واضح آرشیو وب فارسی:عقیق: انسان وقتی اجیر دیگران شد، به آن دستمزد تکیه می کند و چنین می اندیشید که آن دستمزد زندگی اش را می چرخاند و چون بر آن اطمینان دارد، بر خدایی که همه کارها دست اوست تکیه نخواهد کرد.عقیق : انسان از آن جهت که صاحب فکر و اندیشه است، می خواهد در مورد بسیاری از مطالب پرس وجو کرده، چرایی و چگونگی مطالب را دریابد. از جمله مسائلی که فکر انسان را به خود معطوف داشته، مسائل مربوط به «رزق و روزی» انسان و دیگر موجودات است به طوری که همواره در پی آن است تا روزی ِ بیشتری به دست آورد. انسان سؤالات فراوانی را در این مورد در ذهن خود می یابد تا آنجا که اگر بگوییم بعضی از سؤالات به صورت روزانه در بین مردم جریان دارد، سخن به گزاف نگفته ایم. سؤالاتی از این قبیل: - عوامل مؤثر در افزایش روزی چیست؟ اسباب و علل کاهش روزی کدام است؟ - فلسفه وسعت رزق یک گروه و اندک بودن رزق گروهی دیگر چیست؟ - نقش تلاش و سعی انسان برای به دست آوردن روزی و ارتباط آن با تقدیر روزی چگونه است؟ - آیا دعا در افزایش روزی مؤثر است؟ - تا چه اندازه رزق حلال و حرام در سرنوشت انسان مؤثر است؟ کتاب «رزق و روزی از دیدگاه قرآن و حدیث» اثر علی متین، به سؤالات و دغدغه های افراد در خصوص کسب رزق و روزی از دیدگاه قرآن و حدیث پاسخ گفته است که در ادامه می خوانید: یکی از عوامل نقصان و کاهش روزی، اجیر شدن برای دیگران است: عمار ساباطی می گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: «مردی تجارت می کند و اگر خود اجیر دیگران شود سهمی از تجارت به او می دهند»، امام(ع) فرمود: «خود را اجیر نکنید و روزی را از خدا خواسته و خود تجارت کنید، زیرا اگر کسی اجیر دیگران شود [درِ افزایش] روزی را بر خود بسته است». شاید بتوان در تحلیل کاهش رزق و روزی به واسطه اجیر شدن چنین گفت: از آنجا که شخص اجیر حقوق معینی را ماه به ماه دریافت می کند، لذا به همان حقوق خود چشم دوخته و برنامه های خود و اداره زندگی را با توجه به آن سامان می دهد و امید رسیدن بیش از آن را ندارد و شاید همین امر تا حدودی موجب غفلت از خدا می شود. اما شخصی که به اصطلاح، شغل آزاد دارد بیش از آن که به اسباب ظاهری عنایت کند، توکل بر خدا را در نظر داشته و همین امر نیز سبب توجه بیش تر خداوند سبحان می شود. شاید با مراجعه به وجدان نیز تا حدودی بتوان مطلب را دریافت که آنجا که وسایل و اسباب مادی مناسبی در اختیار داشته باشیم، توجه ما به خدا اندک است و اما آنجا که وسایل و اسباب مادی به ظاهر خوب و مطمئنی در کار نباشد، توجه ما به او بیشتر خواهد بود. حال شخص اجیر تو گویی همان کار خود را از وسایل محکم و خوب می داند، به خلاف کسی که اجیر نیست. مرحوم کلباسی نیز در توضیح احادیثی از این قبیل می گوید: بعضی از بزرگان گفته اند: شاید سرّ نکته این باشد که انسان وقتی اجیر دیگران شد به آن دستمزد تکیه می کند و چنین می اندیشید که آن دستمزد زندگی اش را می چرخاند و چون بر آن اطمینان دارد، بر خدایی که همه کارها دست اوست تکیه نخواهد کرد و اما اگر خود تجارت کند، به دلیل اتفاقات احتمالی، کالای خود را در امان نمی بیند، لذا بر خدا توکل می کند؛ اتفاقاتی از قبیل: گرانی و ارزانی، رواج و رکود بازار، رغبت و بی رغبتی مشتری، خرابی و سرقت. بنابراین اگر انسان دریابد که بدن و نیروی او در معرض آفت های بسیاری است و روحیه تکیه و امید بر خدا را در خود حفظ کند، می تواند خود را اجیر نماید و موجب فقر نیز نخواهد بود و در یک جمله، روایت غالب انسان را شامل می شود. با توجه به آنچه گفته شد، می توان گفت: اگر کسی اجیر شود برای اداره زندگی اش و از سوی دیگر آن را وسیله ای برای اداره زندگی بداند و از توکل بر رزّاق حقیقی غافل نباشد، اجیر بودن این شخص موجب کاهش روزی او نخواهد شد. منبع:میزان
دوشنبه ، ۱۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عقیق]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]