دیگر باقی مانده است. بر اساس قانون انتخابات ، بررسی صلاحیت کاندیداهای داوطلب مجلس شورای اسلامی ، توسط شورای محترم نگهبان در 27 بهمن به پایان رسید و بر اساس ماده 56 قانون مقررات تبلیغات انتخاباتی ، کلیه داوطلبین تایید صلاحیت شده، از روز پنجشنبه29/11 94 به مدت 8 روز و تا 24 ساعت قبل از 7 اسفند، یعنی روز انتخابات ، می توانند برنامه های خود را تبلیغ کنند. اصولا بحث تبلیغات جهت جلب نظر انتخاب کنندگان بسیار مهم است. بر همین اساس در برخی کشور ها کسانی که تبلیغات بیشتر، جذاب تر و متنوع تر دارند از شانس انتخاب بیشتری برخوردارند. اما این جا ایران است و نظام ما نظامی بر پایه اخلاق و آموزه های دینی! یکی از نکاتی که مقام معظم رهبری در رابطه با این روش تبلیغات دارند این است که: "مردم باید توجه داشته باشند که تبلیغات رنگین و متنوع ملاک نیست." متاسفانه در بحث تبلیغات انتخابات، برخی داوطلبین برای جلب رای مردم به هر وسیله ای متوسل میشوند که البته دراین مورد، تقصیر تنها گردن خود داوطلبین نیست، بلکه یکی از تصورات اشتباهی که در ذهن عموم مردم در رابطه با وظیفه نمایندگان مجلس می باشد، این است که از شیر مرغ تا جان آدمی را از نمایندگان می خواهند و گمان می کنند وظیفه اصلی نمایندگان، پیگیری و جذب امکانات مختلف برای حوزه انتخابی خود، ساخت کارخانه، بیمارستان، جاده، پل ، سد و.. است. این در حالی است که هر کدام ازاین پروژه های عمرانی بر اساس برنامه زمان بندی و با تخصیص بودجه می بایست انجام شود! در برخی موارد نیز وعده ووعید ها دخالت در دیگر قوا است، مثل دخالت یا اعمال نفوذ و فشار برای برخی عزل و نصب ها! بر همین اساس یکی از شگردهای تبلیغاتی نامزدهای انتخابات این است که وعده های مختلفی در زمینه پروژه های عمرانی و رفاهی به مردم منطقه خود می دهند که بسیاری از این وعده ها غیر عملی است. وعده تقسیمات کشوری و حل یک شبه اشتغال با کدام منطق سازگار است؟! نامزدهای داوطلب مجلس که اصولا از حدود اختیارات و قدرت اجرایی خود مطلعند چگونه وعده های نشدنی می دهند؟! آیا به تبعات خلف وعده و عدم تحقق آن اندیشیده اند؟! مقام معظم رهبری در این باره می فرمایند: "وعده هاى غیر عملى ملاک نیست. من با خودِ نماینده هاى محترم در دوره هاى مختلف وقتى مواجه شدم، به اینها گفتم: وظیفه نماینده این نیست که وعده عمرانى و فلان پروژه، فلان کار را در منطقه انتخابى خود به مردم بدهد؛ اینها کار اجرایى است، کار دولت است. وظیفه نماینده این است که بتواند قانون مورد نیاز کشور را پیدا کند، آن قانون را جعل کند. وقتى قانون شد ـ یعنى قاعده اى گذاشته میشود ـ دستگاههاى اجرایى و قضایى مجبورند برطبق قانون عمل بکنند و عمل می کنند. ازطرفی بسیاری از این وعده ها چون وعده دهنده عالم به غیر ممکن بودن آن است، دروغ محسوب می شود! حال آن که بهترین معیار شناخت نماینده خوب، صداقت و راستگویی آنان در گفتار و رفتار آنهاست . پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: (لا تَنْظُروا اِلی کَثْرَةِ صَلاتِهِم وَ صَوْمِهِم وَ کَثْرَةِ الحَجِّ وَالْمَعروفِ وَطَنْطَنَتِهِم بِاللَّیْلِ، وَلکِنِ انْظُرُوا اِلی صِدْقِ الحَدیثِ وَ اَداءِ الاَمانَةِ) به زیادی نماز و روزه و حج و دعوت مردم به انجام امور نیک و وِرد و ذکر شبانه آنان نگاه نکنید، بلکه به راستگویی و امانتداری آنان توجه نمایید. در حدیثی دیگر امام صادق علیه السلام فرموده اند: «به نماز و روزه افراد فریفته نشوید؛ چرا که شخص گاهی به نماز و روزه عادت کرده که اگر آن را رها کند احساس وحشت می کند. اما [برای شناخت افراد]، آنان را با میزان راستگویی و امانتداری بیازمایید). با توجه به این حقیقت، یکی از ملاکهای گزینش نمایندگان، میزان راستگویی آنان می باشد. آیا افرادی که وعده توخالی و غیرقابل اجرا به مردم می دهند، شایسته اعتماد هستند؟ آیا کسانی که بر خلاف آموزه های دینی با توجیهات غیر شرعی هزار وعده غیر ممکن داده و به زعم خود هدف وسیله را برایشان توجیه می کند ،شایستگی وکالت دارند؟! منبع: بولتن نیوز
سه شنبه ، ۲۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]