محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830145891
از مسکن مهر تا مدرسه پولی!
واضح آرشیو وب فارسی:تحلیل ایران: این واقعیتی است که مردم برخلاف بخشی از سیاستمداران، با موقعیت های حساسی که در یک حکومت «مردم سالار» برای امر مهم «انتخاب» و «تصمیم سازی»، قانونا به آنها واگذار می شود، صادقانه و به دور از بازی های معمول سیاسی رفتار می کنند. به گزارش تحلیل ایران ، قاطبه مردم شعارهای نامزدهای انتخاباتی را پایش می کنند و مثلا در بحبوحه مشکلات معیشتی، فرد یا افرادی را برمی گزینند که شعارهای اقتصادی جدی تری می دهند. اما در یک فضای سیاسی، «انتخاب» شرایط پیچیده تری دارد. اگر ندانیم چه تفاوتی میان نسخه اقتصادی نظام سرمایه داری و نظام اسلامی وجود دارد، طبیعتا ممکن است به دست خود گرفتاری عظیمی را به جان بخریم. تعطیل باید گردد! سرمایه داری نیاز به پولسازی دارد و هدف از آن انباشت سود و سرمایه در طبقه سرمایه سالار است. پس هواداران چنین سیستم اقتصادی ای طبیعتا نمی توانند طرفدار طرح هایی مثل «مسکن مهر» باشند که براساس آن دولت باید بخش مهمی از هزینه خانه دار شدن اقشار ضعیف جامعه را تامین کند! ساخت و ساز برای «خانه دار شدن» مردم چه نامش «مهر» باشد و چه «مسکن اجتماعی»، خرج دارد و سودآور نیست. پس ترجیح هواداران سرمایه داری این است که هزینه چنین طرح هایی را به یک شرکت اروپایی بپردازند تا مثلا برای راه آهن ایران «هتل» بسازد. البته هتل سازی سودآور است و برای کشور نیز درآمدهایی در نهایت به همراه خواهد آورد اما اولویت نظام سرمایه داری هرگز «عرضه مسکن ارزان قیمت» با طرح های انبوه سازی نیست، چرا که نتیجه مستقیم آن «کاهش تقاضا» برای مسکن در جامعه است و در چنین وضعیتی سرمایه مالکان 500 هزار خانه مسکونی «خالی» در تهران، افت شدیدی می کند. علاوه بر آن به واسطه تغییر ترکیب جمعیتی شهر، سوداگری و دلالی کاهش یافته و مثلا یک متر زمین در خیابان میرداماد تهران احیانا دیگر مشتری 35 میلیون تومانی نخواهد داشت. با این احتساب «مسکن مهر» بدترین طرح تاریخ پس از انقلاب است، چرا که سرمایه گذاری سوداگرانه بر حوزه «مسکن» در دهه 60 یکی از مهم ترین حوزه های تبدیل بخشی از «تجدیدنظرطلبان» به «اشراف» و «سرمایه سالاران» فعلی است! اشتغال آفرینی بی حاصل! اصولا سرمایه داری رابطه خوبی با اقشار ضعیف و متوسط جامعه ندارد، چرا که میزان پولسازی و سودآوری آنها در جامعه بالا نیست. با این احتساب وقتی به هواداران نظام سرمایه داری رای می دهیم نباید انتظار داشته باشیم آمار اشتغال در جامعه چندان تغییر کند، چرا که دولت برای ایجاد هر «شغل» ناچار است دست کم هزینه ای معادل 35 میلیون تومان بپردازد و به اصطلاح «نان خور» بر سر سفره سرمایه داری اضافه کند و نسبت 99 به یک را دستخوش اندکی تغییر کند. چنین دولتی سود و سرمایه ای برای «واردات هنگفت» و خرج کردن در سفرهای خارجی برای خرید کالاهای لوکس و آنچنانی اختصاصی طبقه مرفه جامعه ندارد. یعنی مثلا نمی تواند 10 درصد از کل سرمایه آزاد شده به واسطه رفع بخشی از تحریم ها را خرج خرید هواپیمای قاره پیما کند که تنها یک درصد از مردم سوارش شوند و برای تعطیلات مثلا به آمریکا سفر کنند. پذیرای امپریالیسم اتفاقا یک دولت سرمایه دار توسعه نیافته برای مردم بسیار هزینه ساز است چرا که نظام اقتصادی سرمایه داری ذاتا «اختلاف طبقاتی» را دامن می زند و حاکمیت چنین سیستمی تنها در صورتی که جیب پرپولی در عرصه بین الملل نشان دهد، تحویل گرفته می شود. پس اقتصاد چنین دولتی «سیاسی» است مگر اینکه «توسعه یافته» باشد و هزینه های بالای مدیریت گران جامعه خود را با سرکیسه کردن مستعمرات جدید تامین کند. به همین دلیل است که سرمایه داری جهان اولی ها را «امپریالیستی» می نامند. به واژه هایی رسیدیم که دهه فجر وقت خوبی برای بازتعریف آنها در جامعه است. امپریالیسم به نظامی گفته می شود که به دلیل مقاصد اقتصادی یا سیاسی از مرزهای خود تجاوز کرده و مثلا بازار و سیاست دیگران را به کنترل خود درمی آورد. به زبان ساده تر «امپریالیست» ها، دیگر کشورها را - با تسلط بر هیات حاکمه یا سیاستمداران- وادار می کنند پول و سرمایه شان را در اقتصاد آنها خرج کنند. یعنی مثلا به جای اینکه 10 میلیارد دلار خرج رونق اقتصاد خود کنند، خرید غیرضروری و کم فایده از صنایع و زیرساخت اقتصادی آنها داشته باشند. وطن امروز نوشت: یک علت مهم انقلاب مردم ایران در برابر دولت آمریکایی شاه، مبارزه با همین نوع سیاست ورزی بود. سیاستی که اقتصاد کم توان ایران را هزینه روابط سیاسی سطح عالی خود می کرد. هزینه استقبال باشکوه کارتر و همسرش از شاه و ملکه ایران، باج اقتصادی به کلان شرکت های آمریکایی بود. هم اکنون نیز آمریکایی ها از «آل سعود» و سایر دیکتاتورهای خاورمیانه، مانند پهلوی ها استقبال می کنند چرا که «بابانوئل» با کیسه دلارهای نفتی، به سودآوری و انباشت سرمایه در آمریکا و اروپا کمک شایانی می رساند! اقتصاد ملی کیلویی چند؟ پس اقتصاد سیاسی، دقیقا مقابل سیاست اقتصادی است. دولت یا نمایندگانی که با شعار «گشایش اقتصادی» از مردم رای می گیرند اما برای تضمین دوام سیاسی خود میلیاردها دلار از سرمایه به رنج به دست آمده مردم خود را خرج «اقتصاد سیاسی» می کنند، مستعمره نظام سرمایه داری بین المللی می شوند و پرواضح است که چنین کشوری در «دروازه تمدن غرب» نایستاده که اگر ایستاده باشد برای «دوشیدن» است! سرمایه داری و حامیان نظام سرمایه داری براساس متون علمی به چند دلیل در میان 99 درصد مردم جهان منفور هستند: ـ توزیع ناکارآمد و ناعادلانه پول و قدرت ـ گرایش به انحصارطلبی بازار ـ امپریالیسم و شکل های مختلف استثمار فرهنگی و اقتصادی ـ پدیده هایی مانند ازخودبیگانگی فرهنگی، نابرابری، بیکاری و بی ثباتی اقتصادی سرمایه داری جهان سومی هزاران بار از نوع اصلی و قانون مدار جهان اولی اش خطرناک تر است چرا که از فروش هیچ زیرساختی برای حل مشکل خرج بیش از دخل خود ترس ندارد. لازم باشد زیرساخت آموزش عمومی را در قالب طرح «مدرسه پولی» می فروشد! بیمارستان ها را مثل بانک های زودبازده با مشتریانی که خرج سلامت را در هیچ شرایطی نمی توانند به تاخیر بیندازند به اروپایی ها و ژاپنی ها واگذار می کند. اما به هیچ وجه حاضر نیست سهم 99 درصدی خود از «انحصار بازار» را با واگذاری زیرساخت های ملی به مردم دستخوش تغییر کند. آنچه برای «مردم» است به فروش خواهد رفت اما آنچه برخلاف قانون میان طبقه اشراف و سرمایه سالاران تقسیم شده، هرگز «خصوصی» نخواهد شد! عدالت کشک اجتماعی سرمایه داری، «عدالت اجتماعی» را قبول ندارد پس طبیعتا با «اختلاف طبقاتی» مبارزه ای ندارد! کاپیتالیسم «برابری قانونی» را به رسمیت نمی شناسد پس پرداخت «یارانه» را اگر براساس سازوکارهای قدیمی مدتی ادامه دهد، با هدف فرصت سازی برای برنامه «حذف یارانه» است. اگر انقلابی ها به هواداران اقتصاد سرمایه داری به بهانه «گشایش معیشتی» رای دادند، بدانید با «گذشته تاریخ انقلابی» خود به واسطه تعطیلی مطالعه، بیگانه شده اند. انقلابی به سرمایه داری رای نمی دهد تا تولید رونق بگیرد! تا چرخ اقتصاد بچرخد! چرخ سانتریفیوژها بچرخد و انرژی ارزان کشور را دوام بخشد. سرمایه داری جهان سومی برخلاف نسخه امپریالیستی، دنبال «فناوری بومی» و «اشتغال دانشمندان» و رشد علمی دانشگاه ها نیست چرا که «خودکفایی» و «پیشرفت درون زا»، هزینه ها را کاهش می دهد و سود سرمایه ملی را به جیب اقتصاد ملی واریز می کند! دلالی را از رونق می اندازد و واردات را کم می کند! انقلابی رأی بدهیم البته هزینه سیاسی انقلابی زیستن بالاست اما آینده اقتصادی اش درخشان است. در مقابل «اقتصاد سیاسی»، با حیف و میل درآمد چند ده میلیاردی حاصل از «سیاست خارجی نئولیبرالی» در مسیر دوام سیاسی، به حیات خود ادامه می دهد... با زیرساخت اقتصادی فلج، با آینده تاریک نفت 20 دلاری! با بیکاری و اختلاف طبقاتی روزافزون و انحصار بازار مسکن و طلا و بی ثباتی بورس! فراموش نکنیم هیچ راه میانبری برای پیشرفت وجود ندارد! هیچ قدرت خارجی در بحبوحه بحران اقتصادی، سرمایه حاصل از استثمار دیگران را خرج رشد و توسعه یک کشور در حال توسعه و ضعیف نمی کند، مگر اینکه سرمایه به رنج به دست آمده آنها را خرج رونق سهام پژو و ایرباس و توتال و سودآوری کارخانجات و زیرساخت اقتصادی خود کند. تصمیم با ماست... «گشایش اقتصادی» را از هواداران سرمایه داری طلب کنیم یا مسیر سخت و دشوار اقتصاد مقاومتی را با تلاش مضاعف پدران و مادران و فرزندان انقلاب با هدف تحقق عدالت اسلامی، با رای به سیاستمداران راستگو و حق طلب، مهیا کنیم. منبع: تسنیم
چهارشنبه ، ۲۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تحلیل ایران]
[مشاهده در: www.tahlileiran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها