واضح آرشیو وب فارسی:لرسو: پیشرویهای اخیر ارتش سوریه و گروههای مقاومت به شدت بر اولویت های فوری و حیاتی تروریست ها و حامیان آنها برای راه حل های سیاسی و یا دستور کارهای آن تاثیر گذاشته است.به گزارش لرسو و به نقل ا ز فارس ؛ هادی محمدی؛ همکاری مشترک ایران، روسیه و سوریه در چهار ماه گذشته که طی عملیات های نظامی بر علیه ترویست های تکفیری به اجرا درآمده است، اولین چالش اساسی در راهبرد براندازی آمریکا و حامیان تروریسم در سوریه محسوب شد ولی آنچه در یک هفته گذشته بر چالش قبلی، خسارت استراتژیک را افزوده، پیروزی عملیاتی در محور شمالی حلب و آزادسازی نبل و الزهراء و چند شهرک نزدیک آن است. این عملیات که ترکیب چهار عنصر، "قدرت آتش برتر و مستمر"، "تاکتیک های رزمی و غافلگیری"، "برنامه نظامی هوشمند و هدفدار" و "فرهنگ بسیجی شجاعانه و ریسک پذیر است"، محاصره چهارساله در نبل و الزهراء را شکست. پیامدهای این پیروزی عملیاتی از زبان گروه های تروریستی و از زبان مقامات نظامی و سیاسی غربی یکسان است و هر دو بر یک چالش بزرگ و یک خسارت استراتژیک تاکید می کنند. یعنی اگر تا قبل از ژنو 3، فقط یک سیر عملیاتی چهارماهه موجب پوک شدن بنیه نظامی تروریست ها شده بود و لذا با پیش شرط تیم ریاض برای توقف جنگ و عملیات های نظامی وارد ژنو شدند، اکنون این یک نیاز تاکتیکی برای تروریست ها و یا حامیان آن نیست، بلکه یک درخواست حیاتی است. ادامه عملیات نبل و الزهراء در محورهای شمالی و به سمت تل رفعت، که اکنون رزمندگان مقاومت ارتش سوریه رد حال آزادسازی دیر جمال در حاشیه مناطق کردی و کوهستانی می باشند، به دنبال خلق یک معادله جدید در شمال غرب حلب می باشد. پیشروی این نیروها، حتی تا شهرک تل رفعت به معنی نزدیک شدن تا 13 کیلومتری مرزهای ترکیه است که از طریق آتش بازی مستمر، راه های امدادی، تسلیحاتی از ترکیه در باب السلام کاملا مسدود می شود و ترویست های النصره و احرار و اخبار و طیف تکفیری های هم پیمان با القاعده در این منطقه در شرایط فرسایش تدریجی قرار می گیرند. مضافا اینکه بخشی از خدمات متقابل بین داعش و النصره که از مرز باب السلام برای انتقال نفت انجام می شد نیز تعطیل می گردد. تصویر فوق از این جبهه عملیاتی، اگر در کنار جبهه شرق حلب و یا جنوب غربی حلب و دیگر مناطق سوریه قرار گیرند، هم می توان به اولویت های نظامی و هم اولویت های سیاسی ترویست ها و حامیان آنها پی برد. این گمانه زنی از این جهت مفید است که هم نشست امنیتی مونیخ و رایزنی های پیش بینی شده برای بررسی شکل و محتوای آتش بس در سوریه، پیش روی قرار دارد و هم، بتوانیم واکنش های نظامی ترویست ها و احتمالا حامیان تروریستها در سوریه را در احتمالات رفتاری در نظر بگیریم. آنچه بدیهی است اینکه اولویت های فوری و حیاتی تروریست ها و حامیان آنها برای راه حل های سیاسی و یا دستور کارهای آن به شدت تاثیر پذیرفته است و اصلی ترین خواسته آنها در شرایط فعلی این است که سیر عملیات هوایی و زمینی با سرعت متوقف شوند و این خواسته خود را با پوششی فریبکارانه و با نام اقدامات "بشردوستانه"!! مطرح می کنند و به شکل مستقیم و غیرمستقیم، مشروعیت عملیات های روسیه و سوریه را زیر سوال می برند. این خواسته تروریست ها و حامیان آنها برای نشست مونیخ و یا ژنوهای بعدی به دلیل تنگناهای راهبردی در صحنه میدانی است و با یک تلاش رسانه ای گسترده، امید دارند که تروریست ها را با نام "میانه رو" نجات دهند. لذا تیم دیپلماسی ایرانی و روسی و سوری که در مونیخ حاضر هستند، به خوبی می دانند که هر گونه توقف جنگ علیه تروریست ها به معنی فرصت دادن به تروریست ها است تا جان جدیدی به دست آورند. پذیرش آتش بس صرفا برای گروه هایی است که با شاخص های میانه روی قابل سنجش هستند و اصلی ترین این شاخص ها، آن است که اثبات میانه روی هر گروه در سوریه، مبارزه و مقابله آنها با تروریست ها است. اگر گروهی خود را میانه رو معرفی کند ولی هم پیمان تروریست ها باقی بماند، نمی تواند و نباید از مزیت آتش بس و با کمک های بشردوستانه بهره مند شود. اصلی ترین اولویت نظامی حامیان تروریست ها در سوریه و در کنار تلاش برای توقف حملات جاری، یافتن روش ها و مسیرهایی برای امداد و تسلیحات رسانی به تروریست ها و روحیه بخشیدن به آنها برای مقاومت بیشتر در مقابل حملات نظامی ارتش سوریه و مقاومت می باشد. اگرچه شعارهای تبلیغاتی- روانی اعزام نیروهای نظامی از عربستان و یا برخی کشورها، در شرایط فعلی عمدتا برای حفظ تروریست ها و جلوگیری از فروپاشی آنهاست ولی اشکال و احتمالات مختلف این پدیده جدید را نباید از محاسبات راهبردی خارج کرد. حضور گسترده نظامی چند ملیتی در سوریه، حضور نمادین نظامیان چند ملیتی و یا تلاش برای جایگزین شدن به جای داعش در چند استان و با نام مبارزه با داعش که اشغال سرزمین را برای چانه زنی سیاسی تامین می کند، نباید از نگاه مقامات نظامی و امنیتی دور بماند و برای هر یک از گمانه ها، سناریوهای متناسب را پیش بینی کنند. پذیرش آتش بس، صرفا به شکل محدود و موقت و به شرط اثبات شاخص میانه روی از سوی گروه ها و استمرار داشتن مبارزه و سرکوب تروریست ها در مناطق مختلف سوریه، موضوع اصلی برای رایزنی های حاشیه نشست مونیخ است، فراتر از آن، یک آتش بس گسترده و کامل، یک دام برای حامیان سوریه و یک شانس بزرگ برای تروریست ها و حامیان آن است. انتهای پیام/
سه شنبه ، ۲۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: لرسو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]