واضح آرشیو وب فارسی:الف: اکونومیست:اسد در وضعیت حمله
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۲۵
چرخش اوضاع در سوریه غیرقابل باور بوده است. در بهمن ماه سال گذشته، نیروهای بشار اسد دست به حملهای برای بازپسگیری حلب زدند. حلبی که زمانی پرجمعیتترین شهر سوریه محسوب میشد، اما از سال ۲۰۱۲ میان دولت اسد و جنگجویان شورشی دوپاره شد. در حملۀ سال گذشته، نیروهای بشار اسد نه تنها از شهر عقب رانده شدند، بلکه شورشیان به سمت غرب رفتند و از شهر ادلب نیز به آنان حمله کردند. یک سال از آن زمان گذشته و بشار اسد بار دیگر به حلب حمله کرده است. این بار اما در آستانۀ موفقیت است. به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست، تقریباً پنج سال از آغاز جنگ در سوریه میگذرد و دولت سوریه با قدرت به عرصه بازگشته است. برخلاف فراز و فرودهای پیشین در این جنگ خونین، این بار اوضاع تعیینکننده است. در جنگی که مدتهاست به جنگی نیابتی بدل شده است، متحدان اسد ظاهراً بیش از حامیان دشمنان او به پیروزی در این جنگ متعهد هستند؛ و نشان چندانی نیز از تغییر وضعیت نیست. حلب حالا تقریباً به طور کامل محاصره شده است. آنها زهرا و نُبل، دو شهرک شیعی شمال غرب حلب را بازپس گرفتهاند و آخرین مسیر تامین مایحتاج شورشیان از مرز ترکیه را قطح کردهاند. حملات هوایی روسیه، راه را برای آنان باز کرده است. ظاهراً روسها نواحی غیرنظامی را به همان شدت خطوط مقدم بمباران میکنند. احتمالاً نیروهای اسد قصد دارند که ابتدا وارد روستاهای اطراف حلب شوند و سپس به سمت ادلب در غرب حلب حرکت کنند. جادۀ به حلب تنها جادهای است که از بخش تحت اختیار شورشیان در حلب خارج میشود و هنوز باز است و از یک کریدور پنج کیلومتری که دو موضع نیروهای اسد را در شمال غرب سوریه از هم جدا میکند، میگذرد. دولت به صورت مرتب این جاده را زیر آتش خود دارد. حزبالله و جنگجویان شیعه تنها ۲۰ کیلومتر از دو شهر در استان ادلب فاصله دارند که اگر تصرف شوند، راه را برای پیشروی رژیم در این استان باز خواهد کرد.
سازمان ملل هشدار داده است که ۳۰۰۰۰۰ نفری که در حلب تحت کنترل شورشیان زندگی میکنند، در خطر محاصره و قحطی قرار دارند. مسئولان شهری حلب فهرستی از غذا، سوخت و مایحتاج درمانی و بهداشتی را که برای جان سالم بردن از محاصره به آن نیاز خواهد شد را به سازمانهای کمک رسان ارایه کردهاند. محاصرهای پیش بینی میشود که چند ماهی طول بکشد، چرا که حلب بزرگتر از آن است که به سرعت سقوط کند. هزاران نفر دیگر نیز به مرز ترکیه گریختهاند. باها جبالی، عکاسی در حلب، میگوید: "مردم دستپاچه شدهاند." اکونومیست مدعی است که ایران از مدتها پیش هزاران شبهنظامی عراقی و شیعه را به سوریه فرستاده بود. اما در واقع این دخالت روسیه در پاییز امسال بود که تفاوت اصلی را رقم زد. روسیه بخش عمدۀ حملاتش را به شورشیان اختصاص داده است. روسیه این را میداند که غرب رژیم اسد را به نسبت داعش قابل تحملتر میداند و از این موضوع به نفع خود استفاده میکند. آمریکا که مدعی است بر جنگ با داعش تمرکز دارد، بدون هیچ نشانۀ ملموسی، امیدوار است که روسیه به اجبار اسد به آمدن بر سر میز مذاکره کمک کند. عجیب نیست که دور اول مذاکرات صلح در سوییس در هفتۀ گذشته تقریباً به محض گشایش به دلیل آغاز حمله به حلب، شکست خورد. بشار اسد و متحدانش تنها دلیل مذاکره را گرفتن حکم تایید سازمان ملل بر پیشرویهای اخیر خود میدانند. حامیان اپوزیسیون نیز میان خود دچار اختلاف هستند. کشورهای حاشیۀ خلیج فارس از اینکه آمریکا به جای اسد با داعش مبارزه میکند، عصبانی هستند. در ۲۱ بهمنماه، ترکیه به خاطر همکاری آمریکا با کردهای سوریه به این کشور تاخت. آمریکا در سوریه از یگان های مدافع خلق حمایت میکند که شاخۀ پ.ک.ک در سوریه است. ترکیه پ.ک.ک را گروهی تروریستی میداند. یگان های مدافع خلق در اتحادی غیرعلنی با دولت اسد است. جنگجویان این حزب در حال عزیمت برای کنترل بخشی از نواحیای هستند که دولت در اطراف حلب و در مرز با ترکیه پس گرفته است. این توافق غیرعلنی به زودی رسمی خواهد شد. شایعه شده که روسیه قولی به کردها داده است که حامیان غربیشان از آن ابا دارند؛ یک ناحیۀ کردی پیوسته در شمال شرق سوریه که به پایگاه قدرت کردها بدل خواهد شد. شورشیان اذعان دارند که امید آخر آنها ارسال نیروی زمینی از سوی کشورهای حاشیۀ خلیج فارس است. هر چند این کشورها میگویند که هدف اصلیشان مبارزه با داعش خواهد بود. حدود ۳۰۰۰۰ جنگجو از گروههای مختلف زیر چتر یک گروه به نام جیش الحلب (یعنی ارتش حلب) برای دفاع از شهر گرد آمدهاند. در سایر نقاط، انتخاب سختتر است: در شهر تل ریفات در نزدیکی مرز، جنگجویان شورشی محلیهایی هستند که حالا با پیچیده شدن اوضاع ترجیح میدهند به اتفاق خانوادههایشان فرار کنند. این که نیروی بالقوۀ کشورهای حاشیه خلیج فارس متشکل از چه عناصری باشد مشخص نیست، اما حتی اگر چنین امری به واقعیت بپیوندد نیز کار چندانی از آنها در مقابل قدرت آتش دولت برنمیآید. حتی در جنوب سوریه که شورشیان به لطف حمایت منسجمتر و سازماندهی شدهتر متحدانشان وضعیت بهتری دارند، بشار اسد توانسته بار دیگر با کمک روسیه به پیشرویهایی دست پیدا کند. ماه پیش، ارتش سوریه شیخ مسکین، یکی از پایگاههای قدرت شورشیان را بازپس گرفت. فابریس بلانش، پژوهشگر انستیتوی واشنگتن، میگوید: "روسیه، ایران و اسد میدانند که آمریکا به خاطر این که در سال انتخابات است، ضعیف عمل میکند و دست و پای اوباما برای گرفتن تصمیمات بزرگ بسته است و از همین فرصت برای نابود کردن اپوزیسیون استفاده میکنند." اردن هم بعید است که کمک چندانی به شورشیان بکند. آنها از موج پناهجویان سوری خسته هستند و علاقهای به کاری که بر پیچیدگیهای این جنگ فرسایشی بیافزاید ندارند. ترکها میگویند که به صورت مستقیم در سوریه دخالت نخواهند کرد، مگر اینکه آمریکاییها هم وارد عرصه شوند؛ با این وجود، در حال برپا کردن یک منطقۀ حائل هستند.سازمانهای امدادگر ترکیه، به جای اینکه هزاران نفری را که بین حلب و مرز آواره هستند را به ترکیه راه بدهند، به خاک سوریه رفتهاند و کمپهای جدید را در آنجا سامان میدهند. اما مشخص نیست که چنانچه رژیم اسد تصمیم به حمله به این کمپها بگیرد، مسئول دفاع از آنها چه کشوری خواهد بود. هر نوع اقدامی در برهه، با خطر درگیری مستقیم با روسیه همراه است. بدینترتیب حلب ممکن است آیندۀ سوریه، منطقه و فراتر از اینها را رقم بزند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]