تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835426564
پدر همه را به خانه اش راه داد جز آمریکایی ها و بهائی ها/ هاشمی به حرف طالقانی درباره زمین وقفی گوش نکرد
واضح آرشیو وب فارسی:لنگرنیوز: پسر آیت الله طالقانی تصریح کرد: طالقانی در خانه اش به روی همه دسته جات و گروه های سیاسی باز بود نه فقط مجاهدین خلق بلکه کمونیست ها، چپ ها و بچه مسلمان ها می آمدند همه می آمدند و حرف هایشان را می زدند.به گزارش لنگرخبر ،نسیم آنلاین نوشت: آیت الله سیدمحمود علایی طالقانی از جمله موثرترین افراد در تاریخ نهضت اسلامی ایران است. فردی که محل رجوع و طرف مشورت بسیاری از فعالین سیاسی آن روزها بود و نقش او در پیروزی انقلاب اسلامی قابل کتمان نیست. فرزندان او هر یک راهی را برگزیدند و البته هر کدام برداشتی از پدرشان دارند. یکی از این فرزندان که حشر و نشر و موانست زیادی با پدر طالقانی داشته، “سیدمهدی علائی طالقانی” است که این روزها پا به سن گذاشته اما با روحیه ای جوانانه مصاحبه می کند. در آستانه دهه فجر میزبان مهدی طالقانی شدیم تا از پدرش بپرسیم و او برایمان از آیت اللهی بگوید که یکی از استوانه های جمهوری اسلامی بود. * امروز شاهد بازتولید نوعی خانواده و خاندان سالاری درباره برخی چهره ها و مسئولان انقلاب هستیم که به نظر می رسد با اهداف اولیه انقلاب هم کاملاً در تضاد است. گویی خود این خانواده ها خودشان به نهاد و مرکز تبدیل شده اند. ارزیابی شما از این خاندان سالاری هایی که پدید آمده چیست؟ این موضوع را باید از این منظر ببینیم که چه کسی خانواده چه کسی است؛ این را باید بررسی کنیم؛ اوائل انقلاب یا قبل از آن تنها خانواده ای که خیلی در زمینه انقلاب فعالیت داشت، خانواده مرحوم طالقانی بود. ما ۸ فرزند بودیم که هر کدام یک کاری داشتیم، بنده شخصاً قبل از انقلاب مسئول شدم که مجروحین درگیری ها را سامان بدهم و به خاطر همین قضیه با تعدادی رؤسای بیمارستان ها تماس گرفتم و بعضی ها که می دانستیم با ساواک خیلی ارتباط برادرانه دارند رفتیم به آنها گفتیم که ما با شما کاری نخواهیم داشت ولی شما با ما همکاری کنید که مجروحین ما را بپذیرید. یکی دو تا بیمارستان بودند که مدیر آن یک آقای یهودی بود که بیمارستان هایش را در اختیار ما گذاشت، یک تیم هم در منزل مرحوم طالقانی برای سامان دادن به جریانات انقلاب درست شده بود؛ بعضی اوقات هم اسم بچه های آقای مفتح را می شنیدم ولی خیلی راجع به اینکه چکار کردند اطلاع ندارم. اول انقلاب زمان آقازاده ای نمی شناختم! بعدها دیدیم که اسم آقازاده در آمد آن زمان آقازاده ای نمی شناختم ولی بعدها دیدیم که اسم آقازاده در آمد؛ اصلاً بحث آقازاده ها یک موقعی در این مملکت طنز شد و هنوز هم این طنز است. من و برادرانم قبل از انقلاب کارهای بهتری داشتیم! من شخص خودم را می گویم یا برادرهایم؛ ما قبل از انقلاب کارهای خوبی داشتیم مثلاً یک برادرم کارمند بود یکی مهندس بود و من خودم تنها شخصی بودم که در خانواده مرحوم طالقانی که کارهای بازرگانی می کردم و وضع مالی خوبی داشتم و خیلی هم نیاز نداشتم که آقازاده باشم ولی در بحبوحه انقلاب که افتادیم شخص من یک کمی وضع مالی ام به هم خورد ولی پدرم به من یک توصیه کرد که بچه ها به اتکاء من نروید یک جایی خودتان را معرفی کنید و بگویید من پسر فلانی هستم. پدرم می گفت بی جا می کنید که وارد کارهای دولتی بشوید یا می گفتند اصلاً شما بی جا می کنید که وارد کارهای دولتی بشوید! چون هر جا که بروید مارک خانواده طالقانی روی پیشانی تان است و فکر می کنند که چون پسر طالقانی هستید باید به شما باجی داده شود به همین دلیل پدر ما را از این کار منع می کرد. امروز می گویم ای کاش ایشان این کار را نمی کرد! * چرا؟ چون الآن حداقل اوضاع ما در حد متعادل و طبیعی بود و نمی رفتیم زیر صفر، بنده قبل از انقلاب بهترین ماشین را داشتم و خیلی جاهای خوب زندگی می کردم ولی الآن بعد از انقلاب بنده هنوز مستأجر هستم با اینکه پدر و مادر فوت کرده و دو تا خانه داشتند که به وراث رسیده ولی هنوز که هنوز است ما چیزی از خودمان نداریم و بچه های دیگر هم همچنین. * به نظر شما هر آقازاده ای باید میراث دار پدرش باشد؟ خیر، چرا باید باشد؟ اولاً که پدرها ممکن است که خیلی انسان های فاضلی باشند یا اینکه در طول زندگی شان ممکن است اشتباهات زیادی را مرتکب شوند آیا یک آقا زاده باید بدون قید و شرط پدر را قبول کند و بگوید من میراث دار او هستم؟ اینجا یک سوال پیش می آید آیا این فرد فقط میراث دار خیر و نیکی های پدرش است یا آن کارهای اشتباهی که کرده از ایشان جدا می شود؟ خیر. اصلاً چه ربطی دارد؟ بنده پدرم بسیار انسان فاضلی بوده چه ربطی به من دارد؟ ما خیلی جاها از فامیلی طالقانی استفاده نمی کنیم خصوصا اینکه فامیلی ما دوبخشی است “علائی طالقانی”، ما از علائی بیشتر استفاده می کنیم مگر اینکه واقعاً بخواهیم کار یک بنده خدایی را یک جا راه بیاندازیم نه کار خودمان را. * پس به نظر شما پسر هر شخصی بودن به معنی میراث داری نیست؟ ابداً نیست. خودمان اگر به جایی رسیدیم از نظر علمی یا از نظر اقتصادی باید مربوط به خودمان باشد ربطی به پدرمان و جدمان نمی تواند داشته باشد. مجاهدین اولیه انسان های با خدایی بودند * برگردیم به تاریخچه انقلاب، و تحولات مربوط به آقای طالقانی با بعضی از گروه ها و افراد. چه نسبتی بین مجاهدین و طالقانی وجود دارد؟ در آغاز کار از مجاهدین اولیه شروع می کنیم تا برسیم به مجاهدین دوران اواسط و مجاهدین امروز. مجاهدین اولیه شامل حنیف نژاد، بدیع زادگان و دیگران واقعا انسان های متدین و با خدایی بودند؛ همه جا صحبت از این بود که حنیف نژاد هر کجا که می رفت قرآنش در جیبش بود توی کوه که می رفت برای دوستانش تفسیر قرآن می کرد و به راهی که می رفتند ایمان داشتند و جانشان را هم در این راه گذاشتند. تا سال ۵۰ این گروه بودند که اتفاقاً یکی از دوستان ما جزو آنها بودند مرحوم شهید ناصر صادق. شهید صادق تحصیلکرده دانشگاه شیراز بود، من و برادرم حسین نیز همانجا درس می خواندیم ایشان هر موقع به شیراز می آمد سراغ از ما هم می گرفت به قدری آدم متدینی بود که ما سعی می کردیم که جلوی ایشان یک کمی دست به عصا باشیم، جلوی پدرمان راحت تر بودیم ولی جلوی ناصر دست به عصا راه می رفتیم. مثلاً در خانه ما موقعی که اذان می گفت ما باید همان لحظه نماز می خواندیم شاید در خانه پدر اول ناهار می خوردیم بعد نماز می خواندیم ولی آنجا مقید بودیم که ناصر وقتی که هست اذان ظهر که می گویند نمازمان را اول بخوانیم. یعنی اینقدر آدم متدین و مقیدی بود. این گروه سال ۵۰ همه شان اعدام شدند. رجوی اگر جزو مجاهدین اصلی بود حتماً اعدام می شد که دیدیم نشد * رجوی چطور؟ رجوی را من اصلاً تا آن دوره نمی شناختم البته من خودم سیاسی نبودم ولی می گفتند رجوی زندان است گر چه خیلی ها زندان بودند. اگر مسعود رجوی جزء مجاهدین بود حتماً اعدام می شد به همین دلیل نسبت به عضویت او در سازمان اولیه مشکوک هستم. * آیا برای شما سؤال برانگیز نشد که رجوی چرا اعدام نشد؟ آن موقع می گفتند که برادرش ارتباطات زیادی داشت و واسطه شد تا او اعدام نشود. رجوی بعد از بیرون آمدن از زندان خیلی دوست داشت که با همه افراد مطرح رفت و آمد کند، مثلاً با بچه های خود امام خیلی دوست داشت رفاقت کند طبیعتا با بچه های آیت الله طالقانی نیز دوست داشت نزدیک شود منتها من خودم شخصاً خیلی از او خوشم نمی آمد. اینها به خانه حاج خلیل رضایی رفت آمدشان بیشتر بود و به عبارتی پایگاهشان آنجا بود، یک باری به منزل حاج خلیل رفتم، رجوی هم بود، به من گفت که آقا بنشین نان و پنیری با هم بخوریم، در جوابش گفتم که نان و پنیر همه جا هست اگر چلو کباب داری بگو بنشینیم و بخوریم خلاصه از دستشان خیلی فرار می کردم. به این دلیل که آن تشکیلات امداد پزشکی که داشتیم در خیابان مزین الدوله در بیمارستان ایرانشهر مستقر کرده بودیم گاهی می دیدیم در خانه مجاور ما رفت و آمدهای مشکوک می شود من به شهید محسن ارومی که بععداً در حج سال ۶۶شهید شد گفتم محسن هوای اینها را داشته باشید. یک دفعه که آمده بود ماشینش را بیرون بیاورد این افراد ماشینش را نگه داشته و بازرسی کردند. محسن آمد گفت آقا اینها از جاهای مختلف اسلحه جمع کردند ما به آن خانه رفتیم و دیدیم که چیزی حدود ۴۰۰ قبضه اسلحه درآن خانه پنهان کرده بودند همه را گرفتیم. از آنجا یواش یواش برخوردهایمان با آنها شروع شد که من شخصاً با سازمان مجاهدین خلق موضع پیدا کردم. ماجرای درگیری با گروهک رجوی یکی از درگیری های من با اینها در مورد یک پایگاه در خیابان بهار بود. خانه یک سرهنگ شاهنشاهی را گرفته و پایگاه کرده بودند. هر روز هم تظاهرات می کردند کمیته هم با اینها درگیر می شد و مشکل پیش می آمد. خود کمیته به ما اطلاع داد که اینها وقتی تظاهرات می کنند شما دخالت کنید چون با شما رودربایستی دارند شاید بتوانید ماجرا را جمع کنید. حامیان رجوی به هر بهانه ای شروع به تظاهرات مسلحانه می کردند ما هم بنا بر اعتبار آقای طالقانی بچه های خودمان را می فرستادیم که اینها را جمع کنند ولی با بچه های ما هم درگیر می شدند. **ماجرای حضور رجوی و ابریشم چی در منزل آقای اشراقی به هر حال آنها خیلی از من خوششان نمی آمد. یک بار به اتفاق پدر می رفتیم قم دیدیم که مسعود رجوی و مهدی ابریشم چی در منزل آقای اشراقی هستند البته من ایرادی به بچه های خودمان یا بچه های امام نمی گیرم امثال رجوی آن موقع هنوز ذاتشان را نشان نداده و وارد فاز مسلحانه نشده بودند فقط ادعای سهم داشتند. می رفتند با امام ملاقات می کردند و ادعا می کردند که آقا فرزندانتان را دارند از بین می برند! تا این حد ریاکار و دروغگو بودند. **وقتی مرحوم طالقانی رجوی را دروغگو خطاب کرد سازمان مجاهدین یک پایگاهی در خیابان ولی عصر پایین تر از سفارت عراق داشت. یک بار با پدر داشتم از آنجا عبور می کردم دیدیم که با هم اینها مسلحانه تظاهرات می کنند غروب همان روز مسعود رجوی آمد پیش پدرم و گفت آقا دارند بچه های شما را از بین می برند و جای ما را می گیرند! پدرم در جوابش گفت مگر نگفتیم که اسلحه تان را کنار بگذارید؟ گفت ما که اسلحه نداریم آقا گفت من خودم دیدم اسلحه دارید چرا دروغ می گویید؟ آنجا بود که پدرم عصبانی شد و رجوی را از خانه بیرون کرد. یک بار دیگر در ماه رمضان بود و هیئت دولت پدرم را برای افطاری دعوت کرده بودند، رجوی آمده بود آقای شانه چی به او گفت که نرو آقای طالقانی عصبانی است و توی دهنت می زند؛ در جواب آقای شانه چی گفت نه من می روم با آقا صحبت می کنم! آمد پیش پدر و همان حرف ها را دوباره تکرار کرد باز هم آقا با تندی جواب دادند که چرا مزخرف می گویی؟ من خودم شما را مسلح دیدم خودم دیدم. این بار هم رجوی را بیرون کردند. اینها دنبال یک جایگاه و پایگاهی برای خودشان بودند ولی وقتی که دست به اسلحه شدند قاعدتاً باید با آنها موضع گرفته می شد که خوشبختانه همه گرفتند. یکی از کارهای خوبی که جمهوری اسلامی کرد این بود که به اینها گفته بودند که برگردید و خیلی ها هم آمدند ولی بعضی ها این اتکاء به نفس و ایمان را نداشتند که برگردند اما واقعاً سازمان منافقین فعلی تشکیلاتی نیست که بشود به آن تکیه و از آن دفاع کرد. شاید این حرف من هم اشکال داشته باشد اما می گویم که من مثلاً خیابانی را خیلی سالم تر از ابریشم چی و مسعود رجوی می دانستم آدم صاف و ساده لوحی بود که او را به کشتن دادند و خودشان فرار کردند. بعضی ها طالقانی را بر نمی تابند * ترکش های اینها چقدر به خانواده طالقانی خورد؟ بعضی ها طالقانی را بر نمی تابند؛ ما نشنیدیم که به طالقانی فحش بدهند. البته هر شخصی یک گروه دشمنی هم دارد که می توانند از هر طیف و گروهی باشند اما من شخصاً جز یک نفر که در یک تلویزیون خارجی یک مزخرفی داشت می گفت هیچ کسی را ندیدم که چیزی در مورد طالقانی بگوید منتهی این دلپسندی طالقانی و اینکه همه دوستش دارند را بعضی ها بر نمی تابند و حالا چون حرفی ندارند راجع به طالقانی بزنند این را کردند یک پتک که روی کله ما بکوبند یا منافقین را بچسبانند به طالقانی. در صورتی که وقتی در سوابق همین اشخاص می گردید می بینید خودشان روز آخر و تا آخرین لحظه به مجاهدین پول می دادند یا کمکشان می کردند یا دور و بر خودشان بودند. این سوابقشان را نمی گویند اما راجع به طالقانی که می شود می گویند مجاهدین خلق وابسته به طالقانی بودند. طالقانی در خانه اش به روی همه دسته جات و گروه های سیاسی باز بود البته طالقانی در خانه اش به روی همه دسته جات و گروه های سیاسی باز بود نه فقط مجاهدین خلق بلکه کمونیست ها، چپ ها و بچه مسلمان ها می آمدند همه می آمدند و حرف هایشان را می زدند و با همه گفتگو می کردند و آن راهی که خودش می دانست و می پسندید به آنها می گفت و دیکته می کرد و با آنها سر راهشان بحث می کرد و اگر می توانست جذبشان بکند می کرد ولی اگر نمی توانست می گفت خداحافظ شما. ولی بعضی ها این را واقعاً بر نمی تابند و حرف دیگری ندارند که بزنند طالقانی برای برخی شده یک عقده! به دلیل اینکه طالقانی از روز اولی که آمد و انقلاب شد حرفش این بود که ما روحانی هستیم اگر عرضه داریم خیلی لیاقت داریم برویم چهارتا آدم بسازیم بلند نشویم برویم و به دنبال پست و مقام بدویم؛ این دنبال پست و مقام ندویدن برای خیلی ها سنگین بود چون دلشان می خواست که به آن قضایا برسند و وقتی که حرف های طالقانی را می شنیدند ذاتاً با طالقانی دشمن شدند. به هر حال من قبلاً هم گفتم که اینها در برداشتن طالقانی بی تأثیر نبودند. «نسیم انلاین»: یکی دیگر از گروه های مدعی طیفی است که امروز به عنوان نهضت آزادی مطرح هست. من الآن بحثی در مورد خود نهضت ندارم اما آقای یزدی حدود چند ماه پیش در گفتگویی بیان داشت آقای طالقانی با نهضت آزادی مطرح شد و کسی شد و بعد از انقلاب نهضت را ترک کرد. این موجب می شود که ما این تلقی را پیدا کنیم که ایشان فرصت طلبانه رفتار کرد نظر شما چیست؟ خداوند رحمت کند سران نهضت آزادی را؛ سه نفر را به عنوان سران نهضت آزادی می شناختیم، مرحوم مهندس بازرگان، دکتر سحابی و مرحوم طالقانی. **نهضت آزادی امروز را میراث دار بزرگان قبل نمی دانم راجع به اعتقادات و مبارزات مهندس بازرگان و دکتر سحابی هیچ کسی حرفی ندارد؛ راجع به طالقانی هم همینطور؛ با رفتن اینها من فکر نمی کنم که دیگر نهضت آزادی مانده باشد. من نهضت آزادی امروز را میراث دار آن بزرگان نمی دانم، چون نهضت آزادی با رفتن آن بزر گان رفت. صحبت های آقای یزدی را شنیدم، راجع به خود من هم تحریف کردند که به ایشان جواب دادم و گفتم آقای دکتر یزدی احتمالاً اطلاع نداشتند چون اول انقلاب درگیر گرفتن پست و مقام و وزارت بودند و اطلاعی از وقایع نداشت. وقتی انقلاب شد مرحوم طالقانی حرفش این بود که من اگر وابسته به حزب و گروهی باشم نمایندگی تمام مردم را نمی توانم بکنم من نماینده تمام مردم ایران هستم؛ درب خانه من به روی همه باز است. ایشان می گفت وقتی من نماینده یک حزب باشم دیگر نماینده این مردم نمی توانم باشم، نماینده آن حزب که بشوم باید در چارچوب آن حزب راه بروم پس بنابراین بنده از این حزب بیرون می آیم خود مرحوم مهندس بازرگان هم تایید کرد و گفت آقا این کار را بکنید؛ بنابراین ایشان با همفکری با مرحوم بازرگان و با دکتر سحابی و دیگران از حزب بیرون آمدند. حالا باید ببینم اولا نهضت آزادی چه بوده است که ایشان با آن بالا آمد. از سال ۱۳۱۸ نهضت آزادی مبارزاتش را شروع کرده، ما در دوران جدید انقلاب هیچ کسی را نداریم که از سال ۱۳۱۸ مبارزه کرده و زندان رفته باشد. از سال ۲۰ به بعد هم تکلیفش روشن است؛ حمایت از فدائیان اسلام و هوای دیگران را هم داشته زندان هایش را هم می رفته و ارتباطش با دکتر مصدق و دیگران را هم داشت. این ارتباط برای دوران ۴۰ به بعد است که با هم ۶ سال زندان رفتند و ۴۶ هم آزاد شدند بعد از آن باز هم طالقانی زندان رفت و بعد هم تبعید تا انقلاب شد؛ حالا چطور ایشان سال ۴۰ به نهضت آزادی رفته و در آنجا بزرگ و مطرح شده است؟ ماجرای بازداشت برادرم توسط غرضی و قهر پدرم * یکی از گروه هایی که خود را داعیه دار میراث داری آقای طالقانی میدانند، مجاهدین انقلاب هستند؛ اینها، چه پیشینه ای با آقای طالقانی دارند؟ مثلا آقای بهزاد نبوی. پیشینه شان خیلی جالب است، به دلیل بی قانونی و حرمت شکنی افراد مرحوم طالقانی ناراحت شدند. اول سال ۵۸ برادرم را در خیابان گرفتند دلیلش هم معلوم نبود و هیچ کسی هم نمی دانست. ما به رادیو و تلویزیون اعلام کردیم؛ همه دولت و ملت را خبر کردیم که اینها گم شدند. فکر می کردیم که نکند کومله ها آمد ه و اینها را ربوده اند بعد از چندین ساعت پرس و جو دیدیم بله آقای غرضی و دوستش آقای بشارتی این کار را کردند! بعد هم با افتخار گفتند که ما پسر طالقانی را گرفتیم. آقای بشارتی مدعی بود که برادر ما یک قتل و غرضی مدعی بود ۱۸ قتل انجام داده. بعد که اسناد منتشر شد معلوم شد حرف اینها بی ربط و دروغ است. پدر از این بی قانونی ناراحت شد و گفت که من چند روزی از شهر بیرون می روم. بعد چند روز احمد آقا تماس گرفت که امام می پرسند که شما کجایید؟ و دلجویی کردند. آقای طالقانی هم گفتند این مسئله تمام شده و کدورت ها را کنار می گذارد. سازمان مجاهدین اسلامی بعد از تمام شدن ماجرا اطلاعیه بدی منتشر کردند که آقا خیلی ناراحت شد امضاءکننده اطلاعیه هم آقای بهزاد نبوی بود! * آن روز که آقای طالقانی در مدرسه فیضیه صحبت می کردند، سازمان مجاهدین انقلاب آرم بزرگشان را جلوی آقای طالقانی گذاشتند که یعنی ما هستیم. اصلاً من نمی دانم اینها از کجا سر در آوردند، اینها به هر حال از طرف بعضی از دوستان حمایت می شدند. اسم نمی برم؛ حالا الآن آمدند و اسم طالقانی را به سینه می زنند؟ غلط می کنند. * ارزیابی تان از فعالیت ۲۰ ساله اخیر اینها چیست؟ اینها در دوران سازندگی و بعد دوران اصلاحات کاملا وسط میدان بودند ولی بعد از سال ۸۸ دیگر به نظرم کاری از دستشان برنیامد؛ حالا هم دیگر دست و پا می زنند، عیبی ندارد بالاخره باید همه جور آدمی را تحمل کرد. * از خاطرات طنزتان می خواهیم استفاده کنیم. ساواک سعی می کرد برای بدنام کردن بعضی از چهره های روحانی مبارز سندسازی و عکس هایی مونتاژ و منتشر کنند. آیا سراغ ابوی یا آقازاده های ایشان هم آمدند؟ بله سراغ ما هم آمدند البته به نتیجه نرسیدند. آن عکس هایی که ساواک گرفت یک تعدادی اش را برای بعضی از علمای فعال و مبارز فرستاد که ببینید این هم لباس های شما این هستند و یک تعدادی را آوردند در خانه ما. آقا دلش نمی خواست کسی آن تصاویر را ببیند و آبروی مومنین برود و لذا عکسها را به خود شخص فرستاد. البته ما بعد از انقلاب وقتی که رفتیم ساواک را اشغال کردیم هزاران عکس و تصویرسازی مثل آنها رادیدیم. ماجرای انبار تریاک دربار و تسترهایش! * انبار تریاک دربار دست شما افتاد داستان چی بود؟ اول انقلاب بود ملت هم همه جا می ریختند از جمله ژاندارمری در خیابان شاپور. یک دفعه به ما گفتند که مردم ریختند به ژاندارمری. آن زمان ژاندارمری هم تفنگ های غیرمجاز را ضبط می کرد شاید نزدیک ۱۰ هزار تفنگ شکاری غیرمجاز در آنجا بود که به دست مردم افتاده بود. به سرعت رفتیم دیدیم هر کس یک اسلحه دستش گرفته و دارد می رود، خلاصه بچه ها را پیاده کردیم و این تفنگ ها را از دست مردم گرفتیم خلاصه از این اتفاقات زیاد می افتاد. یک روزی به من اطلاع دادند که پایین تر از میدان شوش یک انبار تریاک است. بعد بچه ها چند نفر را گرفتند و آوردند. گفتم شما چکاره هستید؟ گفتند ما کارمند این انبار تریاک هستیم. گفتم آنجا چی بوده که کارمند می خواست؟ گفت ما “تستر” هستیم. یعنی جنس تریاک را ارزیابی می کنیم تا بعد برای مصرف به مقامات رییم پهلوی بدهند! سیلی آیت الله طالقانی به سرهنگ دست بوس شهربانی! * ماجرای سیلی آیت الله طالقانی به یک سرهنگ شهربانی چه بود؟ مرحوم طالقانی خیلی خیلی مخالف دست بوسی بود. چند روز بعد از انقلاب رئیس شهربانی دعوت کرد که آقا بیایید یک سخنرانی برای کل شهربانی بکنید تا برای اینها یک توبه ای باشد که انقلاب شده و شما دیگر در خدمت رژیم شاهنشاهی نیستید. این مراسم را در دانشگاه پلیس گذاشتند؛ عکس هایش هم موجود است، آقا رفت آنجا سخنرانی کرد به هر حال نصیحتشان کرد که دیگر شما در خدمت انقلاب هستید و در خدمت اسلام هستید. سخنرانی ایشان که تمام شد یک سرهنگی از لای جمعیت آمد و دست ایشان گرفت و کشید. آقا معمولاً مسجد هدایت هم اگر کسی می خواست دستشان را بکشد زودتر دستشان را می کشیدند و آن سرهنگ هم هی کشید و آنقدر محکم دستشان را کشید که ایشان عصبانی شد و زد توی گوش طرف که ولم کن داری دست من را از جا می کنی! خلاصه آن فرد سرش را انداخت پایین و رفت. بعد از چند دقیقه آقا وجدانش ناراحت شد و گفت برو آن سرهنگ را پیدا کن و بیاورش. رفتم دیدم که ناراحت یک گوشه ای نشسته است. آقا به او گفت: دیدی که ۱۰ دفعه دستم را کشیدم، من هم دستم را عقب کشیدم حالا شما به زور می خواهی دست من را بکشی و ببوسی! این کار را نکنید من هم معذرت می خواهم و شما هم دیگر این کار را نکنید. خلاصه از آن سرهنگ دلجویی کردند و نگذاشتند ناراحت بماند. ماجرای کشیده ای که در نماز جمعه به شهید چمران زدم! * شما ظاهراً یک بار یک کشیده به شهید چمران هم زده بودید در حاشیه نماز جمعه. ماجرا چه بود؟ ما یک تیمی داشتیم به منظور حفاظت از نماز جمعه که بچه های نیروی هوایی بودند که با ما کار می کردند و حفاظت نماز جمعه را خیلی خوب عهده دار شدند؛ ولی بعضی از بچه های سپاه عقیده داشتند که ما باید نمازجمعه را حفاظت کنیم و ما هم می گفتیم نه چون سپاه تازه تشکیل شده بود. من گفتم سپاه می توانند حفاظت بیرون دانشگاه را به عهده بگیرند و گفتند باشد و اینها آمدند بیرون دانشگاه یک سری از افراد را مستقر کردند ولی من احساس کردم که اینها دوست دارند بیایند داخل به بچه های خودمان گفته بودیم که کسی را راه ندهند؛ آقای مهندس صباغیان آن موقع وزیر کشور بود آمده بود که با ماشینش بیاید داخل. یکی از این برادران سپاه پایش را می گذارد لای در و به بچه های خودشان می گوید بروید داخل ما هم یک ستوان پیران داشتیم که از افسران نیروی هوایی بود، من به پیران گفتم که برخورد کند، پیران هم این بنده خدا را دستبند زد و آویزان کرد به یک وانت و درگیری شد. دیدم مرحوم چمران آمد و شروع کرد به داد و بیداد و به بچه های سپاه گفت من فرمانده شما هستم و شما بیخود اینجا شلوغ کردید چرا این کارها را کردید بروید بیرون. بعد هم با بچه های ما هم شروع به داد و بیداد کرد. من گفتم که به بچه های ما چکار داری؟ گفت اینها هم نباید درگیر می شدند خلاصه با هم درگیر شدیم من هم یک کشیده زدم توی گوش مرحوم شهید چمران. البته الان شرمنده هستم. خلاصه زدیم و خیلی ناراحت شد. فردای آن روز من را به دفتر نخست وزیری خواستند که چرا وزیر دفاع را زدی! من هم گفتم آمده بود در کار ما دخالت می کرد ما هم مداخله را نمی پذیریم ولی به هر حال عذرخواهی می کنم و از ایشان عذرخواهی کردم. * از دیدار علی پروین و نصیری وزنه بردار با مرحوم طالقانی بگویید. روزهای قبل از انقلاب گروه های مختلفی می آمدند و آقا در خانه برایشان سخنرانی می کرد اتفاقاً شریفی نیا و محسن رفیقدوست هم آمدند. در همین گروه ها که می آمدند و می رفتند آقای پروین و آقای نصیری وزنه بردار بودند که آقای علی پروین بلند شد و صحبت کرد که آقا من قهرمان فوتبال هستم در این مملکت و ایشان هم آقای محمد نصیری قهرمان وزنه برداری کشور هستند آقا هم گفت بگو بلند شود بایستد من ببینمش گفت آقا ایستاده! چون نصیری بنده خدا قدش کوتاه بود و آقا هم بوسیدش و از او تشکر کرد. شهریار قنبری به دیدار پدرم آمد تا پولی بگیرند و برای انقلاب بخوانند! * ظاهراً کسانی که اهل موسیقی و طرب هم بودند سراغ آقای طالقانی می آمدند تا یک مقداری تضمین بگیرند برای ادامه فعالیت بعد از انقلاب. بله. مثلا آقای شهریار قنبری یک بار با آقای شماعی زاده آمده بود که آقا این سرودها را بدهید ما بخوانیم و آقای قنبری هم شعر می گوید و آهنگساز هم داریم. الله الله را آقای رویگری خوانده بود و یکی دیگر از دوستان هم آمده بودند و در یک خانه ای این را اجرا کردند و ما واقعاً بودجه ای نداشتیم که به این ها بدهیم برای خواندن. آن آقایان شاید فکر می کردند که ما آن موقع یک پولی گذاشتیم برای این سرودهای انقلابی در صورتی که اینطور نبود! خلاصه ما روزانه در منزل آقا انواع و اقسام مشتریان را داشتیم. * ظاهراً یکی از همین جنس افراد آمده به شما گفته که به آقا بگویید یک کاغذ بدهد که تایید کند وی ساواکی نبوده. از اینها که زیاد می آمدند. مثلا آقای سلیمان واثقی را آوردند، ایشان هیکل بزرگی داشت و مردم فکر کرده بودند ساواکی است، که گفتیم ولش کنید که برود. * در آن ایام رهبران ایان و مذاهب به دیدار مرحوم طالقانی زیاد می آمدند. خاطره خاصی دارید؟ گروه های یهودی آمده بودند، کشیش ها آمده بودند. به غیر از گروه های مذهبی گروه های سیاسی هم بودند. یک بار یک دکتری که ظاهراً بهایی بود به من گفت آقا با همه مذاهب دیدار کرده، چرا به ما وقت نمی دهد من هم نمی دانستم که داستان چیست. رفتم به آقا گفتم شما در هفته دو سه تا از این گروه های مذهبی را می بینید، اخیزا یک بهایی آمده و وقت می خواهد گفت مگر آنها مذهبی هستند؟ آنها یک فرقه سیاسی هستند و به ما ربطی ندارند. مذهبی هم نیستند و دین و ایمان درستی ندارند این را قاطی دین و ایمان نکنید. تو هم یاد بگیر همه چیز را با هم قاطی نکن! **مرحوم طالقانی درخواست امریکایی ها را برای ملاقات قبول نکرد ار کشورهای مختلف هم می آمدند مثلاً شب آخر که مرحوم طالقانی فوت کرد سفیر شوروی آمده بودند؛ بعد از فوت آقا آمریکای ها به من گفتند آقای طالقانی همه را به حضور پذیرفت، حتی سفیر شوروی را قبول کرد و با او صحبت کرد، اما ما آمریکایی ها هر چه درخواست کردیم ما را قبول نکردند. گفتم آقا حتماً قبولتان نداشته که قبولتان نکرده، و گرنه چه مشکلی داشت حتماً مشکلی در شما دیده که قبولتان نکرده است. هاشمی زمین وقفی را هنوز به نام خودش دارد! * داستان سند وققی که دست اقای هاشمی است چه بود؟ مرحوم طالقانی به آقای هاشمی علاقه مند بود و آقای هاشمی به مسجد هدایت به دعوت آقای طالقانی می آمد. در همین رفت و آمدها با بعضی از دوستان آقای طالقانی هم آشنا شدند،؛ بعضی از بازاری هایی که با آقای طالقانی رفاقت داشتند. بعدها آمدند به اتفاق این دوستان بازاری و وارد کارهای اقتصادی شدند از قبیل ساخت و ساز و… اتفاقاً آنها هم بسیار آدم های متدینی بودند مثل برادران تحریریان و چند تا از بازاری ها که در خانه هایشان هم جلسات تفسیر قرآن برگزار می کردند. از جمله زمین هایی که خریداری می کنند یک قطعه زمین بزرگ چند هکتاری در کرج بود که بعد مشخص می شود که این زمین وقفی بوده و اجازه فروش نداشتند. آنها می گویند که باید زمین را بر گردانیم و تمام این دوستان بازاری حاضر می شوند این کار را بکنند ولی متأسفانه آقای هاشمی زیر بار این قضیه نمی رود نامه ای می نویسند برای مرحوم طالقانی و از ایشان راهنمایی می خواهند و ایشان هم می نویسند چون وقف بوده باید برگردد ولی ظاهراً هنوز که هنوز است آن زمین به نام ایشان است و کاری انجام نداده اند! پدر در توصیف آقای خامنه ای گفت: عجب سید خوشفکری * درباره آیت الله خامنه ای هم خاطره ای دارید؟ خودم که چندین بار خدمت آقا رسیده ام. از جمله همین چند روز قبل بعد از نماز ظهر خدمتشان بودم و دعوت کردم به طالقان تشریف بیاورند و از آب و هوای خوب آنجا استفاده کنند. خاطره ای از قدیم هم دارم. اوائل، شورای انقلاب محل ثابتی نداشت که جمع شوند و بحث و صحبت کنند، هر دفعه در خانه یک شخصی جلسه می گذاشتند. و بیشتر هم در خانه ای که آقای طالقانی اقامت داشتند جلسه برگزار می شد. یک جلسه ای که در منزل شهید مطهری در خیابان دولت برگزار شد، من همراه راننده رفته بودم دنبال پدر. آقای طالقانی که آمد و سوار ماشین شد، گفت این سید، انسان بسیار خوشفکری است. من نمی دانستم که آنجا چه بحثی شده. پرسیدم کدام سید را می گویید؟ گفت آقای خامنه ای!
سه شنبه ، ۲۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: لنگرنیوز]
[مشاهده در: www.langarnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها